พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 72

บทที่ 72 ข้าไม่ขอขมา! [รีไรท์]

บทที่ 72 ข้าไม่ขอขมา! [รีไรท์]

หากหลิงตู้ฉิงไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของเขากับหลิงฉิงเฟิงจากกงหยู เขาคงไม่มีวันตกลงที่จะออกไปเจอกับหลิงฉิงเฟิงแน่นอน

พ่อแม่ของเขาไม่เคยพูดอะไรเกี่ยวกับบรรรดาญาติ ๆ ของพวกเขาเลย แถมหลิงตู้ฉิงเองยังได้ยืนยันความสัมพันธ์โดยใช้หยดเลือดไปแล้ว ซึ่งผลออกมาว่าพวกเขาไม่มีความเกี่ยวดองกัน ฉะนั้นเขาจะออกไปพบกับคนที่ไม่ใช่ญาติทำไม

แต่ในเมื่อเขาได้รู้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อแม่เขากับหลิงเจิ้งสงแล้ว ในตอนนี้เขาจึงถือว่าหลิงฉิงเฟิงเป็นญาติของเขาอีกคนหนึ่ง

หลังจากที่หลิงตู้ฉิงพากงหยูออกจากเรือนไปหาหลิงฉิงเฟิง ผู้เชี่ยวชาญที่ตระกูลเจิ้นส่งมาให้เฝ้าจับตามองเรือนหลิงก็รีบส่งข่าวไปยังเจิ้นป่าเจ่าในทันที

เมื่อเจิ้นป่าเจ่าได้รับข่าวแล้ว เขาก็จึงสั่งการให้จี้ชิงหยวนส่งคนไปถล่มเรือนหลิงทันที

“หลิงตู้ฉิงมันออกไปแล้วก็จริง แต่บรรดาผู้คุ้มกันล่ะนายน้อย?” จี้ชิงหยวนถามขึ้น

เจิ้นป่าเจ่าเย้ยหยัน “ไม่ต้องกังวลกับไอ้พวกผู้คุ้มกันนั้นหรอก ระดับของพวกมันยังไม่มีใครอยู่ในขอบเขตประสานทะเลปราณเลยด้วยซ้ำ เจ้าพาผู้เชี่ยวชาญขอบเขตประสานทะเลปราณไป 3 คน ข้าไม่เชื่อว่าวันนี้ข้าจะทำให้เรือนหลิงเป็นนรกไม่ได้!”

จี้ชิงหยวนพยักหน้า “นายน้อยแล้วหลิงตู้ฉิงล่ะ? เราควรส่งคนไปสังหารมันด้วยไหม?”

เจิ้นป่าเจ่ายืนคิดอยู่นานจนกระทั่งพูดขึ้น “ส่งฟูเจินออกไปจัดการหลิงตู้ฉิงก่อน หากเขาไม่สามารถฆ่ามันได้ เราค่อยรอให้ผู้อาวุโสหวูทะลวงขอบเขตรวมแสงดาราสำเร็จ จากนั้นเราค่อยไปฆ่ามันทีหลัง

จี้ชิงหยวนพยักหน้ารับทราบ “นายน้อยข้าจะส่งคนออกไปทันที ว่าแต่ท่านต้องการให้ข้านำพวกเขาไปด้วยตัวเองหรือไม่?”

“เจ้าจะไปทำบ้าอะไร!?” เจิ้นป่าเจ่าตะคอก “ใคร ๆ ก็รู้ว่าเจ้าเป็นคนของข้า หากเจ้าตามพวกเขาไป นั่นไม่เท่ากับข้าป่าวประกาศว่าเป็นผู้ลงมืออย่างนั้นเหรอ ข้ายังไม่ต้องการประกาศสงครามกับตระกูลหลิงอย่างเต็มตัวในตอนนี้ ตระกูลของเรายังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับพวกเขาโดยตรง”

ในขณะเดียวกัน หลิงตู้ฉิงได้เดินทางมาถึงภัตตาคารหลิวเย่ พวกเขาเห็นหลิงฉิงเฟิงที่กำลังนั่งรออยู่ที่โต๊ะ

“เชิญนั่ง” หลิงฉิงเฟิงเชิญชวน

เมื่อเห็นหลิงตู้ฉิงนั่งลง หลิงฉิงเฟิงก็เปิดประเด็นก่อนทันที “เจ้าและข้า เราเป็นญาติ…”

ก่อนที่หลิงฉิงเฟิงจะได้ทันพูดจนจบประโยค หลิงตู้ฉิงก็ยกมือขึ้นให้หยุดพูด “ข้ารู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับข้าแล้ว เจ้าไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้ยืดยาว เอาล่ะ เจ้าเรียกข้ามาที่นี่ เจ้ามีเรื่องอะไร?”

หลิงฉิงเฟิงขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างตรงไปตรงมา “ก็เรื่องที่เจ้าไปสังหารเจิ้นสีชวงซึ่งส่งผลให้ผู้นำตระกูลเจิ้น เจิ้นฟูเห่าบุกมาทวงความยุติธรรมถึงหน้าตระกูลของเราที่เมืองหลวง ท่านปู่จึงส่งข้ามาจัดการปัญหานี้ให้กับเจ้า”

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าวางแผนที่จะจัดการปัญหานี้ยังไง?” หลิงตู้ฉิงถาม

“ข้าเข้าใจว่าเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพราะเจิ้นสีชวงเป็นต้นเหตุ แต่เจ้าเองก็ตอบโต้จนเกินขอบเขตไป ข้าอยากให้เจ้าไปขอขมากับทางตระกูลเจิ้นจะได้ไหม?” หลิงฉิงเฟิงพยายามเกลี้ยกล่อม

“เจ้าคิดว่าแค่ขอขมามันจะพอเหรอ?” หลิงตู้ฉิงยิ้มมุมปาก

“หากเจ้าขอขมาแล้วตระกูลเจิ้นยังไม่เลิกราอีกทางตระกูลเราจะออกหน้าแทนเจ้าเอง” หลิงฉิงเฟิงให้ความมั่นใจกับหลิงตู้ฉิง

“ข้าก็นึกว่าเจ้าจะมีความคิดสร้างสรรค์มากกว่านี้ สุดท้ายเจ้าก็คิดได้แค่ให้ข้ายอมก้มหัวให้คนอื่น แต่ขอโทษที คนอย่างข้าไม่ชอบก้มหัวให้ใครพร่ำเพื่อ และเจ้าเองก็รู้แก่ใจว่าคนตระกูลเจิ้นเป็นฝ่ายหาเรื่องข้าก่อน มันสมควรที่จะให้พวกเขามาขอขมาต่อข้า ไม่ใช่ให้ข้าไปขอขมาพวกเขา!”

หลังจากกล่าวจบ กงหยูหมุนตัวเดินจากไปหาหลิงตู้ฉิงทันที

หลิงฉิงเฟิงที่เห็นว่ากงหยูจากไปแล้ว เขามองตามหลังกงหยูไปอย่างตกตะลึง เขายืนอึ้งอยู่นานจนในที่สุดเขาออกคำสั่ง “ไป พวกเรากลับไปยังเมืองหลวง”

ทางด้านของกงหยู เมื่อเขาเดินจากหลิงฉิงเฟิงมาแล้ว เขารีบเดินตามหลิงตู้ฉิงมาจนทัน และเดินตามหลังโดยที่ไม่กล่าวคำใด ๆ ออกมา

หลิงตู้ฉิงเองในความคิดของเขา เขาไม่ได้ถือสาอะไรตระกูลหลิงจากคำพูดของหลิงฉิงเฟิง เนื่องจากเขาเข้าใจดีว่าทุกคำพูดหลิงฉิงเฟิงนั้นไม่ใช่สิ่งที่หลิงเจิ้งสงผู้เป็นผู้นำตระกูลอยากจะให้ทำ ประกอบกับหลิงเจิ้งสงเองได้แสดงเจตนารมณ์ของเขาออกมาแล้วว่าเขาจะสนับสนุนหลิงตู้ฉิงในทุกอย่างที่หลิงตู้ฉิงต้องการ ซึ่งเห็นได้จากการที่หลิงเจิ้งสงส่งกงหยูมาเป็นตัวแทนคุ้มครองหลิงตู้ฉิง

หลังจากที่หลิงตู้ฉิงและกงหยูเดินมาได้สักพัก พวกเขาทั้งคู่หยุดลงอย่างกะทันหัน สายตาของพวกเขาทั้งสองคนมองไปด้านหน้าด้วยแววตาเย็นชา

ขณะนี้ภาพที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าพวกเขาคือ มีชายผู้หนึ่งรอบกายเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหาร กำลังเดินใกล้มาในระยะประมาณ 100 เมตร

หลิงตู้ฉิงหันไปหากงหยูที่อยู่ด้านข้างและเอ่ยขึ้น “เจ้าดูสิ แล้วแบบนี้จะให้ข้าไปขอขมางั้นเหรอ แค่ข้าไม่บุกไปถึงตระกูลเจิ้นและสังหารทุกคนที่อยู่ในตระกูลจนหมด เท่านี้ก็ถือว่าข้าปราณีมากแล้ว”

“จริงอย่างที่นายท่านว่า” กงหยูพยักหน้า

หลิงตู้ฉิงมองไปยังผู้เชี่ยวชาญที่กำลังเดินเข้ามาและพูดกับกงหยู “เจ้าออกไปฆ่ามันซะ มันอยู่ในขอบเขตประสานทะเลปราณระดับ 7 เจ้าควรจะฆ่ามันได้ภายในกระบวนท่าเดียว”

กงหยูพยักหน้ารับทราบ “แต่ว่านายท่าน เราจะไม่จับตัวเขามารีดหาหลักฐานก่อนหรือว่าใครเป็นผู้ส่งเขามา?”

“เพื่ออะไร?” หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “ข้าไม่จำเป็นต้องเสียเวลาเจรจากับคนที่ต้องการพุ่งเป้าสังหารข้าและเจ้าเดาไม่ออกหรือไงว่าใครส่งมัน เจ้าไม่ต้องคุยอะไรกับมันทั้งนั้น สังหารมันภายในกระบวนท่าเดียว ข้ากำลังรีบกลับเรือน!”