พ่ายรัก นิยาย บท 12

"ชบาอาจจะทำอะไรพวกเขาไม่ได้..แต่มีคนหนึ่งที่ทำได้" จบคำพูด ช่อชบาก็รีบออกจากห้องนั้น แล้วก็ตรงมาที่ลิฟต์

"อย่าทำให้เรื่องมันวุ่นวายเลยน้องชบา เราทำอะไรไม่ได้หรอก" ที่เนตรนภาไม่อยากจะเข้ามายุ่งตั้งแต่แรก ก็เพราะเรื่องนี้ เธอรู้ดีว่ามันจะจบลงยังไง ถ้ายื่นมือเข้ามาช่วยคนที่พวกนั้นไม่ชอบหน้า

"พี่ไม่ต้องไปด้วยหรอกค่ะ พี่ไปรออยู่ในห้องก่อน" ช่อชบาไม่อยากจะให้มันเป็นเรื่องใหญ่โตมากไปกว่านี้ เธอแค่อยากจะไปขอพบเขาส่วนตัว

"น้องทำแบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าน้องถูกไล่ออกจากงาน ประวัติของน้องไปสมัครงานที่อื่นก็ไม่มีใครอยากจะรับ"

"อย่างมาก ก็กลับไปทำงานร้านเนื้อย่างกับแม่" หญิงสาวเข้าไปในลิฟต์ทันทีที่พูดจบ

เพียงไม่นานเธอก็ขึ้นมาถึงชั้นผู้บริหาร

"สวัสดีค่ะ คุณคันศรทำงานอยู่ห้องไหนคะ" ออกมาจากลิฟต์ หญิงสาวก็ถามกับคนแรกที่เดินผ่านหน้าไป เพราะช่อชบายังไม่เคยขึ้นมาที่ชั้นนี้เลย

"น้องมาขอพบใครนะคะ" เธอคือดวงตาเลขาส่วนตัวของคันศร

"มาขอพบคุณคันศรค่ะ"

"น้องมาขอพบท่านแบบนี้เลยเหรอ?" เพราะคันศรไม่ใช่บุคคลธรรมดาที่จะเดินมาแล้วขอเข้าพบแบบนี้ได้เลย และคนที่จะเข้าพบได้ต้องมีตำแหน่งด้วย

"ฉันมีธุระอยากจะคุยกับท่านจริง ๆ ค่ะ"

"ทางเราคงให้เข้าพบไม่ได้หรอกค่ะ น้องลงไปแจ้งหัวหน้าแผนกก่อนนะคะ ว่าอยากจะขอพบท่าน"

"ฉันไม่มีหัวหน้าแผนกค่ะ เพราะหัวหน้าแผนกเพิ่งถูกย้ายออกเมื่อกี้"

เพราะเรื่องนี้ยังไม่ได้ถูกส่งเรื่องขึ้นมาถึงชั้นบน และริสาก็ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โต ก็เลยทำแบบเงียบ ๆ

"น้องอยู่แผนกไหนคะ แล้วทำไมหัวหน้าแผนกถึงถูกสั่งย้าย"

"ก็เรื่องนี้แหละค่ะ ฉันอยากจะมาคุยกับคุณคันศร"

"เรื่องนี้ไม่ใช่หน้าที่ของท่านนะคะ น้องต้องไปพบกับผู้จัดการทั่วไปก่อนค่ะ"

"ผู้จัดการทั่วไปงั้นเหรอคะ" ช่อชบานึกขำขึ้นมาทันที ถ้าไปพบกับผู้จัดการทั่วไป รับรองเธอได้คอขาดแน่

"ถ้างั้นฉันขอตัวค่ะ" หญิงสาวสอดส่ายสายตามองไปดูห้องที่เรียงกันอยู่ ว่าห้องไหนกันแน่คือห้องของคันศร

ช่อชบาแกล้งมายืนกดลิฟต์แล้วรอลง

ดวงตาเห็นว่าเธอกำลังจะลงมาข้างล่าง ก็เลยเดินไปทำธุระต่อ

"ยังไงวันนี้ฉันต้องคุยกับคุณให้ได้ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร" ช่อชบารีบเดินเข้ามาหลบมุมก่อน เพราะกลัวว่าจะมีใครเดินผ่านมาอีก พอหญิงสาวมองจนแน่ใจแล้วว่าทางสะดวก เธอถึงก้าวออกมาจากมุมนั้น

แกร้ก~ ประตูห้องบานใหญ่ได้ถูกเปิดเข้าไปโดยคนตัวเล็ก..เอาไงเอากันวะตายเป็นตาย แอดดดด~

ตุ้บ!! "โอ้ย" ช่อชบาตกใจเพราะอยู่ดี ๆ เปิดประตูเข้ามาก็ชนเข้ากับร่างใครบางคน จนหญิงสาวเกือบล้มลงไป แต่มือหนาได้ดึงเธอเข้ามากอดกระชับไว้ในวงแขน

คนที่กำลังจะเดินออกมาจากห้องนั้นถึงกับหยุดชะงัก แล้วมองดูผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดของคันศร เพราะเขากำลังจะมาเปิดประตูเพื่อส่งแขกของบริษัท

ทั้งสองมองสบตากัน โดยที่ลืมไปเลยว่าในห้องนั้นไม่ได้มีแค่พวกเขา

เสียงกระแอมได้ถูกเปล่งออกจากปากคนที่ยืนมองอยู่

"ขอโทษค่ะ" พอตั้งหลักได้ ช่อชบาก็รีบยืนขึ้นด้วยตัวเอง

"ผมว่าคุณไม่ต้องออกไปส่งพวกผมก็ได้ครับ ตอนนี้คุณคงไม่ว่างแล้ว" ผู้ชายที่มีอายุหน่อยพูดออกมาด้วยใบหน้าที่อมยิ้ม