พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 658

หานอู่รีบมุ่งหน้าไปยังภูเขาฟีนิกซ์ด้วยความเร็วสูงสุดเท่าที่เขาจะทำได้

ในใจของเขาเต็มไปด้วยความกังวล เนื่องจากข่าวการปรากฏตัวของผู้ยิ่งใหญ่ที่เคยอยู่ในยุคโบราณนั้นสำคัญเกินไป มันมีผลต่อสมดุลอำนาจในภูเขาฟีนิกซ์และกระทบต่อแผนการของพวกเขาอย่างใหญ่หลวง

เมื่อหานอู่ไปถึงภูเขาฟีนิกซ์ สิ่งแรกที่เขาทำคือรีบมุ่งตรงไปหาชิวไป๋หยู ผู้อาวุโสกิจการภายนอกแห่งภูเขาฟีนิกซ์

ชิวไป๋หยูถามขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจ “หืม? ไม่ใช่ว่าเจ้าเพิ่งกลับไปไม่ใช่เหรอ? เจ้ากลับมาทำไมอีกรอบ?”

“ผู้อาวุโส เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!” หานอู่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวล

ชิวไป๋หยูเลิกคิ้วขึ้น “มีอะไรเกิดขึ้น? ทำไมเจ้าต้องทำหน้าเหมือนกับฟ้าถล่มแบบนี้?”

หานอู่รีบพูดขึ้นทันที “ก็เรื่องเกี่ยวกับสองพี่น้องตระกูลเสี่ยวที่ท่านดูแล้วว่าพวกนางไม่มีรายชื่ออยู่ในชนชั้นสูงนั่นแหละท่านผู้อาวุโส สรุปแล้วพวกนางได้รับการอนุญาตจากตัวตนอาวุโสคนหนึ่งของภูเขาฟีนิกซ์ให้กลายเป็นชนชั้นสูง”

ชิวไป๋หยูเย้ยหยัน “ไร้สาระ ใครกันที่กล้าแอบอ้างเป็นผู้อาวุโส? หรือต่อให้เป็นผู้อาวุโสจริง มันก็ไม่มีผู้อาวุโสคนไหนที่มีอำนาจพอที่จะอนุญาตใครก็ได้ให้เข้าร่วมกับชนชั้นสูงได้ง่าย ๆ ด้วยปากเปล่า”

“แต่ตัวตนของผู้อาวุโสคนนี้ดูแล้วไม่น่าจะธรรมดา!” หานอู่พูดขึ้น “ก่อนหน้านี้ที่ข้าและท่านเจ้าเมืองหานนำทัพไปจับกุมตัวสองพี่น้องตระกูลเสี่ยว ผู้อาวุโสคนนั้นก็ปรากฏตัวขึ้นมาและใช้พลังเพลิงที่ออกมาจากสายเลือดของนางข่มพวกเราไว้จนถึงจุดที่พวกเราไม่อาจขยับตัวได้เลย จากนั้นนางก็เป็นคนพูดเองว่าสองพี่น้องตระกูลเสี่ยวจะต้องได้เป็นชนชั้นสูงตามที่นางสั่ง”

สีหน้าของชิวไป๋หยูเริ่มเปลี่ยนเป็นตึงเครียดเมื่อฟังถึงจุดนี้ “เจ้าแน่ใจเหรอ?”

“ผู้อาวุโส ข้าเองก็อยู่ที่นั่นด้วยข้าแน่ใจแน่นอน ในตอนนั้นที่ผู้อาวุโสคนนั้นปรากฏทั้งข้าและคนอื่น ๆ ทุกคนไม่อาจขยับตัวได้เลย!” หานอู่ตอบกลับทันที

ชิวไป๋หยูขมวดคิ้วและพูดขึ้น “เล่ามาให้ข้าฟังทุกอย่างแบบละเอียด ห้ามมีอะไรตกหล่น!”

หานอู่รีบเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เขาเผชิญมาทั้งหมดทันทีโดยไม่มีอะไรตกหล่นถึงการปรากฏตัวของหลิงไช่หยุน

เมื่อฟังจนจบ ชิวไป๋หยูก็ยิ่งขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม “เป็นนาง? นี่นางกลับมาแล้วงั้นเหรอ?”

“ผู้อาวุโส นางเป็นใครกันเหรอ?” หานอู่เอ่ยถามขึ้น

“นางคือตัวตนยุคก่อนของภูเขาฟีนิกซ์เรา จื้อซุน และนางยังมีฉายาว่า ราชันสงคราม นางเป็นผู้หญิงที่บ้าสงครามเป็นอย่างมาก ในบันทึกที่ข้าเคยอ่าน นางคือตัวตนที่มีความแข็งแกร่งที่สุดของพวกเราในยุคนั้นแต่ด้วยความกระหายสงครามของนางมันจึงทำให้นางพบกับจุดจบ ข้าไม่นึกเลยจริง ๆ ว่านังผู้หญิงบ้าในอดีตจะกลับมาเกิดใหม่แถมยังโผล่มาในช่วงเวลานี้อีก ไม่ได้ พวกเราจะปล่อยให้นางกลับมาที่ภูเขาฟีนิกซ์ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นคนบ้าอย่างนางจะต้องรวมกำลังพลและเตรียมทำสงครามเหมือนเดิมแน่นอน และเมื่อถึงเวลานั้นแผนการทุกอย่างของพวกเราคงถูกพบเจอแน่!” ชิวไป๋หยูพูดขึ้นด้วยสีหน้ากังวล

“ผู้อาวุโสเฟิง ข้าพบกับปัญหาสำคัญที่จำเป็นจะต้องใช้องค์รักษ์ปีกศักดิ์สิทธิ์ในการแก้ไข ท่านช่วยอนุมัติคำขอของข้าสักหน่อยจะได้ไหม?” ชิวไป๋หยูพูดขึ้น

เฟิงเจียงถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย “ปัญหาอะไรกัน ถึงขนาดที่จะต้องใช้องค์รักษ์ปีกศักดิ์สิทธิ์?”

หากเป็นปัญหาทั่วไป ต่อให้การส่งผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันหรือจักรพรรดิขึ้นไปออกไปแก้ปัญหาจะทำได้ยาก แต่กองทหารปกติทั่วไปของพวกเขามีความจำเป็นขนาดไหนกันถึงต้องเรียกใช้องค์รักษ์ปีกศักดิ์สิทธิ์?

ชิวไป๋หยูตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง “ก่อนหน้านี้ที่เมืองขนนกอัคคีมีการก่อกบฏ ผู้อาวุโสเฟิงก็รู้เรื่องนี้ใช่ไหม? แต่ตอนนี้ข้าเพิ่งได้รับข่าวมาว่าที่นั่นกำลังจะเกิดเรื่องอีกรอบเพราะความเมตตาขององค์หญิงหวงเซียะ ที่จับตัวเหล่าผู้คนที่เคยเป็นผู้ทรยศกลับมาเป็น ๆ ตอนนี้ไม่เพียงแต่คนเหล่านั้นจะไม่สำนึกบุญคุณ แต่พวกมันกลับไปพบกับผู้สนับสนุนคนใหม่และกำลังจะวางแผนก่อเรื่องอีกครั้ง”

“เพื่อเป็นการรักษาความสงบและทำให้เรื่องราวไม่บานปลายมากไปกว่านี้ มันจึงจำเป็นที่พวกเราจะต้องใช้องค์รักษ์ปีกศักดิ์สิทธิ์ในการปราบปรามพวกคนทรยศที่กำลังจะสร้างปัญหาและเพื่อความเด็ดขาดของการปรามปราบ ผู้นำองค์รักษ์ปีกศักดิ์สิทธิ์รอบนี้ควรจะใช้ผู้นำทัพที่ไม่วอกแวกโดยง่าย ไม่อย่างนั้นปัญหาอาจจะลุกลามจนพวกเราควบคุมไม่อยู่”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฟิงเจียงก็รู้สึกโมโหทันที เขาพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา “หวงเซียะ ปราณีกับคนเหล่านั้นมากเกินไป อันที่จริงนางควรจะฆ่าพวกมันไปให้หมด ๆ ซะเพื่อจบปัญหา”

“ไอ้พวกสันดานเลวพวกนี้เมื่อพวกมันมีความคิดทรยศไปแล้วรอบหนึ่ง มันก็ไม่แปลกที่พวกมันจะมีความคิดแบบเดิมอีกรอบ ในเมื่อพวกมันไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีที่ได้รับการไว้ชีวิตมารอบหนึ่ง ดังนั้นรอบนี้ก็ไม่จำเป็นต้องปราณีอะไรอีก! ข้าจะมอบองค์รักษ์ปีกศักดิ์สิทธิ์ให้กับเจ้า 500 นาย เพื่อจัดการเรื่องนี้ให้จบให้เร็วที่สุดอย่าให้พวกมันเหลือรอดแม้แต่คนเดียว!”