พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 665

หลิงตู้ฉิงมองไปที่รูปปั้นฟีนิกซ์ที่เหลืออีก 2 รูป ซึ่งตั้งตระหง่านอยู่หน้าทางเข้าตำหนักฟีนิกซ์พลางถอนหายใจ

เวลาล่วงเลยผ่านมาแค่ 70,000 ปี แต่ไอ้พวกทายาทโง่เง่าพวกนี้กลับหลงลืมเหล่าบรรพบุรุษขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?

มันพอจะเข้าใจได้หากรูปปั้นรูปอื่น ๆ ที่กระจายอยู่ตามจุดต่าง ๆ ของเมืองจะไม่ได้รับการดูแล แต่ที่เหลืออยู่ 2 รูปตรงนี้มันคือรูปปั้นฟีนิกซ์ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าทางเข้าตำหนักฟีนิกซ์ ซึ่งมีคนเดินผ่านมันตลอดแต่กลับไม่มีใครดูแลมันเลยเนี่ยนะ?

ถึงแม้ว่ารูปปั้นฟีนิกซ์ 2 ตัวนี้จะไม่มีวัชพืชเกาะอยู่เหมือนรูปอื่น ๆ ก็จริงเพราะมันอยู่ตรงทางเข้าตำหนัก แต่ถ้าหากมองมันดี ๆ จะเห็นว่ามีฝุ่นเกาะอยู่บนพวกมันเต็มไปหมด ซึ่งแสดงให้เห็นว่าไม่มีใครทำความสะอาดมันมานานแล้วหลายปี

หลิงตู้ฉิงพาหลิงไช่หยุนเดินไปหารูปปั้นฟีนิกซ์ทั้งสอง และจากนั้นเริ่มพวกเขาก็เริ่มเช็ดถูมันโดยไม่สนใจสายตาของผู้คนที่เดินผ่านไปมาเพราะการกระทำของทั้งสองคนดึงดูดความสนใจของเหล่าผู้คนเป็นอย่างมาก

“พวกเจ้ากำลังทำอะไร?” ใครบางคนเดินเข้ามาเอ่ยถาม

หลิงตู้ฉิงหันไปยิ้มให้กับชายหนุ่มที่ถามเขาและตอบกลับว่า “พวกเรากำลังทำความสะอาดรูปปั้นบรรพบุรุษของเรา!”

อายุของชายหนุ่มที่เข้ามาถามดูแล้วไม่มากเท่าไหร่ และระดับการบ่มเพาะของเขาก็ไม่เลวร้ายนัก เขาคือผู้เชี่ยวชาญที่อยู่ในขอบเขตนภา

ชายหนุ่มมองไปที่หลิงตู้ฉิงและหลิงไช่หยุนด้วยสายสีหน้าครุ่นคิดสักพัก จากนั้นเขาก็ร่วมวงทำความสะอาดด้วยอีกแรง

บรรดาผู้คนที่เห็นภาพการทำสะอาดของคนทั้งสาม พวกเขาก็หยุดดูด้วยความสนใจอยู่สักพัก จากนั้นพวกเขาก็พากันส่ายหัวและเดินจากไปพร้อมกับคิดในใจ

มีประโยชน์อะไรที่จะทำความสะอาดรูปปั้นเหล่านี้กัน? ต่อให้ไม่ทำความสะอาดมันก็ตั้งอยู่ได้แบบนี้ไปอีกนานแสนนานเหมือนเดิมไม่ใช่รึไง?

“เจ้าชื่ออะไร?” หลิงตู้ฉิงถามชายหนุ่มที่เข้ามาช่วยเขาทำความสะอาด

“ข้าชื่อ เฟิงจิงเทียน” ชายหนุ่มตอบกลับ “ว่าแต่ท่านล่ะ? ท่านจะให้ข้าเรียกท่านว่าอะไร?”

หลิงไช่หยุนหัวเราะคิกคักและตอบกลับ “พ่อของข้าชื่อ หลิงตู้ฉิง ส่วนข้าชื่อ หลิงไช่หยุน!”

“แซ่หลิงงั้นเหรอ? หายากนะเนี่ย!” เฟิงจิงเทียนหัวเราะ

หลิงไช่หยุนพยักหน้า “ใช่หายากจริง ๆ”

หลิงไช่หยุนถูกใจเฟิงจิงเทียนเป็นอย่างมาก เพราะท่าทีเป็นกันเองของเขา

หลังจากทำความสะอาดเสร็จ เฟิงจิงเทียนก็มองไปที่รูปปั้นฟีนิกซ์ทั้งสอง และพูดว่า “ฮ่า แบบนี้ค่อยดูดีขึ้นหน่อย อันที่จริงมันมีรูปปั้นฟีนิกซ์แบบนี้อีกตั้งเยอะกระจายอยู่ในเมือง เห็นแบบนี้แล้วข้าคิดว่าพวกเราควรไปทำความสะอาดพวกมันให้หมดหลังจากนี้เลยจะดีไหม?”

หลิงไช่หยุนยิ้มและพูดว่า “เจ้าได้ทำความสะอาดพวกมันแน่นอนในภายหลัง แต่ตอนนี้พวกเรายังไม่เสร็จกับรูปปั้นทั้งสองนี้ดี!”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ และพูดกับเฟิงจิงเทียนว่า “เจ้าหนุ่ม เข้ามาใกล้ ๆ รูปปั้นตรงนี้ ข้าจะสอนอะไรบางอย่างให้กับเจ้า! การเช็ด ๆ ถูก ๆ รูปปั้นเพื่อทำความสะอาดเพียงอย่างเดียวมันยังไม่เพียงพอ เจ้าจะต้องโคจรพลังของเจ้าลงไปในมันด้วย เจ้าเห็นสิ่งที่อยู่ในมือข้าตอนนี้ไหม? จำวิธีการที่ข้ากำลังจะทำให้ดี เนื่องจากตอนนี้มีรูปปั้นแค่ 2 ตัวเท่านั้น ดังนั้นมันหมายความว่าเจ้าจะมีโอกาสจดจำแค่ 2 รอบ หากภายใน 2 รอบนี้เจ้าจำวิธีการที่ข้าสอนเจ้าไม่ได้ เจ้าก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นคนทำความสะอาดรูปปั้นฟีนิกซ์ทั้งหมด”

“หา?” เฟิงจิงเทียนมองไปที่หลิงตู้ฉิงและหลิงไช่หยุนด้วยสีหน้าสับสน

นี่มันไม่ใช่แค่การทำความสะอาดงั้นเหรอ?

ถึงแม้ว่าเฟิงจิงเทียนจะสับสน แต่เขาก็ยังคงตั้งใจมองการกระทำทุกอย่างของหลิงตู้ฉิงอย่างไม่กระพริบตา

เมื่อหลิงตู้ฉิงเขียนอักขระด้วยผงทองคำสีชาดลงบนรูปปั้นฟีนิกซ์รูปแรกเสร็จ เขาก็หันกลับมาถามเฟิงจิงเทียน “เจ้าจำได้มากแค่ไหน?”

“ข้าจำได้ทั้งหมด” เฟิงจิงเทียนรีบตอบกลับทันที

“งั้นเหรอ? ถ้างั้นไหนเจ้าลองทำกับอีกรูปปั้นให้ข้าดู” หลิงตู้ฉิงสั่งขึ้น

เฟิงจิงเทียนหยิบเอาผงทองคำสีชาดจากหลิงตู้ฉิงมากำหนึ่ง จากนั้นเขาก็เริ่มใช้มันวาดเป็นอักขระลงไปตามจุดต่าง ๆ ของรูปปั้นตามที่หลิงตู้ฉิงเคยทำ

ในเวลาเพียงชั่วครู่เดียว เฟิงจิงเทียนก็เสร็จสิ้นการเขียนอักขระลงบนรูปปั้น จากนั้นเขาหันกลับมาถามหลิงตู้ฉิงว่า “ต้องทำยังไงต่อไป?”

“เจ้ารู้ได้ยังไงว่าต้องทำอะไรต่อ?” หลิงไช่หยุนถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย