พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 115

จริงเหรอ?

ฮั่วเสวียนตื่นเต้นดีใจทันที แต่ไม่นานเธอก็เกิดความสงสัยขึ้นมา “เยี่ยหลิง เธอหลอกฉันหรือเปล่า ทําไมพี่เยี่ยจิ่นถึงไม่เอาคีย์การ์ดห้องให้ฉันเองเลยล่ะ แต่กลับส่งให้ฉันผ่านมือเธอแทน?”

ขณะพูดฮั่วเสวียนก็สูดเอาอากาศเย็น ๆ หายใจเข้า “เยี่ยหลิง คีย์การ์ดห้องนี้พี่เยี่ยจิ่นให้เธอใช่ไหม พี่เยี่ยจิ่นถึงกับให้เธอไปที่ห้องเขาตอนกลางคืน พวกเธอคิดจะทําอะไรกัน? เยี่ยหลิง เธอหน้าไม่อายจริง ๆ คิดจะปีนขึ้นบนเตียงของพี่ชายตัวเอง!”

เยี่ยหลิงโยนกระดาษทิชชู่เปียกลงไปในถังขยะ จากนั้นก็ยกมือขึ้นปัดผมลอนตรงข้างแก้มขึ้น “ฉันหน้าไม่อาย ถ้าอย่างนั้นพี่เยี่ยจิ่นของเธอก็ชอบผู้หญิงหน้าไม่อายน่ะสิ ในเมื่อรู้สเปคของเขาแล้ว คืนนี้ก็เอาความสามารถพิเศษของเธอออกมาคอยปรนนิบัติเขาเถอะ เขาชอบมากเลยล่ะ...ผู้หญิงไร้ยางอายน่ะ”

เยี่ยหลิงหยิบคีย์การ์ดห้องใบนั้นขึ้นมายัดใส่มือฮั่วเสวียน

เธอกล้าทําตัวโอหังขนาดนี้ได้อย่างไร?

ฮั่วเสวียนโกรธจนตัวสั่นไปทั้งร่าง “เยี่ยหลิง เธอ…”

เยี่ยหลิงเลิกดวงตาสดใสยั่วยวนขึ้นและถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานว่า “ทําไม? เธอไม่อยากได้คีย์การ์ดห้องใบนี้เหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ มีผู้หญิงอีกมากมายที่อยากได้คีย์การ์ดห้องใบนี้ ฉันเอาไปให้คนอื่นดีกว่า…”

เยี่ยหลิงทําท่าจะหยิบคีย์การ์ดห้องไป

แต่ฮั่วเสวียนกดคีย์การ์ดห้องเอาไว้แล้วจ้องเยี่ยหลิงอย่างระแวดระวังราวกับหวงสมบัติ เพราะกลัวว่าเยี่ยหลิงจะเอาคีย์การ์ดห้องไปให้ผู้หญิงคนอื่นจริง ๆ

“ก็แค่นี้แหละ ฉันให้คีย์การ์ดห้องเธอไปแล้ว เธอจะพูดมากไปทําไมอีก ไม่ใช่ว่าเธออยากจะปีนขึ้นเตียงพี่เยี่ยจิ่นของเธอมาตลอดหรอกเหรอ ขยะที่ฉันไม่ต้องการแล้ว แต่เธอกลับมองว่าเป็นสมบัติ ฮั่วเสวียน ฉันล่ะสมเพชเธอจริง ๆ”

ฮั่วเสวียนหน้าซีดเผือด ราวกับถูกเปลวไฟแห่งความโกรธสุมในอกอย่างหนัก เธอกัดฟันอย่างคันไม้คันมือ ขณะมองเยี่ยหลิงที่ตอนนี้ดูเฉยเมยและอ่อนหวาน ทว่ากลับไม่มีวิธีจัดการกับเธอแม้แต่น้อย

ความรู้สึกแบบนี้แทบจะทําให้ฮั่วเสวียนกระอักเลือดออกมา

บางครั้งฮั่วเสวียนก็รู้สึกว่าตนเองกับเยี่ยหลิงเป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน เยี่ยหลิงในตอนเด็กต้องเผชิญกับเรื่องร้ายในครอบครัวจึงย้ายเข้ามาในบ้านตระกูลกู้ นับแต่นั้นมาก็ได้รับความเอ็นดูอย่างทะนุถนอมจากคุณชายตระกูลกู้อย่างกู้เยี่ยจิ่นมาหลายปี

หลังจากนั้นทั้งเธอและเยี่ยหลิงก็เข้าสู่วงการบันเทิง ถึงแม้ตอนนี้เธอจะได้เป็นเน็ตไอดอล แต่เยี่ยหลิงที่โด่งดังซึ่งไม่ว่าจะเป็นทั้งความนิยมหรือกระแสก็ทิ้งห่างเธอไปไกลกว่าหลายเท่า ดังนั้นเธอจึงเคยส่งคนไปเข้าฉากถ่ายทำกับเยี่ยหลิง เพื่อแอบถ่ายข่าวฉาวของเธอ แต่ถึงอย่างนั้นเยี่ยหลิงก็จะเข้าออกแต่ในรถบ้านสุดหรูเท่านั้น โรงแรมระดับติดดาวก็ต้องมีข่าวลือซุบซิบอะไรบ้าง พวกข่าวด้านลบอย่างเช่นการใช้สตั๊นท์แมนอะไรต่าง ๆ

แต่หลังจากที่ตามถ่ายมาครึ่งปี สิ่งที่เธอรู้ก็คือ พอเข้ากองถ่ายแล้วเยี่ยหลิงจะซ้อมบทละครจนถึงดึกดื่นทุกวัน เธอไม่เคยใช้สตั๊นท์แมนเลย ละครบู๊ก็แสดงด้วยตัวเองตลอดจนบางครั้งร่างกายก็มีแผลฟกช้ำถลอกปอกเปิก เธอให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีไม่ว่าจะเป็นเวทีสําหรับแบรนด์หรูระดับสากลหรือแฟชั่นโชว์ เธอต่างก็ทำงานอย่างมืออาชีพมาก และได้รับคําชมและความชื่นชอบอย่างมาก

เหล่าสปอนเซอร์และผู้กํากับต่างชื่นชมเธอไม่หยุด บอกว่าเธอเป็นคนที่เซ็กซี่และโดดเด่นมาก ฝีมือการแสดงเฉียบขาด อีกทั้งยังเกิดมาเพื่อวงการบันเทิง ตอนนี้เธอเองก็ได้รับการยอมรับว่าเป็นนางฟ้าแห่งวงการบันเทิงที่มีความสามารถที่มาพร้อมกับกระแสอย่างที่ไม่มีใครทัดเทียม

แน่นอนว่าเยี่ยหลิงใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมาก เธอมีความสุขกับความร่ำรวยในตอนนี้และชีวิตวัยรุ่นอย่างที่ทุกคนมีกัน ผู้หญิงแบบนี้น่าจะใช้ชีวิตด้วยรูปลักษณ์ทั้งหมดที่ผู้หญิงทุกคนอยากจะมี

ดังนั้นเยี่ยหลิงจึงเป็นคนที่บรรดาสาว ๆ คนดังในเมืองไห่เฉิงเกลียดที่สุดมาโดยตลอดและไม่มีใครมาเทียบได้

ฮั่วเสวียนพยายามวนเดินไปข้างนั้นข้างนี้อยู่รอบหนึ่งจนรู้สึกตัวเองถอดใจ ความรู้สึกไร้ความสามารถแบบนั้นเหมือนกับความรู้สึกของเธอในตอนนี้ไม่มีผิดเพี้ยน

เยี่ยหลิงมองฮั่วเสวียนที่มีสีหน้าดุร้ายแวบหนึ่ง จากนั้นก็ยกยิ้มริมฝีปากแดงระเรื่อแล้วก้าวรองเท้าส้นสูงคริสตัลเดินออกไปจากตรงนี้

......

ฮั่วเสวียนแตะคีย์การ์ดเปิดประตูห้องของกู้เยี่ยจิ่นแล้วเดินเข้าไป

ห้องขนาดใหญ่ดูเรียบง่ายแต่กลับหรูหรา ในฐานะเจ้าของเรือสําราญลำนี้ ในห้องของกู้เยี่ยจิ่นยังมีเตียงขนาดพิเศษวางอยู่ บนเคาน์เตอร์มีไวน์แดงที่เป็นของสะสมหลากหลายยี่ห้อเรียงรายกันอยู่มากมาย

กู้เยี่ยจิ่นไม่ได้อยู่ในห้อง เขากำลังอาบน้ำในห้องอาบน้ำ มีเสียงน้ำไหล “ซ่าซ่า” ออกมาจากด้านใน

หัวใจของฮั่วเสวียนเต้นโครมคราม ตอนนี้เธอมาถึงห้องของกู้เยี่ยจิ่นแล้ว เพียงแค่นึกถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ใบหน้าเล็กงดงามของเธอก็แดงระเรื่อแล้ว

เธอเอื้อมมือออกไปหวังจะสัมผัสไปบนเตียงนุ่ม

แต่ทันใดนั้นเองก็เสียงความเคลื่อนไหวดังขึ้นภายในห้อง กู้เยี่ยจิ่นอาบน้ำเสร็จแล้วและกำลังเตรียมตัวจะออกมา

ฮั่วเสวียนรู้สึกว่าหัวใจเธอเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก เธอปิดไฟในห้องอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ไปหลบอยู่หลังม่าน

หากเป็นไปตามคาด คีย์การ์ดห้องใบนี้กู้เยี่ยจิ่นต้องให้เยี่ยหลิงแน่ หลายปีมานี้กู้เยี่ยจิ่นปกป้องเยี่ยหลิงไว้ใต้ปีกของตนจนดูเหมือนเกือบจะหมกมุ่น ไม่เคยให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ แม้แต่ทั่วทั้งเมืองไห่เฉิงก็คิดว่าเขาหวงแหนน้องสาวมาก

ทว่าความจริงก็คือเขาแค่อยากเก็บเยี่ยหลิงเอาไว้เชยชมแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น

ถ้าเกิดเขารู้ว่าเป็นเธอแต่ไม่ใช่เยี่ยหลิง แล้วเขาจะทําอย่างไร?

ฮั่วเสวียนนึกถึงประโยคที่เยี่ยหลิงพูดว่ากู้เยี่ยจิ่นชอบผู้หญิงที่ไร้ยางอาย แต่ในความทรงจําของเธอ กู้เยี่ยจิ่นนายน้อยตระกูลกู้ที่เกิดในตระกูลชั้นสูง ได้รับการสั่งสอนที่เก่าแก่ที่สุดที่สืบทอดตามกันมาตั้งแต่เด็ก เสื้อเชิ้ตและกางเกงขายาวที่ปราณีตช่วยเสริมความเย็นชาและความเคร่งขรึมของเขา ทั้งร่างล้วนชวนให้หักห้ามใจได้ยาก

ฮั่วเสวียนไม่กล้าคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะเป็นอย่างไรเมื่ออยู่บนเตียง แต่หลายปีมานี้เขาปกป้องเยี่ยหลิงเอาไว้ข้างกาย ก็เพียงเพื่อตอบสนองความต้องการส่วนตัวของตัวเองเท่านั้นเอง นี่ก็พอจะพิสูจน์ให้เห็นได้ว่าในใจของเขามีข้อห้ามมากแค่ไหน

สำหรับผู้ชาย

ฮั่วเสวียนรู้สึกมั่นใจขึ้นมาทันที เธอยื่นมือไปดึงกระโปรงสั้นบนร่างลง ขณะที่กำลังหลบอยู่หลังม่าน เผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าที่น่าหลงใหล

ตอนนั้นเองเสียง “ฟึ่บ” ก็ดังขึ้น ประตูห้องน้ำเปิดออก กู้เยี่ยจิ่นเดินออกมาแล้ว

กู้เยี่ยจิ่นเพิ่งชำระร่างกายด้วยน้ำเย็นเสร็จ บนตัวของเขาสวมชุดนอนผ้าไหมสีน้ำเงินเข้ม ผมสั้นยังเปียกชื้นมีน้ำหยดลงมา ทั้งร่างหล่อเหลาราวกับพระเอกที่หลุดออกมาจากการ์ตูน

ไฟในห้องถูกปิดลง ดวงตาดําขลับเย็นชาของเขาปะทะไปบนร่างที่หลบอยู่หลังม่านอย่างแม่นยํา

กู้เยี่ยจิ่นโยนผ้าขนหนูในมือทิ้ง เขาก้าวยาว ๆ เดินเข้าไป ริมฝีปากบางโค้งขึ้น เขาเอ่ยเสียงต่ำว่า “เล่นอะไรน่ะ หืม? ”

เมื่อฮั่วเสวียนฟังเสียงเธอก็รับรู้ได้ทันทีว่ามีรอยยิ้มภายใต้น้ำเสียงของเขา และแฝงไว้ด้วยกลิ่นอายของความผิดทำนองคลองทำอยู่หลายเท่า ร่างกายของเธอชาไปหมด

“ออกมา อย่าแกล้งพี่” กู้เยี่ยจิ่นยื่นมือใหญ่ออกไปจับข้อมือขาวผ่องของเธอ

ฮั่วเสวียนใจเต้นระรัว เธอหดตัวถอยไปด้านหลังหวังจะหลบเขา

แต่ภายใต้ความมืดมิดกู้เยี่ยจิ่นว่องไวราวกับสายฟ้า เขาคว้าข้อมืออันขาวผ่องของฮั่วเสวียนเอาไว้ แล้วยื่นมือออกไปดึงทั้งคนทั้งผ้าม่านให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตน

เขาใช้กำลังกักหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน ริมฝีปากบางของเขาถูกกั้นด้วยผ้าม่านที่ปกคลุมบนเส้นผมของเธอ น้ำเสียงของเขาแหบพร่าและดุร้าย “พี่จับเธอได้แล้ว ดื้อขนาดนี้ อยากให้พี่จัดการเธอใช่ไหม? แม่ปีศาจจอมยั่ว!”

เธอไม่เคยรู้มาก่อนว่ากู้เยี่ยจิ่นที่สุภาพอ่อนโยนดุจหยก เมื่อปิดประตูแล้วเขาจะมีท่าทีที่เกรี้ยวกราดแบบนี้

กู้เยี่ยจิ่นปิดดวงตาหล่อเหลาสีแดงฉานลง แต่ไม่นานเขาก็ลืมตาขึ้น เพราะเขาตระหนักได้ถึงความผิดปกติในอ้อมกอดนี้ นี่ไม่ใช่เยี่ยหลิงตั้งแต่แรก!

“เธอเป็นใคร?”

เครื่องหน้าหล่อเหลาทั้ง 5 ส่วนของกู้เยี่ยจิ่นถูกปกคลุมด้วยกลิ่นอายความโหดเหี้ยมทันที เขาเปิดไฟติดผนังในห้องเสียงดัง “ปั๊ก” จากนั้นเขาก็ยื่นมือออกไปกระชากเธอ ร่างของฮั่วเสวียนถูกผลักกระแทกเข้ากับกําแพงทันทีราวกับว่าวที่ถูกกระชากสายป่าน