พ่ายรัก นิยาย บท 18

"หนูเป็นอะไรทำไมดูหน้าซีดจัง"

"ไม่เป็นอะไรมากค่ะ แค่หน้ามืด" คงเป็นเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ ตั้งแต่มาทำงานที่นี่ทั้งเหนื่อย และยังต้องกลับดึกทุกวัน เพราะต้องรอรถเมล์เที่ยวที่ว่างที่สุด

"ผมว่า หาเลขาคนใหม่มาให้ธนูดีกว่าครับแม่ เธอคงรับมือน้องไม่ไหวหรอก" ที่คันศรกล้าพูดแบบนี้ ก็เพราะตอนนี้ธนูไม่ได้อยู่ในห้องนี้แล้ว ที่จริงเขาออกไปตั้งแต่ตอนที่เธอเลือกที่จะสะบัดเขาออก แต่กับพี่ชายของเขา เธอกลับปล่อยให้พยุงหรือถูกเนื้อต้องตัวได้

บรื่น~ บรื้น~ บรื๊น~~~ รถหลายคันได้ถูกขับเคลื่อนไปตามถนนที่ถูกจัดไว้ให้เป็นสนามแข่งรถ

"กรี๊ดดดดด!!!" สาว ๆ ต่างก็กรี๊ดกร๊าดกันลั่นขอบสนาม

เพียงไม่นานรถสปอร์ตคันสีแดงก็ได้วิ่งมาถึงเส้นชัยก่อนรถคันอื่น และมันยิ่งทำให้สาวกรี๊ดแทบสนามแข่งรถเกือบแตก

ประตูรถคันที่เข้าเส้นชัยถูกเปิดออก ชายรูปร่างสูงโปร่งหน้าตาหล่อเหลาได้ก้าวลงมาแบบสง่าผ่าเผย

"มึงจะคว้าที่หนึ่งทุกรอบไม่ได้นะเว้ย ปล่อยให้คนอื่นเขาได้บ้าง" ผู้ชายคนนี้ชื่อเคน เป็นเพื่อนรักของธนู ทั้งสองคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม

"พวกมึงก็แย่งจากกูให้ได้สิวะ" เขาพูดพร้อมกับเดินไปสวมกอดผู้หญิงสองคนที่เดินตรงเข้ามาหา

"ที่รักเก่งจังเลยค่ะ"

"คืนนี้เราไปเที่ยวกันนะ" ผู้หญิงสองคนต่างก็แย่งกันพูด

ทำไมเธอถึงรังเกียจฉันนักหนา..เพราะท่าทางของเธอไม่เหมือนผู้หญิงพวกนี้เลย แล้วทำไมเขาต้องสนใจเธอด้วย ชายหนุ่มได้แต่เฝ้าถามตัวเอง

หรือเพราะเรื่องเงิน 60 บาทนั่น ที่ทำให้เขาสนใจเธอมาก มากจนยอมกลับไปขออาจารย์เรียนใหม่อีกครั้ง ทั้งๆ ที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

พอคิดไปถึงวันนั้น..วันที่เขาอยู่ในห้องน้ำของมหาวิทยาลัย สิ่งที่ชายหนุ่มได้ยินเธอพูดกับแฟนเก่า..เธอขอบคุณแฟนเก่า ที่ช่วยจ่ายค่าโรงแรมให้

ธนูก็เกิดนึกโมโหขึ้นมาอีกครั้ง เพราะทั้งๆ ที่เรื่องงานเลี้ยงโรงแรมคืนนั้น เป็นฝีมือของเขาทั้งหมด

และชุดที่เธอใส่ในคืนนั้น ที่จริงมันเป็นชุดของแม่ที่เคยฝากลูกชายซื้อมาให้ แต่ลูกชายดันเอามาให้สาวก่อน

ดึกๆ ของคืนเดียวกัน @ผับหรูแห่งหนึ่ง

โย~ โย้~ ชายหญิงหลายคู่ต่างก็เต้นรำกันแบบสนุกสนาน ไฟแสงสีได้สาดส่องไปทั่วผับนั้น

"เราไปต่อกันดีไหมคะที่รัก" สาวๆ ต่างก็เรียกธนูว่าที่รัก เผื่อเขาจะตอบกลับมาคำเดียวกันบ้าง แต่ชายหนุ่มไม่เคยเรียกผู้หญิงคนไหนว่าที่รักสักครั้ง ถึงแม้ว่าจะได้ร่วมเตียงกับผู้หญิงพวกนั้นแล้วก็ตาม

"ไม่ดีกว่า..กูกลับนะโว้ย" ชายหนุ่มปฏิเสธแบบไม่มีเยื่อใย และไม่นึกเสียดายเลย เขาหันไปสั่งเพื่อนไว้ก่อนที่จะเดินออกจากโต๊ะนั้น

"เอ้ย! มึงจะรีบไปไหนวะ ยังไม่เที่ยงคืนเลย" เคนรีบเดินตามเพื่อนออกมา

"หึ! เดี๋ยวพรุ่งนี้มีคนมาปลุก..กูไม่อยากจะเมามาก" เดี๋ยวก็ได้นอนแก้ผ้าให้เธอหัวเราะอีก

"ใครช่างกล้าบังอาจมาปลุกคุณชายวะ" เคนยังเดินตามมาที่รถ

"มีแล้วกัน" เขายังคิดว่าเธอต้องมาปลุกอีกแน่ ถ้าไม่เห็นเขาเข้าบริษัท วันนี้ต้องรีบกลับไปนอนก่อน

สายๆ ของวันต่อมา

"อะไรวะ ทำไมยังไม่มาอีก" ชายหนุ่มลุกขึ้นมาแบบหัวเสีย เพราะเขารอให้มีใครมาปลุกเหมือนเมื่อวาน..แต่ก็ผิดคาด

"นั่นใคร" พนักงานที่อยู่ด้านหน้าแอบสงสัย ว่าคนที่ลงรถสปอร์ตคันสีแดง คือคันศรหรือธนู เพราะว่ารถคันนั้นมันของธนู แต่สไตล์การแต่งตัวเหมือนคันศรมาก ผิดแต่ว่าคนนี้ใส่แว่น

เขาก้าวเดินเข้ามาในบริษัท โดยมีสายตาของสาวๆ มองตาม แต่ไม่มีใครกล้ากรี๊ดกร๊าดเหมือนทุกครั้ง เพราะยังสงสัยว่าเป็นคันศรหรือธนู

เพียงไม่นานลิฟต์ได้ถูกเปิดออกที่ชั้นผู้บริหาร ชายหนุ่มที่แต่งตัวภูมิฐานได้ก้าวออกมาจากลิฟต์นั้น

"คะ..คุณคันศร?..เอ่อ.." ดวงตาเลขาคันศรตกใจ ในเมื่อคันศรเพิ่งเดินเข้าไปในห้องท่านประธาน..แล้วคนนี้?

ช่อชบาเงยหน้าขึ้นมอง มุมปากเธอมีรอยยิ้มขึ้นมาทันทีที่เห็นเขายอมใส่ชุดที่เธอเตรียมไว้ให้

หญิงสาวหนีกลับมาบริษัทตั้งแต่คิดว่าเขาจะไม่เข้ามาแล้ว ถึงแม้ว่าจะบังคับไปก็คงไม่ได้ผล ขนาดแม่ของเขายังบังคับไม่ได้เลย..แต่ก็ผิดคาดอีกนั่นแหละ

"ขำอะไร" ชายหนุ่มรีบถอดแว่นตานั้นออก เพราะคงเหมือนตัวตลก.. ที่เขาใส่มาแค่อยากจะให้เธอแยกแยะออกว่าใครเป็นใคร แต่ที่จริงเธอแยกแยะออกตั้งแต่เห็นชุดที่เขาสวมใส่มาแล้ว

"เชิญค่ะ" หญิงสาวรีบเดินไปเปิดประตูห้องเพื่อให้เขาเข้าไปในนั้น

แต่จังหวะที่ชายหนุ่มกำลังจะก้าวเข้าไปในห้อง แม่และพี่ชายได้เดินออกมาจากอีกห้องหนึ่งก่อน

"เอาแบบที่แม่พูดนั่นแหละ จัดงานเหมือนปีที่แล้ว"

กึก!! เสียงแฟ้มเอกสารในมือของเกษรได้ร่วงลงที่พื้น เมื่อนางมองเห็นลูกชายคนรองในลุคใหม่

เธอทำได้ไงช่อชบา.. ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในหัวของเกษรทันที เพราะนางบังคับให้ตายยังไงลูกก็คงไม่ยอมใส่.. สายตาของผู้เป็นแม่และพี่ชายต่างก็มองหน้ากัน แล้วมองไปที่หน้าของช่อชบาโดยไม่ได้นัดหมาย