พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 969

หมาสีทองกลายร่างเป็นง้าวเทวะพินาศทันที ซึ่งเป็นร่างที่แท้จริงของมัน

หลิงเทียนหยุนรีบบินออกมาถือง้าวเทวะพินาศด้วยสีหน้าประหม่าและถามขึ้นว่า “ผู้อาวุโส พวกเราจะไหวกันจริง ๆ ใช่ไหม?”

เขาไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วง้าวเทวะพินาศนั้นมีอำนาจขนาดไหน แต่ที่เขารู้แน่นอนก็คืออาวุธเต๋าสามชิ้นนั้นมีอำนาจมหาศาลแน่นอน เพราะเมื่อครู่ร่างแยกของเขาเพิ่งโดนทำลายไปหมาด ๆ ซึ่งเขาไม่อยากจะให้ร่างแยกของเขาโดนทำลายไปอีกร่างเพราะการสร้างมันขึ้นมาใหม่นั้นไม่ได้ใช้เวลาน้อย ๆ

“นี่เจ้าถามบ้าอะไรแบบนี้!? เร็วเข้ารีบโคจรพลังทั้งหมดของเจ้ามาให้ข้าสักที ไอ้เด็กโง่เอ๊ย เจ้านี่มันไม่รู้เรื่องอะไรเลย ในอดีตข้ากับพ่อของเจ้าสยบเหล่าเทพทั้งหลายจนไม่มีพวกมันสักคนที่กล้าหืออือกับข้าและพ่อของเจ้า แต่ตอนนี้เจ้ากลับมาถามข้าว่าไหวไหมกับอีแค่อสูรขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญและอาวุธเต๋าเน่า ๆ แค่ 3 อันเนี่ยนะ?” ง้าวเทวะพินาศตวาดลั่นใส่หูของหลิงเทียนหยุน

หลังจากโดนตำหนิไป หลิงเทียนหยุนจึงทำใจแข็ง จากนั้นเขาโคจรพลังทั้งหมดที่เขามีอยู่ส่งไปที่ง้าวเทวะพินาศ

เมื่อได้รับพลังจากหลิงเทียนหยุน ง้าวเทวะพินาศสั่นอย่างรุนแรงทันทีและมันค่อย ๆ ลอยหลุดมือหลิงเทียนหยุนไปและหมุนควงอยู่บนท้องฟ้าราวกับว่ามันเป็นกังหัน

อันที่จริงแล้วง้าวเทวะพินาศสามารถลงมือโจมตีด้วยตัวของมันเองได้เหมือนในตอนที่อสูรเสือบุกอาณาเขตนภา แต่ตอนนี้ตู่ต่อสู้ของมันไม่ได้มีแค่อสูรขอบเขตศักดิสิทธิ์สามัญ แต่มันยังรวมไปถึงอาวุธเต๋าอีก 3 ชิ้น ซึ่งทำให้มันจำเป็นต้องได้รับการเปิดใช้งานจากใครสักคน มันถึงจะสามารถใช้พลังของมันได้อย่างสมบูรณ์

ทางด้านของพวกอสูร เมื่อเห็นว่าง้าวเทวะพินาศเริ่มโจมตี คุนเป๋งรีบตะโกนลั่น “พวกเราทั้งหมดรวมพลังกันสร้างม่านพลังป้องกันเดี๋ยวนี้!”

ในระหว่างที่ตะโกนสั่ง ตัวของมันเองและอสูรที่มาจากโลกเบื้องบนอีก 2 ตนก็โคจรพลังของตนเองเข้าไปในอาวุธเต๋าที่อยู่ในมือเพื่อสร้างม่านพลังป้องกันให้กับตนเองเช่นกัน

ส่วนทางด้านของเหล่าอสูรทั้งหลายก็ทำไม่ต่างกัน พวกมันต่างหยิบอาวุธของตนเองขึ้นมาและโครจรพลังเข้าไปในอาวุธเพื่อสร้างม่านพลังป้องกันต้านทานการโจมตีของง้าวเทวะพินาศ

เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ กองทัพพันธมิตรก็ถอยร่นและวางกระบวนทัพเป็นรูปแบบป้องกันทันทีรอดูว่าง้าวเทวะพินาศจะสามารถทำอะไรกับพวกอสูรได้บ้าง ซึ่งถ้าหากว่าง้าวเทวะพินาศไม่สามารถทำอะไรพวกอสูรได้ พวกเขาได้จะได้สามารถรับมือกับการโจมตีสวนกลับของพวกอสูรได้อย่างทันท่วงที

แต่แล้วหลังจากรออยู่นาน ในที่สุดง้าวเทวะพินาศก็หยุดหมุนและค่อย ๆ ร่อนลงมาบนพื้นและคืนร่างเป็นหมาสีทองเหมือนเดิม

บรรดาผู้คนในกองทัพพันธมิตรต่างงุนงงกับการกระทำของง้าวเทวะพินาศ เพราะพวกเขายังไม่เห็นว่ามันจะลงมือเลย พวกเขาเห็นแค่ว่ามันลอยฟ้าขึ้นไปและหมุน ๆ อยู่สักพัก จากนั้นมันก็กลับลงมา

แต่ก่อนที่จะมีใครพูดอะไรออกไป ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตมหาจักรพรรดิขั้นสูงสุดคนหนึ่งอุทานขึ้นด้วยสีหน้าตื่นตระหนกราวกับเห็นผี “ตะตะตะ…ตาย พวกอสูรตายหมดแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างเพ่งไปที่พวกอสูรที่ยืนนิ่งอยู่ในสนามรบทันทีและเมื่อพวกเขาจ้องดูดี ๆ พวกเขาก็เห็นว่าในเวลานี้ดวงตาของอสูรทุกตนที่ยืนอยู่ในสนามรบต่างไร้ร่องรอยของสัญญาณชีวิต

ไม่มีใครเข้าใจได้ว่าพวกอสูรทั้งหมดนั้นตายได้ยังไง เพราะสิ่งที่พวกเขาเห็นก็มีแค่เพียงง้าวเทวะพินาศขึ้นไปหมุน ๆ บนท้องฟ้าเท่านั้น ยกเว้นหลิงตู้ฉิงคนเดียวที่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เพราะเขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าในระหว่างที่ง้าวเทวะพินาศหมุนควงอยู่บนท้องฟ้ามันปลดปล่อยเจตจำนงแห่งการสังหารจำนวนมหาศาลของมันเองพุ่งเข้าใส่ร่างกายของเหล่าอสูรทั้งหมด ทำลายพลังชีวิตของพวกอสูรจนไม่เหลือหลอ

เมื่อไร้พลังชีวิตอย่างฉับพลัน เหล่าอสูรทั้งหมดจึงเกิดความรู้สึกอันแปลกประหลาด พวกมันรู้ดีว่าตอนนี้ตัวของมันตายแล้ว แต่พวกมันกลับยังสามารถรับรู้สิ่งต่าง ๆ ได้อยู่ แต่จากนั้นพวกมันก็เริ่มรู้สึกสลึมสลือและค่อย ๆ หลับตาลง ซึ่งเป็นการตายอย่างสมบูรณ์ทั้งที่พวกมันยังคงยืนอยู่ท่าเดิม

บรรดาอสูรทั้งหมดในตอนนี้เหลือแค่เพียงคุนเป๋งเท่านั้นที่ยังรอดชีวิตอยู่