พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 702

ในระหว่างที่หลิงตู้ฉิงกำลังอธิบายสิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับประตูเคลื่อนย้ายให้กับหลิงฟ่างหัวฟัง คนอื่น ๆ ก็เก็บสมบัติของสำนักวายุคลั่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว

แหวนมิติมากมายจำนวนนับไม่ถ้วนถูกกองสุมรวมกันจนมีขนาดพอ ๆ กับเนินเขาย่อม ๆ

จำนวนสมบัติที่เยอะขนาดนี้มันทำให้พวกเขาทุกคนไม่รู้ว่าจะขนพวกมันทั้งหมดกลับไปได้ยังไง

ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่รอให้หลิงตู้ฉิงออกมาตัดสินใจอีกทีว่าจะเอายังไง

เมื่อเวลาผ่านไปอีกครึ่งปี ในที่สุดหลิงตู้ฉิงก็สอนหลิงฟ่างหัวเสร็จ

“ท่านพ่อ ให้ข้าเริ่มเลยไหม?” หลิงฟ่างหัวรู้สึกคันไม้คันมืออยากจะลองเปิดประตูเคลื่อนย้ายด้วยตัวเอง

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ยังไม่ต้องรีบร้อน เจ้ากับพ่อพวกเราเปิดมิติไปที่ภูเขาเอ้อหลงกันก่อน ด้วยสมบัติที่มากมายของสำนักวายุคลั่งแบบนี้พวกเรามีทางเลือกเดียวคือต้องเก็บพวกมันเอาไว้ที่ภูเขาเอ้อหลงก่อนเป็นการชั่วคราว รอเวลาที่เจ้ากลับไปติดตั้งประตูเคลื่อนย้ายที่ทะเลชางหมางเสร็จเมื่อไหร่และเชื่อมเส้นทางระหว่างประตูเคลื่อนย้ายของภูเขาเอ้อหลงเข้าด้วยกันกับประตูเคลื่อนย้ายที่ทะเลชางหมางแล้ว เจ้าค่อยให้ยี่เทียนนำคนของเขาเดินทางผ่านประตูเคลื่อนย้ายไปที่ภูเขาเอ้อหลงเพื่อเอาสมบัติเหล่านี้ออกมาใช้ในอาณาจักรของเขา และเจ้าอย่าลืมให้ยี่เทียนทิ้งคนของเขาไว้ที่ภูเขาเอ้อหลงไว้ด้วยเพื่อคอยปกป้องมัน ในตอนนี้ภูเขาเอ้อหลงมีเพียงแค่ค่ายกลป้องกันบาง ๆ เท่านั้นที่คอยปกป้องมันอยู่”

แผนเบื้องต้นของหลิงตู้ฉิง ตอนนี้คือเขาจะใช้ภูเขาเอ้อหลงเป็นสถานที่เชื่อมต่อของเขากับทะเลชางหมางเพื่อที่ในอนาคตไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน เขาก็สามารถกลับไปที่ทะเลชางหมางได้ในทันที และนั่นรวมไปถึงสิ่งของต่าง ๆ ที่เขาจะส่งให้กับคนที่อยู่ในทะเลชางหมางด้วย

แน่นอนว่าที่เขาทำเช่นนี้ได้ก็เพราะมีเพียงเขาและหลิงฟ่างหัวเท่านั้นที่สามารถเดินทางไปยังภูเขาเอ้อหลงได้อย่างใจนึก โดยที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งพาประตูเคลื่อนย้ายไปที่ภูเขาเอ้อหลง

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิงฟ่างหัวพยักหน้าและตอบกลับทันที “ถ้างั้นพวกเราก็รีบไปที่ภูเขาเอ้อหลงกันเถอะท่านพ่อ!”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นเขาเรียกหมิงยู่ให้หลอมรวมร่างเข้ากับเขาและต่อมาเขาก็เปิดรอยแยกมิติเดินทางไปที่ภูเขาเอ้อหลงที่เขาได้จดจำตำแหน่งเอาไว้

ถึงแม้ว่าที่ภูเขาเอ้อหลงจะมีประตูเคลื่อนย้าย แต่ในคราวก่อนเขายังไม่ได้เปิดใช้งานมัน ดังนั้นหลิงตู้ฉิงจึงยังไม่สามารถใช้ประตูเคลื่อนย้ายของสำนักวายุคลั่งเดินทางไปที่ภูเขาเอ้อหลงได้ ตอนนี้เขาจึงเหลือเพียงทางเลือกเดียวคือต้องเดินทางผ่านรอยแยกมิติไปที่ภูเขาเอ้อหลงก่อนในรอบนี้เพื่อไปเปิดใช้งานมันให้เชื่อมต่อกับประตูเคลื่อนย้ายของสำนักวายุคลั่งอีกที

หลังจากเดินทางผ่านรอยแยกมิติไปได้พักใหญ่ หลิงตู้ฉิง หมิงยู่ และหลิงฟ่างหัว ก็เดินทางมาถึงภูเขาเอ้อหลง

หลังจากที่มาถึงภูเขาเอ้อหลง สิ่งแรกที่หลิงตู้ฉิงทำก็คือการวางค่ายกลสังหารเอาไว้รอบ ๆ ภูเขาเอ้อหลงเพื่อปกป้องมันอีกชั้นจากบรรดาคนอื่น ๆ ที่อาจจะบังเอิญหามันเจอ และต้องการจะบุกเข้ามาขโมยสิ่งของล้ำค่าที่อยู่ในนี้

หลังจากที่วางค่ายกลสังหารเสร็จ หลิงตู้ฉิงก็เรียกหลิงฟ่างหัวมาอธิบายถึงวิธีการใช้งานและการผ่านค่ายกลสังหาร จากนั้นเขาก็พูดว่า “เอาล่ะ ตอนนี้เจ้าลองเปิดใช้งานประตูเคลื่อนย้ายของภูเขาเอ้อหลง และเชื่อมมันกับประตูเคลื่อนย้ายของสำนักวายุคลั่งดู และส่งพวกเรากลับไปที่สำนักวายุคลั่ง”

หลิงตู้ฉิงให้หลิงฟ่างหัวทดสอบกับพวกเขาก่อนเป็นอันดับแรก เนื่องจากหากเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมาพวกเขาก็ยังสามารถเอาตัวรอดจากการติดอยู่ในมิติได้

หลังจากได้รับคำสั่ง หลิงฟ่างหัวก็พาพวกเขาทั้ง 3 คนกลับไปที่สำนักวายุคลั่งได้อย่างปลอดภัย

จากนั้นเมื่อเห็นว่าประตูเคลื่อนย้ายของทั้ง 2 ฝั่งใช้งานได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็เคลื่อนย้ายสมบัติ 9 ส่วนจากทั้งหมดที่มีอยู่ในสำนักวายุคลั่งไปยังภูเขาเอ้อหลงผ่านประตูเคลื่อนย้าย

แน่นอนว่า 1 ส่วนที่ยังเหลืออยู่นั้นมีแต่เหล่าสิ่งของที่หลิงตู้ฉิงต้องการเก็บติดตัวเขาไว้เอง

“ฟ่างหัว หลังจากที่เจ้ากลับไปแล้ว เจ้าจงอย่าลืมให้ยี่เทียนส่งผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิไปเฝ้าภูเขาเอ้อหลงด้วยล่ะ และเจ้าอย่าลืมย้ำพวกเขาไว้ด้วยว่านอกจากสมบัติของพวกเราเองแล้วบรรดาสมบัติต่าง ๆ ที่เป็นของภูเขาเอ้อหลงนั้นพวกเขาห้ามแตะต้องพวกมันเป็นอันขาด เพราะในอนาคตพวกเรายังจำเป็นต้องคืนภูเขาเอ้อหลงให้กับเจ้าของเดิมในสภาพเดิมแบบที่มันเคยเป็น” หลิงตู้ฉิงย้ำหลิงฟ่างหัวอีกรอบ

“ทราบแล้วท่านพ่อ!” หลิงฟ่างหัวพยักหน้า

ถัดมา หลิงตู้ฉิงก็คลายค่ายกลป้องกันสำนักวายุคลั่งอีกรอบ และตะโกนบอกกับเหล่าผู้คนที่รอดูสถานการณ์อยู่ด้านนอกว่า “พวกเจ้าคนไหนที่คิดว่ามีความแข็งแกร่งมากพอจงเข้ามาคุยกับข้า ข้ามีข้อตกลงบางอย่างที่จะทำกับพวกเจ้า”

บรรดาผู้คนที่เฝ้ารออยู่ด้านนอกในเวลานี้ได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นด้านในสำนักวายุคลั่งหมดแล้วจากคำบอกเล่าของเหล่าผู้รอดชีวิต ดังนั้นพวกเขาจึงยังรั้งอยู่ด้านนอกเพื่อรอโอกาสที่จะได้เก็บเกี่ยวผลประโยชน์บ้างจากการล่มสลายของสำนักอันดับหนึ่งของอาณาเขตวายุ

ตอนนี้เมื่อพวกเขาได้ยินเสียงตะโกนของหลิงตู้ฉิง พวกเขาจึงรู้ได้ทันทีว่าโอกาสของพวกเขามาถึงแล้ว พวกเขาจึงรีบตอบกลับทันที