พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 824

ในบรรดาคนทั้งหมดที่อยู่ในตระกูลหลิน คู่พ่อลูกแซ่ถังนั้นไม่ชอบขี้หน้าหลิงตู้ฉิงมากที่สุด เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่าถังจุนเหรินและหลินหรูซวนนั้นชอบพอกันอยู่มาก่อน แต่แล้วจู่ ๆ เมื่อมีหลิงตู้ฉิงเข้ามาทุกอย่างมันก็เริ่มเปลี่ยนแปลงไป

คู่พ่อลูกแซ่ถังนั้นเป็นกังวลอย่างมากว่าหลิงตู้ฉิงจะทำลายแผนการของพวกเขา และโดยเฉพาะที่หลินเหวินปิงนั้นดูจะยินดีด้วยซ้ำที่หลิงตู้ฉิงพาหลินหรูซวนออกไป พวกเขาจึงอดไม่ได้ที่หวาดกลัวกับอนาคตของแผนการที่พวกเขาจะยึดครองตระกูลหลิน

คำพูดของถังเหวินหลี่ทำให้หลินหงเหวินถึงกับขมวดคิ้วแน่น

ในฐานะที่เขาเป็นผู้นำตระกูลคนปัจจุบันและเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความปลอดภัยของตระกูล รวมไปถึงการกระทำของหลิงตู้ฉิงมันก็ออกจะเกินไปสักหน่อย เขาจึงอดไม่ได้ที่จะคิดว่าคำพูดของถังเหวินหลี่ก็มีเหตุผล…

แต่ก่อนที่เขาจะได้ทันพูดอะไรออกไป หลินหรูซวนกลับหัวเราะและพูดขึ้นแทรกว่า “ลุงถัง นี่ท่านคิดมากไปรึเปล่า? หากพี่อู๋มีความคิดอื่นจริง ๆ เขาก็คงไม่มาทำตัวเป็นจุดเด่นแบบนี้หรอก ดังนั้นไม่ว่าใครจะคิดยังไงข้าเนี่ยแหละเชื่อมั่นว่าพี่อู๋ไว้ใจได้แน่นอน และที่สำคัญหากพี่อู๋คิดร้ายต่อพวกเราจริง ๆ เขาคงไม่มีวันพาข้ากลับมาหาพวกท่านแบบนี้แน่!”

หลินเหวินปิงมองไปที่ลูกสาวของเขาเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่าง จากนั้นเขาเองก็พูดขึ้นเสริมว่า “ท่านพ่อ ข้าคิดว่าหลานอู๋ไม่มีปัญหาอะไรหรอก ท่านลองคิดดูสิว่าตระกูลกงจะส่งจิตรกรที่มีระดับการบ่มเพาะแค่ขอบเขตนภามาแทรกซึมเกาะของเราทำไม ด้วยระดับการบ่มเพาะแค่นี้เขาไม่สามารถสร้างความเสียหายอะไรให้กับพวกเราได้อยู่แล้ว ดังนั้นข้าคิดว่าเขาไม่มีศัตรูของเราแน่นอน”

หลินหงเหวินตอบกลับด้วยท่าทีเป็นกลางว่า “ถ้างั้นก็ทำแบบนี้ไปก่อน พวกเจ้าก็ต้อนรับเขาไปเหมือนเดิม แต่พวกเจ้าต้องไม่ลืมเตือนเขาว่ามันมีบางสถานที่ที่เขาไม่อาจเข้าไปได้ ซึ่งถ้าเขายอมทำตามมันก็ไม่มีปัญหาอะไร”

“แน่นอนพวกเราจะคอยดูแลเขาเอง!” หลินเหวินปิงหัวเราะ

จากนั้นหลินหงเหวินก็บินจากไป

ในฐานะที่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญ เขารู้สึกว่าสิ่งที่ลูกชายของเขาพูดมาก็มีเหตุผล ไม่ว่าจิตรกรจะมีทักษะที่พิสดารสักแค่ไหนแต่ด้วยระดับการบ่มเพาะแค่ขอบเขตนภามันก็ไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อตระกูลของเขาเลย

ถ้าให้ยกตัวอย่าง ถึงแม้ปีศาจกระทิงอเวจีจะมีความเร็วเป็นอย่างมาก แต่ตราบใดที่เขามีเวลารับมือกับมัน มันก็ไม่สามารถหนีไปไหนได้

อย่างไรก็ตาม เขาก็ยังคงต้องระวังเอาไว้เพื่อไม่ให้มีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น

เมื่อเห็นว่าคำเสนอแนะของตัวเองไม่มีใครสนใจเลยแทบทุกคนยังพยายามปกป้องหลิงตู้ฉิง ถังเหวินหลี่ก็ยิ่งรู้สึกไม่พอใจมากขึ้นไปอีก เขาพ่นลมหายใจด้วยความไม่พอใจ จากนั้นก็บินจากไปในทันที

ในทางกลับกัน ถังจุนเหรินยังไม่กลับไปไหน เขารีบวิ่งมาหาหลินหรูซวนและถามเรื่องราวต่าง ๆ ด้วยสีหน้าเป็นห่วง ซึ่งหลินหรูซวนก็ตอบด้วยสีหน้าปกติ

ในตอนนี้ถึงแม้นางจะรู้แล้วว่าถังจุนเหรินคิดยังไง แต่นางก็ยังคงต้องคุยกับเขาไปตามปกติก่อนเพื่อที่แผนล่อเหล่าคนร้ายของนางกับหลิงตู้ฉิงจะได้ไม่พัง

หลังจากจบงานเลี้ยง หลินเหรินเจี๋ยก็ไปส่งหลิงตู้ฉิงที่เรือนรับรองแขกและก่อนกลับเขาก็ไม่ลืมที่จะเตือนว่าช่วงนี้หลิงตู้ฉิงไม่ควรจะจะออกไปเดินเตร็ดเตร่ยามวิกาล

ส่วนทางด้านหลินหานปิง ตอนนี้ก็กำลังถามลูกสาวของเขา “เขาไม่ได้ทำร้ายอะไรเจ้าใช่ไหม?”

หลินหรูซวนหัวเราะ “ท่านพ่อ ถ้าหากเขาทำอะไรข้าจริง ข้าจะได้กลับมานั่งคุยกับท่านอยู่แบบนี้งั้นเหรอ? แต่ว่าไอ้เจ้าปีศาจกระทิงนั่นมันเร็วจริง ๆ แค่เพียงไม่กี่อึดใจมันก็พาข้าไปถึงขอบเหวมรณะแล้ว!”

“อืม ไอ้เจ้าปีศาจกระทิงอเวจีอะไรนั่นมันเร็วจริง ๆ มันเร็วซะยิ่งกว่าพาหนะวิเศษที่ดีที่สุดที่พวกเรามีซะอีก!” หลินเหวินปิงพยักหน้า “ซวน เจ้าตอบพ่อมาตามตรงได้ไหมว่าเจ้าคิดยังไงกับอู๋หมิง?”

หลังจากเดินกันอยู่สักพัก หลินหรูซวนจู่ ๆ ก็พูดกับทุกคนว่า “อันที่จริงเมื่อวานข้าสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างในหอคอยเสียงสวรรค์ เอาเป็นว่าตอนนี้พวกเราไปที่นั่นกันอีกรอบดีไหม ข้าอยากยืนยันข้อสงสัยของข้าบางอย่าง”

“ข้าจะไปกับเจ้าเองน้องซวน!” ถังจุนเหรินรีบชิงพูดก่อนทันที “พี่อู๋ ไม่ใช่ว่าท่านอยากชมเกาะให้ทั่วมากกว่าเดิมไม่ใช่เหรอ ถ้างั้นข้าคงต้องรบกวนให้พี่เจี๋ยช่วยพาพี่อู๋เที่ยวชมให้ทั่วเกาะต่อก็แล้วกัน ส่วนน้องซวนเดี๋ยวข้าจะพานางไปที่หอคอยเสียงสวรรค์เอง!”

ก่อนที่หลินเหรินเจี๋ยจะได้ทันตอบอะไรกลับ หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นแทรกว่า “ในวันนั้นข้าเองก็รู้สึกอะไรได้ถึงบางอย่างในหอคอยเหมือนกัน และในเมื่อตอนนี้น้องซวนจะไปที่นั่นข้าคิดว่าข้าเองขอตามไปด้วยจะดีกว่า ไว้เสร็จจากที่หอคอยข้าค่อยเที่ยมชมเกาะต่อก็ได้!”

“อืม ถ้างั้นพวกเราทุกคนก็ไปที่หอคอยเสียงสวรรค์กันก่อนก็แล้วกัน จากนั้นค่อยไปดูสถานที่อื่น ๆ ต่อ” หลินเหรินเจี๋ยพยักหน้า

ถังจุนเหรินเมื่อได้ยินเช่นนี้ก็รู้สึกขัดใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ทำได้แค่เพียงเดินขึ้นไปบนหอคอยกับทุกคนโดยที่ไม่ปริปากพูดอะไรต่อ

หลังจากขึ้นไปถึงชั้นบนสุดของหอคอย หลินหรูซวนก็หัวเราะและพูดว่า “เมื่อวันที่หอคอยเสียงสวรรค์สำแดงอำนาจ ข้าบังเอิญได้ยินท่วงทำนองหนึ่งที่ข้ายังจำไม่ลืม ซึ่งวันนี้ข้าอยากจะลองเล่นมันบนนี้สักครั้ง!”

“พี่อู๋ ท่านตั้งใจฟังให้ดี ๆ ล่ะ ฝีมือการเล่นพิณของน้องซวนนั้นนับได้ว่ายอดเยี่ยมไม่เป็นสองรองใครในอาณาเขตหนานหัวเลยเชียวล่ะ แถมนางเองก็เล่นให้ข้าได้ฟังบ่อยที่สุด!” ถังจุนเหรินพูดขึ้นด้วยสีหน้าโอ้อวด

หลิงตู้ฉิงยิ้มแต่ไม่พูดอะไร ในทางกลับกันหลินเหรินเจี๋ยกลับพูดกับกงหลิงว่า “ฝีมือการเล่นพิณของน้องสาวข้านับว่ายอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก พวกเรามาฟังด้วยกันเถอะ”

จากนั้นเมื่อหลินหรูซวนเตรียมพิณขึ้นมาเสร็จ นางก็เริ่มบรรเลงท่วงทำนองที่หลิงตู้ฉิงถ่ายทอดให้นางเมื่อวาน ส่งผลให้ระฆังศักดิ์สิทธิ์ที่ซ่อนอยู่ตรงใจกลางหอคอยเสียงสวรรค์เริ่มมีปฏิกิริยาในทันที!