เย่เจียงไห่เดินออกจากชั้นวางคัมภีร์ด้วยสีหน้าเหม่อลอย
เขาไม่เคยคิดเลยว่ากว่าที่เขาจะได้ความทรงจำกลับคืนมาเวลามันจะผ่านมาถึง 1 ล้านปีแล้ว และที่สำคัญในเวลาเดียวกับที่เขาได้ความทรงจำกลับคืนมาว่าเขาคือเจ้าตำหนักหลีเทียน ตำหนักของเขากลับถูกผู้อื่นชิงไปแล้ว ซึ่งผู้ที่ชิงไปก็ไม่ใช่ใครอื่น
คนผู้นั้นมันคือน้องเขยของเขาเอง!
เขาไม่เข้าใจว่าน้องเขยของเขาสามารถเข้าไปในห้องโถงใหญ่ของตำหนักได้ยังไง เพราะว่าการเข้าไปในห้องโถงใหญ่ได้มันมีเพียงวิธีการเดียวคือการใช้วิชาเพลิงหนานหมิงสัมผัสประตูเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าไปด้านในได้
แม้แต่ตัวเขาเองที่เป็นเจ้าของตำหนักแท้ ๆ ก็ยังคงต้องใช้วิธีการเดียวกันเช่นนี้เท่านั้น
ในระหว่างที่เย่เจียงไห่เดินออกมาจากชั้นวางคัมภีร์ด้วยอาการเหม่อลอย เย่ชางคงก็เอ่ยถามขึ้นว่า “เจียงไห่ เจ้าเป็นอะไรไป?”
เย่เจียงไห่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงรำคาญทันที “น่ารำคาญจริง ข้ากำลังใช้ความคิด!”
หลักจากที่ความทรงจำเขากลับคืนมา อุปลักษณะนิสัยของเขาก็เปลี่ยนแปลงไปและไม่เคารพพ่อของเขาเองเหมือนแต่เก่าก่อน และโดยเฉพาะที่ตอนนี้ตำหนักของเขาถูกคนอื่นช่วงชิงไป เขาจะมีอารมณ์พูดดีกับคนอื่นได้ยังไง?
เย่ชางคงรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินการตอบเช่นนี้ “นี่เจ้ากินยาผิดมารึไงกัน?”
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกว่าเย่เจียงไห่ทำตัวแปลกไป แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เนื่องจากภายนอกเย่เจียงไห่ยังคงดูสบายดี ดังนั้นเขาจึงคิดว่าถึงอย่างมันคงไม่มีปัญหาอะไร
ทางด้านของเย่เจียงไห่ เมื่อเขาเดินออกมาจากห้องคัมภีร์แล้วเขาก็เดินไปที่ห้องโถงใหญ่ของตำหนักทันที ถึงแม้ว่าเขาจะยังไม่รู้ว่าจะทวงคืนตำหนักของเขาจากหลิงตู้ฉิง ยังไงก็ตาม
เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูทางเข้าห้องโถงใหญ่ เย่เจียงไห่ก็ตะโกนขึ้นทันที “น้องเขย ข้ารู้ว่าเป็นเจ้า เจ้าจงออกมาตกลงกับข้าเดี๋ยวนี้!”
ในตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการเจรจาเท่านั้น
แต่น่าเสียดายที่ถึงแม้ว่าเขาจะตะโกนออกไปมันก็ไม่มีการตอบรับใด ๆ กลับมา
เย่เจียงไห่ตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงโมโห “ไม่ใช่ว่าข้าแค่ค้างพริกหยกเพลิงเจ็ดสีกับเจ้าแค่นั้นไม่ใช่เหรอไง? นี่เจ้าจำเป็นต้องเอาคืนข้าถึงขนาดนี้เลยงั้นเหรอ? เจ้าเองก็รู้ตัวสินะว่ารอบนี้เจ้าทำเกินไปเลยไม่กล้าออกมาเจอกับข้า? หากเจ้าแน่จริงเจ้าก็เปิดประตูออกมาคุยกับข้าตัวต่อตัว!”
แม้เขาจะพูดถึงขนาดนี้มันก็ยังไม่มีการตอบรับ!
“เจ้าคิดว่าหากเจ้าไม่ยอมเปิดประตู ข้าจะเข้าไปไม่ได้งั้นเหรอ?” เย่เจียงไห่ตะโกนขึ้นด้วยสีหน้าหงุดหงิด “เจ้ารอก่อนเถอะ เดี๋ยวข้าจะกลับมาใหม่อีกรอบ!”
เมื่อพูดจบ เย่เจียงไห่ก็หันหลังและเดินไปยังห้องบ่มเพาะทันที
ในห้องบ่มเพาะนั้นมีแผนสำรองที่เขาได้ทิ้งเอาไว้อยู่เช่นกัน
ในอดีตเขาได้ทิ้งวิธีการบ่มเพาะเพลิงหนานหมิงแบบเร่งรัดเอาไว้ในห้องบ่มเพาะ ซึ่งมันจะทำให้เขาสามารถทะลวงระดับได้อย่างรวดเร็ว
หลังจากที่เย่เจียงไห่เข้าไปในห้องบ่มเพาะ และได้เห็นว่ามีคนผู้หนึ่งกำลังพยายามฝ่าผนึกป้องกันห้องฝึกของเขา เขาจึงตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงเดือดดาล “ไสหัวไป ห้องนี้มันไม่ใช่ห้องที่เจ้าจะย่างกรายเข้ามาได้!”
ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิขั้นปลายที่กำลังพยายามฝ่าผนึกเข้าไปในห้องฝึก เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เจียงไห่ดังขึ้น เขาก็หันกลับมาทันทีและพูดว่า “ไอ้หนู! เจ้านี่มันไม่มีมารยาทเลยจริง ๆ ห้องฝึกนี้เป็นห้องที่ข้าหมายตาไว้ก่อนตั้งนานแล้ว เจ้าจงยืนรอตามมารยาทและให้เข้าผู้นี้เข้าไปข้างในให้ได้ก่อน จากนั้นมันถึงจะเป็นตาของเจ้า เจ้าคงเป็นลูกชายของเย่ชางคงใช่ไหม? แม้แต่พ่อของเจ้าหากเจอข้า เขายังต้องเรียกข้าว่าพี่ด้วยซ้ำ ข้าเป็นคนของสำนักสวรรค์สัประยุทธ์…”
เย่เจียงไห่พูดแทรกด้วยความโมโหทันที “เจ้านี่มันปากมากจริง ๆ ถ้าเจ้าไม่ไสหัวไปซะเดี๋ยวนี้ ข้าจะทำให้เจ้าเสียใจ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸)