พ่ายรัก นิยาย บท 22

"เรื่องแต่งงานมันเป็นเรื่องใหญ่นะครับแม่ และมันคือชีวิตของผมทั้งชีวิตด้วย แม่จะมาบังคับแบบนี้ไม่ได้" จบคำพูดชายหนุ่มก็ออกจากห้องนั้นมา โดยที่ไม่มองหน้าหญิงสาวเลยด้วยซ้ำ ว่าตอนนี้หน้าเธอซีดขนาดไหน

ที่หน้าซีดเพราะความอาย เธอไม่รู้เลยว่าท่านประธานจะพูดเรื่องนี้ขึ้นมา และจะโต้แย้งก็ไม่ได้ เพราะท่านเป็นถึงคนระดับไหนแล้ว จำเป็นต้องได้ฟังอยู่แบบเงียบ ๆ แต่ที่อาย เพราะถูกปฏิเสธต่อหน้าทุกคน

"แม่ทำอะไรผิดไปหรือเปล่า" เกษรพูดกับลูกชายคนโตแต่สายตาของนางมองมาที่ช่อชบาแบบสำนึกผิด ที่ทำให้ผู้มีพระคุณต้องอายเพราะโดนปฏิเสธ เป็นนางนางก็อายไม่แพ้กัน

คันศรรู้ดีว่าแม่หวังดี และอยากให้น้องเป็นผู้เป็นคน ไม่ทำตัวเกเรแบบนี้ และเขาก็คิดไม่ต่างจากแม่..ผู้หญิงคนนี้ต้องเปลี่ยนแปลงน้องชายของเขาได้แน่

"แม่อย่าคิดมากเลยนะครับ" ตั้งแต่เสียพ่อไป เขาก็พยายามแบ่งเบาภาระของแม่ให้ได้มากที่สุด และเขารู้ดีว่าแม่เหนื่อยมากแค่ไหนที่ต้องเลี้ยงลูกชายถึงสามคน

เย็นวันเดียวกัน.. ที่บ้านช่อชบา

"ทะ..ท่านว่าอะไรนะ?!!" ดอกแก้วถึงกับตกใจ เมื่อได้ยินสิ่งที่เจ้าของบริษัทของลูกพูดมา

"ดิฉันทำให้คุณตกใจไหมคะ คุณยังไม่รู้เรื่องนี้เหรอ" เกษรคิดว่าอยากจะมาคุยกับครอบครัวของช่อชบาแบบเงียบ ๆ โดยปรึกษากับลูกชายคนโตมาแล้ว แต่ทั้งสองไม่รู้ว่าครอบครัวของช่อชบายังไม่รู้เรื่องที่ลูกสาวถูกยิง

"ตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ลูกสาวฉันถูกยิงตั้งแต่เมื่อไหร่?" ดอกแก้วถามออกมาด้วยน้ำตาที่ไหลริน นางถึงกับจุกในอก

แต่นางก็คิดว่าที่ลูกสาวไม่บอกคงกลัวแม่จะตกใจแบบนี้ ก็เลยไม่เล่าให้ฟัง..แต่ถ้าลูกเป็นอันตรายถึงชีวิต นางจะอยู่ต่อไปได้ยังไง

"เมื่ออาทิตย์ที่แล้วค่ะ แกนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลหนึ่งคืน"

วันนั้นเองเหรอ..น้ำตาไหลนองลงมาเป็นสายเมื่อรู้ว่าวันที่ลูกโทรมาบอก ว่าจะค้างบ้านเพื่อนเพราะติดงาน แต่ที่จริงลูกของนางอยู่โรงพยาบาลงั้นเหรอ

"ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้ว่าหนูช่อชบาไม่อยากจะ.."

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณทำถูกแล้วที่เล่าให้ฉันฟัง" เกษรยังพูดไม่จบดอกแก้วก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

ที่เกษรต้องเล่าเรื่องนั้นด้วย เพราะอยากจะขอช่อชบาไปเป็นลูกสะใภ้ กลัวทางนี้ไม่เชื่อว่าคนระดับนางต้องการลูกสะใภ้ที่มีฐานะต่ำกว่า ก็เลยต้องเล่าเรื่องที่ช่อชบามีบุญคุณกับนาง และเกษรก็อยากจะช่วยเหลือครอบครัวของเธอด้วย

"แต่เรื่องนี้ฉันไม่สามารถจะบังคับใจลูกได้ แล้วแต่เด็กเขาเถอะค่ะ" พอแม่ของช่อชบาพูดออกมาแบบนี้ มันยิ่งทำให้เกษรซึ้งใจในครอบครัวนี้ ถ้าเป็นครอบครัวอื่นคงจะกระโดดตะครุบไปแล้ว แต่นี่ดูพวกเขาไม่ยินดียินร้ายอะไรเลย

"ฉันสัญญาว่าจะดูแลหนูช่อชบาให้เป็นอย่างดี ก่อนที่ฉันจะทำอะไรลงไป ฉันอยากจะมาขออนุญาตคุณแม่กับคุณยายของหนูชบาก่อน" และนางก็อยากมาทำความรู้จักกับครอบครัวของเด็กคนนี้ด้วย พอรู้จักครอบครัวของเธอแล้ว มันไม่ทำให้เกษรผิดหวังเลย ถึงแม้บ้านหลังนี้จะเก่าและโทรม แต่จิตใจของเจ้าของบ้านไม่เหมือนกับสิ่งแวดล้อมที่พวกเขาอยู่เลย

พอเกษรยื่นข้อเสนอว่าจะหาที่อยู่ใหม่ให้ หรืออยากจะไปอยู่กับลูกสาวที่บ้านหลังนั้นก็ได้ แต่ทางนี้ขออยู่ที่เดิม

หลังจากเคลียร์เรื่องที่บ้านของช่อชบาเรียบร้อย เกษรก็เริ่มจัดการสิ่งที่วางแผนไว้

เช้าวันต่อมา.. ที่บริษัท

พอช่อชบากลับไปถึงบ้านเมื่อคืนนี้ เธอสังเกตเห็นว่าแม่กับยายมีท่าทางแปลก ๆ แต่พวกท่านก็ไม่ได้พูดเรื่องที่เกษรมาพบ

"ฉันนึกว่าเธอถูกไล่ออกไปแล้ว ยังหน้าด้านกลับมาที่บริษัทนี้อีกเหรอ" นิสาเจอช่อชบาที่หน้าบริษัท เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท จีงรีบเดินตรงเข้าไปทักทาย..

แต่ช่อชบาไม่พูดด้วย เธอรีบเดินหนี

"ฉันพูดด้วย เธอไม่ได้ยินหรือไง แหมทำเป็นหยิ่ง จะถูกเฉดหัวออกจากบริษัทเมื่อไรไม่รู้" แต่นิสาก็ไม่ล้มเลิกความตั้งใจ ยังรีบเดินตามช่อชบาไป

"ฉันพยายามอดทนแล้วนะนิสา ความอดทนของฉันก็มีขีดจำกัดเหมือนกันนะ" หญิงสาวพูดกับผู้หญิงที่เดินมาขวางหน้า

"ว้าวววว เก่งขึ้นเยอะเลย" นิสาแกล้งปรบมือให้

ช่อชบาพยายามนับหนึ่งถึงสิบและหายใจเข้าลึก ๆ

"สถุนแบบเธอ คิดเหรอว่าท่านประธานจะยอมรับมาเป็นลูกสะใภ้" นิสาแกล้งเดินเข้าไปพูดใกล้หูของช่อชบาเหมือนกับคนที่สนิทสนมกัน

"เธออยากเห็นไหมล่ะ" และแล้วความอดทนของช่อชบาก็หมดไป ใครจะยอมถูกเยาะเย้ยถากถางได้ทุกครั้งที่เจอหน้ากันแบบนี้ หญิงสาวก็เลยเป็นคนท้ากลับบ้าง

"หึ!! ฮ่าฮ้าฮ๊าาาา ฉันจะรอดูคนหน้าแตกยับเยินแบบหมอไม่รับเย็บ"

ช่อชบาไม่รอฟังเลยด้วยซ้ำว่านิสาจะพูดอะไร หญิงสาวรีบเดินหนีแต่ก็ไม่ทัน เพราะนิสายื่นเท้าไปขัดขาเธอล้มลงไปเสียก่อน

"โอ้ย" หญิงสาวไม่ได้เจ็บเข่าที่กระแทกลงไปที่พื้นเลย แต่เธอเจ็บแผลที่ถูกยิง ถึงแม้เวลาจะผ่านมาหลายวันแล้ว แต่แผลนั้นก็ยังคงความเจ็บมาโดยตลอด เพราะร่างกายที่ไม่ค่อยได้พักผ่อนก็เลยหายช้า

ชบามองซ้ายมองขวา เพราะตอนนี้พนักงานที่กำลังทยอยกันเข้าบริษัทต่างก็หยุดมอง

"คนอะไรจนแล้วยังซุ่มซ่ามอีก" ก่อนที่นิสาจะไปได้พูดทิ้งท้ายไว้ เพราะต้องการให้ช่อชบาเจ็บปวดกับคำพูดของตัวเองให้มากที่สุด

..อีชบาแก้ว มึงไม่มีทางได้ดีไปกว่ากูแน่!! เพราะนิสาอุตส่าห์ลงทุนแย่งผู้ชายของช่อชบามาได้แล้ว แต่ผู้ชายคนใหม่กลับเพอร์เฟคและเพียบพร้อมมากกว่าคนที่ถูกแย่งมาเสียอีก.. มันก็เลยยิ่งทำให้นิสาโกรธแค้นและอิจฉาริษยาหนักขึ้น

"หนูชบา" จังหวะที่ช่อชบากำลังพยายามลุกอยู่นั้น เกษรก็ได้ลงจากรถที่หน้าบริษัทพอดี..นางรีบเดินตรงเข้ามาพยุงเธอให้ลุกขึ้น

"หนูเป็นอะไร เจ็บแผลเหรอ" เกษรเห็นช่อชบากุมตรงที่ถูกยิงไว้

"เจ็บค่ะ" เธอไม่คิดจะโกหก ก็มันเจ็บจริง ๆ เจ็บมากด้วย