พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 682

การมาถึงของมี่ตั้วตั้วและมี่ฮงทำให้ความเครียดของทางฝั่งสันเขาหมื่นอสูรเพิ่มมากยิ่งขึ้น

คนผู้นี้อยู่ฝั่งไหนกัน? และอีกอย่างที่มันแปลกประหลาดเป็นอย่างมากก็คือชายผู้นี้มีอสูรทมิฬสงครามคอยอยู่เคียงข้างแบบนี้ได้ยังไง?

หรือว่าเรื่องที่ทะเลชางหมางมีความลับสำคัญซ่อนอยู่มันจะเป็นเรื่องจริง?

เมื่อได้ยินข้อเสนอของมี่ตั้วตั้ว อสูรขอบเขตมหาจักรพรรดิก็มองหน้ามี่ฮง และถามว่า “ข้ารู้กฎของเผ่าเจ้า หากเจ้าช่วยพวกข้าหรือถ้าพวกข้าอยากให้เจ้าหลีกทางให้ พวกข้าต้องจ่ายเท่าไหร่?”

มี่ฮงตอบกลับด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ข้ามีข้อตกลงผูกมัดกับมี่ตั้วตั้วเอาไว้แล้ว ดังนั้นข้ายังไม่รับข้อตกลงอื่นจนกว่าข้อตกลงเก่าจะเสร็จสมบูรณ์”

อันที่จริงบรรพบุรุษของเขาสั่งมาให้เขาคอยปกป้องมี่ตั้วตั้ว มันไม่ใช่การทำข้อตกลงใด ๆ ทั้งสิ้น ก่อนที่เขาจะเดินทางออกมาจากเผ่า บรรพบุรุษของเขาก็อธิบายเหตุผลเอาไว้เช่นกันว่า มี่ตั้วตั้ว มีผลต่ออนาคตทั้งเผ่าของเขาอย่างไร

ดังนั้นมันต้องเป็นราคาเท่าไหร่กันถึงจะสามารถเทียบเท่ากับอนาคตของเผ่าของเขาได้?

แต่เขาไม่ต้องการที่จะเปิดเผยความลับนี้แม้เพียงเล็กน้อย เขาจึงใช้ข้ออ้างว่าเขากำลังอยู่ในระหว่างการทำหน้าที่ตามข้อตกลงเพื่อปฏิเสธไปแบบไม่ให้มีพิรุธ

อสูรขอบเขตมหาจักรพรรดิหัวเราะอย่างขมขื่น และตอบกลับว่า “ก็ได้ ถ้างั้นข้ายืนดูอยู่เฉย ๆ ตามข้อเสนอที่พวกเจ้าบอกมาก็แล้วกัน!”

มันไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว เนื่องจากอสูรทมิฬสงครามขอบเขตมหาจักรพรรดินั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าอสูรขอบเขตมหาจักรพรรดิเลยแม้แต่น้อย ซึ่งถ้าหากปะทะกันขึ้นมามันจะมีแต่ฝั่งของพวกเขาที่เสียเปรียบ เพราะทางฝั่งของอาณาจักรจันทราก็มีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตมหาจักรพรรดิอยู่คนหนึ่งเช่นกัน ดังนั้นทางเลือกที่ดีที่สุดของพวกเขาก็คือยืนดูอยู่เฉย ๆ ตามข้อเสนอของมี่ตั้วตั้ว

ในเวลาเดียวกัน บรรดาอสูรเผ่าอื่น ๆ ก็ถามโอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋ง “นายน้อยพวกเราจะทำยังไงกันต่อดี?”

เนื่องจากอาณาจักรจันทราแห่งนี้มันไม่ปกติเกินไป กองกำลังแล้วกองกำลังเล่าปรากฏตัวขึ้นเรื่อย ๆ ขัดขวางแผนการของพวกเขา ในเมื่อเป็นแบบนี้พวกเขาจะไม่กังวลได้ยังไง?

โอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งตอบกลับด้วยสีหน้าแน่วแน่ “ไม่ว่าพวกมันจะเป็นใคร พวกเราจำเป็นต้องสู้ศึกครั้งนี้! นี่มันคือครั้งแรกในรอบหมื่นปีที่พวกเราเดินทัพใหญ่ออกมาจากสันเขาหมื่นอสูร! พวกเราต้องแสดงให้โลกเห็นว่าพวกเราจะไม่ถอยให้กับใครง่าย ๆ!”

อสูรจิ้งจอกระดับสูงพยักหน้า และพูดว่า “ข้าเห็นด้วยกับนายน้อย! ยิ่งเห็นว่าอาณาจักรจันทราไม่ปกติแบบนี้ พวกเราก็ยิ่งจำเป็นต้องบังคับให้พวกมันเผยไพ่ลับของพวกมันออกมาให้ได้มากที่สุด ต่อให้ข้าจะต้องสังเวยลูกหลานของข้าไปสักล้านตนเพื่อแลกกับการได้เห็นไพ่ลับของอาณาจักรจันทราทั้งหมดเพื่อเอาไปหาจุดอ่อนพวกมันในอนาคตข้าก็ยอม!”

“และที่สำคัญพวกเราจะต้องไปกลัวอะไร พวกเราเผ่าอสูรนั้นมีทายาทได้ทีละมาก ๆ อยู่แล้วต่อให้พวกเราตายไปสักล้านตน แต่เมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้นจำนวนของพวกเผ่ามนุษย์ที่ตายก็ต้องไม่แพ้เราสักเท่าไหร่ พวกเราใช้เวลาไม่นานก็สามารถชดเชยจำนวนที่เสียไปได้ทั้งหมด แต่ถ้าเป็นพวกมนุษย์ล่ะก็พวกมันไม่มีทางทำได้ในเวลาสั้น ๆ เหมือนพวกเราแน่!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้บรรดาอสูรเผ่าอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยกันหมด

การสูญเสียอสูรล้านตนนั้นไม่ได้ถือว่ามากมายอะไรสักเท่าไหร่สำหรับสันเขาหมื่นอสูร อย่างมากที่สุดพวกมันก็อาจจะใช้เวลาสักไม่กี่ร้อยปีในการชดเชยจำนวนที่เสียไปคืนมาทั้งหมด แต่ถ้าเทียบกับพวกมนุษย์แล้วพันปีก็ไม่รู้จะพอหรือเปล่ากับการชดเชยจำนวนของผู้เชี่ยวชาญที่หายไปมากขนาดนั้น

เมื่อได้ข้อสรุปทุกอย่างแล้ว โอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งก็ตะโกนไปหาหลิงยี่เทียน “ข้าไม่นึกเลยว่าอาณาจักรเล็ก ๆ ของเจ้าจะมีขุมกำลังหนุนหลังมากมายขนาดนี้ แต่ต่อให้เจ้าจะมีใครหนุนหลังมากสักเท่าไหร่มันก็ไร้ค่า ไม่ว่ายังไงวันนี้อาณาจักรจันทราจะต้องราบเป็นหน้ากลองด้วยฝีมือของข้า!”