พ่ายรัก นิยาย บท 39

[บริษัท]

ไม่ว่าธนูจะห้ามยังไงช่อชบาก็ยังดื้อดึงที่จะมาทำงานเหมือนเดิม ที่เธอมาทำงานไม่ใช่ว่าชอบในความลำบาก..แต่เพราะเขาไม่ชัดเจน

"อุ๊ย..เด็กเส้นมา หลบได้ก็หลบนะพวกเธอ" เสียงใครบางคนพูดขึ้นเมื่อเห็นช่อชบาเดินเข้ามาในบริษัท

"เส้นใหญ่ด้วยสิ..ใหญ่ถึงขั้นเอาครอบครัวมาไว้ที่บ้านของบริษัทได้" หน่วยเสริมพูดแทรกขึ้นได้เร็วมากโดยไม่ต้องนัดหมายอะไรกัน

แต่ช่อชบาก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน.. หญิงสาวกลืนสิ่งที่พวกเขาพ่นออกมาลงคอให้หมด..เหมือนทุกครั้งที่เธอเคยทำ แล้วก็เดินมารอลิฟต์กับพนักงานอีกหลายคนเพื่อที่จะขึ้นไปชั้นบน

"พวกเธออย่าเพิ่งเข้าลิฟต์นะ เห็นไหมเด็กเส้นนางจะขึ้น" เพื่อนหลายคนที่ยืนรอลิฟต์อยู่ต่างก็ถอยออกมา ท่าทางแบบนี้ไม่ใช่เกรงใจเลย..แต่ทำเหมือนเธอเป็นตัวเชื้อโรคยังไงยังงั้น

ทำไมฉันต้องเป็นฝ่ายยอมพวกเขาตลอดด้วย พอความคิดนี้พุ่งเข้ามาช่อชบาก็ตวัดสายตาไปที่...

"สักแต่มีปากเอาไว้พูดถากถางคนอื่น"

"มึงว่าใคร!"

"จัดการมันเลยนิสา" ใช่แล้วคนที่พูดประชดประชันอยู่ก็คือนิสาและมยุรี ที่มยุรียุยงส่งเสริมเพิ่มไม่ใช่ว่ารักเพื่อนอะไรนักหนา แค่อยากจะให้ฉิบหายไปพร้อมกันทั้งสองคน พอยุเสร็จก็ถอยออกมา

ส่วนนิสาเดินตรงเข้าไปหาคนที่ปากเก่งกล้าต่อกรกับเธอ

คว้าก!! มือนิสายื่นไปคว้าผมช่อชบากระชากเข้ามา "รู้สึกว่ามึงจะปากเก่งมากนะอีชบาแก้ว" ฝ่ามืออีกข้างยกขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมที่จะฟาดลงใบหน้าของอีกฝ่าย

"ปล่อยนะ!!" ถ้าเป็นแต่ก่อนช่อชบาอาจจะต่อสู้ แต่ตอนนี้เธอต้องพยายามเลี่ยงความรุนแรงไว้ก่อน

พนักงานหลายคนได้แต่ยืนมองไม่มีใครคิดจะช่วยเลย.. แม้แต่เอมอรคนที่ขอเป็นเพื่อนสนิทกับช่อชบาก็อยู่แถวนั้น คนนี้ก็ไม่ธรรมดาขี้อิจฉาริษยาอยู่เหมือนกันที่ช่อชบาได้ขึ้นไปอยู่สูงสุดในเวลาอันรวดเร็ว

"ตบกันสักทีสิ" มยุรีแอบพูดเบาๆ เพราะถ้าใครมีเรื่องกันในบริษัท ไม่ว่าจะถูกหรือผิดก็ต้องถูกไล่ออกทั้งคู่

ตุ๊บ!!

"โอ้ย! อีชบาแก้วมึงถีบกูทำไม!!"

ช่อชบาไม่อาจปล่อยให้นิสาทำร้ายเธอได้ หญิงสาวก็เลยยกเท้าข้างที่ถนัดขึ้นมาถีบเข้าท้องน้อยของนิสาอย่างแรง เพราะเธอต้องเอาให้คู่ต่อสู้จอดสนิทก่อน แต่แรงกระแทกมันทำให้หญิงสาวกระเด็นล้มลงมาอีกฝั่ง

นิสาลุกขึ้นมาได้ก่อน ก็รีบตรงเข้าไปหวังจะทำร้ายช่อชบา เพราะโมโหที่ถูกถีบจนกระเด็นแบบนี้

"โอ้ย" จังหวะที่ล้มลงไปช่อชบาเกิดจุกท้องมาก ตอนนี้หญิงสาวนอนลงกับพื้นแล้วกุมท้องไว้แน่น

"มึงอย่ามาตอแหลนะ กูยังไม่ได้ทำอะไรมึงเลย มึงคิดว่ามึงทำแบบนี้แล้วกูจะหยุดเหรอ" นิสาพูดโดยที่ไม่ได้หยุดเดินเข้ามาหาช่อชบาที่นอนดิ้นพล่านอยู่พื้นด้านหน้า

"ผู้จัดการเข้าไปช่วยหน่อยสิคะ" คนที่เห็นเหตุการณ์ เห็นว่าผู้จัดการทั่วไปก็ยืนอยู่ตรงนั้นแต่ไม่เห็นจะเข้าไปห้ามเลย

"พวกเขาอยากมีเรื่องกันก็ปล่อยเขาไปสิ..สนุกดีออก" มันคือคำพูดของริสา ผู้จัดการที่ทุกคนต้องให้ความเคารพ

ที่ริสาทำเป็นเฉยไว้ก่อน เพราะตอนนี้น้องสาวตัวเองได้เปรียบ

"หยุด!!" จังหวะที่นิสากำลังจะทำร้ายช่อชบา ก็ได้ยินเสียงระฆังดังมาจากด้านหลังจนทุกคนมองไป

ใบหน้างามที่กำลังซีดเผือด เพราะความกลัวว่านิสาจะทำร้ายตัวเองซ้ำ..ก็เริ่มมีสีเลือดขึ้นมา เมื่อเห็นว่าคนที่จะช่วยได้กำลังตรงเข้ามาหา "คุณแม่"

"หนูชบา??!" จังหวะที่ร้องเข้ามาห้ามเกษรรู้ดีว่าพนักงานกำลังมีเรื่องกัน แต่พอรู้ว่าคนที่มีเรื่องหนึ่งในนั้นก็คือลูกสะใภ้ นางก็ตกใจมาก และยิ่งเห็นสภาพของลูกสะใภ้แล้วมันทำให้นางโมโห