พ่ายรัก นิยาย บท 13

"งานทั้งหมดคือผลงานของคุณ หมายความว่ายังไงครับ?"

"คุณเป็นผู้ชายอาจจะเข้าใจเรื่องผู้หญิงยากหน่อย สังคมผู้หญิงมันมีการอิจฉาริษยา" หญิงสาวจำเป็นต้องเรียบเรียงให้เขาเข้าใจก่อน "คุณอาจจะคิดว่า ฉันมีอะไรให้เขาอิจฉายังงั้นเหรอ ฉันตอบคุณตรงนี้ได้เลยนะ..ว่าฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"

คันศรมองหน้าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เธอพูดได้ฉะฉานมาก ผิดกับคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาในห้องประชุมวันนั้น และในห้องทำงาน เขายังแอบสังเกตเลย เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่สะดุดตามาก

"เรามาพูดถึงเรื่องงานกันดีกว่า ถ้าคุณอยากได้หลักฐาน ฉันนี่ไงหลักฐานตัวเป็น ๆ เดี๋ยวฉันจะโน้ตลงใส่กระดาษให้คุณดูก็ได้ ว่าในแฟ้มเอกสารที่ส่งขึ้นมาฉันเขียนอะไรไว้บ้าง"

เขายังยืนมองและฟังสิ่งที่เธอพูดออกมาอีกมากมาย

"ฉันรู้ค่ะว่าคุณคิดอะไรอยู่"

"หือ?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูง เชิงเป็นคำถาม เธอจะรู้ได้ไงว่าเขาคิดอะไรอยู่ "คุณคิดว่าผมคิดอะไรอยู่ล่ะ"

"คุณคงคิดว่า ฉันอยากจะได้หน้ามาก ถึงกับเสี่ยงตายขึ้นมาหาคุณบนนี้ แต่ไม่เลยค่ะ คุณไม่ต้องเอาโล่ห์มาให้ฉันหรอก"

"หึ" คันศรถึงกับนึกขำ เขายังไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย แต่เหมือนเธออ่านใจเขาออกทุกอย่าง ชายหนุ่มก็เลยตั้งใจฟังเธอพูดต่อไปอีก

"เข้าประเด็นเลยนะคะ"

"เข้าเลยครับ"

"ตอนนี้พี่เนตรนภา เธอถูกสั่งย้ายด้วยฝีมือของคนกลุ่มเดียวกับที่แกล้งฉัน"

"เนตรนภา?"

"ใช่ค่ะ พี่เนตรนภาถูกสั่งย้าย ที่ถูกสั่งย้ายก็เพราะช่วยฉัน และที่ฉันขึ้นมาหาคุณในวันนี้ ฉันอยากให้คุณให้ความเป็นธรรมกับพี่เขา"

"คุณชื่ออะไรนะครับ"

"ฉันชื่อช่อชบาค่ะ"

"แล้วคุณช่อชบาจะเรียกร้องอะไรให้ตัวเองบ้าง"

"ไม่ค่ะ ฉันไม่เรียกร้องอะไร"

"แล้วเรื่องผลงานล่ะครับ"

"เรื่องผลงาน ฉันก็ไม่เอาค่ะ ที่ฉันทำไป ก็เพราะฉันได้เงินเดือนจากบริษัทอยู่แล้ว"

แกร้ก!!

"อุ๊ย" ประตูเปิดออกดวงตาถึงกับตกใจ เพราะเธอกำลังแนบหูฟังที่ประตูว่าทั้งสองคุยอะไรกัน

"จะกลับแล้วเหรอคะ" ดวงตาถามแบบสงสัย เพราะคนที่เปิดประตูออกมาก็คือช่อชบา

"ค่ะ" เธอพูดทุกอย่างที่อยากจะพูดออกมาให้เขาฟังหมดแล้ว อันนี้ก็แล้วแต่ความพิจารณาของเขาเอง ว่าจะเชื่อเรื่องที่เธอพูดมาทั้งหมดไหม เพราะเขามีสิทธิ์ที่จะไม่เชื่อ ถ้าเขาเป็นคนหนักแน่นพอ คงจะหาคำตอบด้วยตัวเองได้

ติ้ง~ ข้อความไลน์ได้ถูกส่งเข้าเครื่องริสาผู้จัดการทั่วไป โดยคนที่ส่งมาก็คือดวงตา

สองชั่วโมงผ่านไป..

"มีเรื่องอะไรกัน" เพื่อน ๆ ต่างก็มองดูผู้จัดการทั่วไป ที่เดินเข้ามาในแผนกด้วยท่าทางเอาเรื่อง

ตุ๊บ!! ฝ่ามือเรียวของริสาได้ฟาดลงบนโต๊ะทำงานของช่อชบาอย่างแรง

"ฉันเคยได้ยินแต่น้องสาวฉันพูดให้ฟังเรื่องของเธอ ฉันไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง"

ช่อชบายังก้มหน้าทำงานต่อ ตั้งแต่เธอลงมาหญิงสาวก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเพื่อรอเวลานี้ ยังไงพวกเขาก็คงไม่อยู่เฉยแน่

"มีอะไรคะพี่ริสา" นิสารีบเดินเข้ามา เพราะยังไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"ก็มันเล่นงานฉันน่ะสิ รู้ไหมว่าฉันถูกเรียกตัวไปต่อว่าขนาดไหน"

"นี่มึง!!" นิสากระชากคอเสื้อของช่อชบาให้ยืนขึ้นเพื่อหวังจะทำร้าย

"อย่านะ!" เนตรนภารีบออกมาจากห้องทำงาน เธอมัวแต่เก็บข้าวของให้เข้าที่เหมือนเดิม

"เกิดอะไรขึ้น ทำไมมันวุ่นวายจังเลย" พวกเพื่อน ๆ และพนักงานเก่า ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง ได้แค่เป็นกองเชียร์อยู่รอบนอก

"แกรู้ไหมว่าฉันทำงานที่นี่มานานเท่าไหร่แล้ว ตั้งแต่ฉันจบมาจากต่างประเทศ ฉันก็มาทำที่นี่ แล้วแกเป็นใคร!! แกเพิ่งเข้ามาได้กี่วัน คิดจะเล่นงานฉันงั้นเหรอ!"

"อีนี่ต้องตบอย่างเดียวค่ะพี่ริสา มันวอนอยากจะกิน.."

"หยุด!" เนตรนภาชี้หน้านิสาไม่ให้พูดต่อ "ห้ามใครมาทำร้ายร่างกายเด็กในแผนกฉันเด็ดขาด" เนตรนภาอยากจะสู้กับริสาแบบนี้มานานแล้ว เพราะทั้งสองเข้ามาทำงานบริษัทนี้พร้อมกัน แต่ริสาไต่เต้าด้วยการกดขี่คนอื่น จนได้เป็นผู้จัดการทั่วไป