พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 701

หลิงตู้ฉิงมองไปที่ดวงวิญญาณของหลงหยาที่ใกล้จะแหลกสลายด้วยสายตาเย้ยหยัน แน่นอนว่าเขาไม่มีความคิดที่จะปล่อยให้ดวงวิญญาณนี้ลงไปยมโลกเพื่อกลับไปเกิดใหม่

สิ่งที่หลิงตู้ฉิงทำถัดมาก็คือ เขาส่งพลังจิตของเขาเข้าไปในดวงวิญญาณของหลงหยา เพื่อทำลายจิตสำนึกของหลงหยา จากนั้นเขาชำระล้างดวงวิญญาณของหลงหยาให้เหลือแต่พลังวิญญาณบริสุทธิ์ และควบแน่นพวกมันให้กลายเป็นผลึกวิญญาณ ซึ่งจากความแข็งแกร่งของหลงหยา มันจึงทำให้ผลึกวิญญาณที่หลิงตู้ฉิงได้มานั้นมีนับร้อยชิ้น

โอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋ง เมื่อเห็นวิธีการเช่นนี้ของหลิงตู้ฉิง เขาก็รู้สึกหวาดกลัวจนดวงวิญญาณของเขาสั่นกระเพื่อมทันที

เนื่องจากวิธีการของหลิงตู้ฉิงนั้นมันทำให้หลงหยาหายไปตลอดกาล ไม่มีวันกลับมาเกิดใหม่ได้อีกต่อไป

โอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งหวาดกลัวอย่างแท้จริง เขากลัวว่าหลิงตู้ฉิงจะใช้วิธีการเดียวนี้กับเขา ถึงแม้ว่าเขายังคงอ่อนแอแต่อย่างน้อย ๆ ดวงวิญญาณของเขามันก็คงถูกควบแน่นเป็นผลึกวิญญาณได้หลายชิ้นอยู่จริงไหม?

แต่ในท้ายที่สุดสิ่งที่เขากังวลมันก็ไม่เกิดขึ้น หลิงตู้ฉิงจับดวงวิญญาณของโอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งขึ้นมาและพูดว่า “ข้าจะปล่อยให้เจ้าเข้าไปที่ประตูยมโลกด้วยตัวเอง ไม่อย่างนั้นหากข้าไปส่งเจ้า มันจะทำให้พวกยมโลกรู้ว่าเจ้ามีความเกี่ยวข้องกับข้า หากเป็นเช่นนั้นดวงวิญญาณของเจ้าจะถูกทำลายอย่างแน่นอน”

“ขอบคุณมากผู้อาวุโส!” โอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งรีบตอบกลับทันที

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “เอาล่ะไปได้แล้ว ข้าถือว่าข้าได้ทำตามที่ข้าได้สัญญากับเจ้าไว้ครบทุกข้อแล้ว”

หลังจากนั้นหลิงตู้ฉิงก็ปล่อยดวงวิญญาณของโอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งให้ลอยไปหาประตูยมโลกด้วยตัวเอง

เมื่อเห็นว่าดวงวิญญาณของโอรสศักดิ์สิทธิ์แห่งคุนเป๋งได้จากไปแล้ว หลิงตู้ฉิงก็คลายค่ายกลป้องกันสำนักวายุคลั่งลงและพูดกับบรรดาคนที่รอดชีวิตว่า “พวกเจ้ารีบออกไปจากที่นี่ได้แล้ว!”

อันที่จริงต่อให้หลิงตู้ฉิงจะไม่พูดคำนี้ หลังจากที่ค่ายกลป้องกันสำนักวายุคลั่งคลายลงบรรดาผู้คนก็รีบแย่งกันหนีออกไปในทันที

เนื่องจากถึงแม้ว่าบรรดาผู้คนของสำนักวายุคลั่งจะตายไปหมดแล้ว แต่ตอนนี้ในสำนักวายุคลั่งยังคงมีมหาปีศาจเหลืออยู่อีก 1 ตนคือ หลิงตู้ฉิง

ในสายตาของพวกเขา หลิงตู้ฉิงนั้นน่ากลัวกว่าสำนักวายุคลั่งหลายร้อยเท่าเสียอีก เพราะว่าเขาคือคนที่สามารถฆ่าคนของสำนักวายุคลั่งได้ทั้งหมดจนไม่มีแม้แต่ศพเหลือทิ้งไว้

สิ่งที่พวกเขาเห็นทั้งหมดตอนนี้นั้นมีเพียงแค่สมบัติจำนวนมากที่กองเกลื่อนอยู่ที่พื้นโดยที่ไม่มีศพให้เห็นแม้แต่ศพเดียว

พวกเขายหลายคนต่างคิดกันไปว่า หลิงตู้ฉิงอาจจะเป็นมหาอสูรอีกตนหรือเปล่าที่มากินคนของสำนักวายุคลั่งไปจนหมดไม่มีเหลือ?

หลังจากเหล่าผู้คนที่รอดชีวิตหนีออกไปจากสำนักวายุคลั่งจนหมด หลิงตู้ฉิงก็หันไปหาหมิงยู่และพูดว่า “เจ้าจงไปพาพวกเราทุกคนมาที่นี่เพื่อให้มาช่วยกันเก็บสมบัติเถอะ”

ในเมื่อตอนนี้เขาฆ่าเหล่าผู้คนของสำนักวายุคลั่งไปจนหมดแล้ว ดังนั้นสมบัติที่หลงเหลืออยู่ทั้งหมดย่อมเป็นของเขารวมไปถึงประตูเคลื่อนย้ายของสำนักวายุคลั่งด้วยที่เขาจำเป็นต้องแยกชิ้นส่วนมัน และนำมันกลับไปติดตั้งไว้ที่เรือนของเขาเอง

เมื่อได้รับคำสั่ง หมิงยู่ก็แยกร่างออกจากหลิงตู้ฉิง และพุ่งตัวออกจากสำนักวายุคลั่งไปหาจ้าวเหมิงลู่และคนอื่น ๆ ทันที

แต่การสังหารหลงหยาให้สำเร็จได้นั้นร่างโลหิตอมตะของนางร่างนี้ก็ต้องแลกมาด้วยระดับการบ่มเพาะที่ลดลงจากสวรรค์สมบูรณ์ ลงมาเหลือระดับนักบุญ

แน่นอนว่าหลังจากนี้นางคงจะต้องใช้เลือดจากทะเลโลหิตที่นางเก็บอยู่ในแหวนมิติเพื่อคืนความแข็งแกร่งของนางให้กลับมาอยู่ในระดับสวรรค์สมบูรณ์เหมือนเดิม

หลังจากหมิงยู่จากไป หลิงตู้ฉิงก็เก็บหัวใจของหลงหยาเข้าไปในแหวนมิติของเขา เนื่องจากในหัวใจของหลงหยายังคงมีแก่นแท้เลือดแห่งชีวิตหลงเหลืออยู่ ซึ่งมันเป็นประโยชน์ต่อการฟื้นพลังสายเลือดของหลิงยู่ชาน