พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 55

บทที่ 55 ชุดกระโปรงหงส์เพลิง[รีไรท์]

หลิงตู้ฉิงไม่เคยใส่ใจเกี่ยวกับการเพิ่มขึ้นของระดับการบ่มเพาะของเขา

เนื่องจากชาติที่แล้วการบ่มเพาะระดับเหล่านี้เขาได้ก้าวผ่านมาหมดแล้ว

ตอนนี้สิ่งที่เขาใส่ใจที่สุดคือวิธีการใช้เต๋าตู้ฉิงเพื่อยกระดับการบ่มเพาะของเขาต่างหาก

แต่ยังไงซะมันก็เป็นเรื่องดีที่ระดับการบ่มเพาะของเขาเพิ่มขึ้น เพราะหากระดับบ่มเพาะเพิ่มขึ้นก็หมายความว่าเขาแข็งแกร่งขึ้น และหากว่าเขาแข็งแกร่งขึ้น เขาก็จะสามารถทำอะไรมากขึ้นได้อีกหลายอย่าง ยกตัวอย่างเช่น สิ่งที่เขากำลังจะลงมือทำในขณะนี้…

ตอนนี้หลิงตู้ฉิงกำลังเริ่มวางค่ายกลลงบนพื้นที่ส่วนที่ว่างของลานกลางเรือน ค่ายกลนี้เป็นค่ายกลแบบเดียวกับที่หลิงตู้ฉิงเคยใช้เพื่อหลอมประตูให้กับหลิงฟ่างหัวมาก่อน

ไม่นานนักเปลวเพลิงอันร้อนแรงก็ได้เริ่มปะทุขึ้นในค่ายกล หลิงตู้ฉิงเห็นเช่นนั้นจึงเริ่มโยนวัตถุดิบที่เรียกว่าแก่นเพลิงทองคำเข้าไป

วัตถุดิบชิ้นนี้เป็นวัตถุดิบขั้นสูงที่กำเนิดขึ้นมาจากธาตุไฟ มันมีความต้านทานไฟที่ยอดเยี่ยม ชิ้นที่หลิงตู้ชิ้นเพิ่งโยนเข้าไปมีขนาดเท่ากับหัวแม่มือ ซึ่งมูลค่าของมันถ้าตีเป็นเงินก็มีมูลค่าอยู่ที่ 1 ล้านเหรียญทอง

หลังจากแก่นเพลิงทองคำหลอมละลาย หลิงตู้ฉิงจึงเริ่มโยนวัตถุดิบจำนวนมาก เช่น มิธริล เหล็กและอื่น ๆ เข้าไปอีก

จากนั้นเขาก็ดึงด้ายสีแดงเพลิงออกมาจากแหวนมิติและโยนมันเข้าหาก้อนวัตถุดิบที่กำลังหลอมรวม เมื่อด้ายสีแดงเพลิงได้หล่นลงไปในก้อนวัตถุดิบที่หลอมเหลวแล้วพวกมันก็เริ่มประสานเข้าหากัน ของเหลวได้เริ่มถูกดูดซับโดยด้ายสีแดง เมื่อของเหลวถูกดูดซับไปจนหมด หลิงตู้ฉิงก็ยกเลิกค่ายกลและใช้พลังวิญญาณจับด้ายไว้บนอากาศแล้วเขาก็เริ่มถักด้ายเข้าหากัน

หลิวเฟ่ยเฟ่ยที่เพิ่งบ่มเพาะเสร็จได้เดินเข้ามาในลานกลางเรือน เมื่อนางเห็นการกระทำของหลิงตู้ฉิงนางก็อดไม่ได้ที่จะถาม “นายท่าน ท่านกำลังจะถักอะไรอย่างนั้นหรือคะ?”

หลิงตู้ฉิงเกาหัวของเขาและพูดว่า “ข้ากำลังจะทำเสื้อผ้าให้ไช่หยุนน้อย”

หลิวเฟ่ยเฟ่ยจ้องมองที่หลิงตู้ฉิงด้วยความสงสัยและพูดว่า “นายท่าน ดูเหมือนว่าขนาดของชุดที่ท่านกำลังจะทำมีขนาดเท่าฝ่ามือข้าเท่านั้น ข้าไม่คิดว่าไช่หยุนจะสามารถใส่มันได้…ส่วนทรวดทรงของชุด ข้าคิดว่าส่วนแขนมันจะดูใหญ่ไปหน่อย…และเอ่อ…”

หลิวเฟ่ยเฟ่ยได้แต่คิดว่าชุดเสื้อนี้หากเสร็จแล้วน่าจะมีขนาดแค่ฝ่ามือ เด็กอายุ 3 ขวบอย่างหลิงไช่หยุนจะไปใส่พอดีได้อย่างไร แล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงทรวดทรงของชุดที่ออกมานั้นดูไม่ค่อยจะสมส่วนกันเลย ชายผู้วิเศษที่อยู่ตรงหน้าของนางนอกจากเรื่องไร้เดียงสาต่าง ๆ ก็ยังมีเรื่องที่ทำแล้ว ‘ไม่ได้เรื่อง’ เหมือนกันกับคนอื่นงั้นหรือ?

“ข้า…ข้าถักมันออกมาได้ ข้าก็ทำให้นางสวมใส่ได้” หลิงตู้ฉิงคิ้วเริ่มขมวด

“เฮ้อ…เอาอย่างนี้ ให้ข้าช่วยท่านถักขึ้นรูปชุดให้แล้วกัน” หลิวเฟ่ยเฟ่ยยิ้มและพูดว่า “ผู้หญิงของท่านคนนี้รู้วิธีเย็บผ้าตั้งแต่เด็กแล้ว ดังนั้นส่งมาให้ข้าช่วยดีกว่า”

ก่อนหน้านี้หลิวเฟ่ยเฟ่ยมักเรียกตัวเองว่า ‘บ่าว’ แต่เมื่อครู่นางจงใจแทนตัวเองว่า ‘ผู้หญิงของท่าน’ อย่างชัดเจน นางต้องการลองทดสอบปฏิกิริยาโต้ตอบจากหลิงตู้ฉิงว่าจะเป็นเช่นไร หากเขาไม่แก้คำเรียกแทนตัวของนาง ก็แสดงว่าความสัมพันธ์ของนางกับเขาได้เริ่มพัฒนาขึ้นมาบ้างแล้ว

ในทางกลับกัน หลิงตู้ฉิง ผู้ซึ่งจดจ่ออยู่แต่กับชุดของหลิงไช่หยุนไม่ได้สนใจหลิวเฟ่ยเฟ่ยเลยว่านางจะใช้คำเรียกแทนตัวนางว่าอย่างไร เมื่อเขาถักไปได้สักพักเขาก็หันไปหาหลิวเฟ่ยเฟ่ย

“เจ้าช่วยข้าที” หลิงตู้ฉิงพูดพลางโบกมือ ส่งชุดเสื้อที่ยังไม่เสร็จและด้ายสีแดงเพลิงลอยไปหาหลิวเฟ่ยเฟ่ย

หลิวเฟ่ยเฟ่ยที่ในตอนนี้ที่กำลังเหม่อเพ้อไปไกลถึงเรื่องที่หลิงตู้ฉิงไม่แก้คำเรียกแทนตัวของนาง สะดุ้งทันทีเมื่ออยู่ดี ๆ ชุดเสื้อลอยมาอยู่ตรงหน้า นางค่อย ๆ จับเสื้อและด้ายที่ลอยอยู่ตรงหน้าอย่างแผ่วเบา

หลิงตู้ฉิงที่เห็นว่าหลิวเฟ่ยเฟ่ยรับเสื้อและด้ายไปแล้วก็กล่าวกับนาง “เจ้าแค่ถักมันขึ้นมาให้เป็นชุดเสื้อก็พอ ไม่ต้องปักลายใด ๆ ลงไป การปักลายข้าจะเป็นคนทำเอง”

หลิวเฟ่ยเฟ่ยพยักหน้าอย่างว่าง่าย จากนั้นนางก็เริ่มลงมือถักทันที ระหว่างที่ถัก นางถักไปก็ยิ้มไปเพ้อพกไปเรื่อย คิดว่าในอนาคตหากนางมีลูกกับหลิงตู้ฉิงและนางได้ถักเสื้อให้ลูกของนางแบบนี้คงจะดีไม่น้อย…

หลังจากนั้นไม่นานชุดกระโปรงตัวเล็ก ๆ ก็ถูกถักเสร็จเรียบร้อย หลิวเฟ่ยเฟ่ยได้เดินมาหาหลิงตู้ฉิงด้วยใบหน้ายิ้มหวานและมอบชุดกระโปรงสีแดงเพลิงให้แก่หลิงตู้ฉิง

เมื่อหลิงตู้ฉิงได้รับชุดกระโปรงมาแล้ว เขาเปิดใช้พลังจิตคว้าเอาก้อนด้ายที่ยังเหลืออยู่ขึ้นมาและเริ่มปักลวดลายลงไปบนชุดกระโปรงและเติมจีบลงไปบนปลายกระโปรงรวมถึงปลายแขนเสื้อ เมื่อเขาปักลายด้วยด้ายเสร็จเขาจึงหยิบเศษแก่นเพลิงทองคำส่วนหนึ่งที่เขาเหลือไว้ เขาฝังเศษเหล่านี้ลงบนลวดลายที่เขาถักบนชุดกระโปรง ส่งผลให้ชุดกระโปรงมีความงดงามเป็นอย่างมาก

เมื่อชุดเสร็จเรียบร้อยหลิงตู้ฉิงจึงตะโกนเรียกหลิงไช่หยุน “ไช่หยุน เจ้ามาหาพ่อหน่อย!”

หลิงไช่หยุนที่ได้ยินรีบวิ่งมาทันที “ท่านพ่อ ท่านมีอะไรเหรอ?”