พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 690

สายลมอันอ่อนโยนทำให้หลิงตู้ฉิงได้รู้เรื่องราวต่าง ๆ มากมาย

หลิงตู้ฉิงรู้แล้วว่าในขณะนี้เทพีสี่ฤดูได้หายไปแล้ว ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกเศร้าใจและดีใจในเวลาเดียวกัน เนื่องจากถึงแม้นางจะหายไป แต่นางยังคงทิ้งส่วนหนึ่งของนางไว้กับมี่ไลในอนาคต

อีกเรื่องหนึ่งที่เขาได้รู้และทำให้เขาประหลาดใจเป็นอย่างมากก็คือ มันกลับมีเศษเสี้ยวจิตสำนึกของอสูรระดับบรรพบุรุษที่อยู่บนโลกเบื้องบนดันมาปรากฏที่โลกเบื้องล่างแห่งนี้เพื่อทำหน้าที่ปกป้องทายาทของตนเอง?

ที่สำคัญเศษเสี้ยวจิตสำนึกของอสูรระดับบรรพบุรุษที่ปรากฏขึ้นกลับเป็นของเผ่าพันธุ์คุนเป๋ง ซึ่งในตอนแรกที่เขาได้ยินว่าโลกเบื้องล่างนี้มีโอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งอาศัยอยู่ เขาก็ประหลาดใจมากพออยู่แล้ว เนื่องจากสายเลือดของอสูรระดับสูงขนาดนี้มันหายากมาก ๆ ที่จะมาอาศัยอยู่ในโลกเบี้องล่าง

ให้ยกตัวอย่างมันเหมือนกับในเวลานี้ที่ภูเขาฟีนิกซ์มีหลิงไช่หยุนเพียงคนเดียวที่เป็นฟีนิกซ์ที่แท้จริง หรือไม่ก็ตำหนักมังกรที่ไม่รู้ว่าในตอนนี้จะมีผู้ที่เป็นมังกรที่แท้จริงอาศัยอยู่บ้างสักตัวหรือเปล่า

แต่ในตอนนี้มันกลับมีทั้งทายาทที่แท้จริงและเศษเสี้ยวจิตสำนึกของบรรพบุรุษคุนเป๋งที่อยู่บนโลกเบื้องบนปรากฏขึ้นพร้อม ๆ กัน ซึ่งแบบนี้มันเรียกได้ว่าแปลกซะยิ่งกว่าแปลก

ต้องรู้ว่าถึงแม้จะเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยวจิตสำนึก แต่สำหรับโลกเบื้องล่างแล้วเพียงเท่านี้ก็นับได้ว่าเป็นอำนาจที่ไร้เทียมทาน

หากไม่ใช่เพราะเศษเสี้ยวจิตสำนึกของบรรพบุรุษคุนเป๋งดันโชคร้ายมาเจอกับเทพีสี่ฤดู เศษเสี้ยวจิตสำนึกของบรรพบุรุษคุนเป๋งก็คงไม่มีวันถูกลบไปจากโลกเบื้องล่างได้แน่นอน

“นายท่าน ใครกันที่ท่านต้องการสังหารในครั้งนี้?” โม่หยูถังถามขึ้นด้วยสีหน้าประหม่า

เมื่อเขาได้ยินว่าหลิงตู้ฉิงกำลังจะเดินทางไปฆ่าคน โม่หยูถังก็อดไม่ได้ที่นึกถึงภาพของแดนกระดูกขาวและกลัวว่ามันจะมีสถานที่เช่นนั้นบังเกิดขึ้นอีก

หลิงตู้ฉิงตอบกลับด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “เป้าหมายของข้ากำลังซมซานอยากกลับไปที่สันเขาหมื่นอสูร และอาณาเขตวายุคือเส้นทางผ่านเดียวของมันหากมันอยากจะกลับไป ดังนั้นข้าจะไปดักรอมันที่นั่นสักหน่อยพร้อมกับจะไปดูด้วยว่าสำนักวายุคลั่งที่ในอดีตเคยอยู่ภายใต้สันเขาหมื่นอสูรจะกลับมาแล้วรึยัง และยังคงเป็นเหมือนเดิมรึเปล่าหรือว่ากลับใจได้แล้ว”

โม่หยูถังตอบกลับ “นายท่าน ปัจจุบันสำนักวายุคลั่งได้ก่อตั้งขึ้นมาใหม่อีกครั้งแล้ว และถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่โด่งดังเท่ากับในอดีต แต่ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็นับว่าไม่ได้อ่อนแอเลยแม้แต่น้อย”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นในเมื่อพวกมันก่อตั้งขึ้นมาใหม่แล้วก็ต้องมาดูกันว่าพวกมันกลับใจได้แล้วรึยัง หากพวกมันยังเป็นเหมือนในอดีต ข้าจะฆ่าพวกมันให้หมดอีกรอบ แต่ถ้าพวกมันกลับใจแล้วข้าจะปล่อยพวกมันไป!”

ในอดีตสำนักวายุคลั่งคือ 1 ใน 13 มหาสำนักที่บุกภูเขาฟีนิกซ์ ซึ่งหลังจากเหตุการณ์การรบครั้งนั้นจบลงและแดนกระดูกขาวบังเกิดขึ้น หลิงตู้ฉิงก็ตามมาคิดบัญชีถึงสำนัก โดยการทำลายมหาวิถีเต๋าของสำนักจนสูญสลาย สุสานของเหล่าบรรพบุรุษถูกขุดจนไม่เหลือซาก

ที่ตั้งของสำนึกวายุคลั่งนั้นอยู่ที่ตรงกึ่งกลางของอาณาเขตวายุพอดิบพอดี ซึ่งในตอนนี้รอบ ๆ สำนึกวายุคลั่งนั้นมีพายุหมุนอันรุนแรงจำนวนมากเคลื่อนที่วนเวียนอยู่รอบ ๆ บริเวณด้านนอกสำนักราวกับว่าพวกมันเป็นกำแพงธรรมชาติอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งภาพที่เห็นเช่นนี้มันทำให้บรรดากลุ่มคนของหลิงตู้ฉิงไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี

หลิงตู้ฉิงมองไปที่บรรดาพายุหมุนเหล่านั้น จากนั้นเขาพูดขึ้นว่า “นับว่าสำนึกวายุคลั่งฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็วจริง ๆ ที่สามารถควบแน่นมหาวิถีเต๋าได้ไวขนาดนี้ เอาล่ะพวกเจ้าทั้งหมดรอข้าตรงนี้ ข้าจะเข้าไปด้านในเพื่อดูสถานการณ์สักหน่อย”

“สามี ถ้าท่านเข้าไปคนเดียวแบบนี้มันอาจเกิดอันตรายขึ้นได้ ให้หมิงยู่ไปกับท่านอีกคนเถอะ” จ้าวเหมิงลู่รีบพูดขึ้น

หลิวเฟ่ยเฟ่ยพูดขึ้นเสริมเช่นกัน “ให้หมิงยู่ตามท่านเข้าไปเถอะ เพื่อความปลอดภัย”

หลิงตู้ฉิงไม่ปฏิเสธความหวังดีของทุกคน เขายิ้มและพูดว่า “เอาแบบนั้นก็ได้ งั้นก็ให้หมิงยู่ตามข้าเข้าไปด้านในก็แล้วกัน”

แน่นอนว่าการที่เขามีหมิงยู่อยู่ข้างกายมันย่อมดีกว่าแน่นอนหากเกิดเรื่องอะไรขึ้น ซึ่งเรื่องที่เขากังวลนั้นไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับความปลอดภัยของตัวเขา เพราะต่อให้เขาไม่มีหมิงยู่ เขาก็มีวิธีการนับร้อยวิธีที่จะสามารถพาตัวเองออกมาได้อย่างปลอดภัย และที่สำคัญแทบจะทุกคนที่อยู่ในสำนึกวายุคลั่งปัจจุบันนี้ล้วนไม่รู้จักเขา ดังนั้นเขาจะมีอันตรายอะไรได้ยังไง?

ฉะนั้นการที่เขามีหมิงยู่ไว้อยู่ข้างกายนั้นไม่ใช่เพื่อเป็นการปกป้องตัวเอง แต่มันเป็นเพราะเขาจะได้สะดวกยิ่งขึ้นเมื่อถึงเวลาที่เขาต้องฆ่าคน!