พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 558

ก่อนที่จะเข้ามาในเขตแดนหมอก เย่ชิงเฉิงและหมิงยู่ต่างก็จินตนาการถึงสิ่งที่พวกนางอาจจะได้พบไว้หลายรูปแบบ แต่พวกนางไม่เคยนึกไม่เคยไม่ฝันมาก่อนเลยว่าภาพที่ปรากฎขึ้นมันจะกลายเป็นแบบนี้

บนแท่นหินขนาดความกว้างราว 2 เมตรที่ถูกยกสูงจากพื้นราว 1 เมตร มีหมาสีทองที่ดูชราตัวหนึ่งกำลังนอนเอาขาหน้าไขว้กันอยู่ ในขณะเดียวกันก็มีชายวัยกลางคนผู้หนึ่งกำลังหวีขนที่อยู่ด้านหลังของมันอย่างตั้งใจ

ส่วนที่ด้านหน้าของหมาชราตัวนั้นก็มีผู้คนมากมายที่กำลังนั่งหลับตาขัดสมาธิไม่ไหวติง

เห็นได้ชัดว่าขนของหมาสีทองตัวนั้นเงางามและไม่มีจุดใดที่สกปรกเลยแม้แต่น้อย แต่ชายวัยกลางคนผู้นั้นก็ยังคงหวีขนของมันไปเรื่อย ๆ ไม่หยุดจนมือของเขามีเลือดไหลซึมออกมา ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาหวีขนของมันมาเป็นเวลานานมาก ๆ แล้ว

“ท่านพ่อ นี่ท่านกำลังทำอะไรอยู่!” เย่ชิงเฉิงมองไปที่ชายวัยกลางคนด้วยสีหน้าตกตะลึง

ทางด้านของชายวัยกลางคน เมื่อเขาเหลือบไปมองเห็นเย่ชิงเฉิง สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นขมขื่น แต่เขากลับไม่พูดอะไรและยังคงหวีขนให้มาสีทองตัวนั้นต่อไปอยู่เช่นเดิม

ส่วนบรรดาผู้คนที่นั่งอยู่หน้าหมาสีทองตัวนั้นก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ กับเสียงของเย่ชิงเฉิง พวกเขายังคงนั่งหลับตาและไม่เคลื่อนไหวใด ๆ

หลิงตู้ฉิงโยนปีกอินทรีย์ย่างไปให้กับหมาสีทองตัวนั้น ซึ่งมันก็รีบคาบรับไว้ทันทีและเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย

เมื่อมันกินเสร็จมันก็มองไปที่มือของหลิงตู้ฉิงด้วยความคาดหวัง

แต่ทางด้านของหลิงตู้ฉิงกลับเหล่มองไปที่ เย่ชางคง และพยักหน้าเล็กน้อย

หมาชราสีทองเข้าใจในความหมายทันที มันยกขาหน้าขึ้นข้างหนึ่งโบกไปทางเย่ชางคง ส่งตัวเขาไปนั่งลงอยู่ที่ด้านหน้าแท่นหิน

“ท่านพ่อ!” เย่ชิงเฉิงตะโกนขึ้นด้วยสีหน้ากังวล “สามี พ่อของข้าเป็นอะไร? เร็วเข้าท่านรีบช่วยพ่อของข้าที!”

หลิงตู้ฉิงหันกลับไปหานางและพูดว่า “หยุดพูดและนั่งลง และอย่าฟังอะไรทั้งนั้น!”

อันที่จริงถึงแม้ว่าเย่ชิงเฉิงต้องการจะฟัง นางก็คงไม่อาจฟังได้อยู่ดี เนื่องจากในตอนนี้ทั้งเย่ชิงเฉิงและหมิงยู่ต่างเห็นว่า ระยะห่างของพื้นที่ที่หลิงตู้ฉิงยืนอยู่กับพื้นที่ของพวกนางถูกยืดห่างออกจากกันจนพวกนางเห็นร่างของหลิงตู้ฉิง และผู้คนที่นั่งอยู่รอบ ๆ แทนหินเป็นเพียงแค่จุดสีดำเล็ก ๆ ดังนั้นมันจึงเป็นไปไม่ได้ที่พวกนางจะได้ยินอะไร

ในตอนนี้หลิงตู้ฉิงหยิบเนื้อของสัตว์วิเศษที่ถูกย่างเสร็จเรียบร้อยจนเป็นสีทองอร่ามขึ้นมาอีกชิ้น ซึ่งหมาชราสีทองก็มองเนื้อย่างด้วยสายตาตะกละตะกราม

“ไปกับข้า!” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นกับหมาชราสีทองในระหว่างที่เขายังคงถือเนื้อย่างอยู่ในมือ

หมาชราสีทองตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เจ้าไม่ใช่เขา ทำไมข้าต้องไปกับเจ้าด้วย?”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ข้าก็คือเขา เขาก็คือข้า ดังนั้นข้าคือเจ้านายของเจ้า”

หมาชราสีทองส่ายหัวอย่างหนักแน่นและพูดว่า “เจ้าไม่ใช่เขา! วิถีที่เจ้ากำลังบ่มเพาะมันไม่เหมือนกันเลยแม้แต่น้อย ข้าจะติดตามเขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ตราบใดที่เขาปรากฎขึ้นอีกครั้ง ข้าจะติดตามเขาทันที!”

“วิถีก่อนหน้านั้นมันไร้ความหมาย…” หลิงตู้ฉิงยิ้มอย่างขมขื่น

หมาชราสีทองตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “แต่ข้าคิดว่ามันน่าสนใจ!”

“สรุปแล้วเจ้าจะไม่ไปกับข้าใช่ไหม?” หลิงตู้ฉิงถามขึ้น

หมาชราสีทองส่ายหัวอีกครั้งเพื่อยืนยันการตัดสินใจของมันเอง