พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 653

ในเมื่อพวกนางกลับมาถึงบ้านเกิดแล้ว แน่นอนว่าพวกนางต้องการอยากได้เรือนของตระกูลพวกนางคืนเป็นอันดับแรก

เรือนที่เคยเป็นของตระกูลเสี่ยวในอดีต มันได้ถูกมอบไปให้กับผู้อื่นยึดครองไปเป็นเวลานานแล้ว

เมื่อได้รับการสนับสนุนเช่นนี้ เสี่ยวเยว่เฟิงก็ตรงไปที่จวนเจ้าเมืองทันทีและเมื่อนางพบกับหานฉี นางก็พูดว่า “เจ้าเมืองหาน ข้าต้องการทวงเรือนตระกูลของข้าคืนและอีกอย่างพ่อแม่ของข้าอยู่ที่ไหน?”

เมื่อเจอแบบนี้ หานฉีก็ไม่นึกเหมือนกันว่าเสี่ยวเยว่เฟิงจะมาเยือนเขาไวขนาดนี้

เขามองไปที่เสี่ยวเยว่เฟิง และตอบกลับด้วยสีหน้าใจเย็นว่า “เนื่องจากการทรยศของตระกูลหนิง ดังนั้นเรือนของตระกูลเจ้าจึงถูกยึดไปด้วยเพราะถูกกล่าวหาว่าเป็นหนึ่งในผู้สมรู้ร่วมคิด แต่ในเมื่อการกลับมาครั้งนี้เจ้ามีเหตุผลที่จะมาแก้ต่างเพียงพอ ฉะนั้นข้าจะคืนเรือนของตระกูลเจ้าไปให้กับเจ้าก่อนชั่วคราว ส่วนพ่อแม่ของเจ้า เจ้าควรจะรู้กฎของพวกเราเป็นอย่างดี”

“พ่อแม่ของเจ้ายังไม่ตาย พวกเขาถูกข้าส่งไปทำงานในเหมืองแทน ซึ่งเดี๋ยวข้าจะให้คนไปพาพวกเขามาพบกับเจ้า แต่เจ้าจงจำเอาไว้ว่าในตอนนี้ข้ายังไม่อาจยืนยันเรื่องราวเกี่ยวกับเจ้าได้เต็ม 10 ส่วน ดังนั้นก่อนที่ทุกอย่างจะชัดเจน เจ้าจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปจากอาณาเขตฟีนิกซ์ เจ้าเข้าใจใช่ไหม?”

ถึงแม้ว่าระดับการบ่มเพาะของเสี่ยวเยว่เฟิงจะอยู่แค่ระดับเหนือล้ำ แต่มันก็มีกลุ่มคนที่ยืนอยู่ด้านหลังนางบางคนที่เขา หานฉีผู้นี้ซึ่งอยู่ในระดับนภาครามมองไม่เห็นระดับการบ่มเพาะ

ดังนั้นเขาจึงต้องยอมประนีประนอมกับนางก่อน โดยการคืนเรือนและพ่อแม่ของเสี่ยวเยว่เฟิงกลับคืนไป

“พ่อกับแม่ของข้ายังมีชีวิตอยู่งั้นเหรอ?” เสี่ยวเยว่เฟิงถามขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้น

หานฉีตอบกลับด้วยสีหน้านิ่ง “ไม่ว่าจะยังไงพวกเราก็เป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน ข้าไม่ฆ่าคนเผ่าพันธุ์เดียวกันหากมันไม่จำเป็น”

ไม่นานต่อมา หานปิงก็พาพ่อและแม่ของเสี่ยวเยว่เฟิงเข้ามา

“ท่านพ่อ ท่านแม่!” เสี่ยวเยว่เฟิงและเสี่ยวหลิงเฟิงต่างร้องเรียกด้วยความดีใจทันที

เสี่ยวถิงไห่และอี้ฉิงฟ่าง เมื่อพวกเขามองเห็นว่าลูกสาวของพวกเขาทั้งคู่อยู่ที่นี่ พวกเขาก็รู้สึกปวดใจทันที

ทำไมลูกสาวของพวกเขาถึงมาอยู่ที่นี่ได้? พวกนางถูกจับมางั้นเหรอ?

หานฉีพูดขึ้นว่า “เสี่ยวถิงไห่ เนื่องจากในตอนนี้ความผิดที่ตระกูลของเจ้าทำยังคงไม่แน่ชัดและต้องรอการสอบสวนใหม่ ดังนั้นในตอนนี้เจ้าและภรรยาของเจ้าได้รับการปล่อยตัวก่อนชั่วคราว”

“ขอบคุณมากท่านเจ้าเมือง!” เสี่ยวเยว่เฟิงโค้งคำนับ

ไม่ว่าก่อนหน้านี้นางจะขุ่นเคืองใจขนาดไหน นางก็ยังคงต้องขอบคุณหานฉีที่ไม่สังหารพ่อและแม่ของนางทิ้งไปก่อนหน้านี้

หานฉีไม่ตอบกลับอะไรทั้งนั้น เขาหันไปพูดกับหานปิงว่า “เจ้าจงนำพวกเขาไปยังเรือนที่เคยเป็นของตระกูลเสี่ยว และจัดให้พวกเขาพักอยู่ที่นั่นซะ ส่วนคนที่ยึดครองเรือนอยู่ในตอนนี้เจ้าก็จงจัดหาเรือนให้พวกเขาใหม่”

“ทราบแล้วท่านพ่อ!” หานปิงพยักหน้า

หลังจากนั้น หานปิงก็พาเสี่ยวเยว่เฟิงและคนอื่น ๆ ไปยังเรือนที่เคยเป็นของตระกูลเสี่ยว