พ่ายรัก นิยาย บท 13

"งานทั้งหมดคือผลงานของคุณ หมายความว่ายังไงครับ?"

"คุณเป็นผู้ชายอาจจะเข้าใจเรื่องผู้หญิงยากหน่อย สังคมผู้หญิงมันมีการอิจฉาริษยา" หญิงสาวจำเป็นต้องเรียบเรียงให้เขาเข้าใจก่อน "คุณอาจจะคิดว่า ฉันมีอะไรให้เขาอิจฉายังงั้นเหรอ ฉันตอบคุณตรงนี้ได้เลยนะ..ว่าฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"

คันศรมองหน้าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เธอพูดได้ฉะฉานมาก ผิดกับคนที่นั่งก้มหน้าก้มตาในห้องประชุมวันนั้น และในห้องทำงาน เขายังแอบสังเกตเลย เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่สะดุดตามาก

"เรามาพูดถึงเรื่องงานกันดีกว่า ถ้าคุณอยากได้หลักฐาน ฉันนี่ไงหลักฐานตัวเป็น ๆ เดี๋ยวฉันจะโน้ตลงใส่กระดาษให้คุณดูก็ได้ ว่าในแฟ้มเอกสารที่ส่งขึ้นมาฉันเขียนอะไรไว้บ้าง"

เขายังยืนมองและฟังสิ่งที่เธอพูดออกมาอีกมากมาย

"ฉันรู้ค่ะว่าคุณคิดอะไรอยู่"

"หือ?" ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นสูง เชิงเป็นคำถาม เธอจะรู้ได้ไงว่าเขาคิดอะไรอยู่ "คุณคิดว่าผมคิดอะไรอยู่ล่ะ"

"คุณคงคิดว่า ฉันอยากจะได้หน้ามาก ถึงกับเสี่ยงตายขึ้นมาหาคุณบนนี้ แต่ไม่เลยค่ะ คุณไม่ต้องเอาโล่ห์มาให้ฉันหรอก"

"หึ" คันศรถึงกับนึกขำ เขายังไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย แต่เหมือนเธออ่านใจเขาออกทุกอย่าง ชายหนุ่มก็เลยตั้งใจฟังเธอพูดต่อไปอีก

"เข้าประเด็นเลยนะคะ"

"เข้าเลยครับ"

"ตอนนี้พี่เนตรนภา เธอถูกสั่งย้ายด้วยฝีมือของคนกลุ่มเดียวกับที่แกล้งฉัน"

"เนตรนภา?"

"ใช่ค่ะ พี่เนตรนภาถูกสั่งย้าย ที่ถูกสั่งย้ายก็เพราะช่วยฉัน และที่ฉันขึ้นมาหาคุณในวันนี้ ฉันอยากให้คุณให้ความเป็นธรรมกับพี่เขา"

"คุณชื่ออะไรนะครับ"

"ฉันชื่อช่อชบาค่ะ"

"แล้วคุณช่อชบาจะเรียกร้องอะไรให้ตัวเองบ้าง"

"ไม่ค่ะ ฉันไม่เรียกร้องอะไร"

"แล้วเรื่องผลงานล่ะครับ"

"เรื่องผลงาน ฉันก็ไม่เอาค่ะ ที่ฉันทำไป ก็เพราะฉันได้เงินเดือนจากบริษัทอยู่แล้ว"

แกร้ก!!

"อุ๊ย" ประตูเปิดออกดวงตาถึงกับตกใจ เพราะเธอกำลังแนบหูฟังที่ประตูว่าทั้งสองคุยอะไรกัน

"จะกลับแล้วเหรอคะ" ดวงตาถามแบบสงสัย เพราะคนที่เปิดประตูออกมาก็คือช่อชบา

"ค่ะ" เธอพูดทุกอย่างที่อยากจะพูดออกมาให้เขาฟังหมดแล้ว อันนี้ก็แล้วแต่ความพิจารณาของเขาเอง ว่าจะเชื่อเรื่องที่เธอพูดมาทั้งหมดไหม เพราะเขามีสิทธิ์ที่จะไม่เชื่อ ถ้าเขาเป็นคนหนักแน่นพอ คงจะหาคำตอบด้วยตัวเองได้

ติ้ง~ ข้อความไลน์ได้ถูกส่งเข้าเครื่องริสาผู้จัดการทั่วไป โดยคนที่ส่งมาก็คือดวงตา

สองชั่วโมงผ่านไป..

"มีเรื่องอะไรกัน" เพื่อน ๆ ต่างก็มองดูผู้จัดการทั่วไป ที่เดินเข้ามาในแผนกด้วยท่าทางเอาเรื่อง

ตุ๊บ!! ฝ่ามือเรียวของริสาได้ฟาดลงบนโต๊ะทำงานของช่อชบาอย่างแรง

"ฉันเคยได้ยินแต่น้องสาวฉันพูดให้ฟังเรื่องของเธอ ฉันไม่คิดว่าจะเจอกับตัวเอง"

ช่อชบายังก้มหน้าทำงานต่อ ตั้งแต่เธอลงมาหญิงสาวก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานเพื่อรอเวลานี้ ยังไงพวกเขาก็คงไม่อยู่เฉยแน่

"มีอะไรคะพี่ริสา" นิสารีบเดินเข้ามา เพราะยังไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"ก็มันเล่นงานฉันน่ะสิ รู้ไหมว่าฉันถูกเรียกตัวไปต่อว่าขนาดไหน"

"นี่มึง!!" นิสากระชากคอเสื้อของช่อชบาให้ยืนขึ้นเพื่อหวังจะทำร้าย

"อย่านะ!" เนตรนภารีบออกมาจากห้องทำงาน เธอมัวแต่เก็บข้าวของให้เข้าที่เหมือนเดิม

"เกิดอะไรขึ้น ทำไมมันวุ่นวายจังเลย" พวกเพื่อน ๆ และพนักงานเก่า ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่ง ได้แค่เป็นกองเชียร์อยู่รอบนอก

"แกรู้ไหมว่าฉันทำงานที่นี่มานานเท่าไหร่แล้ว ตั้งแต่ฉันจบมาจากต่างประเทศ ฉันก็มาทำที่นี่ แล้วแกเป็นใคร!! แกเพิ่งเข้ามาได้กี่วัน คิดจะเล่นงานฉันงั้นเหรอ!"

"อีนี่ต้องตบอย่างเดียวค่ะพี่ริสา มันวอนอยากจะกิน.."

"หยุด!" เนตรนภาชี้หน้านิสาไม่ให้พูดต่อ "ห้ามใครมาทำร้ายร่างกายเด็กในแผนกฉันเด็ดขาด" เนตรนภาอยากจะสู้กับริสาแบบนี้มานานแล้ว เพราะทั้งสองเข้ามาทำงานบริษัทนี้พร้อมกัน แต่ริสาไต่เต้าด้วยการกดขี่คนอื่น จนได้เป็นผู้จัดการทั่วไป

"ทำไมแม่ถึงโดนรถชน" หญิงสาวแอบสงสัย เพราะแม่เธอไม่ใช่คนที่สะเพร่าขนาดนั้น และหนทางที่แม่ไปทำงานมันไม่ได้อันตรายเลย เพราะต้องเดินริมฟุตพาทตลอด

"แม่ไม่ระวังเอง"

"ไม่จริง..เป็นฝีมือพวกมันอีกแล้วใช่ไหม"

"ไม่ใช่หรอกลูก"

ช่อชบาได้แต่อดทน เธอสงสารแม่มากที่ถูกผู้เป็นพ่อหลอก.. ใช่แล้วอาการหวาดกลัวผู้ชาย มันเกิดจากความกดดันที่เธอเกลียดพ่อผู้ให้กำเนิด มีเมียอยู่แล้วแต่ดันเจ้าชู้ และแม่ของเธอก็เป็นผู้หญิงที่สวยมาก หลอกว่าตัวเองโสด จนขอแม่แต่งงาน แต่ความแตกเสียก่อน

พ่อของเธอไม่เท่าไหร่ แต่ภรรยาหลวงของพ่อไม่ยอมจบ ยังตามรังควานครอบครัวเธอมาจนถึงทุกวันนี้ ถึงแม้ว่าพ่อของเธอจะเสียไปแล้ว เพราะนางกลัวว่า ช่อชบาจะโผล่ไปแย่งสมบัติมหาศาลที่พ่อทิ้งไว้

จนมันเป็นความกดดันทำให้ช่อชบาเกลียดผู้ชาย ที่เธอยอมคบกับวัลลภ เพราะทั้งสองเป็นเพื่อนกันมาจนรู้ใจ วัลลภรู้ว่าเธอไม่อยากให้ถูกเนื้อตัว เขาก็ตามใจเธอ ดูแลกันแบบห่าง ๆ จนมันทำให้นิสาอิจฉา

เช้าวันต่อมา

"หนูไปทำงานเถอะลูก ตอนเย็นค่อยมารับแม่ออกจากโรงพยาบาล" เพราะหมอให้นอนดูอาการคืนหนึ่ง

"แม่อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม" ช่อชบาฝากแม่ไว้กับญาติคนไข้ข้างเตียง และก็พยาบาลที่ดูแล

หญิงสาวรีบมาขึ้นรถเพื่อจะไปทำงานทั้ง ๆ ที่เสื้อผ้ายังอยู่ชุดเดิม เป็นห่วงยายก็เป็นห่วง เป็นห่วงแม่ก็เป็นห่วง แต่จะขาดงานก็ไม่ได้ เพราะนั่นมันคืออนาคตของทุกคนในครอบครัว

@บริษัท

พอช่อชบาเดินเข้ามา หลายคนก็มองดูและกระซิบพูดกัน

"แกว่าเป็นเหมือนอย่างข่าวลือหรือเปล่าวะ"

"ฉันคิดว่าใช่แน่เลย เห็นไหมเสื้อผ้ายังอยู่ชุดเดิม"

"จริงด้วย..ฉันลืมสังเกตไป" ตอนนี้มีข่าวลือออกมาว่า ช่อชบายอมเอาตัวเข้าแลก จนทำให้คันศรเล่นงานริสาผู้จัดการทั่วไป

เพราะความลับไม่มีในโลก ทุกคนรู้แล้วว่าช่อชบาบุกขึ้นไปถึงชั้นผู้บริหาร

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงแตะตัวเราได้ มันเกิดอะไรขึ้น.. หญิงสาวไม่ได้ใส่ใจกับข่าวลือเลย ตอนนี้เธอคิดแต่เรื่องทำไมคันศรถึงถูกตัวเธอได้ โดยที่ไม่มีอาการหวาดกลัวอะไรออกมาเลย

เราต้องลองดูอีกสักครั้ง เพื่อความแน่ใจ.. ช่อชบาคิดว่าต้องลองให้เขากอดดูอีกครั้ง แต่เขาจะยอมไหม