พ่อเลี้ยงยอดเซียน (异界无敌奶爸) นิยาย บท 993

มันไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะได้เจอสิ่งมีชีวิตในโลกของแม่น้ำมหาดารา ดังนั้นเมื่อผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญเจอพวกเผ่ามด เขาจึงคุยกับพวกมันผ่านทางดวงวิญญาณไม่ใช่ด้วยภาษา เพราะแน่นอนว่าภาษาที่พวกมดใช้มันย่อมแตกต่างจากภาษาของมนุษย์อยู่แล้ว

เมื่อคุยกันจบ พวกมดได้บอกข้อมูลต่าง ๆ ให้กับผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญได้รู้มากมายโดยเฉพาะตำแหน่งที่อยู่ของสมบัติที่อยู่บริเวณใกล้เคียง

ด้วยความโลภเมื่อรู้ตำแหน่งของสมบัติแล้ว ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญจึงมีความคิดอยากจะฆ่าพวกมดทั้งหมดปิดปากทันทีเพื่อไม่ให้คนอื่นได้รู้ข้อมูลนี้อีก

แต่แล้วก่อนที่เขาจะทันได้ลงมือ เขากลับถูกหลิงยู่ชานสังหารลงก่อนภายในพริบตา

หลังจากสังหารผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญเรียบร้อย หลิงยู่ชานบินกลับมาหาหลิงตู้ฉิงราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หลังจากจัดการผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญไปเรียบร้อย หลิงตู้ฉิงเอ่ยถามพวกมดที่กำลังหวาดกลัวอยู่ด้วยสีหน้าปกติ “มีสถานที่อยู่แห่งหนึ่งที่เหมาะจะให้พวกเจ้าไปสร้างที่อยู่ใหม่ พวกเจ้าสนใจอยากจะดูสักหน่อยรึเปล่า?”

มดตัวที่ใหญ่สุด ซึ่งน่าจะเป็นผู้นำของเผ่ามดเงยหน้าขึ้นมองหลิงตู้ฉิง จากนั้นมันถามกลับว่า “ที่อยู่ใหม่? สภาพแวดล้อมของที่นั่นเหมาะจะให้พวกเราเข้าไปอยู่อาศัยจริง ๆ เหรอ? ตอนนี้อาหารของพวกเราแทบจะไม่เหลืออีกแล้ว สถานที่ที่ท่านว่ามีอาหารพอสำหรับพวกเรารึเปล่า?”

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ไหนเจ้าแสดงอาหารของเจ้าให้ข้าดูหน่อยว่ามันเป็นยังไง?”

มดลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นมันค่อย ๆ หยิบหินสีส้มก้อนขนาดลูกมะพร้าวขึ้นมาก้อนหนึ่ง และพูดกับหลิงตู้ฉิงว่า “นี่คืออาหารของพวกเรา!”

เมื่อเห็นหินก้อนนี้ กลุ่มของหลิงตู้ฉิงทุกคนเข้าใจทันทีว่าทำไมผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญเมื่อครู่ถึงอยากฆ่ามดพวกนี้ให้ตายทั้งหมด เรื่องทั้งหมดนี้มันเป็นเพราะหินสีส้มนี้นี่เอง หินนี้มันคือผลึกตะกอนโลก มันเกิดขึ้นจากพลังส่วนเกินที่โลกขับออกมาและเมื่อเวลาผ่านนานเข้าพลังส่วนเกินเหล่านั้นมันมากขึ้นเรื่อย ๆ จนท้ายที่สุดพวกมันก็ควบแน่นจนกลายเป็นก้อนผลึกอยู่ในชั้นใต้ดิน

ผลึกตะกอนโลกจัดได้ว่าเป็นสมบัติที่หายากเป็นอย่างมากในปัจจุบันนี้ แค่ดูดซับมันไม่กี่ก้อนใครที่อยู่ในขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญจะสามารถทะลวงระดับขึ้นไปได้แบบสบาย ๆ

พวกมดเหล่านี้กินของแบบนี้กันเป็นอาหารงั้นเหรอ?

หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดขึ้น “ไม่ต้องกังวล สถานที่ใหม่ที่ข้าแนะนำมันจะมีอาหารเพียงพอเลี้ยงชีพของพวกเจ้าแน่ แต่ถ้าพวกเจ้าจะเข้าไปอยู่อาศัยพวกเจ้าต้องทำตามกฎที่ข้าวางเอาไว้ นับจากนี้พวกเจ้าวางไข่ได้แค่ครั้งละ 1 ฟองและวางได้แค่ปีละครั้ง และในช่วงชีวิตของพวกเจ้าแต่ละตัววางไข่ได้สูงสุดไม่เกิน 10 ฟอง หากเจ้ายอมรับเงื่อนไขนี้ได้ พวกเจ้าก็เก็บข้าวของและย้ายเข้าไปอยู่ในสถานที่ใหม่ที่อุดมสมบูรณ์กว่าที่นี่ได้เลย”

เมื่อหลิงตู้ฉิงพูดจบ เขาเปิดประตูโลกของเขาออกเผยให้พวกมดเห็นโลกที่เขาสร้างขึ้นด้านใน

ผู้นำเผ่ามดเดินไปที่ประตูและสำรวจสภาพแวดล้อมโลกของหลิงตู้ฉิงอยู่สักพัก จากนั้นมันพยักหน้าและพูดว่า “พวกเราตกลงที่จะย้ายไปยังสถานที่ที่ท่านจัดหาให้!”

หลังจากนั้นผู้นำเผ่ามดส่งต่อคำสั่งของมันไปยังสมาชิกเผ่าทุกตัวทันที ส่งผลให้ทั้งเมืองมีความเคลื่อนไหวครั้งใหญ่

จากนั้นก่อนที่พวกมดจะเดินเข้าไปในโลกของหลิงตู้ฉิง ผู้นำมดเดินมาหยุดที่หน้าของหลิงตู้ฉิงพร้อมกับมอบหินสีเหลืองก้อนใหญ่พอ ๆ กับแตงโมให้กับเขาและพูดว่า “พวกเราขอขอบคุณที่ท่านมอบที่อยู่ใหม่ให้กับพวกเรา สิ่งนี้คือสมบัติที่ล้ำค่าที่สุดที่เผ่าของพวกเรามี ข้าขอมอบมันให้กับท่านเป็นการตอบแทน ขอบคุณ!”

หลิงตู้ฉิงรับหินสีเหลืองปริศนานี้มาด้วยสีหน้างุนงง เพราะว่าเขาไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร

อย่างไรก็ตาม ผู้นำเผ่ามดก็ไม่อยู่ให้เขาถามต่อ เมื่อมันมอบของให้เขาเสร็จมันก็รีบพาเผ่าของมันทั้งหมดเดินเข้าไปในโลกของหลิงตู้ฉิงทันที

หลิงตู้ฉิงมองตามหลังของพวกมดที่เพิ่งเข้าไปยังโลกของเขา จากนั้นเขายิ้มและโบกมือปิดทางเข้าโลกของเขาทันทีและเอ่ยขึ้นว่า “อย่างน้อย ๆ ข้าก็ได้สมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของที่นี่ ประชากรมด 37,000 ตัว!”

หลังจากที่พวกมดเข้าไปอยู่อาศัยในโลกของเขา ระดับการบ่มเพาะของหลิงตู้ฉิงก็พุ่งทะยานขึ้นไปอีกจนกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญขอบเขตศักดิ์สิทธิ์สามัญขั้นกลาง

“เอาล่ะ ถึงเวลาที่พวกเจ้าทุกคนจะได้รับประโยชน์กันแล้ว!” หลิงตู้ฉิงพูดกับกลุ่มคนของเขา

เมื่อพูดจบ เขาโบกมือยกแผ่นดินซึ่งเป็นที่ตั้งของเมืองมดออกเผยให้เห็นใต้ดิน ซึ่งมีแม่น้ำสีดำซ่อนอยู่

“น้ำมหาจันทราบรรพกาล!” คนอื่น ๆ อุทานขึ้นอย่างลืมตัว