พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 555

เมื่อเย่เจียงไห่ได้รับโอสถไปแล้ว เขาก็ไม่ได้ใส่ใจคิดถึงสิ่งที่หลิงตู้ฉิงบอกกับเขาให้ต้องหามาจ่ายเพิ่มอีก

แน่นอนว่าหลิงตู้ฉิงไม่ได้รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เขายังคงอยู่ในค่ายกลกระบี่เหินเมฆาและกำลังจัดการกับเหล่าสิ่งของที่ได้รับมาจากเย่เจียงไห่และเย่ฉิงเฟิง จากนั้นเขาก็เริ่มทำการหยิบเหล่าสมุนไพรและเครื่องปรุงต่าง ๆ ที่เขายังพอมีอยู่กับตัวเองเข้าผสมกันจนมันออกมาเป็นกลิ่นที่แปลกประหลาดและรุนแรง

สำหรับมนุษย์ เครื่องปรุงเหล่านี้ที่หลิงตู้ฉิงผสมขึ้นมามันไม่ได้น่าเย้ายวนใจแม้แต่น้อย แต่หลิงตู้ฉิงกลับผสมมันขึ้นมาอย่างพิถีพิถัน

ผ่านไปไม่นาน เย่เฟิงหลิวก็กลับมาพร้อมกับหินจันทราศักดิ์สิทธิ์และหินแก่นแท้ปฐพี แต่เมื่อหลิงตู้ฉิงได้รับพวกมันมา เขาก็ไม่ได้ทำอะไรกับพวกมันทั้งนั้น

หลิงตู้ฉิงยังคงง่วนอยู่กับการผสมเครื่องปรุงและหลอมโอสถบางอย่างอยู่เหมือนเดิม

ผ่านไปอีกหนึ่งปีกว่า ในที่สุดโม่เอ๋อก็กลับมาพร้อมกับเนื้อของสัตว์วิเศษและเนื้อของอสูรปีศาจระดับสูงมากมาย

“นายท่าน สำหรับเนื่องของสัตว์วิเศษข้าได้เนื้อระดับสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์มา ส่วนเนื้อของพวกอสูรปีศาจข้าหาได้เพียงแค่เนื้อระดับเหนือล้ำเท่านั้น ไม่รู้ว่ามันพอจะให้ท่านใช้ได้ไหม?” โม่เอ๋อเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย

ทางด้านความคืบหน้าของเฉินจี้ซีที่อยู่ในเขตแดนหมอกด้านหลังสำนัก ขณะนี้เวลาผ่านไป 8 ปีแล้ว ซึ่งเขาสามารถฝ่าเข้าไปยังพื้นที่ส่วนในจนเหลืออีกเพียงแค่ 4 กิโลเมตรก็จะถึงจุดศูนย์กลางของเขตแดนหมอกได้แล้ว ความคืบหน้าระดับนี้มันทำให้ทั้งเฉินจี้ซีและผู้คนของสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ต่างดีใจกันเป็นอย่างมาก

แต่มันก็ยังมีบางอย่างที่ติดใจพวกเขาอยู่เช่นกัน เนื่องจากที่ผ่านมาตั้งแต่พวกเขาได้เข้ามาในเขตพื้นที่ส่วนใน พวกเขาก็ยังไม่เจอกับบรรดาผู้คนที่หายเข้าไปในพื้นที่ส่วนนี้แม้แต่คนเดียว

พวกเขาต่างสงสัยกันว่าบรรดาผู้คนที่หายไปจะไปอยู่รวมตัวกันที่จุดศูนย์กลางของเขตแดนหมอกหรือเปล่า?

“ท่านเฉิน สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?” หานเว่ยฮุยถามขึ้น

เฉินจี้ซีหัวเราะ “ไม่ต้องเป็นห่วง จากการคำนวณของข้ามันอีกไม่เกิน 4 กิโลเมตรแน่นอน พวกเราก็จะได้พบกับความจริงแล้วว่าเขตแดนหมอกนี้มันเกิดขึ้นมาได้อย่างไร ซึ่งข้าคิดว่าในเวลานั้นพวกเราก็คงจะได้เจอบรรดาผู้คนที่หายเข้ามาในนี้เช่นกัน”

ในตอนนี้มีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิคอยเดินตามหลังเฉินจี้ซีอยู่ถึง 8 คน พวกเขาทุกคนต่างอยู่ที่นี่เพื่อคอยทำตามคำสั่งของเฉินจี้ซี ในการช่วยเปิดเขตแดนหมอก

เฉินจี้ซีพูดต่อ “แต่ 4 กิโลเมตรที่เหลือนั้นสำคัญมาก ข้าคงต้องขอแรงพวกท่านมากกว่าเดิมในการช่วยกันเปิดทางหมอกเหล่านี้ออกไป”

เย่ฉิงเสี่ยวยิ้มและพูดว่า “ท่านเฉิน ไม่ต้องเกรงใจในเมื่อเมื่อพวกเรามากันไกลถึงขนาดนี้แล้ว แน่นอนว่าพวกเราจะช่วยเหลือท่านอย่างเต็มที่แน่นอน หรือแม้กระทั่งหากความแข็งแกร่งของพวกเราไม่เพียงพอ พวกเราก็ยังสามารถขอให้เหล่าบรรพบุรุษออกมาช่วยเหลือท่านได้”

หยูยงเห่าพยักหน้าและพูดขึ้นเช่นกัน “เมื่อถึงเวลา พวกเราจะกลับไปบอกให้บรรพบุรุษของพวกเราทั้งสามตระกูลออกมาช่วยกันเปิดพื้นที่บริเวณจุดศูนย์กลาง เพื่อที่งานของท่านจะได้ง่ายขึ้นและพวกเราจะได้รู้กันสักทีว่าจริง ๆ แล้วหมอกนี้มันมีความลับอะไรซ่อนอยู่กันแน่”

หานเว่นฮุยหัวเราะ “ข้าเห็นด้วยกับความคิดของพี่หยู เมื่อถึงเวลาพวกเราจะแยกกันไปขอให้บรรพบุรุษของพวกเราแต่ละตระกูลออกมาช่วยกันอีกแรง!”

ในท้ายที่สุดถึงแม้ว่าในเวลาปกติพวกเขาจะมีความขัดแย้งกันอยู่บ้าง แต่เมื่อถึงเวลาทำเพื่อประโยชน์สูงสุดของสำนักพวกเขาเองก็เต็มใจร่วมมือกันโดยไม่ใส่ใจว่าพวกเขาจะเคยแก่งแย่งกันถึงขนาดไหนก่อนหน้านี้

เฉินจี้ซีพยักหน้า “ถ้าเช่นนั้น เมื่อถึงเวลาข้าก็ขอรบกวนพวกท่านให้ไปแจ้งเหล่าบรรพบุรุษพวกท่านด้วยก็แล้วกัน!”

ในระหว่างที่เฉินจี้ซีและบรรดาผู้คนของสำนักอักขระศักดิ์สิทธิ์ยังคงง่วนอยู่กับการเปิดทางในเขตแดนหมอก สถานการณ์ทางด้านเรือนของเย่ชิงเฉิงก็ไม่มีความเคลื่อนไหวใด ๆ ให้คนภายนอกได้สังเกต

โม่เอ๋อ และคนอื่น ๆ ต่างก็มองไปที่หลิงตู้ฉิงที่ย่างเนื้ออยู่ทุกวี่วัน ซึ่งในระหว่างที่มองดูสีหน้าของพวกเขาก็แสดงออกถึงความขัดแย้งในใจอยู่มาก เนื่องจากในเวลานี้พวกเขาเห็นได้ชัดว่าหลิงตู้ฉิงกำลังย่างเนื้ออยู่

เนื้อที่เขาย่างนั้นดูจากหน้าตามันค่อนข้างที่จะดูดี แต่กลิ่นของมันที่โชยออกมานั้นมันฉุนอย่างรุนแรงและแปลกประหลาดเป็นอย่างมาก และที่สำคัญกลิ่นอายที่ออกมาจากเนื้อย่างนี้มันไม่ได้ให้ความรู้สึกถึงความเป็นอาหารเลย เนื่องจากมันมีกลิ่นอายแห่งความชั่วร้ายปกคลุมอยู่อย่างหนาแน่นจนมันเหมือนกับว่ามันเป็นอาวุธซะมากกว่า

แต่ไม่ว่าเนื้อย่างนี้มันจะออกไปมาเป็นรูปแบบไหน หลิงตู้ฉิงไม่ได้สนใจอะไรนัก เขายังคงใช้วิธีการเดียวกับที่เขาสร้างสมบัติวิเศษในการย่างเนื้อเหล่านี้ขึ้นมา