พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 587

หลิงตู้ฉิงได้พาคนของเขาออกจากห้องหลอมสมบัติทันที เนื่องจากในห้องนั้นไม่มีสมบัติใด ๆ เหลืออีกแล้วเพราะว่าคนของสำนักสวรรค์สัประยุทธ์ได้เอาพวกมันไปจนหมด

ไม่นานหลังจากนั้น พวกของหลิงตู้ฉิงก็เดินออกไปถึงเรือนหลังหนึ่งที่อยู่ในสวนด้านหลังตำหนัก

เรือนหลังนี้น่าจะเป็นสถานที่ที่เจ้าตำหนักศักดิ์สิทธิ์หลีเทียนไว้ใช้หลับนอน ซึ่งเย่ชิงเฉิงและคนอื่น ๆ ต่างก็พบกับเครื่องประดับมากมายที่น่าจะเป็นของผู้หญิงวางอยู่ในเรือน

แน่นอนว่าเครื่องประดับเหล่านี้ของสมบัติวิเศษที่มีพลังอำนาจแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ชิงเฉิงและคนอื่น ๆ ต่างก็แบ่งกันหยิบสิ่งของไปเรื่อย ๆ จนสุดท้ายพวกเขาก็มองไปที่ผ้าห่มที่อยู่บนเตียง ซึ่งหลิงตู้ฉิงก็พูดขึ้นทันที “พวกเจ้าหยิบพอแล้ว เหลือของเอาไว้ที่นี่บ้าง ไม่เช่นนั้นใครบางคนได้ร้องไห้ไม่หยุดแน่”

ของเหล่านี้มันคือของส่วนตัวของเย่เจียงไห่ การที่พวกเขาจะเอาไปแม้กระทั่งผ้าห่มมันออกจะดูเกินไปสักหน่อย

หลักจากนั้นหลิงตู้ฉิงก็พาทุกคนเดินออกจากเรือนไปยังบ่อน้ำด้านหลัง

ที่ตรงกลางของบ่อน้ำนั้น มีดอกบัวดอกหนึ่งกำลังบานสะพรั่งอยู่ แต่สิ่งที่ทำให้ดอกบัวนี้ดูประหลาดก็คือมันมีเพลิงสีดำทมิฬลุกท่วมมันอยู่ด้วย

“นายท่าน พวกเราเก็บมันได้ไหม?” หลงเฉินถามขึ้น

“อย่าเด็ดขาดนะ!” เสี่ยหนานเทียนรีบพูดขึ้นทันที

ตั้งแต่เสี่ยหนานเทียนติดตามหลิงตู้ฉิง เขาก็เก็บสมบัติมาได้มากมาย ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่ได้เปิดเผยกับใครว่าสิ่งที่เขาเก็บไปมันคืออะไรบ้าง

แต่ตอนนี้เมื่อเขาเห็น ดอกบัวนี้เขาก็รู้สึกตกตะลึงทันที

โดยเฉพาะตอนที่หลงเฉินเอ่ยขึ้นถามว่าจะเก็บมันได้ไหม เขาจึงยิ่งต้องรีบเอ่ยปากห้ามขึ้นทันที

หลงเฉินมองไปที่เสี่ยหนานเทียน และคิดในใจว่า ‘เจ้าเป็นแค่ผู้ที่มาขอพึ่งใบบุญเจ้านายของข้าเพื่อเก็บสมบัติ เจ้าจะมาทำตัววุ่นวายทำไมกัน?’

เสี่ยหนานเทียนไม่สนใจสายตาของหลงเฉิน และพูดต่อ “จากในบันทึกของสำนักของข้าที่ข้าเคยอ่านมา ดอกบัวนี้มันคือดอกบัวเพลิงพิพากษา ใครก็ตามที่มีบาปติดตัวและไปแตะต้องมัน คนผู้นั้นจะถูกมันเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านทันที ซึ่งมันจะมีสักกี่คนกันในโลกใบนี้ที่ไม่มีบาปติดตัว? ดังนั้นหากเราไปเก็บมันเราจะต้องถูกมันเผาอย่างแน่นอน”

หลงเฉินอ้าปากค้างทันทีเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขานึกไม่ถึงว่าบนโลกนี้จะมีของแบบนี้ด้วย

หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า “เจ้าเอาแต่สนใจดอกบัวจนลืมมองไปแล้วเหรอว่าน้ำในสระนี้มันคือน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งความเมตตา ชีวิตที่แล้วของเจ้าเด็กนั่นช่างร่ำรวยจริง ๆ ที่มีแม้กระทั่งดอกบัวเพลิงพิพากษาและยังมีสระที่เต็มไปด้วยน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งความเมตตาแบบนี้”

“สหายเต๋า ข้าต้องการตักน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งความเมตตาไปสักหน่อย และถ้าหากเจ้าต้องการ ข้าสามารถแลกเปลี่ยนกับเจ้าได้ ข้ามีวิถีแห่งการชำระบาป ซึ่งข้าต้องการแลกมันกับเม็ดบัวของเจ้า”

ดอกบัวเพลิงพิพากษาที่เงียบมาตลอด จู่ ๆ มันก็ส่งเสียงขึ้นว่า “ได้พานพบกันเช่นนี้นับได้ว่าเรามีชะตาที่ต้องกัน พวกเจ้าทุกคนสามารถตักน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งความเมตตาไปได้ส่วนหนึ่ง ส่วนวิถีแห่งการชำระบาปนั้นข้าต้องการมัน ข้าจะแลกมันด้วยเม็ดบัวของข้า 3 เม็ด!”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า และพูดกับเหล่าคนของเขาว่า “ถอยห่างออกไปจากข้าก่อน”

ถึงแม้ว่าทุกคนจะไม่เข้าใจว่าหลิงตู้ฉิงจะทำอะไร แต่เมื่อได้ยินคำสั่งพวกเขาก็รีบถอยออกมาทันที จากนั้นหลิงตู้ฉิงก็โทรจิตไปบอกกับเตาเพลิงศักดิ์สิทธิ์ว่า “จงปิดกั้นพื้นที่โดยรอบของข้ากับดอกบัวเพลิงพิพากษาเอาไว้ ห้ามให้แม้แต่พลังวิญญาณเพียงเศษเสี้ยวเล็ดรอดออกไปได้”

เตาเพลิงศักดิ์สิทธิ์รีบทำตามที่สั่งทันที มันใช้อำนาจของค่ายกลในตำหนักปิดกั้นพื้นที่บริเวณที่หลิงตู้ฉิงและดอกบัวเพลิงพิพากษายืนอยู่ทันที

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว หลิงตู้ฉิงจึงปลดปล่อยกลิ่นอายอันน่าขนลุกออกจากร่างของตัวเองทันที