พ่ายรัก นิยาย บท 19

"มองอะไรกัน" ชายหนุ่มพูดเหมือนอารมณ์เสีย แต่ที่ไหนได้ กลัวเสียฟอร์มมากกว่า ที่ถูกแม่กับพี่ชายมองด้วยสายตาแบบนั้น

"ปะ..เปล่าจ๊ะ" เกษรกำลังจะก้มลงไปเก็บแฟ้ม แต่คันศรก้มลงไปเก็บให้แม่ก่อน "ขอบใจจ้าลูก..เราคุยกันถึงไหนแล้วนะ"

"ผมว่าเราเข้าไปคุยกันต่อในห้องดีกว่าครับแม่"

"ไปจ้า"

"ห้องนี้ครับแม่" เกษรถึงกับเดินเข้าผิดห้อง

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป.. ในห้องทำงานของธนู

"งานอะไรไม่รู้ปวดหัวมีแต่ตัวเลขทั้งนั้น" ชายหนุ่มจับแฟ้มเอกสารนั้นปิดลง แล้วเขาก็นั่งพิงเก้าอี้หมุนไปหมุนมาแบบสบายใจ

"คุณต้องตรวจสอบตัวเลขพวกนี้..แล้วก็เซ็นต์"

"ทำไมฉันต้องตรวจอีกด้วยในเมื่อเธอก็ตรวจมาแล้ว"

"คุณเป็นเจ้าของนะ! คุณต้องดูให้ดี..เช็คให้เรียบร้อยก่อน"

"ตกลงเธอมาเป็นเลขาฉัน..หรือมาเป็นเจ้านายกันแน่"

"ฉันขอโทษค่ะที่ทำเกินหน้าที่ไป" ถ้าเขาไม่พูดออกมาแบบนั้นก็คงจะลืมตัวแล้วแหละ.. หญิงสาวก็เลยหันหลังให้กำลังจะเดินออกมา

"เดี๋ยวก่อน"

"คะ"

"ตอนบ่ายผมจะออกไปธุระ" ปากพูดกับเธอแต่สายตามองแฟ้มที่เพิ่งจะเปิดขึ้นมาใหม่.. [*แล้วทำไมเราต้องขออนุญาตเธอด้วยวะ..] พอพูดไปแล้วก็นึกขำตัวเอง ยังกับขออนุญาตออกไปข้างนอกแหนะ

"ไม่ได้ค่ะ"

[*เอ้าไม่ให้ไปเฉยเลย..] คิ้วหนาขมวดเข้าหากันจนเป็นปม เหมือนขัดใจ แต่ที่ไหนได้นึกขำมากกว่า..เธอทำเกินหน้าที่ไปไหมช่อชบา

"ผมไม่ได้ขออนุญาตคุณสักหน่อย ผมแค่บอกไว้ก่อน"

"คุณจะไปไหน"

"มีนัดแข่งรถ"

"มันอันตรายคุณไม่รู้เหรอ"

ประโยคนี้คุ้น ๆ เขานึกขึ้นได้ว่าวันนั้นแม่เพิ่งพูดประโยคนี้กับเขาไป

"ผมจะบอกคุณอีกครั้งว่าผมแค่บอกไว้ก่อน..ไม่ได้ขออนุญาต" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับค่อย ๆ ยันกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินตรงมาที่เธอ

หญิงสาวก็ค่อย ๆ ถอยหลังไปช้า ๆ เหมือนกัน "ถ้าคุณทำงานเสร็จ จะไปไหนก็ไปแล้วกัน" จบคำพูดช่อชบาก็รีบเปิดประตูออกจากห้องทำงานของเขาไป

"อุ้ย" หญิงสาวตกใจพอเปิดออกมาแล้วเจอริสายืนหน้าบูดบึ้งอยู่ด้านหน้า

"เธอเข้าไปทำอะไรข้างใน"

"ฉันควรถามคุณมากกว่าไหม คุณมายืนทำอะไรตรงนี้"

"คนรักเขาจะมาพบกันมันเรื่องธรรมดา ว่าแต่เธออย่าทำเกินหน้าที่เลขาแล้วกัน" จบคำพูดริสาก็ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของธนู

ช่อชบาได้แต่มองตามไป.. เขาเป็นคนรักกันงั้นเหรอ

ธนูได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา จังหวะนั้นเขากำลังจะเดินกลับไปที่โต๊ะ ชายหนุ่มก็เลยนึกอยากจะแกล้งเธอ เขาหันกลับมาโดยที่ไม่ได้มองก่อนว่าใครเป็นคนเปิดเข้ามา มือหนาคว้าตัวเธอให้ไปพิงที่ผนังห้อง

"อุ้ย"

"ขอโทษค่ะที่เข้ามาขัดจังหวะ" ช่อชบาก็ตามเข้ามาเหมือนกัน และภาพที่เธอเห็น.. พวกเขาคงจะเป็นคนรักกัน เหมือนที่ผู้จัดการพูดมา

"หึ!" ธนูนึกขำ คนอะไรจะเข้ามาได้ถูกจังหวะขนาดนี้ แต่เขาก็ไม่ได้อธิบายอะไรให้เธอเข้าใจ แต่ถึงจะอธิบายตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว เพราะเธอออกไปจากห้องนี้แล้ว

"คุณมีธุระอะไร" ชายหนุ่มเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานเหมือนเดิม

[*อะไรกัน? เมื่อกี้เขาคิดว่าฉันเป็นยัยเลขานั่นเหรอ!..] ริสาเริ่มขัดใจขึ้นมา กำลังฝันหวานอยู่เลยคิดว่าเขาตั้งใจจะกอดตัวเอง

"ริสาอยากจะมาคุยกับคุณธนู ยังไงคุณก็มารับตำแหน่งแบบเป็นทางการแล้ว เรามีจัดเลี้ยงเล็ก ๆ กันดีไหมคะ"

"จัดเลี้ยงทำไม อืม..ดีเหมือนกัน" ทีแรกเขาคิดจะปฏิเสธพอคิดไปคิดมา งานเลี้ยงนี้ถ้ามีช่อชบาไปด้วยคงจะสนุก

ชายหนุ่มพูดแค่นั้นแล้วก็เดินกลับมาที่โต๊ะ หยิบเอากุญแจรถเดินออกมาที่ประตู

"แม่เห็นไหมว่าคนที่แม่สั่ง ไม่อยากจะมากับผม" พอเดินมาถึงที่ลิฟต์เขาเห็นอาการสั่นกลัวของเธอ ชายหนุ่มจึงรีบปล่อยมือ

"ปะ..ไปค่ะ" คนที่ตอบก็คือช่อชบา เธอไม่อยากจะทำให้ท่านประธานไม่พอใจ และตอนนี้ยิ่งอยู่ต่อหน้าของท่านด้วย

และมันก็ทำให้ธนูขัดใจอีกครั้ง เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจอยากจะให้เธอไปด้วย ไม่ได้ขัดใจแค่ธนู ริสาก็ขัดใจ ทำไมท่านประธานถึงไม่ให้เธอไปบ้าง

..บนรถ..

"คะ..คุณ..ขับรถช้า ๆ หน่อยสิ" หญิงสาวพยายามเกาะขอบประตูไว้เพราะความกลัว

"ถ้าใจไม่กล้าพอ..ก็ลงตรงนี้" เขาเบรกรถกะทันหัน จนรถคันข้างหลังที่ตามมา หักหลบออกเกือบไม่พ้น และแน่นอนว่าต้องมีเสียงบีบแตรด่ากันเกิดขึ้น

"กรี๊ดดด!!" หญิงสาวตกใจ แต่ก็ยังพอควบคุมสติตัวเองได้

@สนามแข่งรถ

ในเมื่อเธอไม่ยอมลง เขาก็เลยพามาที่สนามแข่งด้วย พอรถจอด สาว ๆ ก็รีบวิ่งมาที่รถของเขา

ช่อชบาได้แต่นั่งมองจากด้านใน ไม่กล้าลงรถตามเขาไป และชายหนุ่มก็ไม่ได้บอกให้เธอลงมาด้วย

"วันนี้มาช้านะมึง"

"แต่ก็ยังทันไม่ใช่เหรอ"

"เตรียมตัวเลย..เอาชนะพวกนั้นให้ได้นะ" เคนมองไปที่คู่ต่อสู้

"มึงเคยเห็นกูพลาดไหมล่ะ" เขาเดินกลับมาขึ้นรถ

"คุณจะทำอะไร! คุณอย่าบอกนะว่าจะใช้รถคันนี้แข่ง?!" หญิงสาวดูจากสถานการณ์แล้ว มันคงได้เวลาที่เขาจะแข่งรถรอบชิงชนะเลิศตามที่เขาพูดไว้

"เกาะดี ๆ แล้วกัน"

บรื้น~ บรื้น~~

"ไม่นะ!!!" ช่อชบากำลังจะเอาเซฟตี้เบลท์ออกเพื่อลงรถแต่ก็..

บรื๊นนน~~~~ รถสปอร์ตคันงามได้พุ่งทะยานตรงไปข้างหน้าโดยมีคู่ต่อสู้ขับตามไปติด ๆ