พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 914

หลิงตู้ฉิงไม่เคยมาที่ภูมิภาคอี้ซางมาก่อน แต่เมื่อเขาลงมือฟาดหลวงจีนของวัดต้าหง เขาจึงได้รู้ว่าแท้จริงแล้วภูมิภาคอี้ซางนั้นมีเบื้องหลังอย่างไร

ถ้าจะให้อธิบายง่าย ๆ ก็คือทุกชีวิตที่อยู่ในภูมิภาคแห่งนี้ถูกผู้เชี่ยวชาญที่มีชีวิตอยู่มานานตั้งแต่บรรพกาลใช้เป็นเครื่องมือเพื่อพิสูจน์ว่าเต๋าของเขานั้นถูกต้องต่อสวรรค์

อันที่จริงตัวตนนี้น่าจะต้องการพิสูจน์เต๋าของตัวเองตั้งแต่ก่อนเกิดเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับแล้ว เพราะภูมิภาคอี้ซางนั้นมีมาก่อนหายนะครั้งใหญ่บังเกิด

แต่โชคร้ายที่เขาน่าจะตัดสินใจช้าไป ปล่อยให้เทพบรรพกาลเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับลงมือก่อนและความแข็งแกร่งของเขาในตอนนั้นต้านทานเทพบรรพกาลไม่ได้แผนการของเขาจึงกลายเป็นถูกขัดขวางโดยกระบวนการสร้างโลกใหม่ของเทพบรรพกาล

อย่างไรก็ตามโชคดีที่เทพบรรพกาลพิสูจน์เต๋าของตัวเองไม่สำเร็จเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงยังรอดชีวิตได้พร้อมกับค่อย ๆ ทำตามแผนพิสูจน์เต๋าของตัวเองใหม่จนมาถึงวันนี้

ใบหน้ายักษ์บนท้องฟ้าหรือถ้าจะให้เรียกอีกอย่างก็คือพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางจ้องเขม็งลงมาที่หลิงตู้ฉิงด้วยสายตาเย็นชา และถามว่า “เจ้ารู้จักเทพบรรพกาลผู้ที่เป็นต้นเหตุทำให้เกิดเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับงั้นเหรอ? ถ้างั้นเจ้าก็เป็นตัวตนที่อยู่ในยุคบรรพกาลใช่ไหม?”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เจ้าเดาผิดแล้ว ถ้ารวมชีวิตที่แล้วของข้า อายุของข้าน่าจะอยู่ราว ๆ หนึ่งแสนปีต้นๆ”

“ถ้างั้นเจ้ามันก็แค่ไอ้เด็กน้อย!” พระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางพูดขึ้นด้วยน้ำเย็นชา “ไอ้เด็กน้อย เห็นแก่ที่เจ้ายังสร้างความเสียหายให้กับแผนข้ายังไม่มากเท่าไหร่ ข้าจะยอมปล่อยเจ้าไป ส่วนพลังที่เจ้าขโมยไปนั้นข้าจะถือว่าข้าทำบุญให้เจ้า!”

หลิงตู้ฉิงส่ายหัว “เต๋าของเจ้าไม่มีทางได้รับการยอมรับหรอก หรือต่อให้มันจะถูกยอมรับจริง ๆ ผลกระทบที่จะเกิดมันก็มากเกินไป”

“เจ้าจะไปรู้อะไร?” พระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางพ่นลมหายใจ “เจ้ายังไม่เคยมาถึงจุดเดียวกับข้าด้วยซ้ำ ดังนั้นอย่ามาวิจารณ์มั่ว ๆ กับเต๋าของข้า!”

หลิงตู้ฉิงกลั้นขำไม่อยู่ทันทีเมื่อได้ยินเช่นนี้ “ข้าเคยไปไกลกว่าเจ้าซะอีก ดังนั้นข้าจึงรู้แน่นอนว่าเจ้าไม่มีวันได้รับการยอมรับ!”

“เจ้าละทิ้งร่างกายของตัวเองและใช้เจตจำนงของเจ้าเพื่อพิสูจน์วิถีเต๋า แถมยังจงใจทิ้งนามของตัวเองเพื่อให้ผู้คนสรรเสริญ ซึ่งการกระทำของเจ้าเช่นนี้เจ้าไม่ได้ให้ประโยชน์ต่อผู้อื่นเลย เจ้าคิดเพียงอย่างเดียวคือนำความสำเร็จเข้าตัว และยิ่งไปกว่านั้นเจ้าจงใจใช้ช่องโหว่ของกฎสวรรค์และโลกเพื่อพิสูจน์เต๋าของเจ้า ใช้ชีวิตของสรรพชีวิตทั้งหลายเป็นดั่งเชื้อเพลิงในการสร้างตัวตนของเจ้า จนท้ายที่สุดผลลัพธ์มันกลายเป็นว่าภูมิภาคอี้ซางไม่มีกฎของสวรรค์และโลกหลงเหลืออยู่เลย”

“ข้าไม่แน่ใจว่าคนอื่นจะว่ายังไง แต่ข้าคงต้องบอกกับเจ้าว่าข้าไม่เห็นด้วยกับเจ้าแน่นอน ในชีวิตนี้ข้ามีคนที่ข้ารักมากมายให้ปกป้อง ซึ่งข้าจะไม่ยินยอมให้เจ้าใช้พวกเขาเป็นเชื้อเพลิงของเจ้าแน่นอน”

“เจ้าคิดว่าเจ้ามีปัญญาหยุดข้างั้นเหรอ?” พระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเย้ยหยัน

“ข้าคิดว่าข้ามี!” หลิงตู้ฉิงพยักหน้า “หากเจ้ายังคงมีร่างกายของเจ้าอยู่ ข้าคงจะทำอะไรเจ้าไม่ได้และทำได้แค่หลีกทางให้เจ้าเพียงอย่างเดียว แต่ตอนนี้เจ้าเหลือแค่เจตจำนง ซึ่งบนโลกนี้สิ่งที่ข้ากลัวน้อยที่สุดก็คือเจตจำนงของผู้อื่น!”

พระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางหัวเราะอย่างเย็นชา “ข้าอุตส่าห์ใจดีอนุญาตให้เจ้าเดินจากไปพร้อมกับประโยชน์โดยไร้ขีดข่วน แต่เจ้ากลับยังดึงดันจะขวางทางข้าให้ได้ ถ้างั้นข้าคงต้องถือว่าเจ้าเป็นอุปสรรคของข้าที่ข้าจะเป็นต้องกำจัด และถึงแม้ว่าข้าจะเหลือแค่เจตจำนง แต่เจ้าเองก็มีจุดอ่อนที่ใหญ่หลวง ซึ่งก็คือระดับการบ่มเพาะ มันทำให้ข้าคิดวิธีได้เป็นร้อยอย่างในการจัดการกับเจ้า!”

เมื่อสิ้นเสียงของพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซาง พลังวิญญาณจำนวนมหาศาลที่สถิตในภูมิภาคอี้ซางก็หลั่งไหลเข้าไปในร่างของเหล่าสิ่งมีชีวิตที่ถูกโจวจื่อซินสังหารไป ส่งผลให้ภายในพริบตาสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ที่ตายไปแล้วก็เริ่มฟื้นคืนชีพขึ้นมา