หลังจากเดินทางถึงภูมิภาคตงซวน อี้ลั่วเอ๋อก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมากเพราะจากจุดนี้มันใกล้แล้วที่นางจะได้กลับไปถึงบ้านเกิดของนาง
“นายท่าน จากจุดที่เราอยู่ตอนนี้เหลือแค่อีกเพียง 6 อาณาเขตที่พวกเราต้องข้ามผ่านมันก็จะถึงป่าภูตนางฟ้าแล้ว!” อี้ลั่วเอ๋อพูดขึ้นด้วยสีหน้าเบิกบาน “หากท่านแม่ของข้ารู้ว่าท่านกำลังจะไปเยือน แม่ของข้าจะต้องดีใจเป็นอย่างมากแน่ ๆ!”
หลิงตู้ฉิงยิ้มและตอบกลับ “เจ้าสามารถบอกให้แม่ของเจ้ารู้ได้ว่าข้าเป็นใคร แต่สำหรับคนอื่นเจ้าอย่าเพิ่งบอกไปเด็ดขาด! ตอนนี้ข้ากำลังสืบเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับเผ่าของเจ้าอยู่ ดังนั้นหากมีคนรู้ว่าข้าเป็นใครมากขึ้นเท่าไหร่ ข้าก็ยิ่งสืบเรื่องต่าง ๆ ยากมากขึ้นเท่านั้น”
อี้ลั่วเอ๋อยิ้มและตอบกลับ “ทราบแล้วนายท่าน ข้าจะไม่บอกคนอื่นแน่นอนนอกจากแม่ของข้าเพียงคนเดียวเท่านั้น!”
“แล้วถ้าพ่อของเจ้าอยากรู้เรื่องของนายท่านล่ะ?” เปียนเฉียวเฉียวถามขึ้น
ถึงแม้ว่าเปียนเฉียวเฉียวจะไม่รู้เหมือนกันว่าหลิงตู้ฉิงเป็นใครมาก่อน แต่จากที่นางฟังอี้ลั่วเอ๋อคุยกับหลิงตู้ฉิงแล้ว นางก็แน่ใจว่าตัวตนของหลิงตู้ฉิงย่อมไม่ธรรมดาแน่นอน
“เอ่อ…ข้าไม่มีพ่อหรอก” อี้ลั่วเอ๋อตอบกลับด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เปียนเฉียวเฉียวก็รีบตอบกลับด้วยสีหน้ารู้สึกผิด “ไอ้หยา ข้าขอโทษด้วยจริง ๆ ลั่วเอ๋อ ข้าไม่รู้”
“มันไม่ใช่แบบที่เจ้าคิด!” อี้ลั่วเอ๋อกลอกตา “พวกเราเผ่าภูตนางฟ้าไม่เหมือนกับพวกเจ้าเผ่ามนุษย์ที่จำเป็นจะต้องร่วมรักกันระหว่างชายหญิงเพียงอย่างเดียวเพื่อให้กำเนิดทายาท การถือกำเนิดของพวกเราเกิดขึ้นได้ 2 กรณี กรณีแรกก็คือการมีพ่อเหมือนกับพวกเจ้าเผ่ามนุษย์ กรณีที่สองก็คือการที่พวกเราไปวิงวอนขอบุตรต่อต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์”
“และด้วยฐานะของภูตนางฟ้าเพศชายในเผ่าของข้านั้นอยู่ต่ำกว่าเพศหญิงเป็นอย่างมาก และโดยเฉพาะในฐานะที่แม่ของข้าเป็นถึงจักรพรรดินี ดังนั้นแม่ขอข้าจึงยิ่งหาคู่ครองที่เหมาะสมได้ยากมากที่สุด สุดท้ายแม่ของข้าจึงตัดสินใจไปขอข้าจากต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์แทน นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงไม่มีพ่อยังไงล่ะ”
“อ๋อ!” คนอื่น ๆ ที่ได้ยินเช่นนี้ต่างก็พยักหน้ามองไปที่อี้ลั่วเอ๋อ
หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นเสริมเช่นกันว่า “ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นั่นที่ลั่วเอ๋อพูดถึงก็คือร่างหยาบของมหาวิถีธาตุไม้ และด้วยลักษณะพิเศษของมหาวิถีธาตุไม้ที่มีพลังชีวิตสถิตอยู่หนาแน่นเป็นจำนวนมาก มันจึงมีความสามารถให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตได้แบบนี้”
อี้ลั่วเอ๋อยิ้มและเอ่ยขึ้นต่อ “นายท่านช่างปราดเปรื่องยิ่งนัก!”
แต่แล้วในระหว่างที่พวกเขามุ่งหน้าต่อไปเรื่อย ๆ พวกเขาก็ยังเจอกับปัญหาเดิม ๆ ซึ่งก็คือมีเหล่าผู้เชี่ยวชาญโผล่มาก่อกวนพวกเขาอยู่เป็นระยะ ๆ เนื่องจากความโดดเด่นที่หลิงตู้ฉิงจงใจสร้างขึ้นเพื่อสนองความปรารถนาของตนเอง
ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิผู้หนึ่งปรากฏกายขึ้นขวางทางพวกเขาอีกครั้ง แต่เมื่อเขาบินเข้ามาใกล้ เขาก็รู้สึกตกตะลึงกับภาพที่เห็นจนทำอะไรไม่ถูก
“นี่มัน…” ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิอุทานออกมาอย่างไม่รู้ตัวพลางคิดในใจ
ชายหนุ่มผู้นี้เป็นนายน้อยมาจากที่ไหนกันถึงขนาดมีภูตนางฟ้าอยู่ในความครอบครอง แถมยังมีเผ่าภูตดินที่มีความแข็งแกร่งอย่างน้อย ๆ ก็ขอบเขตไม่ต่ำกว่าจักรพรรดิจำนวนนับสิบคอยตามคุ้มกันอยู่เป็นพรวน และไหนจะรถมังกรที่หรูหราพร้อมกับมีทั้งมังกรและฟีนิกซ์มาลากรถให้อีก นี่มันจะหรูหราเกินไปหน่อยไหม?
ที่สำคัญหากเดาจากทิศทางที่ชายหนุ่มผู้นี้กำลังจะมุ่งหน้าไปมันก็คือป่าภูตนางฟ้า ชายหนุ่มผู้นี้มีเป้าหมายจะทำอะไรกันแน่?
“เจ้ามีอะไรรึเปล่า?” โม่หยูถังตะโกนถามขึ้น “หากเจ้าไม่มีธุระอะไรสำคัญก็จงหลีกไปให้พ้นทาง อย่ามารบกวนการเดินทางของเจ้านายข้า”
ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตจักรพรรดิถามกลับด้วยสีหน้าระมัดระวัง “ข้าชื่อ ปาชี่หง จากสำนักภูเขาขจี ข้าขอทราบได้ไหมว่าพวกท่านมาจากที่ไหนกัน?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸)