พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 536

เช้าวันต่อมา

ทางด้านของเย่ชิงเฉิง ตอนนี้นางคุยกับหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้าเป็นกังวล “สามี ท่าทีของสำนักวารีศักดิ์สิทธิ์ทำให้ข้าเป็นกังวลกับสถานการณ์ของสำนักข้า ข้าคิดว่าถ้าหากสำนักของข้าไม่มีปัญหาภายในเหมือนเช่นตอนนี้ สำนักวารีศักดิ์สิทธิ์คงไม่กล้าแสดงท่าทีเย็นชาแบบนี้กับข้าแน่นอน”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “เจ้าไม่จำเป็นต้องกลัว มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ต่อให้สำนักของเจ้ามีปัญหาจริง ๆ แม่ของเจ้าที่อยู่ในขอบเขตราชันขั้นกลางก็สามารถหนีออกมาได้โดยไม่มีปัญหาอะไรหรอก ถ้านางไม่คิดสู้จนตัวตายน่ะนะ ส่วนพ่อของเจ้าก็ติดอยู่ในหมอกนั่นไม่ใช่รึไง?”

“แต่ข้าก็ยังกังวลว่า…” เย่ชิงเฉิงเอ่ยขึ้น

หลิงตู้ฉิงพูดแทรกขึ้น “มันก็แค่สำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์เท่านั้นเอง หากมันถูกยึดไปเราก็ไปยึดคืนมาแค่นั้นก็จบปัญหาแล้วไม่ใช่เหรอไง? ตราบใดที่ข้ายังอยู่ เจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรหรอก”

เย่ชิงเฉิงถอนหายใจ “เฮ้อ ถ้าหากระดับการบ่มเพาะสูงกว่านี้สักหน่อยก็คงดี”

นางรู้เป็นอย่างดีว่ายิ่งหลิงตู้ฉิงมีระดับการบ่มเพาะสูงมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสามารถนำเอาวิธีการต่าง ๆ ที่น่าอัศจรรย์ใจของเขาออกมาใช้ได้มากขึ้นเท่านั้น

น่าเสียดายที่ตอนนี้เขามีระดับการบ่มเพาะอยู่เพียงแค่ขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 13

“ระดับการบ่มเพาะของข้าในตอนนี้มันก็พัฒนาเร็วที่สุดแล้ว!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ข้าคิดว่าอีกไม่นานข้าก็สามารถบรรลุไปถึงระดับ 14 ได้แล้วล่ะ”

“นี่ท่านสามารถบรรลุไปถึงขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 14 ได้เลยงั้นเหรอ?” เย่ชิงเฉิงกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ

มันมีคนจำนวนไม่มากนักที่สามารถบรรลุไปถึงระดับนั้นได้

หลิงตู้ฉิงตอบกลับด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ “ข้าจะด้อยกว่าชีวิตที่แล้วของข้าได้ยังไงจริงไหม?”

“สามี ท่านพอจะเล่าให้ข้าฟังบ้างได้ไหมว่าเมื่อก่อนท่านทำอะไรมาบ้าง? หรือไม่ถ้าให้ดีที่สุดท่านช่วยบอกข้าได้ไหมว่าจริง ๆ แล้วชีวิตที่แล้วท่านคือใครกันแน่?” เย่ชิงเฉิงมองไปยังหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้าคาดหวัง

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “ในตอนนี้มันยังคงไม่เหมาะที่เจ้าจะรู้ว่าตัวตนของข้านั้นคือใคร ส่วนเรื่องที่ข้าเคยทำอะไรมาบ้างก็…ทุก ๆ วันข้าก็แค่ต่อสู้กับผู้คนเพื่อความอยู่รอดไปเรื่อย ๆ”

ในชีวิตที่แล้วของเขา หากเขาไม่ใช่ผู้ไล่ล่า เขาก็ถูกไล่ล่าแทนแต่ท้ายที่สุดมันก็เป็นศัตรูของเขาทั้งหมดที่ตายลง

การฆ่าคือส่วนประกอบหลักในชีวิตที่แล้วของเขา

เย่ชิงเฉิงยิ้มและพูดว่า “ดูเหมือนว่าท่านจะชอบการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจสินะ”

หลิงตู้ฉิงตอบกลับด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “มันไม่ใช่ว่าข้าชอบต่อสู้หรอก แต่บังเอิญว่ามัน…”

เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรต่อไป เนื่องจากว่าในชีวิตที่แล้วของเขา เขาไม่สนใจอะไรเลยนอกจากการบ่มเพาะและการฆ่า

ในระหว่างที่เขากำลังคิดคำตอบไม่ออก จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้คนจำนวนมากตะโกนโหวกเหวกอยู่ตรงชายหาดหน้าเกาะของพวกเขา

“มันเกิดอะไรขึ้น? หรือว่าเจ้าสำนักวารีศักดิ์สิทธิ์ออกมาจากการปิดด่านแล้ว?” เย่ชิงเฉิงรู้สึกงุนงง จากนั้นนางจึงรีบเดินออกไปดูสถานการณ์ที่ด้านนอกเรือนกับหลิงตู้ฉิง

จากนั้นเมื่อออกจากเรือน นางก็เห็นว่าในตอนนี้มีบรรดาศิษย์ของสำนักวารีศักดิ์สิทธิ์จำนวน 17 คนได้มายืนอยู่ตรงชายหาดบนเกาะของพวกเขา ซึ่งทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นชายหนุ่ม

ทันทีที่บรรดาศิษย์หนุ่มของสำนักวารีศักดิ์สิทธิ์เห็นเย่ชิงเฉิง พวกเขาก็รีบวิ่งเข้ามาหาและต่างรุมกันมอบของขวัญล้ำค่าให้กับนางและพูดว่า “คุณหนูเย่ พวกเรานึกไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าท่านจะให้เกียรติมาเยือนสำนักของพวกเราเช่นนี้ แต่ดูสิทำไมสำนักของข้าถึงได้จัดที่พักแบบนี้ให้กับคุณหนูเย่ก็ไม่รู้? เอาแบบนี้ไหมคุณหนูเย่ ข้าขอเสียสละเรือนของข้าให้ท่านไปพักที่เรือนของข้าเป็นการชั่วคราวก่อนจะดีกว่าไหม?”

“คุณหนูเย่ ข้านั้นชื่นชมในตัวคุณหนูมานานแล้ว ท่านจะรังเกียจไหมหากข้าขอเชิญท่านไปเที่ยวเล่นที่เกาะขอนไม้ที่ข้าอาศัยอยู่?”

“คุณหนูเย่ อันที่จริงแล้วข้าชอบท่าน!”

“…….”