พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 915

ด้วยการเกื้อหนุนของอำนาจพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซาง บรรดาสิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่อยู่ในภูมิภาคอี้ซางจึงไม่มีวันตาย

ไม่ว่าจะฆ่าไปกี่รอบด้วยอำนาจของพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซาง สิ่งมีชีวิตทั้งหลายจะฟื้นขึ้นมาได้ทุกครั้ง ซึ่งอำนาจของมันก็คล้าย ๆ กับเขตแดนประกาศิตของหลิงตู้ฉิง

อย่างไรก็ตามขณะนี้ในใจของพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางเริ่มเป็นกังวล เนื่องจากทุกครั้งที่สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ตายมันหมายถึงว่าเขาเองจะต้องแบ่งพลังส่วนหนึ่งไปคืนชีพให้

ถึงแม้ว่าเขาจะสั่งสมพลังมาเป็นเวลานานมากแล้ว แต่ถ้าหากสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ยังคงตายลงเรื่อย ๆ ด้วยความเร็วแบบนี้ อีกไม่นานพลังของเขาที่สั่งสมมาก็คงหมดเช่นกัน ซึ่งถ้าพลังหมดมันก็หมายความว่าแผนการของเขาจบเห่

ที่สำคัญไปกว่านั้นมีอีกเหตุผลหนึ่งที่เขาไม่สามารถปล่อยให้สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ตายหมดได้

หากพูดกันตามจริงตัวตนของเขานั้นนับได้ว่าตายไปแล้ว การดำรงอยู่ของเขาในตอนนี้ที่ยังคงอยู่ได้มันเป็นเพราะการถูกเกื้อหนุนโดยการระลึกถึงจากใจของสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในภูมิภาคอี้ซาง ซึ่งถ้าหากสิ่งมีชีวิตที่อยู่ที่นี่ทั้งหมดตายไปมันจะหมายความว่าเขาเองจะตายตามไปด้วย

ดังนั้นเขาจึงกังวลเป็นอย่างมากที่หลิงตู่ฉิงฆ่าสิ่งมีชีวิตของเขาไปแบบนี้ และเขาเองก็ไม่สามารถทำอะไรหลิงตู้ฉิงได้ด้วยเพราะหลิงตู้ฉิงมีศพยักษ์เทวะทั้งสี่ตัวคอยปกป้องอยู่

ส่วนบรรดาหลวงจีนและแม่ชีทั้งหลายที่อยู่ในอาณาเขตอื่นก็ต้องใช้เวลาในการเดินทางมา ซึ่งเขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันจะทันการหรือไม่

และถึงแม้ว่าเขาจะกังวลเรื่องพลังที่กำลังร่อยหรอลงเรื่อย ๆ แต่ตอนนี้เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกเช่นกันนอกจากต้องรีบชุบชีวิตพวกที่ถูกหลิงตู้ฉิงสังหารไปเรื่อย ๆ เพราะถ้าหากเขาไม่รีบชุบชีวิตขึ้นมาให้เร็วพอ พวกที่ตายจะถูกยมโลกมารับตัวไป ซึ่งมันจะวนมายังเงื่อนไขเดิมที่ถ้าหากสิ่งมีชีวิตของภูมิภาคอี้ซางตายหมดเขาก็จะตายเช่นกัน

ในระหว่างที่พระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางกำลังหมดปัญญาไม่รู้จะเอายังไงต่อดี จู่ ๆ ท้องฟ้าเหนือภูมิภาคอี้ซางกลับถูกฉีกออกและมีผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญผู้หนึ่งค่อย ๆ ร่อนตัวลงมา

“ฮ่าฮ่าฮ่า เยี่ยม!” พระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “ข้ากำลังอยากได้ตัวช่วยใหม่อยู่พอดี!”

เมื่อพูดจบพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางก็ปล่อยพลังอันมหาศาลของเขาไปคร่ากุมตัวผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญเอาไว้

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญเมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังจะถูกโจมตี เขายิ้มเยาะและเตรียมพร้อมตอบโต้พลางคิดในใจว่า เขาจะใช้โอกาสนี้แสดงความร้ายกาจของเขาเองให้กับคนในโลกเบื้องล่างได้เห็น!

แต่แล้วเหตุการณ์กลับไม่เป็นดั่งคาด เพราะจู่ ๆ เขากลับโคจรพลังของตัวเองไม่ได้เลยและจากนั้นพลังของพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางก็ปกคลุมทั้งร่างของเขาโดยที่เขาไม่สามารถขัดขืนอะไรได้เลย และจากนั้นความคิดอ่านของเขาก็ค่อย ๆ เริ่มถูกเปลี่ยนแปลงโดยเต๋าแห่งพุทธของพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางอีกต่างหาก

หากพูดกันถึงเรื่องความแข็งแกร่งของระดับการบ่มเพาะ ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญนั้นแข็งแกร่งกว่าหลิงตู้ฉิงเป็นหมื่นเท่า แต่ถ้าหากเป็นเรื่องของความแข็งแกร่งทางจิต หลิงตู้ฉิงเหนือกว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญไม่ต่ำกว่าล้านเท่าแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ขนาดหลิงตู้ฉิงยังต้องระวังพลังในการครอบงำของพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซาง ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญที่มีพลังจิตไม่ได้สูงมากมายจะทานทนการถูกครอบงำได้ยังไง?

ในเวลาเพียงครู่เดียว ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญบินเข้าไปหาพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางและเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเคารพว่า “ผู้น้อยยินดีรับใช้องค์ศาสดา!”

พระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางสั่งขึ้นทันที “จงไปฆ่าไอ้มารร้ายตนนั้นซะ!”

“รับบัญชา!” ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญพยักหน้า จากนั้นเขาบินพุ่งเข้าไปหหลิงตู้ฉิงทันที

หลิงตู้ฉิง เมื่อเห็นเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะอุทานขึ้นกับตัวเอง “พวกที่อยู่ข้างบนมันส่งคนลงมาเร็วขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?”

จากนั้นหลิงตู้ฉิงจึงสั่งให้ศพยักษ์เทวะปล่อยหมัดสวนการโจมตีของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญ

ถึงแม้ว่าผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญจะถูกเต๋าแห่งพุทธของพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางล้างสมองไปเรียบร้อย แต่สติสัมปชัญญะของเขายังคงอยู่ครบดี ดังนั้นเมื่อเผชิญกับหมัดของศพยักษ์เทวะอันแข็งแกร่ง เขาจึงรีบถอยตัวหลบและใช้เจตจำนงของเขาในการเล่นงานหลิงตู้ฉิงแทน

หลิงตู้ฉิงเอ่ยถามขึ้นสั้น ๆ “เจ้าเป็นคนของสำนักปีศาจสวรรค์ใช่ไหม?”

ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญแสดงสีหน้าประหลาดใจ และถามกลับ “เจ้ารู้ได้ยังไง?”

“สามีพวกเราจะทำยังไงกันดี?” โจวจื่อซินถามขึ้นด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

หลิงตู้ฉิงตอบกลับด้วยสีหน้าตื่นตระหนกเช่นกัน “ตอนนี้พวกเราคงทำได้แค่หนีก่อน!”

ในเวลาเดียวกัน หลิงตู้ฉิงส่งข้อความไปที่ดวงวิญญาณของโจวจื่อซินว่า “นั่งอยู่ในดอกบัวให้ดี ๆ ข้าจะปกป้องเจ้าเอง!”

พระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางเย้ยหยัน “ต่อหน้าข้าเจ้ายังกล้าส่งข้อความทางดวงวิญญาณงั้นเหรอ? ตอนนี้แค่ตัวเองเจ้ายังเอาตัวไม่รอดแล้วเจ้าจะไปปกป้องใครได้?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ โจวจื่อซินยิ่งรู้สึกสิ้นหวัง ส่วนทางด้านหลิงตู้ฉิงก็ได้แต่แสดงสีหน้าเย็นชาและทำใจสงบไม่คิดสิ่งอื่น

ในระหว่างที่หลิงตู้ฉิงกำลังหนีไปทั่วภูมิภาคอี้ซาง ในเวลาเดียวกันเขาก็สัมผัสได้ว่าพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางกำลังใช้ผู้คนมากมายต้อนเขาไปที่ไหนสักแห่ง ซึ่งมันก็เหมือนกับว่าน่าจะเป็นสถานที่เดียวกับที่อยากจะไปพอดี

จากนั้นเมื่อไล่ล่ากันไปเกือบ 20 อาณาเขตจนมาถึงอาณาเขตที่ตั้งอยู่ตรงใจกลางภูมิภาคอี้ซางพอดี บรรดาผู้คนที่ไล่ล่าหลิงตู้ฉิงก็หยุดลง ซึ่งหลิงตู้ฉิงก็หยุดเช่นกัน

หลิงตู้ฉิงมองไปยังอาณาเขตที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยสีหน้าประหม่า และแหงนมองฟ้าถามขึ้นว่า “ที่นี่มันที่ไหน ทำไมเจ้าถึงต้อนให้ข้ามาที่นี่?”

พระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซางหัวเราะอย่างสะใจ “ดูเหมือนว่าเจ้าเองจะไม่ได้โง่สักเท่าไหร่ที่รู้ว่าข้าจงใจต้อนเจ้ามาที่นี่ แต่ถึงเจ้าจะรู้มันก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ว่ายังไงเจ้าก็ต้องเข้าไปอยู่ดี! ข้าหวังว่าเจ้าคงมีความสุขกับชีวิตที่เหลือในดินแดนแห่งมลทินแห่งนี้!”

“ดินแดนแห่งมลทิน?” หลิงตู้ฉิงเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าหวาดกลัว

“สถานที่แห่งนี้คือดินแดนที่ข้าเอาไว้ใช้แก็บอารมณ์และความปรารถนาทั้งหลายของสรรพชีวิตที่อยู่ในภูมิภาคอี้ซาง ซึ่งต่อให้เมื่อชีวิตที่แล้วเจ้าจะแข็งแกร่งสักขนาดไหนหากเผชิญกับพลังแห่งอารมณ์และความปรารถนามากมายที่สถิตอยู่ข้างใน ถ้าเจ้าไม่บ้าไปซะก่อนเจ้าก็คงต้องฆ่าตัวตายอยู่ดี เอาล่ะเข้าไปได้แล้ว!”

อาณาเขตแห่งนี้ถูกม่านพลังปิดไว้อย่างหนาแน่น แต่เมื่อสิ้นเสียงของพระโพธิสัตว์แห่งภูมิภาคอี้ซาง ม่านพลังก็เปิดช่องว่างให้กลุ่มของหลิงตู้ฉิงทั้งหมดเดินเข้าไปและจากนั้นมันก็ปิดตัวลงอย่างแน่นหนาเหมือนเดิม