พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 736

หลังจากได้มาเยือนเขตแดนอุดรทมิฬ สมาชิกครอบครัวของหลิงตู้ฉิงก็รู้สึกว่าการเดินทางครั้งนี้นั้นเปิดหูเปิดตาพวกเขาเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะหลิงฟ่างหัวที่คิดว่าการที่นางดึงดันขอติดตามมาด้วยนั้นเป็นความคิดที่ถูกต้องที่สุด

หลักจากมนุษย์ต้นไม้ทำการโยนศพของมนุษย์หมาป่าลงไปที่ข้างทางแล้ว มันก็เดินเข้ามาหากลุ่มของหลิงตู้ฉิงในทันที ซึ่งทำให้ทุกคนเริ่มรู้สึกประหม่า

แต่แล้วเมื่อมนุษย์ต้นไม้เดินมาถึง มันกลับไม่ได้สนใจหลิงตู้ฉิงและคนของเขา แต่มันกลับเดินมาที่อุลบาและส่งยิ้มให้

“เจ้าทึ่ม ทำไมเจ้าถึงได้ร่วมกลุ่มกับพวกมนุษย์แบบนี้กัน?” มนุษย์ต้นไม้ถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย

อุลบาหัวเราะและตอบว่า “พวกเขาเป็นแขกของสำนักข้าและมาจากสำนักเทพปีศาจเก้าอเวจี พวกเขาต้องการมาที่เมืองศักดิ์สิทธิ์เพื่อเปิดหูเปิดตา เอาล่ะทุกคนข้าขอแนะนำ นี่คือพี่สาวเจียงหวง นางคือเผ่ามนุษย์ต้นไม้ เอ่อ…ว่าแต่ข้าไม่รู้จักชื่อพวกเจ้า ดังนั้นพวกเจ้าแนะนำตัวกับนางเองก็แล้วกัน!”

หลิงฟ่างหัวมองไปที่เจียงหวงด้วยสีหน้าตกตะลึง และถามว่า “นี่เจ้าเป็นผู้หญิงงั้นเหรอ?”

เจียงหวงหัวเราะและตอบกลับ “ร่างกายของพวกเราไม่เหมือนกับพวกเจ้าเผ่ามนุษย์ แต่แน่นอนว่าข้าเป็นผู้หญิง!”

คนอื่น ๆ ต่างมองมาที่เจียงหวงด้วยสายตาแปลกประหลาด เนื่องจากร่างกายของนางนั้นไม่ต่างอะไรจากต้นไม้ที่ลำต้นขนาดหนึ่งคนโอบและสูงราว 3 เมตร ซึ่งมีแขน 2 ข้าง ดวงตา จมูกและปากคล้ายของมนุษย์แปะอยู่ที่ส่วนบนของลำต้น แต่ไม่มีสิ่งใดบ่งบอกเป็นเอกลักษณ์ให้พวกเขารู้เลยว่านางเป็นเพศชายหรือหญิง!

หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นอธิบายกับคนของเขาว่า “พวกเจ้าสามารถสังเกตเพศของเผ่ามนุษย์ต้นไม้ได้จากบนหัวของพวกเขา หากบนหัวของพวกเขามีดอกไม้งอกอยู่นั่นก็แปลว่าพวกเขาเป็นเพศหญิง แต่ถ้าหากมีพุ่มไม้งอกขึ้นแทนก็แปลว่าพวกเขาเป็นเพศชาย”

หลงเฉินพึมพำกับตัวเองเบา ๆ “ถ้างั้นพวกเพศชายเผ่ามนุษย์ต้นไม้ก็มีสีเขียวอยู่เต็มหัวทุกตนเลยน่ะเหรอ?”

หวงเจียงมองไปที่หลงเฉิน และตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า “นั่นก็ถูกแล้ว ยิ่งเพศชายตนไหนมีพุ่มไม้สีเขียวขึ้นหนามากเท่าไหร่ก็แปลว่ามนุษย์ต้นไม้ผู้นั้นยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น”

หลงเฉิน และคนอื่น ๆ ต่างมองหน้ากันด้วยสายตาแปลกประหลาด

โม่หยูถังอดไม่ได้ที่จะเอ่ยเตือนหลงเฉิน “พวกเขาเป็นเผ่าพันธุ์ที่ต่างจากเรา หัวสีเขียวของพวกเขาไม่ได้มีความหมายแบบที่เจ้าเข้าใจ!”

(หัวสีเขียวที่หลงเฉินพูดถึง หมายถึงสำนวนของจีนที่มีอยู่ว่า หากชายใดถูกสวมหมวกสีเขียวให้นั่นก็แปลว่าภรรยาของเขามีชู้ : ผู้แปล)

เจียงหวงไม่เข้าใจในความหมายของหลงเฉินและโม่หยูถังที่พูดกัน ตามที่นางเข้าใจ นางก็ไม่เห็นว่าเผ่าของนางจะมีปัญหาอะไรเลยนี่นา?

“พวกเจ้ามีที่พักกันแล้วรึยัง? ตอนนี้มันใกล้จะถึงกำหนดการคัดเลือกทูตศักดิ์สิทธิ์แล้ว ดังนั้นที่พักส่วนใหญ่ในเมืองศักดิ์สิทธิ์น่าจะเต็มจนหมด หากพวกเจ้ายังไม่มีที่พัก พวกเจ้าสามารถมาพักรวมอยู่พวกของข้าก็ได้นะ” เจียงหวงพูดขึ้น

อุลบาหัวเราะ “ไม่เป็นไร สำนักของเรามีที่พักส่วนตัวอยู่ในเมืองศักดิ์สิทธิ์อยู่แล้ว แต่ถ้าหากที่พักฝั่งของท่านแน่นเกินไป พวกท่านจะแบ่งมาพักกับพวกเราก็ได้นะพี่สาว!”

“อ๋อ ถ้างั้นก็ดีแล้ว” เจียงหวงพูดขึ้น “เจ้าทึ่ม การคัดเลือกครั้งนี้พวกเราต่างก็เข้าร่วมกันทั้งคู่ ดังนั้นไม่แน่ว่าพวกเราอาจจะต้องประลองกัน เจ้าก็เตรียมตัวให้ดี ๆ ก็แล้วกัน พี่สาวผู้นี้ไม่ออมมือให้เจ้าหรอกนะ!”

“ได้เลยพี่สาว ข้าจะไม่ออมมือให้ท่านแน่นอน!” อุลบาพยักหน้า

เจียงหวงหัวเราะ “ก็ดี ครั้งนี้ข้าจะต้องทะลวงการป้องกันของเจ้าให้ได้เลย! เอาล่ะข้าขอตัวก่อน”

เมื่อพูดจบ เจียงหวงก็ถอนรากของนางออกจากพื้นดินและมัดรวมรากทั้งหลายให้กลายเป็นขา 2 ข้างและเดินจากไป

อุลบาหันมาหาหลิงตู้ฉิงกับคนอื่น ๆ และพูดว่า “พี่สาวเจียงหวงเชี่ยวชาญวิชาหนามพรากชีวิตเป็นอย่างมาก พวกเจ้าทุกคนจำเป็นต้องระวังอย่าทำให้นางโกรธเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นพวกเจ้าอาจจะถูกหนามของนางสูบเอาเลือดและเนื้อออกไปจากร่างจนหมดได้ง่าย ๆ แต่ก็ช่างเถอะ พวกเจ้าไม่ได้เข้าร่วมการคัดเลือกอยู่แล้ว ดังนั้นพวกเจ้าคงไม่มีปัญหาอะไรกับนางหรอก”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัวอย่างจนใจ แต่เขาไม่ได้พูดอะไรออกไป

หลักจากนั้นพวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังที่พักส่วนตัวของสำนักเงามายาในทันทีโดยไม่หยุดแวะที่ไหนอีก