พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 992

เมื่อผ่านดวงแสงเข้าไปมันก็เหมือนกับว่าหลิงตู้ฉิงได้หลุดเข้าไปอีกโลกหนึ่ง

เมื่อเข้าไปด้านในแม่น้ำมหาดาราเรียบร้อย หลิงตู้ฉิงจึงปล่อยบรรดาภรรยาและลูก ๆ ของเขาออกจากโลกของตนเอง

คนอื่น ๆ เมื่อออกมาจากโลกของหลิงตู้ฉิง พวกเขาก็สำรวจสภาพแวดล้อมรอบด้านทันที ซึ่งพวกเขาเห็นว่าพื้นที่ที่พวกเขาอยู่ในตอนนี้มันคือทุ่งราบอันกว้างใหญ่ไพศาล และยิ่งไปกว่านั้นพวกเขากลับรู้สึกไม่ต่างอะไรกับตอนอยู่ในโลกเบื้องบน

ทำไมพวกเขาถึงได้รู้สึกว่าที่นี่มันไม่ต่างอะไรกับโลกเบื้องบนเลย?

“ท่านพ่อ ตอนนี้พวกเราเข้ามาในแม่น้ำมหาดาราแล้วจริง ๆ เหรอ?” หลิงไช่หยุนถามขึ้นด้วยสีหน้างุนงง

หลิงตู้ฉิงพยักหน้า จากนั้นเขามองไปที่สภาพแวดล้อมรอบกายโดยที่ไม่ได้อธิบายอะไรต่อ

“ท่านพ่อ ทำไมข้ารู้สึกว่าที่นี่มันต่างอะไรกับโลกเบื้องบนที่พวกเราอาศัยอยู่เลยแบบนี้ละ?” หลิงว่านถิงเอ่ยถามขึ้น

หลิงตู้ฉิงก็ยังไม่ตอบกลับอะไรอีก แต่เขามองไปที่หลิงเทียนหยุนแทนด้วยสายตาคาดหวัง

หลิงเทียนหยุนขมวดคิ้วพลางจับสัมผัสพลังเต๋าที่อยู่รอบกายเขาอยู่พักใหญ่ จากนั้นเขาส่ายหัวและพูดว่า “ที่นี่ไม่ใช่โลกเบื้องบนแน่นอน ไม่สิ มันไม่ใช่โลกใด ๆ เลยที่พวกเราเคยอยู่มาก่อน แถมข้ายังสัมผัสได้ว่าโลกนี้มันค่อย ๆ เริ่มจะล่มสลายอีกต่างหาก?”

ด้วยการที่เขามีเต๋าเป็นพันอยู่ในร่างกาย ดังนั้นหลิงเทียนหยุนจึงสามารถบอกอะไรได้มากกว่าคนอื่นเป็นปกติ

หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและพูดว่า “เทียนหยุนเจ้าพูดถูกแล้ว ที่แห่งนี้คืออีกโลกหนึ่งเลย และโลกนี้ก็ใกล้จะแตกสลายเต็มที!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึงโดยเฉพาะมี่ไล นางรู้สึกตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกเพราะนางเข้าใจในความหมายของคำพูดหลิงตู้ฉิงมากกว่าคนอื่น ๆ

ส่วนคนอื่น ๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจความหมายเท่ากับมี่ไล แต่สิ่งหนึ่งที่พวกเขาเข้าใจได้อย่างแจ่มแจ้งมากกว่าเดิมก็คือที่นี่อันตรายมากกว่าที่พวกเขาคิด!

หากโลกนี้แตกสลายขึ้นมาพวกเขาจะรอดได้ยังไง?

หลิงตู้ฉิงพูดขึ้นต่อ “โลกนี้กำลังจะแตกสลายในอีกไม่ช้าและสวรรค์ได้ละทิ้งโลกแห่งนี้ไปแล้ว ดังนั้นสิ่งที่ยังคงเหนี่ยวรั้งไม่ให้โลกนี้แตกสลายก็คือเจตจำนงการเอาตัวรอดของโลกใบนี้ล้วน ๆ และมันจะทำทุกอย่างเพื่อหล่อเลี้ยงตัวมันให้มันอยู่รอดไปได้นานกว่าเดิม”

“ฉะนั้นหากใครต้องการที่จะได้อะไรจากที่นี่ไป คนผู้นั้นจะต้องมอบบางสิ่งบางอย่างตอบแทนในราคาที่เท่าเทียมกันหรือมากกว่าให้กับโลกใบนี้ได้ไปหล่อเลี้ยงตัวมันเอง ซึ่งน่าเสียดายที่กฎข้อนี้คนแทบทั้งหมดนั้นไม่รู้กันและการที่ไม่รู้เช่นนี้คนหลายคนจึงตายลงเพราะไม่ทำตามกฏ หวังแต่จะเก็บเกี่ยวอย่างเดียวจนมากเกินพอดี และเมื่อถึงเวลาที่โลกนี้ทวงราคาคืน หากพวกเขาเก็บเกี่ยวไปเล็กน้อยมันก็ไม่เป็นอะไร แต่ถ้ามากเกินไปราคาที่พวกเขาต้องจ่ายก็คือชีวิตของตัวเอง!”

“เอาล่ะ พวกเจ้าห้ามทำอะไรนอกเหนือจากที่ข้าบอกเด็ดขาด หากอยากได้สิ่งไหนจงรอคำอนุญาตจากข้าก่อนพวกเจ้าค่อยลงมือ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ทุกคนต่างพยักหน้ากันอย่างพร้อมเพรียง

แต่แล้วไม่นานหลังจากที่พวกเขาคุยกัน ร่างหลายร่างก็ปรากฏขึ้นตรงบริเวณไม่ห่างจากพวกเขามากนัก

แน่นอนว่ากลุ่มคนที่เพิ่งปรากฏกายก็คือกลุ่มคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ และพวกเขาทุกคนต่างมีระดับการบ่มเพาะเดียวกัน ซึ่งก็คือขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญ

“ฝ่าบาท นี่ท่านเข้ามาแล้วงั้นเหรอ?”

“องค์หญิงพวกข้าตามหาท่านซะทั่วเลย!”

“…. …”

บรรดาลูก ๆ ของหลิงตู้ฉิงต่างเดินเข้าไปคุยกับผู้ติดตามของตัวเองเพื่อทำให้คนของพวกเขาใจเย็นลง ส่วนบรรดาผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญของฝ่ายอื่น ๆ ที่เพิ่งเข้ามาเหมือนกันและไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกลูก ๆ ของหลิงตู้ฉิง พวกเขาก็บินแยกย้ายกันไปคนละทิศทางตามทางของตัวเองโดยไม่ได้พูดอะไร