พ่ายรัก นิยาย บท 20

บรื้นนนนนน~~~

"อือออ" หญิงสาวได้แต่ครางในลำคอไม่กล้าพูดอะไร ตอนนี้คิดถึงคุณพระคุณเจ้า เพราะกลัวว่าจะไม่ได้กลับไปพบหน้าแม่กับยายอีก..ถ้าเกิดอะไรขึ้นมันต้องถึงชีวิตแน่เขาขับเร็วขนาดนี้

บรื่นน!! บรื๊นนนนน!!! ชายหนุ่มพยายามเร่งเครื่องให้ออกห่างคู่แข่งให้มากที่สุด เพราะตอนนี้รถคันนั้นจี้มาแบบติด ๆ

"ถ้ากลัวก็หลับตาไว้" ถึงแม้ไม่ได้มองมาที่เธอ แต่ก็รู้ดีว่าเธอคงจะกลัวมาก จนไม่กล้าปริปากพูดอะไรออกมา

"คุณจอดให้ฉันลงเดี๋ยวนี้นะ!" คิดว่าชีวิตนี้กลัวผู้ชายมากที่สุดแล้ว เพิ่งจะรู้วันนี้ว่ากลัวการขับรถเร็วยิ่งกว่าอีก

"พูดมาก!!"

บรื้นนนนนนนนนน~~~~

"กรี๊ดดดดด"

เอี๊ยดดดดดด!!

เขาเร่งเครื่องตอนเข้าโค้งรถหมุนไปรอบหนึ่ง แต่ชายหนุ่มก็สามารถบังคับรถให้กลับคืนมาได้ ที่รถเสียหลักก็เพราะตกใจเสียงเธอกรี๊ด

แต่เขาก็ไม่ได้ตำหนิอะไร ธนูยังขับรถมุ่งหน้าต่อไป เพราะวันนี้จะแพ้ไม่ได้

"เฮ๊ย!! มันทำอะไรวะ" เพื่อนที่ยืนมองอยู่ข้างสนามต่างก็สงสัย ว่าทำไมรถถึงเสียหลักจนทำให้คู่แข่งแซงไปได้

"กูไม่รู้เหมือนกันว่ะ ตรงนั้นไม่น่าจะเสียหลักได้เลย" เพราะการเข้าโค้งมันเป็นอะไรที่ธนูถนัดมาก ถ้างั้นคงไม่ชนะเกือบทุกสนาม

และเพื่อน ๆ ต่างก็ลุ้นว่าเขาจะแซงพวกนั้นได้ไหม เพราะทิ้งระยะห่างพอสมควร

"กรี๊ดด" จังหวะที่เขาเหยียบคันเร่งจนมิด หัวใจช่อชบาแทบตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม หญิงสาวกรี๊ดอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่กล้ากรี๊ดแรงกลัวว่าเขาจะเสียสมาธิอีก

เอี๊ยดดดดดดด~~ ผ่านไปเพียงไม่นาน รถคันที่เธอนั่งก็ได้มาเบรกและจอดสนิทที่เส้นชัย

พอรถจอดสนิทหญิงสาวก็ลืมตาขึ้น พวกเพื่อนๆ รวมทั้งผู้หญิงของเขาต่างก็วิ่งกรูกันเข้ามา

แต่คนที่เปิดประตูลงรถก่อนกลับเป็นช่อชบา ผู้หญิงที่ทุกคนไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน พวกเพื่อนๆ ต่างก็หยุดแล้วมองหน้ากัน

"เฮ๊ย..มีผู้หญิงติดรถมันมาด้วยเหรอวะ" ยังไม่มีใครรู้ว่าบนนั้นมีอีกชีวิตหนึ่ง

ธนูลงจากรถได้ก็มองตามหลังช่อชบาไป เพราะตอนนี้ยังไปจากตรงนั้นไม่ได้ พวกเพื่อนๆ ที่วิ่งมาก็ยกร่างของเขาลอยขึ้นจากพื้น เพราะความดีใจที่...

"มึงสุดยอดมากเลยว่ะ" มันเป็นอะไรที่น่าทึ่งมาก เพราะเพื่อนๆ เพิ่งเห็นการขับเคลื่อนในแบบนี้ของเขาเป็นครั้งแรก ยิ่งกว่าติดเทอร์โบสะอีก

"ปล่อยกูลงก่อน"

"ทีมของพวกเราฝากความหวังไว้ที่มึงไม่ผิดหวังจริงๆ" แต่พวกเพื่อนๆ ไม่ยอมปล่อย แถมยังโยนเขาลอยขึ้นฟ้าแล้วก็รับไว้ ทำอยู่แบบนั้น 2-3 ครั้ง

"กูรู้แล้ว!! ถ้าพวกมึงไม่ปล่อยกูตอนนี้ มึงได้กินตีนกูแทนแน่" ธนูเริ่มจะเอาจริง

"อะไรวะ มึงไม่รู้หรือไงว่าพวกกูดีใจขนาดไหน" จากที่คิดว่าจะแพ้แน่..เพราะถ้าแพ้คงจะถูกพวกนั้นเหยียดหยามอีกเป็นปี กว่าจะถึงรอบเอาคืนอีกครั้ง

"ปล่อย!!!"

"ปล่อยก็ได้วะ"

"ไปไหนแล้ว" พอเท้าแตะพื้นถนน ชายหนุ่มก็รีบมองซ้ายมองขวา แต่ตอนนี้ไม่เจอเธอแล้ว เขารีบวิ่งกลับมาที่รถ

"ที่รักคะ" แต่ถูกผู้หญิงขวางหน้าไว้ก่อน

"ฉันไม่มีเวลาคุยกับพวกเธอ หลบไป"

"หลังชนะทุกครั้ง เราต้องมีเลี้ยงฉลองกันไม่ใช่เหรอ" ไม่ยอมหลบแถมยังรีบเดินมาควงซ้ายคนขวาคน

"เฮ๊ย..ช่วยกูที" ธนูตะโกนไปหาเพื่อนให้ช่วยมาเคลียร์สถานการณ์ให้ที เคนกับเพื่อนๆ รีบเข้ามา

"มึงจะรีบไปไหนวะ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร" ทั้งๆ ที่ยังสงสัย แต่ก็ช่วยเพื่อนขัดขวางผู้หญิงพวกนี้ไว้ให้

"มึงอย่ารู้เลย" เขาพูดพร้อมกับยันกายขึ้นไปนั่งฝั่งคนขับ แล้วออกตัวรถอย่างเร็ว บรื้นนนนนนนน~

"มันไปคว้ามาจากไหนวะ" เคนหันไปพูดกับเพื่อนอีกคน

"แต่ก็สวยดีนะ นี่ขนาดเห็นแค่แว๊บเดียวเอง" พวกเพื่อนๆ ได้แต่คุยกัน เพราะต่างก็สงสัย ธรรมดาเพื่อนๆ จะรู้จักผู้หญิงของเขาทุกคน แต่กับคนนี้ไม่มีใครรู้จักเลย..

@บริษัท

ที่จริงวันนี้ธนูไม่คิดว่าจะกลับมาที่บริษัท แต่ต้องได้กลับมา..เพราะเธอ

พอไม่เห็นเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะ ชายหนุ่มก็เลยตรงมาที่ห้องทำงานของแม่

แกร้ก~

"แม่"

"แม่ตกใจหมด เข้ามาไม่ให้สุ้มให้เสียง" เกษรยิ่งใจไม่ดี เพราะยังจับคนที่ลอบยิงนางไม่ได้เลย

"แล้วแม่เลขาคนดีของแม่ไปไหน"

"ก็แม่ให้ออกไปกับลูกไม่ใช่เหรอ" นางรีบวางปากกาที่อยู่ในมือ แล้วมองหน้าลูกชาย "ลูกไปทำอะไรน้องหรือเปล่า"