พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 846

นายน้อยมิติจ้องไปที่หลินจ้านเผิงด้วยสีหน้าเย็นชา จากนั้นเขาพูดว่า “หากเจ้าปล่อยคนของข้า ข้าจะให้โอกาสเจ้าได้รอดชีวิต!”

คู่พ่อลูกแซ่ถังนั้นเป็นผู้ติดตามที่ภักดีต่อเขา ซึ่งยอมเสียสละตัวเองมาแฝงตัวอยู่กับตระกูลหลินหลายร้อยปี ดังนั้นเขาจึงอยากจะช่วยสองพ่อลูกนี้ออกมาและยิ่งไปกว่านั้น ต่อหน้าเหล่าผู้ติดตามที่เขาพามาด้วย หากเขาไม่ยอมช่วยคู่พ่อลูกแซ่ถังตอนนี้ ในอนาคตบรรดาผู้ติดตามของเขาอาจจะตีตัวออกห่างจากเขาได้

หลินจ้านเผิงยิ้มและตอบกลับ “ข้าได้สืบสวนเรื่องราวของคู่พ่อลูกสารเลวสองตัวนี้แล้ว ซึ่งหลายปีที่ผ่านมานี้ไม่เพียงแต่พวกมันจะไม่ทำคุณงามความดีใด ๆ เลยให้กับตระกูลของข้า แต่พวกมันกลับผลาญทรัพยากรของตระกูลข้าไปมากมาย ซึ่งความผิดของพวกมันนั้นใหญ่หลวงจนยากจะให้อภัย แต่เพราะข้ารู้ว่าพวกมันมีเจ้าเป็นผู้หนุนหลังอยู่และข้าเองก็ได้ยินชื่อเสียงของเจ้ามาเหมือนกัน ดังนั้นข้าจึงให้เกียรติเจ้าโดยการรอให้เจ้ามาถึงที่นี่ก่อนแล้วข้าถึงจะลงโทษพวกมัน และตอนนี้ในเมื่อเจ้ามาถึงแล้วงั้นข้าขอตัดสินโทษพวกมันต่อหน้าเจ้าที่เป็นผู้หนุนหลังพวกมัน โดยบทลงโทษที่ข้าจะมอบให้พวกมันก็คือ ประหารชีวิตในทันที!”

เมื่อพูดจบ หลินจ้านเผิงสังหารคู่พ่อลูกแซ่ถังทันทีโดยไม่รีรอให้นายน้อยมิติได้พูดคัดค้าน

ถึงแม้ว่าหลินจ้านเผิงจะรู้ดีว่าต่อให้ตอนนี้ระดับการบ่มเพาะของเขาจะทะลวงมาอยู่ที่ระดับนภาคราม เขาก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนายน้อยมิติผู้โด่งดังอยู่ดี แต่ตอนนี้เขามีบรรพบุรุษของเขาเป็นคนหนุนหลังอยู่ ดังนั้นเขาจะต้องกลัวอะไร?

“เจ้านี่มันรนหาที่ตายจริง ๆ!” นายน้อยมิติกล่าวขึ้นด้วยสีหน้าอาฆาต

“ความตายของข้าไม่ใช่สิ่งที่เจ้าสามารถกำหนดได้หรอก!” หลินจ้านเผิงตอบกลับทันควัน

นายน้อยมิติแสยะยิ้ม และพูดว่า “นี่เจ้าคิดเหรอว่าระดับการบ่มเพาะนภาครามจะช่วยเจ้าได้? ถึงแม้ว่าตอนนี้ข้าจะอยู่ในระดับนักบุญ แต่ข้าก็สามารถฆ่าเจ้าได้แบบสบาย ๆ!”

เมื่อพูดจบ เขายกมือขึ้นควบแน่นพลังกฎมิติให้ก่อรูปเป็นกระบี่และส่งกระบี่สีดำทมิฬเล่มที่เขาเพิ่งสร้างพุ่งไปหาหลินจ้านเผิงทันที

ทางด้านของหลินจ้านเผิง เมื่อว่ากระบี่ที่เกิดจากพลังมิติกำลังพุ่งมาหา เขาก็โคจรพลังของตัวเองจนถึงระดับสูงสุด และพยายามใช้พลังของเขาลบพลังแห่งกฎที่แฝงอยู่ในกระบี่ออกไป

เขารู้ดีว่าพลังของนายน้อยมิตินั้นไม่สามารถวัดได้จากระดับการบ่มเพาะ ดังนั้นเขาจึงทุ่มสุดตัวเพื่อป้องกันการโจมตีนี้ที่กำลังพุ่งเข้ามาหา ส่วนเรื่องหลบหลีกนั้นเขาเองก็ไม่ได้คิดเช่นกันเพราะหากเขาหลบ กระบี่เล่มนี้จะพุ่งไปหาเกาะหนานชาน ซึ่งเป็นบ้านเกิดของเขาและสิ่งนั้นเป็นเรื่องที่เขายอมไม่ได้

ในท้ายที่สุดด้วยความต่างของระดับพลัง ซึ่งห่างกันถึง 3 ระดับ มันจึงทำให้หลินจ้านเผิงสามารถลบกระบี่มิติที่นายน้อยมิติส่งมาได้ และในเวลาเดียวกัน หลินจ้านเผิงก็ตอบโต้โดยการแผ่อำนาจของอาณาเขตสวรรค์ของเขาเองไปหานายน้อยมิติเพื่อกลืนกินเขา

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าจะเผชิญกับการโจมตีสวนกลับ นายน้อยมิติกลับไม่มีความคิดที่จะหลบหลีกเลยแม้แต่น้อย เขาเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์และปล่อยให้อาณาเขตสวรรค์ของหลินจ้านเผิงกลืนกินเขาเข้าไป

เมื่อทั้งร่างของเขาเข้าไปอยู่ในอาณาเขตสวรรค์ของหลินจ้านเผิง นายน้อยมิติก็กางแขนและตะโกนขึ้นทันที “พายุมิติ!”

เมื่อสิ้นเสียงตะโกน จู่ ๆ รอยแยกมิติก็ปรากฏขึ้นและจากนั้นสิ่งที่ออกจากรอยแยกมิติก็คือพายุมิติอันรุนแรงและบิดเบี้ยวแผ่กระจายออกไปทั่วทุกทิศทาง และยิ่งไปกว่านั้นรอยแยกมิติยังส่งพลังเกื้อหนุนไปที่ร่างของนายน้อยมิติ ทำให้ระดับการบ่มเพาะของเขาทะลวงขึ้นไปเป็นระดับสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์ในทันที

เมื่อระดับการบ่มเพาะของพวกเขาทั้งคู่ห่างกันแค่เพียง 1 ระดับ นายน้อยมิติซึ่งควบคุมพลังแห่งมิติก็กลายเป็นฝั่งที่คงความได้เปรียบ

หลินจ้านเผิง เมื่อเห็นเช่นนี้ก็รู้แล้วว่าสถานการณ์ทางฝั่งของเขากลายเป็นย่ำแย่แบบที่เขาไม่คิดว่ามันจะเร็วแบบนี้ เพราะในตอนนี้ต่อให้เขาอยากจะถอนอาณาเขตสวรรค์ออกเขาก็ไม่สามารถถอนได้ เพราะพายุมิติเหล่านั้นมันตรึงอาณาเขตสวรรค์ของเขาอยู่และมันก็กำลังสร้างความเสียหายให้กับอาณาเขตสวรรค์ของเขาเรื่อย ๆ

หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปจนอาณาเขตสวรรค์ของเขาถูกทำลายจนหมด ต่อให้วันนี้เขาไม่ตายเขาก็จะกลายเป็นคนพิการอย่างแน่นอน!

หลิงตู้ฉิงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจเมื่อเขาเห็นทักษะที่นายน้อยมิติผู้นี้ใช้ออกมา

“ท่านบรรพบุรุษมีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ?” หลินหรูซวนรีบถามขึ้นทันทีเมื่อนางเห็นว่าหลิงตู้ฉิงแสดงสีหน้าประหลาดใจ

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ไม่มีอะไรหรอก ข้าแค่ดีใจที่ไอ้เจ้าหนุ่มผู้นี้รู้จักทักษะเกี่ยวกับมิติที่ข้าไม่รู้จักก็เท่านั้นเอง ดูเหมือนว่าเวลาที่ข้าเสียไปเพื่อรอการมาของเขามันคงไม่สูญเปล่าแล้วล่ะนะ!”

แน่นอนว่าหลิงตู้ฉิงตั้งใจที่จะเรียนรู้ทักษะมิตินี้จากนายน้อยมิติเพื่อเอาไปให้หลิงฟ่างหัวศึกษามัน เพราะเขาเองก็ไม่ค่อยจะรู้เกี่ยวกับทักษะทางด้านมิติสักเท่าไหร่ ดังนั้นสิ่งที่เขาทำให้นางได้ก็มีแค่ตามหาผู้ที่รู้ทักษะมิติคนอื่น ๆ และเรียนรู้ทักษะเหล่านั้นเอาไปส่งต่อให้ลูกสาวของเขาเอง