พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 742

หลิงตู้ฉิงไม่เคยกังวลเรื่องของเลือดทรราชสวรรค์แม้แต่น้อย เนื่องจากในอาณาจักรจันทรานั้นมีกลุ่มคนของสันเขาทรราชอาศัยอยู่เช่นกัน

เขามั่นใจเต็มสิบส่วนว่าคนเหล่านั้นจะต้องตอบตกลงแน่นอนหากเป็นเขาที่เอ่ยปากขอด้วยตัวเอง เพราะมันก็แค่เลือดไม่กี่หยด มันไม่ได้ทำให้ใครเสียหายอะไร

และยิ่งตอนนี้การเดินทางทุกอย่างมันยิ่งง่ายขึ้น เพราะที่อาณาเขตนภาตอนนี้หลิงฟ่างหัวได้ทำการติดตั้งประตูเคลื่อนย้ายไว้เรียบร้อยแล้ว ดังนั้นหลิงฟ่างหัวจึงสามารถใช้ประตูเคลื่อนย้ายของสำนักเงามายาเดินทางไปที่อาณาเขตนภาได้เลยโดยตรง โดยไม่จำเป็นต้องเสียเวลาในการเดินทางเป็นสิบปีหากเป็นก่อนหน้านี้

ส่วนเรื่องพิกัดของประตูเคลื่อนย้ายที่รั่วไหลออกไปให้กับสำนักเงามายาได้ทราบนั้น หลิงตู้ฉิงไม่ได้กังวลอะไรแม้แต่น้อย เนื่องจากในคฤหาสน์สราญรมย์ตอนนี้มีง้าวเทวะพินาศเฝ้าอยู่ หากมีใครกล้าโผล่เข้าไปที่นั่นและสร้างเรื่อง มันผู้นั้นจะต้องพบจุดจบภายในพริบตาอย่างแน่นอน

“ตกลง เดี๋ยวข้าจะพาลูกสาวของท่านไปส่งที่อาณาเขตนภาด้วยตัวของข้าเอง ท่านไม่ต้องเป็นกังวล” ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันตอบกลับ

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตราชันแปลกใจไม่น้อยเมื่อได้ยินว่าอาณาเขตนภาที่กันดารออกขนาดนั้นกลับมีประตูเคลื่อนย้ายตั้งอยู่ได้ยังไง?

แต่เมื่อเขามาลองคิดดูอีกที เหตุผลที่อาณาเขตนภามีประตูเคลื่อนย้ายก็น่าจะเป็นเพราะชายที่อยู่ตรงหน้าของเขาแน่นอน

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “เมืองศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้นั้นมีของดี ๆ อยู่มากมาย ไหน ๆ เจ้าก็จะพาลูกสาวของข้าไปส่งที่อาณาเขตนภา ซึ่งเป็นบ้านของข้าอยู่แล้ว ดังนั้นเดี๋ยวเจ้าจงติดตามข้าไปที่ตลาดแลกเปลี่ยนสมบัติของที่นี่ก่อนเพื่อที่ข้าจะได้ซื้อของจากที่นี่ และให้ลูกสาวของข้าเอาพวกมันไปฝากกับครอบครัวของข้าที่อาณาเขตนภา”

เนื่องจากเมืองศักดิ์สิทธิ์เป็นศูนย์รวมของผู้เชี่ยวชาญจากทุกสายพันธุ์ในเขตแดนอุดรทมิฬ ดังนั้นมันจึงทำให้ที่นี่มีสิ่งของแปลก ๆ จำนวนมากวางขายอยู่ หากของเหล่านี้ถูกนำมาใช้อย่างถูกวิธีมันจะเป็นประโยชน์มหาศาลกับครอบครัวของเขา

หลิงตู้ฉิงจึงอยากใช้โอกาสนี้ที่ไหน ๆ เขาก็มาที่เมืองศักดิ์สิทธิ์แล้วในการรวบรวมของแปลก ๆ ที่มีประโยชน์กลับไปที่อาณาเขตนภา

ในทางกลับกัน ผู้อาวุโสของสำนักเงามายากลับคิดว่าหลิงตู้ฉิงต้องการใช้โอกาสนี้ในการขูดเอากำไรจากพวกเขา ซึ่งมันทำให้เขาได้แต่พูดอย่างจนใจว่า “ถ้าหากคุณชายหลิงต้องการของสิ่งไหนก็ให้บอกมาเลยก็แล้วกัน เดี๋ยวพวกเราสำนักเงามายาจะเป็นผู้จ่ายให้กับท่านเอง!”

“แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะพลางคิดในใจ

ในเมื่อมีคนเสนอตัวจ่ายให้กับเขา ดังนั้นเขาจะโง่ปฏิเสธทำไม?

หลังจากนั้นกลุ่มของพวกเขาก็มุ่งหน้าไปที่ย่านการค้า ซึ่งอยู่ในบริเวณทิศใต้ของตัวเมืองศักดิ์สิทธิ์

ย่านการค้าแห่งนี้มีชื่อเรียกอีกอย่างว่า ‘ตลาดหมื่นสายพันธุ์’

สภาพแวดล้อมของตลาดแห่งนี้มันคือลานโล่งขนาดใหญ่ที่มีผู้เชี่ยวชาญจากเผ่าต่าง ๆ ตั้งแผงขายของกันมากมายก็เท่านั้น แต่สิ่งที่ดูแปลกแยกไปจากตลาดอื่น ๆ ก็คือที่พื้นของตลาดหลายจุดนั้นมีคราบเลือดเปรอะเต็มไปหมด

หากมองจากสภาพแวดล้อมอันป่าเถื่อนของตลาดแห่งนี้แล้ว ทุกคนก็เข้าใจได้อย่างหนึ่งว่าเมืองศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่ได้ปลอดภัยไปทั้งหมด

การมาถึงของกลุ่มหลิงตู้ฉิงนั้นไม่ได้ทำให้ผู้คนที่อยู่ในตลาดแตกตื่นกันสักเท่าไหร่ เนื่องจากในตลาดแห่งนี้ก็พอจะมีมนุษย์มาเดินเลือกซื้อของอยู่บ้างเหมือนกัน

ของที่วางขายในตลาดนี้นั้นมีของแปลก ๆ มากมาย ซึ่งมันรวมไปถึงพวกหัวกะโหลก หนังสดของสิ่งมีชีวิตประเภทต่าง ๆ และรวมไปถึงอวัยวะอื่น ๆ ที่ดูแปลกประหลาดมากมาย

เมื่อเห็นของประหลาด ๆ แบบนี้ แน่นอนว่าเป็นเรื่องปกติที่หลิงตู้ฉิงจะไม่ได้รู้สึกประหลาดใจกับบรรยากาศของตลาดหมื่นสายพันธุ์ จะมีก็แต่พวกจ้าวเหมิงลู่เท่านั้นที่รู้สึกว่าเมืองศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้มันแปลกประหลาดเกินที่พวกนางจะเคยคาดคิดได้

ในระหว่างที่พวกเขาเดินดูของได้เพียงแค่ครู่เดียวเท่านั้น พวกเขาก็ได้พบกับเผ่ามนุษย์ต้นไม้ที่คุ้นหน้าอีกครั้งหนึ่งซึ่งก็คือ เจียงหวง

“พี่สาวเจียงหวง ท่านก็มาซื้อของเหมือนกันงั้นเหรอ?” อุลบาทักทายในทันที

เจียงหวงหันมามองอุลบา และคนอื่น ๆ ด้วยแววตาประหลาดใจเช่นกัน “เอ๋ นี่พวกเจ้าก็มาเหมือนกัน?”

“ข้าพาสหายของข้ามาซื้อของน่ะพี่สาว!” อุลบาตอบกลับพลางชี้ไปที่หลิงตู้ฉิง

เจียงหวงหัวเราะ “งั้นเหรอ! แต่ข้าไม่ได้มาซื้อของที่นี่หรอก ข้าแค่เอาของบางอย่างมาขายก็เท่านั้น ว่าแต่พวกเจ้าเถอะอย่าเดินเข้าไปด้านในตลาดให้ลึกมากล่ะ ข้างในนั้นมันอันตรายเป็นอย่างมากจนแม้แต่ข้าเองยังไม่กล้าเดินเข้าไปเลย”

“ทำไมเป็นแบบนั้น?” หลิงฟ่างหัวถามขึ้นด้วยสีหน้าสงสัย