ในระหว่างที่สถานการณ์กำลังตึงเครียด จู่ ๆ เทียนเฟิงและเทียนชิวก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าผู้คนและเมื่อพวกเขามองไปที่เทียนเก๋อ สีหน้าของพวกเขาก็เปล่งประกายไปด้วยความยินดี
แต่แล้วเมื่อพวกเขามองไปที่เทียนหลีที่กำลังแสดงท่าทีต่อต้านสุดฤทธิ์ พวกเขาก็เอ่ยขึ้นว่า “พี่เทียนหลี พวกเราขอยอมรับว่าเรื่องนี้เป็นพวกเราที่เป็นฝ่ายผิด แต่ว่าท่านต้องเข้าใจว่า ชานนั้นมีเพียงแค่สายเลือดที่แข็งแกร่งแต่พรสวรรค์ของเขานั้นช่างต่ำต้อยเป็นอย่างมาก ซึ่งถ้าหากเทียบกับเทียนเก๋อ ดังนั้นเขาจำเป็นต้องเสียสละสายเลือดของเขาให้กับเทียนเก๋อเพื่ออนาคตของสันเขาทรราชของเรา โปรดท่านจงเข้าใจด้วยด้วย!”
เทียนชูเอ่ยขึ้นเสริมเช่นกัน “ก่อนหน้านี้เทียนเก๋อเองก็ได้สัญญาต่อกฎสวรรค์เอาไว้แล้วว่า เขาจะชดเชยให้กับชานในอนาคตเช่นกัน!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เทียนหลีก็ยิ่งโมโหมากเข้าไปใหญ่ แต่เขาเองก็ไม่อาจระบายอะไรมากไปได้มากกว่านี้ เนื่องจากเขาเข้าใจเหตุผลของคนเหล่านี้ดีว่าที่ทำไปทั้งหมดมันเพื่อสันเขาทรราช
แต่สิ่งที่เขารับไม่ได้ก็คือทำไมเรื่องราวแบบนี้มันได้ถึงมาเกิดขึ้นกับคนในครอบครัวของเขา!
เทียนหลีมองไปที่หลิงยู่ช่านที่หมดสติอยู่ในอ้อมแขนของเขา จากนั้นเขาตะโกนขึ้นด้วยความโกรธแค้น “แค่เพื่อความเป็นใหญ่ในอนาคตมันทำให้พวกเจ้าถึงขนาดทำร้ายคนในตระกูลเดียวกันได้แบบนี้ ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูดกับพวกเจ้าอีกแล้ว! นับจากต่อไปนี้ข้าขอสาปแช่งให้พวกเจ้าทุกคนถูกฟ้าดินลงโทษกันให้หมด!”
เทียนหลีนั้นมีระดับการบ่มเพาะอยู่แค่เพียงขอบเขตจักรพรรดิขั้นกลางเท่านั้น เขารู้ตัวดีว่าสถานการณ์ที่เขาเผชิญอยู่ในตอนนี้เขาคงไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้อีกต่อไป
ดังนั้นในตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เขาต้องกระทำก็คือการสำรวจอาการของหลิงยู่ชาน และปลุกขึ้นมาให้ได้เร็วที่สุด
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เทียนหลีก็กอดหลิงยู่ชานเอาไว้แน่น และรีบพุ่งตัวออกไปจากห้องเส้นชีพจรตระกูลทันที
ส่วนทางด้านของเทียนชิวและเทียนเฟิง เมื่อพวกเขาเห็นว่าเทียนหลีได้จากไปแล้ว พวกเขาก็เผยรอยยิ้มแห่งความภาคภูมิใจออกมาโดยทันที
แต่ทางด้านของเทียนชู เมื่อเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่มันกลายเป็นเช่นนี้เขาก็ส่ายหัวและรู้สึกผิดในใจอยู่บ้างเช่นกัน
แต่แล้วในเวลาเดียวกับที่เหตุการณ์นี้เกิดขึ้น หลิงตู้ฉิงก็ได้พาคนของเขามาถึงสันเขาทรราชแล้วเรียบร้อย
ก่อนหน้านี้ที่หลิงตู้ฉิงได้ยินว่าหลิงยู่ชานกำลังเดินทางไปที่สันเขาทรราช เขาก็รีบพาเหล่าผู้คนของเขาเดินทางมาที่สันเขาทรราชทันที
แต่น่าเสียดายที่สำนักเต๋าสวรรค์นั้นไม่มีประตูเคลื่อนย้ายที่เชื่อมต่อไปถึงสันเขาทรราช ดังนั้นวิธีการเดินทางเดียวที่หลิงตู้ฉิงสามารถใช้ได้ก็คือการบินไปด้วยตัวเองเพียงอย่างเดียว
แต่ด้วยความรีบร้อน หลิงตู้ฉิงจึงไม่ได้ให้หลงเฉินเป็นผู้ลากรถมังกรในการเดินทาง แต่หลิงตู้ฉิงกลับใช้ให้เหล่าทาสรับใช้ของเขาที่อยู่ในระดับการบ่มเพาะขอบเขตจักรพรรดิเปิดใช้งานพาหนะวิเศษอย่างเต็มกำลัง เพื่อพาเขามุ่งไปที่สันเขาทรราชแทน
แน่นอนว่าความเร็วของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดินั้นย่อมเหนือล้ำกว่า หลงเฉินอยู่แล้ว
เมื่อสัมผัสได้ถึงความกังวลของสามี เย่ชิงเฉิงก็เอ่ยขึ้นว่า “สามี ท่านอย่ากังวลมากไปเลย ข้าว่าชานจะต้องไม่มีปัญหาอะไรหรอก”
หลิงว่านถิงพูดขึ้นเสริมเช่นกัน “ท่านพ่อ พี่ใหญ่ จะต้องไม่เป็นอะไรหรอกเชื่อข้านะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸)