พ่ายรัก นิยาย บท 55

พอทานยาคุมเข้าไปแล้ว เนตรนภาพยายามนับนิ้วดูว่า เธอเริ่มมีอะไรกับเขาตั้งแต่ตอนไหน "จะทันไหมน้าา" หญิงสาวกลัวว่าจะท้องขึ้นมาอีกครั้ง ถ้าเป็นแบบนั้นเขาคงคิดว่าเธอต้องการจะจับเขาแน่เลย

สายๆ ของวันเดียวกัน..

เนตรนภาได้เอางานขึ้นมาส่งที่ชั้นผู้บริหาร จังหวะนั้นเห็นดวงตากำลังเก็บของบนโต๊ะ ด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย

"พี่ดวงตาเป็นอะไรคะ แล้วเก็บของทำไม" เธอไม่รู้ว่าหนึ่งในคนที่พูดว่าให้เธอมีดวงตาอยู่ด้วย

"ผู้จัดการช่วยพี่ด้วย พี่ถูกไล่ออก"

"พี่ถูกไล่ออกได้ยังไง"

"พี่ขอโทษที่พูดล่วงเกินผู้จัดการไป พอคุณคันศรได้ยินก็สั่งไล่ทุกคนออก"

"พูดล่วงเกินนภาเหรอคะ" เธอนึกขึ้นได้คงจะเป็นเรื่องยาคุมนั้นแน่

"พี่ขอโทษ ให้พี่คุกเข่าพี่ก็ยอม"

"ไม่นะคะ" หญิงสาวรีบคว้าดวงตาไว้ก่อนที่จะคุกเข่าตามที่พูด

"ช่วยคุยกับคุณคันศรให้พี่ที"

"จะให้ฉันคุยอะไรกับเขา"

"คุยอะไรก็ได้ค่ะ พี่ยังมีลูกต้องเลี้ยงดู" เนตรนภาถึงกับจุกเมื่อพูดถึงเรื่องลูก เพราะนั่นคือหัวอกเดียวกันกับเธอ

"พี่รออยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันมา" หญิงสาวรีบเดินมาที่ห้องทำงานของเขา แต่ก็ไม่เห็นเลขานั่งอยู่หน้าห้อง

มือเรียวยื่นไปหวังจะเปิดประตู แต่ก็เกิดเปลี่ยนใจ เพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับเขา เธอจะมีอิทธิพลมากพอที่จะขอร้องไม่ให้เขาไล่พนักงานออกได้เหรอ แต่ถ้าไม่ลองก็ไม่รู้..หญิงสาวก็เลยเปิดประตูเข้าไปแบบถือวิสาสะ

"ขอโทษค่ะ" ภาพที่เธอเห็นเมื่อเข้ามา ลูกศรกำลังทำอะไรกับเนคไทเขาอยู่สักอย่าง

"เดี๋ยวผมทำเองครับ" คันศรกำลังจะออกไปประชุมนอกบริษัท แต่ลูกศรเห็นว่าเนคไทเขาเบี้ยวก็เลยขอจัดให้

"เดี๋ยวฉันค่อยเข้ามาใหม่ค่ะ"

"คุณมีอะไรจะคุย" เขาถามเพื่อให้เธอหยุดแต่หญิงสาวไม่หยุด เธอเปิดประตูออกมาจากห้อง

พอออกมาได้ ก็มองไปดูดวงตาที่กำลังยืนรอความหวังจากเธออยู่ เนตรนภาก็เลยหันกลับไปเปิดประตูนั้นอีกครั้ง

"คุณไล่พนักงานออกทำไม"

"คุณรู้เหรอว่าผมไล่..แล้วทำไมคุณถึงไม่รู้ล่ะว่าไล่ออกด้วยเหตุผลอะไร"

ลูกศรก็ยืนอยู่ตรงนั้น มองดูหน้าทั้งสองคนที่กำลังคุยกัน แต่ท่าทางของทั้งสองที่คุยกันมันเปลี่ยนไป..ไม่เหมือนแต่ก่อน

"ก็เพราะฉันรู้เหตุผลไง ก็เลยเข้ามาถามว่าคุณไล่พวกเขาออกทำไม"

"ที่ผมไล่ออก ก็เพราะคุณไม่รู้เหรอ"

"ทำไมฉันจะไม่รู้ล่ะ แต่เรื่องแค่นั้นถึงขั้นต้องไล่ออกเลยเหรอ ครอบครัวของพวกเขาจะทำยังไง คุณรู้ไหมว่าพวกเขาคือหัวหน้าครอบครัว"

ลูกศรพอจะเดาออกแล้วว่าทั้งสองคุยกันเรื่องอะไร เพราะตอนขึ้นมาก็พอจะได้ยินพนักงานด้านล่างคุยกันอยู่บ้างเรื่องยาคุมของผู้จัดการ แต่ที่ไม่รู้ทำไมคันศรถึงโมโหที่พนักงานพูดเรื่องนี้จนถึงขั้นไล่ออก

"แต่คนพวกนั้นเอาเรื่องของคุณไปเม้าท์กันกระจาย ทำไมคุณถึงต้องมาขอร้องแทนพวกนั้นด้วย"

"ก็เพราะมันเรื่องของฉันไง แล้วคุณมาเกี่ยวอะไรด้วย"

ลูกศรก็สงสัยเหมือนกัน เขาเกี่ยวอะไรด้วย ทำไมต้องโมโหถึงขั้นเป็นไล่พนักงาน

"ทำไมผมจะไม่เกี่ยว ก็ไอ้ที่คุณกินยาคุมนั่น เพราะผมเป็นคนทำไม่ใช่เหรอ"

"ห๊า" ลูกศรได้ยินเต็มสองหู และไม่สามารถที่จะคิดเป็นอื่นไปได้

"คุณพูดอะไร" เนตรนภามองดูหน้าลูกศร..ทำไมเขาถึงกล้าพูดต่อหน้าผู้หญิงของเขาล่ะ

"คุณลูกศรช่วยยกเลิกประชุมนอกบริษัท วันนี้ผมไม่ว่างแล้ว..และคุณก็ออกไปก่อน"