พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 929

อันที่จริงตั้งแต่ที่เสี่ยวจินหู่บินมาถึงด้านนอกม่านพลังที่ปกป้องอาณาเขตนภา หลิงยี่เทียนที่ตัดสินใจไม่ไปที่แดนกระดูกขาวในท้ายที่สุดเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของอาณาจักรตนเอง และเหลียงเฟ่ยเอ๋อที่ต้องอยู่คอยปกป้องอาณาจักรจันทราอยู่แล้วก็รู้ตัวเช่นกันว่ามีศัตรูบุก

มี่ไลที่ยังรั้งอยู่ที่อาณาจักรจันทราก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเสี่ยวจินหู่เช่นกัน นางมองไปยังทิศทางที่เสี่ยวจินหู่อยู่สักพัก จากนั้นนางเดินไปเตะที่ท้องของง้าวเทวะพินาศ และพูดว่า “จัดการกับไอ้เสือนั่นเร็ว ข้าอยากรีบเตรียมเนื้อเสือขอบเขตศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ให้พร้อมรอให้สามีข้ากลับมาย่างมันให้พวกเรากิน! เทียน เจ้าจงเปิดม่านพลังบริเวณที่ไอ้เสือนั่นอยู่ซะอย่าให้มันสร้างความเสียหายได้ ไม่งั้นพ่อของเจ้าจะต้องเสียเวลาไปซ่อมมันหลังจากที่เขากลับมา”

อย่างไรก็ตาม หลิงยี่เทียนไม่กล้าที่จะอุกอาจสั่งง้าวเทวะพินาศแบบมี่ไล เขาหันไปหาง้าวเทวะพินาศ และเอ่ยขอร้องด้วยสีหน้าเคารพว่า “ผู้อาวุโสโปรดช่วยลงมือที!”

เมื่อได้ยินคำขอร้องอย่างสุภาพของหลิงยี่เทียน ง้าวเทวะพินาศค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างเกียจคร้าน

อสูรขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญนั้นไม่ใช่ตัวตนที่พวกของหลิงยี่เทียนสามารถรับมือได้ เรื่องนี้ง้าวเทวะพินาศรู้ดี ดังนั้นมันจึงเห็นสมควรว่ามันต้องลงมือ

จากนั้นมันยื่นอุ้งเท้าของมันชี้ไปยังทิศทางที่เสี่ยวจินหู่ลอยอยู่ และปล่อยพลังของมันเข้าไปจับตัวเสี่ยวจินหู่เอาไว้และดึงกลับมาหามันอย่างรวดเร็ว

ในระหว่างที่ถูกดึงร่างมายังคฤหาสน์สราญรมย์ ร่างของเสี่ยวจินหู่ก็ค่อย ๆ ถูกย่อขนาดลงเรื่อย ๆ และสุดท้ายเมื่อมันถูกดึงมาถึงตรงหน้าทุกคน ร่างของมันก็เหลือแค่ตัวขนาดเท่ากระต่าย

ง้าวเทวะพินาศใช้อุ้งเท้าหน้าของมันกดหัวเสี่ยวจินหู่เอาไว้โดยที่ยังไม่ได้ลงมือบี้ให้เละ

เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ ทุกคนต่างอดไม่ได้ที่จะสูดหายใจเข้าลึก

พวกเขาต่างรู้กันอยู่แล้วว่าง้าวเทวะพินาศนั้นแข็งแกร่ง แต่พวกเขานึกไม่ถึงว่าจะแข็งแกร่งขนาดนี้!

แม้แต่มี่ไลที่มีความรู้เยอะที่สุดก็ยังอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นด้วยสีหน้าประหลาดใจ “นี่เจ้าอยู่ระดับไหนแล้วกันแน่? ข้าสัมผัสได้ว่าความแข็งแกร่งของเจ้าตอนนี้มันเหนือกว่าเมื่อก่อนนั้นหลายเท่าตัว!”

ง้าวเทวะพินาศแหงนมองนางด้วยสีหน้าภาคภูมิใจและพูดว่า “เมื่อตอนที่เจ้าเจอข้า ข้ายังไม่ได้อยู่ในจุดสูงสุดของข้าด้วยซ้ำ เพราะหลังจากนั้นข้าก็ติดตามนายท่านไปเรื่อย ๆ ซึ่งมันทำให้ความแข็งแกร่งของข้าเพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุด แถมเมื่อเร็ว ๆ นี้ข้ายังได้รับรางวัลจากสวรรค์เนื่องจากข้าได้สร้างคุณประโยชน์ต่อโลก จนตอนนี้ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าข้าพัฒนาขึ้นไปอยู่ระดับไหน”

มี่ไลอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นนางยิ้มพร้อมกับลูบหัวง้าวเทวะพินาศและพูดว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ข้าคงต้องให้เกียรติเจ้าเพิ่มขึ้นสักหน่อย ต่อไปนี้ข้าจะไม่เตะเจ้าอีกแล้ว แต่เมื่อถึงเวลาที่ข้าขอให้เจ้าช่วยอะไรเจ้าจะต้องช่วยข้าบ้างเช่นกัน!”

ถึงแม้ว่านางจะไม่รู้ว่าตอนนี้ง้าวเทวะพินาศอยู่ระดับไหน แต่ที่นางมั่นใจก็คืออำนาจของมันอยู่เหนือกว่าอาวุธเต๋าทั่วไปแน่นอน!

ง้าวเทวะพินาศพูดขึ้นโดยไม่สนใจคำพูดของมี่ไลว่า “ปล่อยลูกเสือตัวนี้อยู่กับข้าก่อน พวกเจ้าต้องรอให้นายท่านกลับมาจัดการกับมันเท่านั้น นอกจากนายท่านพวกเจ้าทุกคนล้วนรับมือกับมันไม่ไหว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มี่ไลพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรต่อ เพราะนางรู้ดีว่านอกจากหลิงตู้ฉิงไม่มีใครสามารถแล่เนื้อเสือตัวนี้เพื่อเอามากินได้แน่นอน

หลิงยี่เทียนและเหลียงเฟ่ยเอ๋อพยักหน้า จากนั้นพวกเขาก็เดินจากไปทั้งคู่พร้อมกับคืนสภาพม่านพลังที่ปกป้องอาณาเขตนภาให้กลับกลายเป็นเหมือนเดิม

เมื่อเห็นว่าคนอื่น ๆ จากไปแล้ว เสี่ยวจินหู่รีบพูดขึ้นทันทีกับง้าวเทวะพินาศ “ผู้อาวุโส ท่านน่าจะเป็นเผ่าพันธุ์อสูรเหมือนข้าใช่ไหม? จะเป็นไปได้ไหมหากข้าขอร้องท่านให้ละเว้นข้าสักครั้งเพื่อเห็นแก่ที่พวกเราเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกัน”

ง้าวเทวะพินาศฟุบหัวลงไปนอนต่อโดยไม่สนใจทั้ง ๆ ที่อุ้งเท้าของมันยังพาดหัวของเสี่ยวจินหู่ไว้

ทางด้านของเสี่ยวจินหู่ เมื่อเห็นว่าง้าวเทวะพินาศไม่ได้สนใจมันเลย มันจึงพึมพำขึ้นด้วยสีหน้าสลด “ผู้อาวุโส ข้าไม่ได้ยั่วยุท่านสักหน่อย ทำไมท่านต้องช่วยคนนอกจับข้าเอาไว้แบบนี้ด้วย…”

เสี่ยวจินหู่เข้าใจผิดคิดว่าง้าวเทวะพินาศเป็นเผ่าพันธุ์เดียวกับมัน ดังนั้นมันจึงพยายามอ้อนวอนไม่หยุด ซึ่งง้าวเทวะพินาศก็ปล่อยให้มันพูดไปโดยที่ไม่ได้ห้ามปรามเช่นกันโดยที่มันไม่ได้ใส่ใจเลย

ในเวลาเดียวกัน ทางด้านของสันเขาหมื่นอสูรนั้นไม่รู้เลยว่าในเวลานี้หนึ่งในสองอสูรขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญที่ถูกส่งลงมาถูกจับตัวไปเรียบร้อยแล้ว พวกมันยังคงเดินหน้าโจมตีอาณาเขตรอบ ๆ ต่อไปโดยไม่สนใจอะไรราวกับว่าพวกมันคือตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้

ที่อีกด้านหนึ่ง หลิงตู้ฉิงและกองทัพพันธมิตรได้ต่อสู้มาแล้วถึง 6 เดือน ซึ่งพวกเขาสามารถรุกคืบเข้าไปในแดนกระดูกขาวได้มากกว่า 3 ลี้

ถึงแม้ว่ามันจะนับว่าเป็นความสำเร็จที่น่าประทับใจในช่วงเวลาสั้น ๆ แค่นี้ แต่พวกเขาเองก็มีผู้บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมากเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ถึงแม้จะมีการบาดเจ็บล้มตายเกิดขึ้นเรื่อย ๆ ทุกนาทีแต่พวกเขาก็จำเป็นต้องเดินหน้าต่อไปเพราะแดนกระดูกขาวคือสิ่งที่พวกเขาจำเป็นต้องจัดการให้เรียบร้อยไม่งั้นหายนะที่ใหญ่กว่ามันจะบังเกิดขึ้น