พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 54

บทที่ 54 คนธรรมดาที่กลายเป็นผู้บ่มเพาะ[รีไรท์]

บรรดาเด็ก ๆ ที่ฟังอยู่ไม่มีใครตระหนักรู้เลยว่าการทะลวงเข้าสู่ขอบเขตประสานทะเลปราณนั้นยากแค่ไหน

แต่ทุกคนเชื่ออย่างแน่วแน่ว่าพ่อของพวกเขาจะสามารถทำให้พวกเขาบรรลุไปถึงได้แน่นอน

ในขณะนี้เมื่อหลิงตู้ฉิงพูดกับหลิงไช่หยุนจบ พวกเด็ก ๆ ก็หันไปมองยังหลิวเฟ่ยเฟ่ยที่เพิ่งกลืนโอสถสร้างรากฐานและกำลังเปิดจุดตันเถียนของนาง

หลิวเฟ่ยเฟ่ยหลังจากกลืนโอสถกำเนิดรากฐานไปแล้ว นางเองก็ไม่มีความรู้สึกอะไรมากนัก นางเพียงแต่รู้สึกไม่สบายตัวเหมือนช่วงมีประจำเดือน

นางไม่แน่ใจว่าความรู้สึกไม่สบายตัวที่เกิดขึ้นจะเป็นเพราะประจำเดือนของนางกำลังมาพอดีหรือว่านางกำลังอยู่ในขั้นตอนการสร้างรากฐานจิตวิญญาณกันแน่

แต่ในสายตาของหลิงตู้ฉิง เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่ากระแสพลังวิญญาณกำลังเริ่มหลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของหลิวเฟ่ยเฟ่ยอย่างต่อเนื่อง

หลังจากนั้นไม่นาน กระแสการไหลของพลังวิญญาณที่กำลังเข้าสู่ร่างกายของหลิวเฟ่ยเฟ่ยก็สิ้นสุดลงโดยที่นางไม่รู้ตัว

“ท่านพ่อ น้าเฟ่ยสร้างรากฐานสำเร็จหรือไม่?” หลิงไช่หยุนถาม แม้ว่าหลิงตู้ฉิงได้ผนึกพลังของหลิงไช่หยุนไว้ แต่นางก็ยังรู้สึกได้ถึงการไหลเวียนของพลังวิญญาณที่อยู่รอบ ๆ

หลิวเฟ่ยเฟ่ยเองใตอนนี้ก็มองดูหลิงตู้ฉิงด้วยความคาดหวัง ความรู้สึกไม่สบายตัวเมื่อครู่นี้คือการสร้างรากฐานจิตวิญญาณใช่หรือไม่?

แล้วนางทำได้สำเร็จแล้วใช่หรือเปล่า? นางยังคงมองดูหลิงตู้ฉิงเพื่อรอคำตอบ

หลิงตู้ฉิงมองไปยังหลิงไช่หยุนด้วยรอยยิ้มแล้วพยักหน้าหนึ่งครั้ง

การยืนยันของหลิงตู้ฉิงทำให้หลิวเฟ่ยเฟ่ยไม่อาจกลั้นน้ำตาในดวงตาของนางได้ “ขอบคุณนายท่านที่เมตตาผู้น้อย พระคุณครั้งนี้ข้าจะไม่มีวันลืมเลย”

ตามภูมิหลังของนาง หากนางไม่ได้พบกับหลิงตู้ฉิง ในกรณีที่โชคดีที่สุดบางทีนางอาจจะถูกไถ่ตัวไปโดยเศรษฐีบางคน เศรษฐีที่ไถ่ตัวนางไปอาจจะยกให้นางเป็นเมียน้อย หรือไม่แบบที่แย่ที่สุดคือตลอดทั้งชีวิตของนางอาจจะต้องอยู่ในหอมรกตแดงจนแก่ชราไร้ค่า และตายลงไม่ต่างจากนางคณิกาส่วนใหญ่

นางไม่เคยคาดคิดว่าในคืนแรกที่นางต้องให้บริการลูกค้า จะเป็นคืนที่เปลี่ยนโชคชะตาของนางไปทั้งชีวิต

ตอนนี้นางสามารถบ่มเพาะพลังได้แล้ว ชีวิตของนางกำลังดำเนินไปในอีกทางสายหนึ่ง

นางจะไม่รู้สึกตื้นตันใจได้อย่างไร?

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เจ้าไม่จำเป็นต้องพูดจาสุภาพขนาดนี้ แม้ว่าเจ้าจะสร้างรากฐานจิตวิญญาณได้แล้ว แต่เส้นลมปราณของเจ้ายังไม่เปิด ไปที่ห้องของข้าแล้วข้าจะเปิดเส้นปราณให้เจ้าและสอนเคล็ดวิชาอีกชุดหนึ่งให้”

ใบหน้าของหลิวเฟ่ยเฟ่ยเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย ขณะที่นางพูดอย่างเร่งรีบ “นายท่าน ข้าขออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน!”

หลิงตู้ฉิงรู้สึกแปลก ๆ มันเป็นเพียงการเปิดเส้นลมปราณทำไมนางต้องอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า?

ในทางกลับกัน เด็ก ๆ ที่ต่างก็เคยเข้าเรียนวิชาสรีรวิทยาแล้ว พวกเขาก็มองหลิงตู้ฉิงด้วยสายตาแปลก ๆ นี่ทำให้หลิงตู้ฉิงยิ่งเริ่มรู้สึกสับสนเข้าไปใหญ่

แม้ว่าเขาจะบรรลุความรู้สึกอารมณ์แบบชายหญิง แต่เขาก็ยังไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ทางกายระหว่างชายและหญิง ในตอนนี้ลูก ๆ ของเขายังมีความรู้ในเรื่องพวกนี้มากกว่าเขาเสียอีก

ไม่นานหลังจากหลิวเฟ่ยเฟ่ยอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า นางก็พูดอย่างเขินอายว่า “นายท่าน ข้าพร้อมแล้ว…”

ภายใต้สายตาที่จ้องมองของเด็ก ๆ หลิงตู้ฉิงค่อย ๆ เดินนำหลิวเฟ่ยเฟ่ยไปที่ห้องของเขา

หลิงว่านถิงกล่าวด้วยสีหน้าคาดเดา “พ่อกับน้าเฟ่ยกำลังจะมีลูกกันแล้ว แล้วนี่พวกเราจะได้น้องชายหรือว่าน้องสาวมาเพิ่มอีกกันนะ?”