พ่ายรัก นิยาย บท 23

"ถอยไปนะ" หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ หวาดกลัว มือไม้สั่น

แต่ชายหนุ่มไม่ยอมถอย เขายังโน้มใบหน้าลงมาใกล้ริมฝีปากบาง

มือเรียวผลักอกเขาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้ได้มากกว่านี้ แต่มีเหรอที่จะสู้แรงของเขาได้

ช่อชบาเริ่มหายใจติดขัด จะเรียกว่าหายใจไม่ออกเลยก็ว่าได้ หญิงสาวพยายามหายใจเข้าให้ลึกที่สุด

มือที่ดันอกเขาอยู่นั้น สั่นจนคนที่เป็นเจ้าของหน้าอกสัมผัสได้

"เธอคงจะรังเกียจฉันมากสินะ แล้วแบบนี้ยังอยากจะมาเป็นเมียฉันอยู่อีกเหรอ" เขาพูดทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ถอยออกจากใบหน้างามนั้นเลย

"ออกไป!" หญิงสาวไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำว่าเขาพูดอะไรออกมา เพราะอาการหวาดกลัวของเธอมันหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนแทบจะเป็นลม

แต่อยู่ดี ๆ ชายหนุ่มก็..

"อืมมมมม!!!" เขาจูบเธอแบบไม่รอช้า ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงที่ไหนทำท่าทางรังเกียจเขามากขนาดนี้

มือเรียวที่ผลักหน้าอกแน่น ๆ ของชายหนุ่มอยู่นั้น ก็เริ่มผ่อนคลายลงเรื่อย ๆ จนไม่มีอาการสั่นหรือหวาดกลัวเหลือให้เห็นเหมือนช่วงแรกที่ถูกเขาสัมผัส

ลิ้นหนาสอดแทรกเข้าไปสัมผัสในโพรงปากแบบคนที่ชำนาญเรื่องนี้ ชายหนุ่มตวัดลิ้นวนไปมา บางจังหวะเขาก็ดูดความหอมหวานของเธอออกมาลิ้มรส

"อืออ" ทำไมหวานจัง.. ธนูได้แต่คิดในใจ สัมผัสของเธอแปลกใหม่มาก เขาเคยจูบกับผู้หญิงอื่นมามากก็จริง แต่ไม่เคยได้รับสัมผัสแบบนี้จากผู้หญิงพวกนั้นเลย

แกร่ก~ แอดดด~ ประตูห้องได้ถูกเปิดเข้ามาเบา ๆ และเพียงไม่นานประตูนั้นก็ปิดลงเบา ๆ เหมือนเดิม เมื่อคนที่เปิดเข้ามานั้น เห็นว่าในห้องเกิดอะไรขึ้น แต่ทั้งสองที่กำลังล่องลอยอยู่บนปุยเมฆกลับไม่รู้เลยว่ามีคนเข้ามา

"มีอะไรครับแม่"

"จุ๊จุ๊" เกษรรีบลากแขนของคันศรให้ออกห่างจากห้องนั้น ที่จริงนางจะเข้ามาดูก่อนที่จะออกไปบริษัทว่าช่อชบาฟื้นหรือยัง

แต่พอเห็นภาพนั้นแล้วเกษรก็พอใจมาก นางคิดไว้แล้วไม่มีผิด ลูกชายของนางต้องสนใจผู้หญิงคนนี้มากแน่

เวลาผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ ชายหนุ่มได้ปล่อยหญิงสาวออกจากพันธนาการ ดวงตาของทั้งสองสบกันโดยไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมา

ใบหน้าคมกำลังจะโน้มลงไปจูบอีกครั้งเหมือนต้องมนต์ หญิงสาวรีบเบือนหน้าหนีก่อนที่จะถูกเขาจูบ

พอเธอปฏิเสธ สติชายหนุ่มก็ค่อย ๆ กลับมา ธนูรีบปล่อยมือออกจากผนังที่กั้นขวางเธอไว้ แล้วถอยหลังออกมา

พอได้จังหวะช่อชบาก็รีบออกจากห้องนั้นไป

"ทำไม..มันคืออะไร" ใจหญิงสาวสั่น แต่ไม่ได้สั่นเหมือนทุกครั้งที่หวาดกลัว ความรู้สึกมันแปลกกว่าทุกครั้งที่ใกล้ชิดผู้ชาย

"คุณผู้หญิงออกไปแล้วค่ะ" แม่บ้านเห็นเธอเดินเหม่อลอยลงมาจากชั้นบนก็เลยชิงพูดขึ้นมาก่อน

"ค่ะ" คำพูดของป้าแม่บ้านไม่ได้เข้าหูเลย..แต่ก็ตอบไปแบบเรียบเฉย

"คุณผู้หญิงสั่งไว้ให้คุณทานข้าวทานยา แล้วกลับขึ้นไปพักผ่อนค่ะ ป้าเตรียมไว้ให้หมดแล้วนะคะ"

"คะ?..เอ่อ..ค่ะ" ช่อชบารีบเรียกสติตัวเองให้กลับมา

พอเธอนั่งทานข้าวไปได้สักพัก ผู้ชายที่ทำให้สติของเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวก็ได้เดินลงมาจากชั้นบน

"คุณผู้หญิงสั่งว่าให้คุณหนูเข้าบริษัท..วันนี้มีประชุมค่ะ" แม่บ้านเรียกธนูแบบนี้มาจนชินปาก

"ผมโตแล้วนะครับป้า ยังจะเรียงคุณหนูอยู่อีก" เขาตำหนิแม่บ้าน แต่สายตามองไปดูผู้หญิงที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่ เธอไม่มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ

"แต่คุณหนูก็ยังเป็นเด็กสำหรับป้าอยู่ดี" นางเลี้ยงของนางมาตั้งแต่เล็ก ๆ

"เดี๋ยวผมแวะเข้าบริษัทแป๊บหนึ่งก็ได้..วันนี้มีธุระด้วย"

"คุณผู้หญิงบอกให้แต่งตัวเรียบร้อยค่ะ วันนี้ประชุมผู้ถือหุ้นด้วย" ป้าตะโกนตามหลังไป เมื่อเห็นเขาอยู่ในชุดสไตล์เดิมของเขา

"ถ้างั้นผมไม่เข้า" ธนูหยุดแล้วหันกลับมาพูดกับแม่บ้าน แต่สายตาของเขามองไปที่ช่อชบา ถ้าเธอบอกให้เขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาก็จะไปทำ

แต่นี่เธอไม่มองหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ

@บริษัท

เช้าวันต่อมาที่บริษัท

"คุณธนู" สาว ๆ ต่างก็มองตามชายหนุ่มที่อยู่ในชุดหนังสีดำ แบบหล่อเท่

แต่ธนูก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงพวกนั้นเขาเดินมาที่ลิฟต์แล้วกดขึ้นชั้นบน

จังหวะที่ลิฟต์กำลังจะปิดนิสารีบหอบเอกสารวิ่งเข้ามา "ขอไปด้วยคนค่ะ"

พอธนูได้ยินเสียงคนขอขึ้นลิฟต์ด้วย เขาก็รีบกดให้มันเปิดออกอีกครั้ง

"ขอบคุณค่ะ..อุ๊ย..คุณธนู นิสานึกว่าใคร" แกล้งทำเป็นไม่รู้ทั้ง ๆ ที่เห็นว่าเขามายืนรอลิฟต์

แต่ธนูก็ไม่ได้ทักทายกลับ เขายืนเอามือล้วงกระเป๋าหลังพิงผนังลิฟต์ไว้

"คุณธนูยิ่งดูยิ่งหล่อเท่นะคะ" เริ่มป้อนคำหวาน เพราะเคยทำสำเร็จกับวัลลภมาแล้ว

"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มจำเป็นต้องขอบคุณเพราะเธอชมต่อหน้าขนาดนี้ และเพียงไม่นานลิฟต์ก็ได้เปิดออกที่ชั้นผู้บริหาร "คุณจะขึ้นมาชั้นนี้เหมือนกันเหรอครับ"

"อุ๊ยแย่จัง..นิสาลืมกดชั้นที่จะมาส่งเอกสารเลยค่ะ เพราะมัวมองคุณเพลิน" พูดและก็ยังเดินตามหลังเขาออกจากลิฟต์นั้นมา

เพราะว่าวันนี้นิสาเห็นช่อชบามาทำงาน เธอต้องอยู่บนชั้นนี้แน่

"อุ๊ย!" แฟ้มเอกสารในมือกำลังจะร่วงลง ธนูก็เลยรีบเข้าไปช่วยไว้

"ขอบคุณค่ะ" ขอบคุณธรรมดาโลกไม่จำ นิสาซบใบหน้าลงที่อกของธนูเพื่อเป็นการขอบคุณ เพราะตอนนี้ช่อชบากำลังมองมา

ไม่ได้มองมาแค่ช่อชบา ริสาก็มองมาเช่นกัน "นิสาเธอทำอะไร"

"พี่ริสา" นิสารีบหันไปที่ต้นเสียง

"ทำไมเธอมาอยู่ตรงนี้" ธนูไม่ได้สนใจสองพี่น้องนั้นเลย เขาเดินเข้ามาหาช่อชบา เพราะตอนนี้ช่อชบานั่งอยู่ในตำแหน่งเลขาของคันศร