พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 94

บทที่ 94 สามสาวปรองดอง[รีไรท์]

บทที่ 94 สามสาวปรองดอง[รีไรท์]

หลังจากการปรากฏตัวของจ้าวเหมิงลู่ มี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยก็รู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก

พวกนางถูกกดดันด้วยฐานะของจ้าวเหมิงลู่ที่ล้วนเหมาะสมกับหลิงตู้ฉิงเช่นกิ่งทองและใบหยก

นางมีฐานะเป็นถึงหลานสาวของจ้าวปาเทียน ซึ่งเป็นอธิการบดีของสถาบันราชวงศ์ แถมยังเป็นผู้เชี่ยวชาญอันดับต้น ๆ ของทวีป และตระกูลจ้าวยังเป็นตระกูลที่เรียกได้ว่าแทบจะร่ำรวยที่สุดในอาณาจักรจันทรา

พวกนางกังวลเป็นอย่างมาก แม้ว่าหลิงตู้ฉิงจะอนุญาตให้พวกนางอาศัยอยู่ในเรือน แต่ตอนนี้จ้าวเหมิงลู่กลับมาแล้ว ถ้าหากนายหญิงของที่นี่ไม่ยอมรับพวกนางขึ้นมา พวกนางทั้งคู่จะทำอย่างไร?

หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พวกนางทั้งสองคนจึงเดินไปหาจ้าวเหมิงลู่ด้วยความกังวลใจและกล่าวทักทายด้วยความเคารพ “พวกเราขอคารวะนายหญิง!”

จ้าวเหมิงลู่ตะลึง “หืม พวกเจ้าเป็นใคร?”

จ้าวเหมิงลู่มองพวกนางอย่างละเอียด ดูจากลักษณะใบหน้าอันงดงามของพวกนางทั้งสองคน ดูแล้วพวกนางไม่เหมือนสาวใช้เลย แถมมี่ไลยังมีกลิ่นอายของสุภาพสตรีจากตระกูลชั้นสูงอีกต่างหาก

หลิวเฟ่ยเฟ่ยชี้ไปที่หลิงตู้ฉิงและพูดว่า “เรียนนายหญิง ข้าชื่อ หลิวเฟ่ยเฟ่ย นะ..นายท่านได้ไถ่ตัวข้ามา…”

มี่ไลตอบเสียงเบา “นายหญิง…ข้าชื่อมี่ไล…ข้าเป็นคนของนายท่าน…”

แม้ว่ามี่ไลจะไม่ได้พูดอย่างชัดเจน แต่จ้าวเหมิงลู่ก็เข้าใจแล้วว่านางหมายถึงอะไร

จ้าวเหมิงลู่ตะลึงไปชั่วขณะ นางโกรธ แต่ก็ยังยิ้มและพูดว่า “งั้นก็สวัสดี น้องสาวทั้งสอง!”

หลังจากทักทายมี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยเรียบร้อย จ้าวเหมิงลู่ก็หันค้อนไปทางหลิงตู้ฉิงด้วยความโกรธและตะคอกว่า “ตามข้ามา ข้ามีเรื่องจะคุยกับท่าน!”

“ถ้าเจ้ามีอะไรเจ้าก็พูดตรงนี้สิ” หลิงตู้ฉิงพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“ข้าต้องการคุยกับท่านแค่สองคนเท่านั้น!”

หลิงตู้ฉิงเขารู้สึกว่าจ้าวเหมิงลู่ดูแปลก ๆ ไปแต่ก็ไม่รู้สาเหตุว่าทำไมจ้าวเหมิงลู่ถึงโกรธ แต่เมื่อจ้าวเหมิงลู่ใช้น้ำเสียงหนักแน่นเช่นนั้นเขาจึงเดินตามนางเข้าไปในห้องด้วยอาการงุนงง

“ท่านพ่อกับท่านแม่กำลังจะทะเลาะกันแล้ว…” หลิงไช่หยุนพูดอย่างเป็นห่วง

มี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยต่างประหม่ามาก พวกนางเข้าใจเป็นอย่างดีว่าจ้าวเหมิงลู่และหลิงตู้ฉิงจะต้องทะเลาะกันเพราะเรื่องพวกนาง

ในห้อง หลิงตู้ฉิงถามด้วยความสับสน “เกิดอะไรขึ้น เจ้าอารมณ์เสียกับอะไรงั้นเหรอ?”

จ้าวเหมิงลู่ ทั้งรู้สึกโกรธและหึงขณะที่นางถามหลิงตู้ฉิง “ในเมื่อท่านต้องการแต่งงานกับข้า ทำไมท่านถึงยังพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาในเรือนอีก! หรือไม่อย่างน้อย ๆ ท่านก็ควรจะให้เกียรติข้าสักหน่อยด้วยการขอความเห็นจากข้าให้ได้รู้เรื่องก่อน ไม่ใช่ต้องให้ข้ามาถามพวกนางเองแบบนี้!”

หลิงตู้ฉิงเมื่อได้ยินคำพูดของจ้าวหมิงลู่เขาจึงพยักหน้าและกล่าวว่า “ก็ในเมื่อเจ้าไม่ได้อยู่ที่นี่ข้าจะบอกเจ้าได้ยังไง แต่ก็ได้ หากมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอีกในอนาคตข้าจะถามเจ้าก่อน”

“ในอนาคต?” จ้าวเหมิงลู่ขึ้นเสียงของนาง “แค่สองคนนี้ท่านยังไม่พออีกเหรอ และข้าถามหน่อยผู้หญิงอีกคนที่ปล่อยกลิ่นอายดูแข็งแกร่งมากที่อยู่ในลาน คนนั้นท่านก็จะเอามาเป็นผู้หญิงของท่านด้วยหรือไง?”

“นางชื่อเสี่ยวเยว่เฟิงและนางเป็นเพียงสารถี!” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “นางเคยเป็นผู้นำกลุ่มเสื้อคลุมโลหิต ข้ายื่นข้อเสนออะไรบางอย่างให้นาง นางก็เลยมาเป็นสารถีให้ข้าแค่นั้น”

จ้าวเหมิงลู่เมื่อได้ยินว่าผู้หญิงที่ดูลึกลับและแข็งแกร่งผู้นั้นคือผู้นำกลุ่มเสื้อคลุมโลหิต นางถึงกับยืนตะลึงไปสักพัก

นางเองเคยได้ยินชื่อเสียงของผู้นำกลุ่มเสื้อคลุมโลหิตมาบ้าง คนผู้นี้เป็นผู้เชี่ยวชาญในขอบเขตรวมแสงดารา แต่ทำไมผู้เชี่ยวชาญที่โด่งดังขนาดนี้ถึงมาเป็นสารถีให้หลิงตู้ฉิงได้ยังไง?

เมื่อยืนคิดได้สักพักจ้าวเหมิงลู่จึงรวบรวมสติและพูดว่า “สารถีเนี่ยนะ ใครจะเชื่อท่าน ข้าจะไปคุยกับพวกนาง หากมีอะไรที่ท่านปิดบังข้าอีกล่ะก็ ฮึ่ม!”

เมื่อพูดจบจ้าวเหมิงลู่ได้เดินกลับไปเรียกหามี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยให้ข้ามาคุยกันในห้องของนาง นางต้องการคุยเรื่องทุกอย่างให้ชัดเจนถึงฐานะของนางที่ในตอนนี้นับได้ว่าเป็นภรรยาหลวงของหลิงตู้ฉิง นางต้องประกาศสิทธิ์ของตัวเองและในขณะเดียวกันก็ต้องการตรวจสอบผู้หญิงทั้งสองคนนี้ว่าเหมาะสมที่จะให้อยู่ใกล้กับหลิงตู้ฉิงต่อไปอีกไหม

มี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยต่างรู้สึกหวาดกลัว เมื่อพวกนางเห็นจ้าวเหมิงลู่เรียกพวกนางเข้าไปคุยกันเป็นการส่วนตัวในห้องของจ้าวเหมิงลู่

เมื่อพวกนางเดินเข้ามาในห้องจ้าวเหมิงลู่นั่งลงกับเก้าอี้และมองหน้าพวกนาง

มี่ไลและหลิวเฟ่ยเฟ่ยที่ยังยืนอยู่ พวกนางโค้งคำนับ และเอ่ยทักทายขึ้นอีกครั้ง

“คารวะ นายหญิง” ทั้งสองคนก้มศีรษะลง

เมื่อก่อนพวกเขาได้ดูถูกหลิงยู่ชานไว้มากมาย เพราะหลิงยู่ชานไม่ผ่านการทดสอบเข้าสถาบันหงส์เพลิง แต่หลังจากงานประลองเทศกาลบูชาเพลิงจบลง พวกเขาจึงรู้ว่าตัวเองคิดผิดมหันต์ มันกลายเป็นกลับกัน ช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างหลิงยู่ชานกับตัวพวกเขา ไม่ใช่พวกเขาที่นำอยู่ หากแต่เป็นหลิงยู่ชานต่างหากที่ทิ้งพวกเขาไปไกลโข

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง หลังจากที่พวกเขามาที่เรือนหลิง พวกเขาได้เห็นสภาพแวดล้อมชั้นเรียนที่หลิงยู่ชานได้ศึกษา พวกเขาทั้งสองก็ได้แต่อิจฉาในใจ

และเมื่อเจอการปรากฎตัวของจ้าวเหมิงลู่และได้รู้ว่าหลิงยู่ชานและลูกของหลิงตู้ฉิงทุกคนจะได้เข้าร่วมสถาบันราชวงศ์โดยตรง พวกเขายิ่งพูดอะไรไม่ออก

ในตอนนี้หลิงยู่ชานที่มีแต่คนชื่นชมไม่ได้ทำตัวเย่อหยิ่งแต่อย่างใด เขาพูดกับหวงหลิงซานและหยุนเฟยหาวด้วยน้ำเสียงปกติ “ด้วยพรสวรรค์ของพวกเจ้า ตราบใดที่พวกเจ้าตั้งใจฝึกฝนอย่างหนัก พวกเจ้าก็สามารถเข้าสถาบันราชวงศ์ได้ในไม่ช้าก็เร็ว”

หยุนเฟยหาวพูดอย่างกังวล “แต่พรสวรรค์ของข้าได้ถูกกัดกินไปบางส่วนโดยโอสถคลุ้มคลั่ง ข้าเกรงว่าข้าคงจะไม่มีความสามารถเท่าเดิม”

หลิงยู่ชานหัวเราะ “ท่านพ่อของข้าสัญญาว่าจะช่วยพวกเจ้าไว้แล้ว ดังนั้นเรื่องที่พวกเจ้าเป็นกังวลย่อมไม่มีปัญหาอย่างแน่นอน!”

เมื่อคิดถึงความสามารถของหลิงตู้ฉิงที่สามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญขอบเขตรวมแสงดาราได้ในพริบตา หวงหลิงซานและหยุนเฟยหาวก็สบายใจขึ้นมาก

หวงหลิงซานที่รู้สึกอยากรู้อยากเห็นนางจึงถามขึ้น “เจ้ารู้ไหมพ่อของเจ้ามีพลังมากแค่ไหนกันแน่?”

หลิงยู่ชานส่ายหัว “ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกัน”

ทั้งสามคุยกันสักพักและในท้ายที่สุดหวงหลิงซานก็พูดกับหลิงยู่ชานว่า “ตอนนี้ข้าต่อให้เจ้าได้เข้าไปที่สถาบันราชวงศ์ก่อน แต่ข้าแน่ใจว่าข้าจะตามเจ้าไปอยู่ด้วยได้แน่ในไม่ช้า และเมื่อพวกเราเจอกันครั้งหน้า ข้าจะวัดฝีมือกับเจ้าอีกครั้งหนึ่งว่าใครแข็งแกร่งกว่ากัน!”

“ไม่มีปัญหา!” หลิงยู่ชานหัวเราะ

หลังจากนั้นไม่นานหวงตู้กู่และหยุนซ่งเจียงก็ซื้อสมุนไพรและส่วนผสมที่หลิงตู้ฉิง เขียนลงในรายการทั้งหมดมาให้หลิงตู้ฉิงช่วยหวงหลิงซานและหยุนเฟยหาวสำเร็จ

หลิงตู้ฉิงเมื่อได้รับส่วนผสมต่าง ๆ มาจนครบเขาจึงหลอมโอสถและส่งโอสถทั้งหมดให้คู่พ่อลูกทั้งสอง หลิงตู้ฉิงบอกให้พวกเขากินมันเป็นเวลา 7 วันติดต่อกัน

หวงตู้กู่และหยุนซ่งเจียงรู้สึกซาบซึ้งใจกับหลิงตู้ฉิงเป็นอย่างมาก ส่วนหวงหลิงซานและหยุนเฟยหาว พวกเขาได้กล่าวคำอำลากับหลิงยู่ชาน และตกลงที่จะพบกันที่สถาบันราชวงศ์อีกครั้ง จากนั้นพวกเขาจึงแยกย้ายกันกลับไป

หลังจากเห็นหวงตู้กู่ และคนอื่น ๆ ออกไปแล้วหลิงตู้ฉิงก็พูดกับเสี่ยวเยว่เฟิงว่า “รถที่เจ้าเตรียมไว้ให้ข้าอยู่ที่ไหน?”