พ่ายรัก นิยาย บท 59

"แล้วคุณจะเก็บมันไว้ทำไม" ถึงแม้ว่ามันจะเป็นของชิ้นเดียวที่เธอทิ้งไว้ให้เขาดูต่างหน้า แต่ก็ไม่น่าจะเก็บมันไว้

"ถ้าไม่เก็บไว้คุณจะให้ผมทิ้งหรือไง เผื่อเจ้าของกลับมาถามเอาคืน"

"คุณ!" หญิงสาวอายจนหน้าแดง ที่อายเพราะกางเกงชั้นในของเธอมันเก่ามากแล้ว แต่โชคดีที่เอวไม่ยุ่ย

"แล้วคุณมาจอดทำอะไรที่ปั๊มน้ำมัน..อย่าบอกนะว่าจะนอนอยู่ที่นี่"

"ถ้าไม่นอนที่นี่ จะให้ฉันไปหาที่นอนที่ไหน มืดค่ำขนาดนี้แล้ว"

"เนตรนภาคุณลืมไปหรือเปล่าว่าคุณเป็นผู้หญิง โรงแรมก็มีทำไมไม่ไปพัก"

"เรื่องที่พักคุณไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอกค่ะ ข้างโรงเลื่อยฉันก็เคยนอนมาแล้ว" หญิงสาวพูดออกมาเสียงแผ่วเบามาก เพราะตอนหนีออกมาจากพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยงเธอไม่มีที่จะไป ที่ไหนพอจะซุกหัวนอนได้หญิงสาวก็พึ่งที่นั่น

พอเขาได้ยินถึงกับจุก พูดอะไรไม่ออก เขาเพิ่งมารู้ว่าเธอเป็นเด็กกำพร้า ก็ตอนที่บอกว่ามีลูกกับเขา ชายหนุ่มถึงเริ่มสืบทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเธอ

คันศรพาเนตรนภามาพักที่โรงแรม ชื่อดังของจังหวัดเชียงใหม่ ทีแรกเขาจะให้เธอนั่งรถของเขามาด้วย..โดยการทิ้งรถของเธอไว้ที่ปั๊มนั้น แต่เนตรนภาไม่ยอม มันเป็นของชิ้นเดียวที่เธอหวงมาก เพราะเธอเก็บเงินซื้อด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง กว่าจะส่งงวดหมดก็ตั้งหลายปี

พอเธอไม่ยอมเขาก็เลยจำเป็นต้องได้ทิ้งรถตัวเองไว้ที่ปั๊มนั้น แล้วขับรถของเธอมาสิบกว่ากิโลเมตรก็ถึงเชียงใหม่

"ทำไมถึงมาพักที่นี่"

"ที่นี่บรรยากาศดี" เขาแค่อยากจะพาเธอมาพักที่ดีๆ โรงแรมนี้เวลามาเที่ยวทีไรชายหนุ่มชอบจะมาพักที่นี่

แต่เนตรนภากลับคิดไม่เหมือนกับเขา เธอคิดว่าน่าจะพักที่ลำพูนหรือไม่งั้นก็ไปพักที่ลำปางเลย เพราะจะได้ย่นระยะทางกลับบ้านหน่อย ตอนนี้คิดถึงลูกแทบใจจะขาด

..ห้องสวีท.. เขาเปิดห้องสวีทห้องที่แพงที่สุด เพื่อให้เธอได้พักผ่อนคืนนี้

"คุณหิวหรือยัง เดี๋ยวพนักงานก็คงจะเอาอาหารขึ้นมาส่ง"

"หิวค่ะ"

พอได้ยินว่าเธอหิว ชายหนุ่มรีบโทรลงไปเร่งให้เขารีบจัดเตรียมอาหารขึ้นมา เพราะกลัวว่าเธอจะนอนหลับก่อน

ถึงแม้จะรีบแต่ก็ไม่ทัน พอวางโทรศัพท์หันกลับมาอีกทีเธอนอนหลับไปแล้ว

"ไหนบอกว่าหิวไง คงจะเหนื่อยมากสิท่า" ชายหนุ่มเดินไปนั่งลงข้างเตียง แล้วลูบผมคนตัวเล็กเบาๆ

"คุณอย่าหนีผมไปไหนอีกนะเนตรนภา ผมคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ" เขานั่งมองดูหน้าเธออยู่แบบนั้น ถ้ารู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นเธอ เขาคงจะไม่ทิ้งเวลา ให้มันล่วงเลยมาถึงขนาดนี้

เช้าวันต่อมา..

"คุณทำอะไร" เขาตื่นขึ้นมาก็พบว่าเธอนั่งอยู่ที่โต๊ะอีกมุมหนึ่งของห้องนั้น

"ทานข้าวค่ะ"

"นั่นมันอาหารเมื่อคืนนี้นะ" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นมาเอาช้อนออกจากมือ เพราะเขาคิดว่าเธอจะตื่นขึ้นมากลางดึกคงจะหิว ก็เลยยังไม่ให้ใครเก็บลงไป..แต่นี่มันก็เลยมาหลายชั่วโมงแล้ว

"ไม่เป็นไรค่ะฉันกินได้" นับประสาอะไรกับค้างแค่คืนเดียว 2-3 คืนยังเคยกินมาแล้วเลย

"ผมไม่ให้กิน" เขารู้ว่าแต่ก่อนเธอไม่มีทางเลือก แต่ต่อจากนี้ไปเขาจะไม่ปล่อยให้เธอลำบากแบบนั้นอีก

สองชั่วโมงผ่านไป..

"รถล่ะคะ" เขาพาเธอขึ้นรถของโรงแรมออกมา หญิงสาวก็เลยสงสัยว่ารถของเธอหายไปไหน

"ผมให้คนขับกลับไปแล้ว เดี๋ยวเราจะไปขึ้นเครื่องกัน" คันศรไม่อยากจะให้เธอเหนื่อยมากเกินไป

ชายหนุ่มพยายามขยับช่วงล่างให้เบาที่สุด แก่นกายลำใหญ่ของตัวเองก็ไม่กล้าส่งเข้าไปให้สุดลำ ได้แค่ถูไถอยู่รอบนอก แต่มันก็สร้างความเสียวซ่านให้เขาอีกรูปแบบหนึ่ง

เวลามีอะไรกับเธอเขาไม่ชอบที่จะพูดและมีเสียง แม้กระทั่งเสียงครางก็ยังไม่ค่อยปล่อยออกมา

"อื้อ..อื้อ..อื้อ.." ต่างกับอีกคนซึ่งเวลาเขากระแทก เธออดที่จะครวญครางไม่ได้ เพราะความเสียวที่เขามอบให้ มันทำให้เก็บเสียงไม่อยู่

แต่ชายหนุ่มก็ชอบมาก ถ้าเธอหยุดเมื่อไหร่ เขาเริ่มเล้าโลม โดยการดูดที่หน้าอก จนหญิงสาวมีเสียงครางขึ้นมาอีกครั้ง

สายๆ ของวันต่อมา..

"อ้วกกก" คนที่อ้วกไม่ใช่เนตรนภา แต่กลับเป็นคันศร เขาวิ่งไปอาเจียนในห้องน้ำนับครั้งไม่ได้แล้ว

"คุณเป็นอะไร ไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือเปล่า" หญิงสาวอุตส่าห์ลุกแต่งตัวแต่เช้า เพื่อที่จะไปหาลูกที่โรงพยาบาล แต่กลับมาเสียเวลากับเขาที่มัวแต่อาเจียน

"ผมก็ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาก็เวียนหัว"

@โรงพยาบาล

เขาดูท่าทางจะไม่สบายมาก เนตรนภาก็เลยขอมาที่โรงพยาบาลคนเดียว แต่คันศรก็ไม่ยอม ยังหอบสังขารตัวเองพาเธอมา

"ลูกเป็นอะไร" เกษรเห็นลูกชายท่าทางแปลกๆ แถมยังอาเจียนด้วย

"เวียนศีรษะครับแม่ ตื่นมาอ้วกตั้งแต่เช้าแล้ว" ช่วงที่คันศรคุยกับแม่อยู่นั้นเนตรนภากำลังชื่นใจลูกรัก แบบไม่สนใจผู้เป็นพ่อเลย

"แม่ว่าไปตรวจหน่อยก็ดีนะยังไงก็อยู่โรงพยาบาลแล้ว..แต่ถ้าเมียแกท้องแม่คิดว่าแกคงแพ้ท้องแทนเมียแน่เลย" เกษรยังไม่รู้ว่าตอนนี้ลูกสะใภ้กำลังท้อง

"แพ้ท้องแทนเมีย?"