พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 627

หลังจากส่งคู่พี่น้องตระกูลสีออกไปแล้ว หลิงตู้ฉิงก็ส่งคนของเขาออกไปแจ้งกับตระกูลจ้าว ตระกูลหลิง และตระกูลมี่ เพื่อให้เข้ามาพบกับเขา

ทั้งสามตระกูลนี้ต่างมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับเขาทั้งหมด ถึงแม้ว่าในอดีตเขาจะไม่ค่อยสนใจคนของทั้งสามตระกูลนี้สักเท่าไหร่ แต่ในตอนนี้เขาเห็นว่ามันถึงเวลาที่เขาควรจะชดเชยอะไรให้บ้าง

อันที่จริงในตอนที่หลิงตู้ฉิงกลับมาที่คฤหาสน์สราญรมย์ ทั้งสามตระกูลเองก็อยากที่จะเข้ามาพบกับหลิงตู้ฉิงเหมือนกัน แต่เนื่องจากเมื่อพวกเขาเห็นว่ารอบ ๆ คฤหาสน์สราญรมย์นั้นเต็มไปด้วยผู้เชี่ยวชาญชาญระดับสูงยืนรายล้อมคุ้มกันอยู่มากมาย ตระกูลเล็ก ๆ อย่างพวกเขาจะเอาความกล้าจากที่ไหนมาขอเข้าพบ?

ตอนนี้เมื่อพวกเขาได้รับข้อความให้ไปเข้าพบ พวกเขาจึงดีใจกันเป็นอย่างมากและรีบตรงมาที่คฤหาสน์สราญรมย์ทันที

ในทันทีที่หลิงเจิ้งสงได้มาถึง เขาก็เอ่ยถามขึ้นทันที “ตู้ฉิง เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีผู้คนคุ้มกันคฤหาสน์ของเจ้ามากมายขนาดนี้?”

หลังจากที่เวลาผ่านมาร้อยกว่าปี ในตอนนี้ระดับการบ่มเพาะของหลิงเจิ้งสงได้ก้าวขึ้นมาอยู่ที่ระดับสวรรค์สามัญแล้ว

หลิงตู้ฉิงยิ้มและตอบกลับว่า “ท่านปู่ มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก เอาล่ะนั่งก่อนเถอะ เดี๋ยวพวกเรามารอให้ปู่ของเหมิงลู่มาถึงก่อนแล้วพวกเราค่อยคุยกันทีเดียว”

ไม่นานต่อมา จ้าวปาเทียนและมี่ยี่ถง น้องชายของมี่ไลก็มาถึง

ในตอนนี้มี่ตั้วตั้วไม่ได้อยู่ในทะเลชางหมาง ดังนั้นมันจึงเป็นเรื่องปกติที่มี่ยี่ถง ผู้ซึ่งเป็นลูกชายจะกลายเป็นผู้ดูแลตระกูลมี่แทนชั่วคราว

“พี่เขย มีเรื่องะไรงั้นเหรอ?” มี่ยี่ถงเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าระแวดระวัง

เขาได้ยินมาจากพ่อของเขาหลายต่อหลายครั้งว่าพี่เขยของเขาไม่เหมือนคนปกติทั่วไป และเขาไม่ควรที่จะบุ่มบ่ามทำตัวสนิทสนมให้มากนัก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะเอ่ยประโยคใด ๆ ที่ดูใกล้ชิดเกินไป

หลิงตู้ฉิงยิ้มและตอบกลับว่า “ข้ามีเรื่องสำคัญมาก ๆ ที่จะคุยกับพ่อของเจ้า ข้าคิดว่าเจ้าคงมีวิธีที่จะติดต่อกับพ่อของเจ้าอยู่แล้วใช่ไหม?”

มี่ยี่ถงพยักหน้าทันที “ท่านพ่อของข้าในเวลานี้อยู่ในอาณาเขตนภา แต่เขาไม่ได้อยู่ในทะเลชางหมาง ต่อให้ข้าจะติดต่อเขาไปในตอนนี้เขาก็คงจะต้องใช้เวลาบ้างกว่าจะเดินทางมาถึงที่นี่”

“ถ้างั้นก็ติดต่อหาเขาเลยและให้เขาพาหวงอี้เฟยมากับเขาด้วย” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้น “และอีกอย่าง จากที่ข้าดูเจ้าแล้ว พรสวรรค์ของเจ้าค่อนข้างที่จะด้อยไปสักหน่อย เดี๋ยวข้าจะมอบโอสถที่สามารถทำให้ร่างกายของเจ้าพัฒนาขึ้นไปได้อีกระดับ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ช่วยให้เจ้าบ่มเพาะได้เร็วขึ้น แต่มันก็สามารถทำให้เจ้าบ่มเพาะได้ไปถึงในขอบเขตสวรรค์แน่นอน”

“ขอบคุณมากพี่เขย!” มี่ยี่ถงตอบกลับด้วยความดีใจทันที

“เอาล่ะ จงไปติดต่อหาพ่อของเจ้าได้แล้ว!” เมื่อหลิงตู้ฉิงส่งมี่ยี่ถงออกไป จากนั้นเขาก็หันมาพูดกับหลิงเจิ้งสงและจ้าวปาเทียน “นี่มันก็นานแล้วที่พวกเราได้เจอกัน รากฐานการบ่มเพาะของพวกท่านทั้งสองนับได้ว่ามั่นคงดีทีเดียว นับว่าเป็นเรื่องดีจริง ๆ”

หลิงเจิ้งสงและจ้าวปาเทียนต่างมองหน้ากันด้วยความงุนงง พวกเขารู้สึกว่าบุคลิกของหลิงตู้ฉิงในตอนนี้มันมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป

แน่นอนว่าสิ่งนี้มันทำให้พวกเขารู้สึกยินดี เนื่องจากความรู้สึกที่พวกเขาสัมผัสได้มันดูใกล้ชิดกว่าเดิมไม่เหมือนเมื่อก่อนที่มันดูเหมือนว่าพวกเขาห่างเหินกันราวฟ้ากับเหว

หลิงตู้ฉิงไม่สนใจอาการงุนงงของชายชราทั้งสอง เขาหยิบอาวุธจักรพรรดิขึ้นมา 2 อันและยื่นให้กับพวกเขาและพูดว่า “พวกท่านเคยเห็นอาวุธระดับจักรพรรดิมาบ้างไหม? พวกมันคืออาวุธที่มีอำนาจเหนือกว่าพลังของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตนภานับหมื่นเท่า”

“อาวุธทั้ง 2 ชิ้นนี้พวกท่านจะใช้มันได้ก็ต่อเมื่อพวกท่านเชื่อมจิตของตนเองไว้กับพวกมันแล้ว ด้วยการดำรงอยู่ของพวกมันในตระกูลพวกท่าน ถึงแม้ว่าในอนาคตตระกูลของพวกท่านจะตกต่ำสักเพียงไหน ตระกูลของพวกท่านก็จะยังอยู่รอดไปได้อีกนาน”