พ่ายรัก นิยาย บท 14

หญิงสาวคิดว่าถ้าอยากทดลองอีกครั้ง ต้องไปดักรอเขาตรงที่เขาผ่านประจำ เพราะถ้าขึ้นไปหาชั้นบนคงจะไม่ง่ายเหมือนครั้งแรกแล้ว

พอคิดอะไรได้ ช่อชบาก็วางของไว้ที่โต๊ะทำงานแล้วเดินออกมาที่ลานจอดรถ ตอนนี้ยังเช้าอยู่เขาคงจะยังไม่เข้าบริษัท

"ที่จอดรถผู้บริหาร." หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองดูป้าย ยังไงเขาต้องมาจอดรถตรงนี้แน่

เป็นอย่างที่เธอคิดไว้เพียงไม่นาน รถสปอร์ตสีแดงคันงามก็ได้วิ่งเข้ามาจอด

ชายหนุ่มรูปงามหน้าตาหล่อเหลา ก้าวลงจากรถสปอร์ต เขาเดินตรงเข้ามาโดยที่ไม่ได้สังเกตว่ามีใครแอบซุ่มอยู่

"โอ้ย..ขอโทษค่ะ" หญิงสาวแกล้ง เดินเข้ามาชนแบบดื้อ ๆ ชายหนุ่มรีบคว้าเธอไว้ก่อนที่จะล้มลงไป

"ปล่อย!!" พอมือของเขาแตะตัวเธอเท่านั้นแหละ ช่อชบาเกิดอาการหวาดกลัวจนตัวสั่นระริก

เขาปล่อยตัวเธอออกทันทีที่เห็นท่าทางของเธอเหมือนกับรังเกียจเดียดฉันท์ในตัวเขา

พอเธอไม่เป็นอะไรแล้ว ชายหนุ่มก็รีบเดินเข้าไปในบริษัทโดยที่ไม่หันหลังกลับมา

"คุณเดี๋ยวก่อน!!" ช่อชบารีบวิ่งตามเข้าไป..ก่อนที่เธอจะไปถึงตัวเขา รปภ.ได้เข้ามาขวางไว้

เที่ยงวันเดียวกัน..

"ตกลงเขาเป็นคนเดียวกันไหม เขาเป็นใครกันแน่.." ขณะที่ช่อชบากำลังนั่งกินข้าว และคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่นั้น ได้มีวัตถุบางอย่างถูกวางลงที่โต๊ะของเธออย่างแรง

ตุ้บ!

คนที่ทำก็คือนิสาและเพื่อนสนิท

"โต๊ะนี้ไม่ว่างแล้ว" อยู่ดี ๆ ก็ไล่คนที่นั่งอยู่ก่อน

โต๊ะตัวนั้นไม่ได้มีแค่ช่อชบา แต่ยังมีเพื่อนอีก 2-3 คน พวกนั้นไม่อยากจะมีเรื่อง ก็เลยรีบยกชามข้าวแล้วย้ายไปนั่งที่อื่น ส่วนช่อชบายังนั่งกินต่อไป

"รู้สึกว่าเธอจะเก่งขึ้นมากเลยนะ!" นิสาพูดพร้อมกับนั่งลงด้านหน้า

แต่ช่อชบาไม่สนใจเธอยังนั่งกินต่อ

"อยากจะกินแกงเผ็ดนี่ไหม" ถ้วยแกงเผ็ดได้ถูกยกขึ้นมากำลังจะเทราดหัวของคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า แต่..

"กรี๊ดดดดด!!" ช่อชบาผลักถ้วยนั้นออก แล้วพลาดไปถูกคนที่กำลังจะแกล้งเธอ

"มึง!! กรี๊ดด!! ร้อน ๆ" นิสากำลังจะหาเรื่องต่อ แต่ต้องได้รีบวิ่งเข้าห้องน้ำก่อน เพราะปวดแสบปวดร้อน

ห้องฝ่ายบุคคล..

ตอนนี้ทั้งสองได้ถูกเรียกมาตักเตือน ที่ก่อเรื่องวุ่นวายในโรงอาหาร

"ฉันไม่ผิดเลยนะคะ ฉันเป็นคนถูกกระทำ เห็นไหมยังมีรอยแดงอยู่เลย" นิสางัดหลักฐานออกมาให้ดู ตอนนี้แขนของเธอแดงเป็นจ้ำ ๆ

ตั้งแต่เข้ามาห้องฝ่ายบุคคล ช่อชบาก็ไม่พูดอะไรเลย ปล่อยให้นิสาพูดคนเดียว ฝ่ายบุคคลถามคำเธอก็ตอบคำ ยังไงก็คิดว่าสู้พวกเขาไม่ได้อยู่แล้ว จะอธิบายไปทำไม

ในแผนก..

พอเสร็จเรื่องแล้วทั้งสองก็กลับเข้ามาที่แผนก

"ทำไมมันถึงไม่ถูกทำโทษ" มยุรีถามนิสาเพราะความสงสัย

"คนบริษัทนี้ไม่รู้ว่าถูกมันป้ายยาหรือเปล่า ไม่เหมือนตอนเรียนมหาวิทยาลัยเลย" ตอนนั้นนิสาอยากจะแกล้งใครยังไงก็แกล้งได้ นิสัยนั้นมันถึงติดตัวมาถึงที่ทำงาน

"ท่าน เป็นอะไรไหมครับ" คนขับรถรีบวิ่งลงมาช่วยเจ้านาย ที่ล้มลงไปเพราะแรงผลักของหญิงพลเมืองดี

"หนู" คนที่ช่อชบาช่วยรีบลุกขึ้นมาดู "เรียกรถพยาบาลเร็วสิ!"

รปภ. และคนที่อยู่แถวนั้นรีบวิ่งเข้ามา ส่วนคนที่ยิงตอนนี้ได้หลบหนีไปแล้ว

@โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง.. และมันก็คือโรงพยาบาลที่อยู่ใกล้ที่สุด

"หนูเป็นยังไงบ้าง" โชคดีที่กระสุนแค่ถากไป

และตอนนี้ก็ได้ย้ายช่อชบามาพักฟื้นที่ห้อง VIP ของโรงพยาบาลนั้นแล้ว

"ชบาไม่เป็นอะไรค่ะ คุณพี่เป็นอะไรไหมคะ" ช่อชบาไม่รู้ว่าจะเรียกนางยังไงดี ถ้าจะเรียกป้าหรือน้านางก็สวยเฟี๊ยวกว่าเธอสะอีก

"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ขอบใจหนูมากเลยนะ ถ้าไม่ได้หนูฉันคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้.." เพราะมือปืนมันเล็งใส่ที่หัวของนาง

"ไม่เป็นไรค่ะ แต่ตอนนี้สายมากแล้ว ชบาต้องรีบกลับไปทำงาน" หญิงสาวรีบลุกขึ้นทั้ง ๆ ที่ยังเจ็บแผลอยู่

"หนูทำงานที่บริษัทนั้นเหรอจ๊ะ"

"ใช่ค่ะชบาเพิ่งเข้างานได้ไม่นาน ไม่อยากจะขาดงานด้วย" ถ้าเธอขาดงานมันต้องเป็นเหตุผลให้พวกเขาเอาเธอออกได้ไม่ยากแน่

"หนูชื่ออะไรนะ"

"ชื่อช่อชบาค่ะ เรียกว่าชบาเฉย ๆ ก็ได้ค่ะ"

"ถ้าทำงานที่บริษัทนั้น หนูไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พักรักษาตัวให้หายก่อน แล้วค่อยออกจากโรงพยาบาล"