พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 95

บทที่ 95 เตรียมตัวเดินทาง[รีไรท์]

บทที่ 95 เตรียมตัวเดินทาง[รีไรท์]

เสี่ยวเยว่เฟิงพูดพร้อมกับหยิบวัสดุล้ำค่ามากมายออกจากแหวนมิติ พร้อมกับกองพวกมันต่อหน้าหลิงตู้ฉิง “เดิมทีข้าตั้งใจว่าจะเตรียมรถให้กับนายท่านด้วยตัวเอง แต่เมื่อข้าคิดถึงความสามารถของนายท่าน ดังนั้นข้าจึงนำแต่วัสดุมาและให้ท่านสร้างมันขึ้นมาด้วยตนเองน่าจะเป็นการดีที่สุด”

เมื่อมองไปที่โลหะหลากสี แวววับที่อยู่ตรงหน้า หลิงตู้ฉิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เจ้ามี โลหะแก่นแท้เลือดฟินิกซ์ ด้วยงั้นเหรอ?”

เสี่ยวเยว่เฟิงตอบด้วยความเคารพ “นี่เป็น แก่นแท้โลหะเลือดฟินิกซ์ ที่ข้านำติดตัวมาด้วยตอนที่ออกมาจากยอดเขาหมื่นเซียน ตอนนี้ข้าขอมอบให้นายท่านเพื่อเป็นของขวัญ”

“ท่านพ่อ แก่นแท้โลหะเลือดฟินิกซ์ คืออะไร?” หลิงว่านถิงซึ่งกำลังแกว่งอยู่บนชิงช้าถามอย่างสงสัย

หลิงตู้ฉิงตอบว่า “มันคือแร่เหล็กที่แปดเปื้อนไปด้วยเลือดของนกฟีนิกซ์ที่เคยอาศัยอยู่บนยอดเขาหมื่นเซียน มันมีพลังที่แข็งแกร่งมาก” หลิงตู้ฉิงตัดจบอยู่ที่เท่านี้ เขาไม่ได้ลงรายละเอียดว่าพลังนั้นมันคือพลังอะไร

หลิงตู้ฉิงคิ้วขมวดและหันกลับมาพูดกับเสี่ยวเยว่เฟิงว่า “สำหรับโลหะชิ้นนี้ ข้าคงยังไม่สามารถหลอมมันได้ เนื่องจากระดับพลังของข้ายังไม่สามารถเรียกใช้เพลิงระดับจักรพรรดิมาหลอมมันได้ เพราะฉะนั้นเจ้าเก็บมันไว้ก่อน รอจนกว่าข้าจะสามารถหลอมมันได้ข้าจะขอมันจากเจ้าอีกครั้งหนึ่ง ส่วนวัสดุชนิดอื่นที่เหลือ ข้าจะใช้พวกมันสร้างรถม้าแบบง่าย ๆ ใช้ไปก่อน”

เมื่อพูดจบหลิงตู้ฉิงจึงเริ่มเปิดใช้ค่ายกลในบริเวณที่เขาใช้หลอมหลิงจู้ขึ้นมา เขานำเอาวัสดุทั้งหมดยกเว้นแก่นแท้โลหะเลือดฟินิกซ์ โยนเข้าไปในค่ายกลและหลอมรวมมันเข้าด้วยกัน จากนั้นก็เริ่มจารึกอักขระเวทย์ลงบนกองวัสดุที่กำลังหลอมรวมกันในค่ายกล

สำหรับเสี่ยวเยว่เฟิง นางเก็บแก่นแท้โลหะเลือดฟินิกซ์ลงในแหวนมิติของนาง และเดินมานั่งลงข้างหลิงตู้ฉิงและเฝ้าดูเขาอย่างตั้งใจ

ไม่นานท้องฟ้าก็มืดลงแต่หลิงตู้ฉิงไม่มีความตั้งใจที่จะพักผ่อน เขายังคงง่วนอยู่กับการสร้างรถม้าต่อไป

จ้าวเหมิงลู่และคนอื่น ๆ มองหลิงตู้ฉิงอย่างเป็นกังวล พวกเขาอยากบอกให้หลิงตู้ฉิงไปพักผ่อน แต่เมื่อพวกเขาเห็นท่าทางที่ตั้งใจของหลิงตู้ฉิง พวกเขาทำได้เพียงส่ายหัวและแยกย้ายกันกลับห้องของตัวเอง

แต่ก่อนที่จ้าวเหมิงลู่ มี่ไล และหลิวเฟ่ยเฟ่ยจะเดินกลับเข้าห้อง พวกนางเห็นเสี่ยวเยว่เฟิงซึ่งนั่งรออยู่ข้าง ๆ หลิงตู้ฉิง จ้องเขาตาไม่กระพริบ พวกนางจังรู้สึกตื่นตัวและพึมพำในใจ

สารถีอะไร? เห็นได้ชัดว่านางเป็นผู้หญิงอีกคนของเขาชัด ๆ!

หญิงสาวทั้งสามมีความคิดเดียวกัน แต่หลิงตู้ฉิงและเสี่ยวเยว่เฟิงไม่ได้สังเกตเลย

เช้าวันรุ่งขึ้น หลิงตู้ฉิงยังคงง่วนอยู่กับการสร้างรถม้า ตอนนี้เขาได้มาถึงขั้นตอนการตีขึ้นรูปโลหะ เสียงดัง โป้ง เป้ง ตีขึ้นรูปโลหะดังกึกก้องไปทั่วทั้งลานทำให้ ถังชี่หยุน ไม่สามารถเริ่มชั้นเรียนได้

บรรดาเด็ก ๆ จึงได้มาเตือนหลิงตู้ฉิงให้หยุดส่งเสียงรบกวนชั้นเรียนของพวกเขา

เมื่อหลิงตู้ฉิงได้ยินที่ลูก ๆ ของเขาเตือน เขาจึงร่ายม่านกำแพงปิดกั้นเสียงขึ้น แยกพื้นที่ ที่เขาอยู่กับบริเวณชั้นเรียนของถังชี่หยุนออกจากกัน

หลิงตู้ฉิงใช้เวลา 5 วันในการสร้างรถคันนี้โดยไม่ได้หลับไม่ได้นอน หลังจากความพยายามไม่รู้จบสิ้นสุดลง รถม้าอันสวยงามก็ได้เสร็จสมบูรณ์ ตัวรถม้านั้นมีสีดำเงาวับและมีการตกแต่งลวดลายสีทองเข้มบนรถม้า แต่ขนาดของรถม้าดูเหมือนว่าจะสามารถรองรับคนได้เพียงสองหรือสามคนเท่านั้น

หลิงตู้ฉิงมองไปที่รถม้าที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยความพึงพอใจ เขายิ้มและพูดขึ้น “ในที่สุดก็ใกล้จะเสร็จซะที แต่น่าเสียดายหากข้าสามารถเพิ่มแก่นแท้โลหะเลือดฟินิกซ์เข้าไปในมันได้มันก็คงจะดีกว่านี้หลายเท่า”

เสี่ยวเยว่เฟิง ผู้ซึ่งเฝ้าดูกระบวนการสร้างรถม้าของหลิงตู้ฉิงในช่วง 5 วันที่ผ่านมา นางกล่าวชื่นชมเขาด้วยสายตาเป็นประกายในขณะที่นางมองไปยังรถม้า “ความเชี่ยวชาญในการหลอมสมบัติของนายท่านนับว่าหาใครมาเทียบได้ยากยิ่งนัก”

หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “นี่มันแค่เรื่องเล็กน้อย ข้าแค่สร้างรถคันเล็ก ๆ ขึ้นมาเพียงคันเดียวไม่มีอะไรให้น่าพูดถึงหรอก”

พูดจบหลิงตู้ฉิงได้หันไปหาลูก ๆ ของเขาและตะโกนขึ้น “ว่านถิง เทียนหยุน ว่านจุน ฟ่างหัว พวกเจ้ามาหาพ่อที พ่อต้องการเลือดของพวกเจ้าคนละหนึ่งหยดมาประทับลงบนรถม้าคันนี้”

เด็กทั้งสี่เมื่อได้ยินคำสั่งของหลิงตู้ฉิง พวกเขาเอียงคอด้วยความสงสัย พวกเขางุนงงว่าทำไมหลิงตู้ฉิงถึงต้องการนำเลือดของพวกเขาไปประทับหลอมรวมกับรถม้า

แต่ถึงแม้จะมีความสงสัย พวกก็ยังว่านอนสอนง่ายเดินเข้ามาหาหลิงตู้ฉิงและให้หลิงตู้ฉิงกรีดนิ้วและนำเลือดของพวกเขาคนละหนึ่งหยดใส่ลงในชามที่เตรียมรอไว้

หลิงยู่ชาน หลิงยี่เทียน และแม้แต่หลิงไช่หยุนเมื่อเห็นว่าตัวเองไม่ถูกเรียก พวกเขาจึงเดินเข้ามาถามเช่นกัน “ท่านพ่อ ท่านต้องการเลือดของพวกเราด้วยไหม?”

“เลือดของพวกเจ้ายังไม่จำเป็นตอนนี้” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ พลางคนเลือดของเด็กทั้งสี่คนในชามให้รวมกันและร่ายอักขระลงบนเลือดที่ผสมเสร็จสิ้น จากนั้นจึงสาดเข้าใส่รถม้าเพื่อเป็นการจบขั้นตอนในการสร้างมัน

เมื่อรถม้าเสร็จสมบูรณ์แล้ว หลิงตู้ฉิงจึงชี้ไปยังรถม้าและพูดกับเสี่ยวเยว่เฟิง “ในฐานะที่เจ้าเป็นสารถี ข้าจะมอบรถม้าคันนี้ไว้ให้อยู่ในความดูแลของเจ้า เมื่อข้าต้องการใช้งานมันเมื่อไหร่ ข้าค่อยเรียกหาเจ้าอีกที”

เมื่อได้ยินหลิงตู้ฉิงสั่งเสร็จ เสี่ยวเยว่เฟิงจึงลองขึ้นไปนั่งบนที่นั่งคนขับและพูดด้วยน้ำเสียงเคารพ “ทราบแล้ว นายท่าน”