พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 654

ต่อให้หลิงตู้ฉิงไม่ได้อธิบายอะไร ในตอนนี้ทุกคนก็เดาได้แล้วว่ามันมีเรื่องไม่ปกติเกิดขึ้น

โดยเฉพาะเสี่ยวถิงไห่และอี้ฉิงฟ่าง ซึ่งมีความคุ้นเคยกับทองคำสีชาดเป็นอย่างดี เมื่อพวกเขาถูกสอบถามแบบนี้พวกเขาก็รู้ได้ทันทีว่ามันมีบางอย่างไม่ปกติ

ในสถานที่ที่มีแต่กฎแห่งอัคคี มันจะไปมีอากาศที่หนาวเย็นดำรงอยู่ได้ยังไง?

หลิงตู้ฉิงไม่ต้องการที่จะอธิบายอะไรในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่ตอบคำถามของเสี่ยวถิงไห่และถามต่อไปว่า “นอกจากเรื่องที่เจ้ารู้สึกหนาวแล้วมันยังมีอย่างอื่นอีกไหมที่เจ้ารู้สึกแปลก ๆ? อะไรก็ได้ที่เจ้ารู้สึกว่ามันไม่ปกติเจ้าลองพูดมาก่อน ข้าอยากฟังมันทั้งหมด”

วิชาห้วงนิทราแห่งราชันมันไม่ได้ไร้เทียมทานถึงขนาดที่จะสามารถรู้ไปถึงความรู้สึก ร้อน หนาว เจ็บ กังวล หวาดกลัว หรือความคิดของผู้ที่ถูกอ่านความทรงจำได้

ดังนั้นหลิงตู้ฉิงจึงจำเป็นต้องสอบถามรายละเอียดเหล่านี้ก่อน จากนั้นเขาค่อยเข้าไปดูห้วงความทรงจำของเสี่ยวถิงไห่เพื่อประกอบภาพรวมทั้งหมด

เสี่ยวถิงไห่และภรรยาของเขาครุ่นคิดทบทวนหนักขึ้นอยู่พักใหญ่ จากนั้นอี้ฉิงฟ่างก็พูดขึ้นว่า “มันมีสิ่งหนึ่งที่ข้าไม่แน่ใจว่ามันแปลกประหลาดรึเปล่า ตามประวัติที่ข้าเข้าใจเกี่ยวกับแร่ทองคำสีชาดของเมืองขนนกอัคคี ทุก ๆ 100 ปี ภูเขาฟีนิกซ์จะมาที่นี่เสมอเพื่อรับเอาทองคำสีชาดไปกักตุนเผื่อไว้เป็นเชื้อเพลิงพลังงานให้กับเมืองลอยฟ้า และใช้ในงานกิจการด้านอื่น ๆ”

“แต่ว่าเมื่อ 200 ปีที่แล้วที่ข้ากับสามีเพิ่งถูกส่งตัวเข้าไปในเหมือง ในเวลานั้นพวกเรากลับไม่ได้รับคำสั่งให้ขุดเหมืองเลยเป็นเวลานานมาก หลังจากนั้นพวกเราก็ได้ยินการมาเยือนของคนจากภูเขาฟีนิกซ์ ซึ่งแน่นอนว่าเมื่อพวกเราไม่ได้ขุดเหมืองพวกเราก็ไม่มีทองคำสีชาดให้กับคนจากภูเขาฟีนิกซ์ ดังนั้นจึงมีคนหลายคนที่ถูกทำโทษในเหตุการณ์ครั้งนั้น”

“แต่หลังจากนั้นแทบจะในทันที พวกเราก็ถูกบังคับให้ขุดเหมืองอย่างบ้าคลั่งทั้งวันทั้งคืนไม่มีพัก แต่ไม่ว่าพวกเราจะขุดไปมากสักเท่าไหร่ พวกเราก็ได้ยินแต่ว่าแร่ที่พวกเราขุดมันไม่มากพออยู่ดี ดังนั้นพวกเราจึงถูกลงโทษอยู่หลายรอบมากในตอนนั้น ข้าไม่รู้ว่าที่เหมืองอื่น ๆ เป็นแบบเหมืองที่พวกเราทำงานอยู่รึเปล่า แต่ถ้าจะให้ข้าประมาณการณ์คร่าว ๆ จำนวนแร่ที่เหมืองของพวกเราขุดในตอนนั้นมันน่าจะมากพอสำหรับให้ภูเขาฟีนิกซ์เก็บไว้ใช้ได้หลายร้อยปีซะด้วยซ้ำ”

เสี่ยวถิงไห่พูดขึ้นเสริมทันทีเช่นกัน “ข้าเองก็จำเหตุการณ์ตอนนั้นได้เหมือนกัน ข้าเองก็เกือบที่จะขาดใจตายจากอาการหมดแรง แต่โชคดีที่ข้ายังฮึดสู้ผ่านพ้นมันมาได้”

หลิงตู้ฉิงขมวดคิ้วพลางพยักหน้าฟังเสี่ยวถิงไห่และอี้ฉิงฟ่างเล่าประสบการณ์ที่พวกเขาประสบมาไปเรื่อย ๆ

หลังจากผ่านไปพักใหญ่ หลิงตู้ฉิงก็พูดขึ้นว่า “เอาล่ะข้าฟังประสบการณ์ของพวกเจ้ามามากพอแล้ว ตอนนี้ข้าจะเข้าไปในห้วงความทรงจำของพวกเจ้าเพื่อดูสภาพด้านในเหมืองผ่านสายตาของพวกเจ้าในตอนนั้นว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้างในทุก ๆ วัน”

เสี่ยวถิงไห่และอี้ฉิงฟ่างรู้สึกลังเลเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าจะให้หลิงตู้ฉิงเข้าไปดูในห้วงความทรงจำของพวกเขาดีหรือไม่ และพวกเขาก็ไม่รู้ว่าหลิงตู้ฉิงจะใช้วิธีไหนในการเข้าไปดู มันจะอันตรายกับพวกเขาหรือเปล่า?

แต่เมื่อพวกเขาคิดถึงโอกาสที่จะได้เข้าไปเป็นหนึ่งในชนชั้นสูง พวกเขาจึงตอบตกลงในท้ายที่สุด

หลิงตู้ฉิงเองก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากถึงวิธีการที่เขาใช้เพื่อเข้าไปดูห้วงความทรงจำของคนทั้งคู่ เขาแค่บอกให้คนทั้งคู่ให้ความร่วมมือกับเขา จากนั้นเขาก็ใช้วิชาห้วงนิทราแห่งราชันเพื่อเข้าไปดูห้วงความทรงจำในช่วงระหว่างที่คนทั้งสองอยู่ในเหมือง

หลังจากผ่านไปอีกพักใหญ่ หลิงตู้ฉิงก็พูดขึ้นว่า “เอาล่ะ พวกเจ้าทั้งสองคนไปพักผ่อนก่อนเถอะ เมื่อความจริงของเรื่องนี้ถูกเปิดเผยขึ้น ข้าจะให้ในสิ่งที่เจ้าต้องการ”

เสี่ยวถิงไห่และอี้ฉิงฟ่างต่างพยักหน้า และเดินไปหาลูกสาวทั้งสองคนพวกเขาเพื่อไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบในระหว่างที่พวกเขาไม่ได้เจอกันมานานนับร้อยปี

ทางด้านของหลิงตู้ฉิงกลับนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องที่เขารับรู้พลางขมวดคิ้วแน่น

“ท่านพ่อ มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นงั้นเหรอ?” หลิงไช่หยุนเอ่ยถาม

นางคือผู้ที่กำลังจะกลายเป็นผู้นำของภูเขาฟีนิกซ์ตามคำบอกของพ่อนาง ดังนั้นหากภูเขาฟีนิกซ์กำลังจะมีเรื่องร้ายเกิดขึ้นมันจึงเป็นธรรมดาที่นางต้องการจะรู้เรื่องด้วย

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “มันมีไอ้พวกโง่บางคนของภูเขาฟีนิกซ์ที่ชินชากับชีวิตที่สุขสงบจนไม่รู้ว่าในตอนนี้หายนะกำลังแอบมาเยือนถึงหน้าประตูบ้าน แร่ทองคำสีชาดที่เป็นส่วนสำคัญในการให้พลังงานกับเมืองลอยฟ้ามีปัญหา แต่ไอ้พวกโง่นั่นกลับละเลยและไม่ยอมส่งคนที่มีความสามารถมาตรวจสอบดูแล”