พ่ายรัก นิยาย บท 41

"ทำแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันมีความผิดอะไร พวกเขาอยากมีเรื่องกันเอง" มันคือคำพูดของริสาผู้จัดการทั่วไป เพราะวันนั้นเธอก็อยู่ในเหตุการณ์ด้วย และหนึ่งในหมายจับก็มีชื่อของเธอ

"การที่เห็นเหตุการณ์แบบนี้ ถ้าพวกคุณนิ่งเฉยยืนดู ก็ถือว่ามีความผิดสมรู้ร่วมคิด เพราะในคลิปทางตำรวจไม่เห็นมีใครห้าม และไม่มีใครตะโกนให้คนเข้ามาช่วยเลย ถือว่าทุกคนสมรู้ร่วมคิดและร่วมมือกัน"

"ฉันไม่ยอมรับ ฉันจะจ้างทนาย"

"ได้เลยครับพวกคุณมีสิทธิ์เรียกทนายได้ทุกคน แต่วันนี้ขอเชิญพวกคุณไปที่โรงพักก่อน"

"ทำไมฉันต้องถูกจับด้วย ฉันไม่ได้ทำผิดอะไรสักหน่อย" มยุรีโมโหที่มีชื่อตัวเองอยู่ในนั้นด้วย

"เธอนั่นแหละตัวดีเลยมยุรี ตัวยุยงส่งเสริม" ตอนนี้มยุรีและนิสาต่างก็โทษกันไปมา

"แกนิสัยเสียเองต่างหาก! อีลูกคุณหนูถ้าฉันพูดขัดแก ฉันก็จะเป็นหมาหัวเน่าน่ะสิ"

เจ้าหน้าที่ตำรวจได้เข้ามาแยกทั้งสองออกก่อน เพราะเริ่มจะวุ่นวายไปกันใหญ่ ส่วนธนูได้แต่ยืนมองดูคนใจดำพวกนี้กัดกันเอง

ถ้าเป็นผู้ชายเขาไม่ปล่อยให้เดินออกไปได้สวยหรูขนาดนี้หรอก มันต้องได้เย็บสักเข็มสองเข็ม

พอจบเรื่องทุกอย่างธนูก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของทนายประจำบริษัทจัดการ

ส่วนเขาต้องรีบกลับไปหาเธอ เพราะกลัวว่าจะไม่มีใครพาเข้าห้องน้ำ

"หึ" เกษรและคันศรได้แต่นึกขำ ถึงแม้ว่าจะวุ่นวายหน่อย แต่เดี๋ยวทุกอย่างก็ผ่านไป และตอนนี้คงจะได้ประกาศหาพนักงานใหม่อีกหลายตำแหน่งเลย

"เวลาน้องเราเอาจริง..น่ากลัวนะ"

"ผมก็ไม่คิดว่าจะเห็นมันเป็นแบบนี้" ใครจะไปคิดว่าผู้ชายเกเร ใครบอกใครสอนก็ไม่เอาความ แถมดื้อรั้นไม่ฟังใครเลย ไม่พอใจอะไรก็หนีออกจากบ้านไปเที่ยวเตร่กว่าจะกลับ เป็นอาทิตย์ ๆ เห็นเพื่อนดีกว่าครอบครัว

"เรื่องของน้องเอาไว้ก่อน แต่เรื่องของเราจะเอายังไง..ตอนนี้น้องแซงไปแล้วนะ"

"เรื่องของผมหมายความว่ายังไงครับ"

"ก็อายุอานามของเราไม่ใช่น้อยแล้ว สมควรที่จะมีหลานให้แม่อุ้มได้แล้ว"

"แม่คิดอะไรอยู่ ผมไม่ได้เกเรเหมือนเจ้าธนูมันสักหน่อยที่จะต้องจับแต่งงาน" คันศรเริ่มขนลุกซู่เมื่อแม่หันมาทางตัวเองบ้าง

"แม่ให้เวลาเรา 3 เดือน ถ้าไม่มีใครถูกใจเดี๋ยวแม่จะจัดการให้"

"แม่ครับผมไม่ใช่เด็กๆ แล้วนะ ผมใกล้จะ 30 แล้ว"

"ก็ลูกใกล้จะ 30 ไง ลูกต้องมีครอบครัวเป็นของตัวเองได้แล้ว"

คันศรรีบขอแยกออกจากแม่ก่อนที่ความคิดของท่านจะบรรเจิดมากกว่านี้

วันต่อมา..

"อะไรนะคะ" พอเนตรนภาเห็นคำสั่งย้ายถึงกับตกใจ

"ใช่ค่ะคำสั่งย้าย ให้คุณรับตำแหน่งผู้จัดการทั่วไป" เอกสารสำคัญของบริษัทฝ่ายบุคคลได้นำมายื่นให้กับเนตรนภาที่แผนกด้วยตัวเอง

"พวกคุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่า ฉันเนี่ยนะ" เนตรนภารับซองนั้นมาเปิดดู มันเป็นชื่อของเธอจริงๆ

..สวรรค์มองเห็นเธอแล้วเหรอ..เพราะต่อจากนี้ไปชีวิตของเธอจะเปลี่ยนไปมาก..เงินเดือนเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว..มีรถประจำตำแหน่ง..มีสวัสดิการมากมายที่รออยู่

ตัดมาอีกมุมหนึ่ง..

"ทำไมพวกเราถึงฝึกงานไม่ผ่านคะ" มันคือเสียงเอมอร..ใช่แล้ววันนั้นเอมอรไม่ได้ถูกจับไปด้วย เพราะความฉลาด ไม่เข้าใกล้กล้องวงจรปิดและกลุ่มที่มีเรื่องมากเกินไป แต่ฉลาดไม่เท่ากับธนู ตอนนี้ใครที่เข้ามาทำงานรุ่นเดียวกับช่อชบาเขาไม่ให้ผ่านงานสักคน เพราะคนพวกนี้ไม่มีความจริงใจให้กับภรรยาเขาเลย

วันต่อมา..

"คุณทำอะไร" พอช่อชบาได้รับโทรศัพท์จากเอมอรที่เล่าเหตุการณ์ให้ฟังทุกอย่างเธอก็เลยรีบถามเขาดู