พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 617

ในความคิดของเทียนซ่ง ตอนนี้เขาหวังแต่ให้หลิงตู้ฉิงออกไปจากเมืองเขาให้เร็วที่สุด

เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่า หลิงตู้ฉิงจะฆ่าพวกลูกหลานสารเลวของเขาหมดเมืองรึเปล่า ขอเพียงแค่หลิงตู้ฉิงรีบออกไปจากเมืองเขาโดยที่ไม่แตะต้องรากฐานของสันเขาทรราชก็เพียงพอ

อย่างมากที่สุดต่อให้เหล่าลูกหลานไม่รักดีของเขาตายจนหมด พวกมันก็เกิดใหม่ได้

ทางด้านของหลิงตู้ฉิง ในเวลานี้เมื่อเขาได้สังหารเทียนเฟิงไป โทสะของเขาที่คุกรุ่นอยู่มันก็ไม่ได้เบาบางลงเลยแม้แต่นิด

ในทางกลับกัน หลิงตู้ฉิงกลับคิดว่าเขาอุตส่าห์กลับมาเกิดใหม่เพื่อบ่มเพาะในวิถีที่ต่างออกไปแถมมันกำลังไปได้สวยด้วยซ้ำ แต่แล้วจู่ ๆ มันกลับถูกทำลายลงอย่างง่าย ๆ ด้วยไอ้พวกคนโง่เง่าเหล่านี้?

ยิ่งเขาคิดได้เช่นนี้ มันก็ยิ่งทำให้เขาโกรธมากยิ่งขึ้น ซึ่งผลที่ตามมาก็คือแสงสีดำที่เคยหยุดลงชั่วคราว ในตอนนี้มันกลับมาแผ่ขยายออกไปเหมือนเดิมอีกแล้ว!

เมื่อเห็นว่าจู่ ๆ หลิงตู้ฉิงก็เริ่มทำลายเมืองของเขาอีกแล้ว เทียนซ่งรีบพูดขึ้นอย่างรวดเร็วทันที “พี่ชายเดี๋ยว ๆๆๆ ก่อน โปรดใจเย็นลงก่อน ท่านโมโหไอ้สารเลวนี่ด้วยใช่ไหม? ข้าจะฆ่ามันให้ท่านเอง! ข้าจะฆ่ามันเพื่อเป็นการขอขมาให้กับท่านเอง!”

เมื่อพูดจบ เทียนซ่งโบกมือส่งเจตจำนงของเขาบดขยี้เทียนชิวจนกลายเป็นเนื้อบดทันที

“ท่านปู่!” เทียนเก๋อกรีดร้องลั่น เขาไม่เข้าใจว่าทำไมบรรพบุรุษของเขาถึงต้องฆ่าปู่ของเขาอย่างเลือดเย็นแบบนี้

อันที่จริงสิ่งที่เทียนเก๋อไม่รู้ก็คือ หากในร่างกายเขาตอนนี้ไม่มีพลังสายเลือดหลิงยู่ชานไหลเวียนอยู่เพื่อรอการคืนไปให้กับหลิงยู่ชาน เขาคงเป็นคนแรกที่ถูกฆ่าตายแน่นอน

แต่แล้วก่อนที่เจตจำนงแห่งการสังหารของหลิงตู้ฉิงจะปะทุไปถึงขีดสุดอีกครั้ง หลิงยู่ชานก็ค่อย ๆ ลืมตาได้สติขึ้น

เขาไออยู่ 2-3 ครั้ง และเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังในสายเลือดของตัวเองที่หายไปเขาก็รู้สึกปวดร้าวอยู่ในใจ

ทำไมกัน? ข้าเป็นคนตระกูลเดียวกับพวกเขาไม่ใช่เหรอ?

หลังจากที่หลิงยู่ชานส่งเสียงไอ เทียนเฮงและเทียนหลีก็ได้ยินทันที จากนั้นพวกเขาทั้งสองจึงรีบพุ่งตัวมาหาหลิงยู่ชาน และเอ่ยขึ้นว่า “ชาน เร็วเข้า รีบบอกพ่อของเจ้าให้หยุดมือที! เรื่องอื่น ๆ พวกเราค่อยว่ากันทีหลัง ตอนนี้เจ้าช่วยบอกพ่อของเจ้าให้หยุดมือก่อนทีเถอะ!”

ในตอนนี้ผู้คนของสันเขาทรราชได้ตกตายไปเป็นจำนวนนับไม่ถ้วนและยังไม่รวมไปถึงสิ่งปลูกสร้าง ค่ายกลป้องกันต่าง ๆ มากมายที่ถูกทำลายลงไปอย่างย่อยยับ ส่วนตัวคนก่อนเหตุก็ได้ตายไปแล้วเช่นกัน ดังนั้นแม้ว่าเทียนเฮงและคนอื่น ๆ จะโกรธเคืองสักแค่ไหน พวกเขาก็เห็นว่าเรื่องนี้มันควรจะพอได้แล้ว หากมันมากไปกว่าเมืองที่เป็นบ้านเกิดของพวกเขาคงต้องหายไปด้วยแน่ ๆ ซึ่งมันเป็นสิ่งสุดท้ายที่พวกเขาอยากจะให้เป็น

หลิงยู่ชาน เมื่อได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกงุนงง ให้หยุดอะไร? ให้เขาบอกพ่อของเขาให้หยุดทำอะไร?

หลิงยู่ชานจึงพาลคิดไปว่าน่าจะเป็นเทียนซ่งหยู ผู้ซึ่งเป็นพ่อแท้ ๆ ของเขาน่าจะกำลังพยายามทำอะไรอยู่สักอย่าง

แต่แล้วเมื่อเขาหันหน้าไปมองเทียนเฮงและเทียนหลี จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นร่างของหลิงตู้ฉิงที่กำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า เขาก็รู้สึกตกตะลึงในทันที!

พ่อของเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

ในเวลาเดียวกัน เทียนซ่งก็รีบบินเข้ามาหาหลิงยู่ชานเช่นกันและรีบพูดว่า “เร็วเข้า รีบบอกให้พ่อของเจ้าหยุดมือก่อน พวกเรารู้ว่าพวกเราทำผิดต่อเจ้า พวกเราจะคืนพลังสายเลือดให้กับเจ้าหลังจากนี้แน่นอน!”

หลิงยู่ชานมองไปยังสีหน้าอันตื่นตระหนกของทุกคนรอบกายเขาและมองไปที่ร่างของหลิงตู้ฉิงที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายอันน่าสยดสยอง เขาจึงพยายามตะโกนขึ้นด้วยความยากลำบาก “ท่านพ่อ ข้าไม่เป็นอะไร ท่านพ่อท่านสงบอารมณ์ลงก่อน!”

หลิงตู้ฉิงมองไปมายังหลิงยู่ชานด้วยแววตาเย็นชาเช่นเดิม เจตจำนงแห่งการสังหารในใจของเขายังคงไม่สั่นไหวใด ๆ ทั้งนั้น

แต่แล้วเพียงชั่วครู่เดียว จู่ ๆ ก็มีเสียงฟ้าร้องดังลั่นอยู่เหนือหมู่เมฆขึ้นไป ซึ่งแม้แต่หลิงตู้ฉิงยังอดไม่ได้ที่จะต้องแหงนหน้าขึ้นไปมอง

จากนั้นเจตจำนงแห่งการสังหารของเขาก็ถูกควบคุมอีกครั้ง

หลิงยู่ชานดิ้นตัวออกจากอ้อมแขนของเหมาลี่ จากนั้นเขาก็บินไปหาหลิงตู้ฉิงด้วยสีหน้าที่เป็นกังวลทันที เนื่องจากเขารู้ว่าสภาวะของหลิงตู้ฉิงตอนนี้มันไม่ปกติเลย

“ชาน อย่า!” เหมาลี่รีบตะโกนห้ามทันที

แสงสีดำนั่นกลืนกินผู้คนไปตั้งมากมาย การตรงดิ่งเข้าไปแบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับการฆ่าตัวตายเลยไม่ใช่เหรอไง?

แต่แล้วในเวลาเดียวกับที่หลิงยู่ชานบินเข้ามาใกล้หลิงตู้ฉิง รัศมีแสงสีดำที่แผ่ขยายกลืนกินพื้นที่เป็นวงกว้างจู่ ๆ มันก็สลายหายไปพร้อมกับแววตาของหลิงตู้ฉิงก็ลดความอำมหิตลงเช่นกัน