พ่ายรัก นิยาย บท 17

"เธอ?" พอชายหนุ่มรู้ว่าคนที่มาปลุกเป็นใคร ก็รีบลุกขึ้นจนลืมไปว่าตัวเองไม่ได้ใส่อะไรเลย เพราะเวลาเขาเมาเหล้า ชอบถอดเสื้อผ้านอนแบบนี้เป็นประจำ

"อุ้ย" หญิงสาวรีบหันหน้าหนีทันที ใบหน้างามแดงกล่ำขึ้นมาทันตา แต่ก็โชคดีที่ยังเห็นไม่หมด เพราะเขาดึงผ้าห่มมาปิดไอ้นั่นไว้ก่อน "คนบ้าอะไรไม่ใส่เสื้อผ้านอน"

"อย่าลืมนะว่านี่มันห้องส่วนตัวของฉัน เธอเข้ามาทำไม" เขาพูดเหมือนไม่มีเยื่อใย เหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

"ฉันมาตามคนเกเรไปทำงาน ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ" ช่อชบาไม่มีเวลาสนใจเรื่องนั้น ตอนนี้เธอต้องทำงานของตัวเองให้สำเร็จก่อน

"ฝีมือของแม่ฉันอีกแล้วใช่ไหม"

"ใช่! รู้แล้วก็ลุกสักทีสิ" ถ้าไม่ใช่คำสั่ง เธอคงไม่กล้าเข้ามาถึงห้องนอนเขาแบบนี้หรอก

"ไม่ไป" ทีแรกเขาคิดว่าจะเข้าบริษัทช่วงบ่าย พอเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา ชายหนุ่มก็เลยทิ้งตัวลงนอน พร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงไว้

"คุณลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ!" ช่อชบาเดินเข้ามาแล้วดึงผ้าห่มออกจากใบหน้าของเขา แต่ก็ไม่กล้าดึงหมด

"อะไรของเธออีก" ธนูคว้าผ้าห่มผืนนั้นกลับมาคลุมไว้เหมือนเดิม แต่เขากระชากแรงเกินไป จนทำให้คนตัวเล็กพลาดล้มลงมาทับลำตัวหนา

"โอ๊ย" ช่อชบาตกใจ เพราะมือของเขากอดรัดร่างกายเธอไว้แน่น แต่ก็ยังโชคดีที่มีผ้าห่มขวางกั้นร่างของทั้งสองคนอยู่ "ปล่อย!!"

"ไม่ปล่อย" เขาพยายามจะดันตัวเธอให้ลงข้างล่าง

"ปล่อยฉันนะ!!" ร่างกายของหญิงสาวเริ่มสั่นด้วยความหวาดกลัว ยิ่งตอนนี้เขาไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้า

"เธอคงจะรังเกียจฉันมากสินะ" จบคำพูดชายหนุ่มก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ

"ฉัน.." หญิงสาวไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นบอกเขายังไงดี..แต่ทำไมต้องบอกเขาด้วย ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย "ฉัน..จะลงไปรอข้างล่าง"

"ก็บอกแล้วไงว่าวันนี้ไม่เข้าบริษัท" เขาทิ้งตัวลงนอนอีกครั้ง พร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นกำลังจะคลุมหัว

"ไม่ไปก็แล้วแต่คุณ ถ้างานแค่นี้ฉันยังทำไม่ได้ คงจะถูกไล่ออก" ช่อชบาพูดออกมาเบา ๆ

รู้แบบนี้ทำงานตำแหน่งเดิมยังจะดีกว่า..หญิงสาวเดินออกมาจากห้องนั้นด้วยท่าทางที่ลำบากใจ เพราะหน้าที่แรกของการเป็นเลขา ก็ยังทำไม่สำเร็จเลย

"โธ่เว๊ย!!" ธนูยันกายลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทางที่ขัดใจ เพราะเขาคงจะนอนต่อไปไม่ได้แล้ว

ระหว่างที่เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาก็ได้ยินเสียงรถวิ่งออกไป ชายหนุ่มรีบเดินมาเปิดผ้าม่านหน้าต่างดู คงจะเป็นรถที่แม่ของเขาให้เธอนั่งมา

@บริษัท

"คุณธนู" พอเห็นเขาเดินผ่านเข้ามาสาว ๆ ต่างก็มองตาม

"ได้ข่าวว่าคุณธนูจะเข้ามาบริหารงานแบบจริงจังแล้วใช่ไหม"

"ฉันก็ได้ยินแบบนั้นแหละ"

"ฉันต้องไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ไหมเนี่ย"

"แกจะซื้อทำไม"

"เผื่อฟลุ๊ค"

"คุณธนูคะ" ริสาได้ยินพนักงานหลายคนพูดคุยกัน ก็รีบเดินเข้ามาดู

ชายหนุ่มมองไปดูว่าใครเป็นคนเรียก แต่ก็ไม่ได้สนใจ เขาเดินมากดลิฟต์รอขึ้นชั้นบน เหมือนคนที่เรียกไม่มีความสำคัญอะไรเลยด้วยซ้ำ

"ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ คุณไม่คิดถึงริสาเลยเหรอ"

อย่างที่รู้ ๆ กันอยู่ ว่าเขาคือแบดบอยคนหนึ่งที่ออกจะเจ้าชู้หน่อย ควงสาวเป็นว่าเล่น และหนึ่งในนั้นก็คือริสา

"วันนี้ผมไม่มีอารมณ์คุย" เขาพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในลิฟต์ แต่ริสาไม่ยอมปล่อยโอกาสนี้แน่ เธอรีบวิ่งตามเข้าไปในนั้น

"คืนนี้เราไปเที่ยวกันอีกไหมคะ หลายเดือนแล้วนะ"

ที่เขาต้องได้ดรอปเรียนมหาวิทยาลัย เพราะถูกแม่ส่งตัวไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ

เขาอาจจะไม่เคยมาทำงานในบริษัทแบบจริงจัง แต่ชายหนุ่มก็แวะเวียนเข้ามาบ้าง เพราะที่นี่สาว ๆ สวย ๆ เยอะ

เพียงไม่นานลิฟต์ได้ถูกเปิดออกที่ชั้นผู้บริหาร ชายหนุ่มที่อยู่ในชุดสไตล์ของเขาได้ก้าวเดินออกมาพร้อมผู้จัดการทั่วไป

ริสายังรีบเดินตามไป ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ให้ความสนใจในตัวเธอเลย

ธนูกำลังจะเดินผ่านห้องของตัวเองไปที่ห้องของแม่ แต่เขาต้องได้รีบหยุดเพราะเห็นอะไรแว็บ ๆ

"......." ใบหน้าหล่อคมมองไปที่ห้องประจำตำแหน่งของตัวเอง เพราะคนที่นั่งอยู่หน้าห้องนั้นทำให้เขาสนใจมาก..