พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 845

หลังจากได้รับเคล็ดวิชาบุปผาทักษิณมาเรียบร้อย หลินจ้านเผิงก็ถามขึ้นว่า “บรรพบุรุษ ข้าสามารถถ่ายทอดเคล็ดวิชาบุปผาทักษิณให้กับคนอื่น ๆ ในตระกูลได้เลยใช่ไหม?”

“ข้าให้มันกับเจ้าแล้ว ดังนั้นเจ้าจะถ่ายทอดมันให้ใครก็เป็นเรื่องของเจ้า! แต่ถ้าเจ้าไม่โง่มากจนเกินไปก็ควรจะรู้ว่าเจ้าไม่ควรจะถ่ายทอดมันให้กับพวกคนนอกที่เจ้าจ้างมาเพื่อให้มาปกป้องตระกูล!” หลิงตู้ฉิงพูดขึ้น “อ๋อ เจ้าจงอย่าไปบอกใครว่าข้าเป็นคนถ่ายทอดมันให้กับเจ้าและอย่าบอกใครว่าข้าเป็นบรรพบุรุษไร้นามของเจ้าด้วย แค่อ้างไปว่าเคล็ดวิชานี้เจ้าบังเอิญคิดค้นมันได้ตอนเจ้าเข้ามาในหอคอยเสียงสวรรค์ตอนนี้ก็ได้ ส่วนตัวตนของข้า เจ้าก็บอกกับคนอื่นไปเหมือนที่ข้าเคยบอกซวนเอาไว้ว่าข้าคือพี่น้องร่วมสาบานของบรรพบุรุษเจ้า หลินฉีเฮง”

หลินจ้านเผิงยิ้มอย่างขมขื่นและตอบกลับ “ข้ารับทราบแล้วท่านบรรพบุรุษ ถ้างั้นเดี๋ยวข้าขอตัวไปพาคนอื่น ๆ มาคารวะท่านก่อนก็แล้วกัน”

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “อืม เจ้าไปพาพวกเขาเข้ามาได้! โดยเฉพาะลูกชายของเจ้า ข้าอยากจะฟาดก้นเขาให้หนักจริง ๆ โทษฐานที่เขาบังอาจเคยเรียกว่าข้าเป็นคนรุ่นหลังของเขาบ้างหรือไม่บางทีก็สั่งนู่นสั่งนี่ข้าอยู่ได้มันน่ารำคาญซะจริง ๆ”

“ท่านบรรพบุรุษอย่าได้โทษเขาเลย ที่เขาไปเช่นนั้นก็เพราะเขาไม่รู้ เอาเป็นว่าหลังจากนี้ข้าจะจัดการเขาเอง!” หลินจ้านเผิงรีบพูดขึ้น

ไม่นานต่อมาเหล่าผู้คนที่มีสายเลือดของตระกูลหลินก็ถูกพาตัวเข้ามาจนครบ ซึ่งพวกเขาก็แสดงสีหน้างุนงงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

หลินจ้านเผิงตวาดลั่นทันทีเมื่อเห็นว่าเหล่าทายาทของเขายังยืนหัวโด่กันอยู่ “เจ้าพวกนี้นิ! รีบคุกเข่าคารวะบรรพบุรุษเร็วเข้า! หากไม่ใช่เพราะบรรพบุรุษช่วยพวกเจ้าเอาไว้ ป่านนี้พวกเจ้าน่าจะตายไปหมดแล้ว!”

เมื่อพูดจบ หลินจ้านเผิงไม่รอช้าเตะไปที่ก้นของหลินหงเหวินป้าบใหญ่จนเขากลิ้งหลุน ๆ

ในเมื่อหลิงตู้ฉิงเอ่ยขึ้นแล้วว่าไม่พอใจในมารยาทของลูกชายเขา ดังนั้นเขาจึงจำเป็นต้องสั่งสอนลูกชายของเขาต่อหน้าหลิงตู้ฉิง เพื่อเป็นการแสดงความรับผิดชอบ

หลินหงเหวิน ผู้มีอายุหลายพันปีแล้วเมื่อโดนพ่อของเขาเตะจนกลิ้งหลุน ๆ ต่อหน้าลูกหลานของเขา เขาก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นด้วยความอับอายจนแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี

แต่ในเมื่อลูกเตะนี้เป็นพ่อของเขาเองที่เตะสั่งสอน ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะเถียงอะไร

“ซวน เจ้าลุกขึ้นยืนได้คนเดียว!” หลิงตู้ฉิงโบกมือส่งพลังวิญญาณของเขาพยุงร่างของหลินหรูซวน จากนั้นเขามองไปที่หลินหงเหวิน และพูดว่า “เจ้าไม่พอใจงั้นเหรอไอ้หนู? เจ้ายังอยากจะตวาดใส่ข้าอีกไหม? เจ้ามันก็แค่ไอ้เด็กโง่ที่ดีแต่เดินลอยหน้าลอยตาไปวัน ๆ แต่กลับคิดการใหญ่พัฒนาตระกูลทั้ง ๆ ที่เจ้าพาใครก็ไม่รู้ตั้งมากมายมาอยู่ในตระกูลจนสร้างหายนะให้กับตัวเอง! ไม่สิ ไม่ใช่แค่เจ้าเท่านั้นที่ไร้น้ำยา แต่ไม่มีใครในพวกเจ้าเลยที่มันพอจะได้เรื่องโดยเฉพาะเจ้า! เหรินเจี๋ย แนวความคิดของเจ้าไม่เหมาะจะเป็นผู้นำตระกูลที่สุด ดังนั้นในอนาคตเจ้าจะไม่ได้รับตำแหน่งเป็นผู้นำตระกูล! จงรีบให้ภรรยาของเจ้าให้กำเนิดลูกชายซะ แล้วจากนั้นค่อยมาดูว่าลูกชายของเจ้าจะมีน้ำยามากกว่าเจ้ารึเปล่า!”

หลินหรูซวนที่ยืนอยู่ด้านข้างหลิงตู้ฉิง เมื่อได้ยินเช่นนี้นางยิ้มและพูดแทรกว่า “ท่านบรรพบุรุษ ท่านจะโทษท่านพ่อและท่านปู่ของข้าเพียงอย่างเดียวก็คงไม่ได้ หากท่านมาที่นี่เร็วกว่านี้พวกเราก็คงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่มันเละเทะได้ถึงขนาดนี้จริงไหม?”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ฮ่าฮ่าฮ่า ก็ได้! ข้ายอมรับผิดในส่วนนั้นก็ได้! เอาล่ะตอนนี้พวกเจ้าทุกคนจงออกไปเตรียมรับการโจมตีระลอกใหม่ได้แล้ว ถังเหวินหลี่ได้ส่งข้อความขอความช่วยเหลือไปหาคนที่หนุนหลังมันเรียบร้อยแล้ว ซึ่งน่าจะอีกไม่นานที่ศัตรูชุดใหม่จะมาถึง ส่วนเจ้า จ้านเผิง หลังจากนี้เจ้าจงตรวจสอบทุกคนที่อยู่ในตระกูลให้ละเอียดเพื่อดูว่าใครบ้างที่มีความคิดเดียวกับซือหยวน หรือคนทรยศคนอื่น ๆ และจัดการกับพวกเขาให้หมด และหลังจากที่พวกเจ้าเตรียมการทุกอย่างกันจนเสร็จ ข้าจะบรรยายเต๋าให้พวกเจ้าฟังเพื่อที่พวกเจ้าจะได้แข็งแกร่งขึ้นไปอีกระดับทันก่อนที่ศัตรูชุดใหม่จะมาบุก”

“ขอบคุณบรรพบุรุษ!” หลินจ้านเผิงรีบตอบกลับทันที

จากนั้นหลินจ้านเผิงก็พาคนอื่น ๆ ออกไปจากหอคอยเสียงสวรรค์

อันที่จริงต่อให้หลิงตู้ฉิงไม่สั่งเช่นนี้ หลินจ้านเผิงก็ตั้งใจว่าเขาจะชำระล้างตระกูลใหม่ทั้งหมดอยู่ดี ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่อาจถ่ายทอดเคล็ดวิชาบุปผาทักษิณให้กับคนอื่น ๆ ได้อย่างสบายใจ

“ท่านบรรพบุรุษ ข้าจะเล่นพิณให้ท่านผ่อนคลายก็แล้วกัน!” หลินหรูซวนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าคนอื่น ๆ จากไปแล้ว

นางเข้าใจดีว่าที่หลินจ้านเผิงไม่เรียกให้นางออกไปด้วยนั้นเป็นเพราะว่าปู่ทวดของนางคงอยากจะให้นางคอยปรนนิบัติเอาใจหลิงตู้ฉิง เพื่อที่นางจะได้ประโยชน์มากกว่าคนอื่น ๆ

“ด้วยความสามารถของเจ้าเนี่ยนะจะทำให้ข้าผ่อนคลายได้?” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ และมองไปที่หลินหรูซวน “ข้ารู้ว่าเจ้าอยากได้อะไร มาเข้ามา ข้าจะถ่ายทอดท่วงทำนองแห่งสรวงสวรรค์ให้กับเจ้า ซึ่งบทเพลงนี้เป็นบทเพลงที่เอาไว้โจมตีคู่ต่อสู้และความรุนแรงของมันนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าวิญญาณก้องกังวาลของเผ่าปีศาจสมุทรเลยแม้แต่น้อย”

หลินหรูซวนหัวเราะ “ขอบคุณท่านบรรพบุรุษ!”