พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 117

เซี่ยซีหว่านรู้สึกหวานชื่นจนหัวใจกระชุ่มกระชวย ราวกับมีชั้นของน้ำผึ้งเคลือบอยู่ เธอพบว่าผู้ชายคนนี้สามารถเกลี้ยกล่อมผู้คนได้จริง ๆ

ตอนนั้นเองเซี่ยเหยียนเหยียนก็ผลักประตูเข้ามา แล้วเธอก็เห็นฉากกั้น และกำลังจะก้าวเท้าเดินมาหา

“ประธานลู่คะ ทําไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่ คุณกําลังทําอะไรอยู่เหรอคะ?”

เซี่ยเหยียนเหยียนกําลังจะเดินเข้ามา เซี่ยซีหว่านตกใจจนหยิกลู่หานถิงไปหนึ่งที

ลู่หานถิงรู้สึกว่าเธอแค่ทำให้เขาจั๊กจี้เท่านั้น เมื่อเทียบกับความประหม่าของหญิงสาวแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด เพีงแค่พูดเสียงเรียบว่า

“หยุดอยู่ตรงนั้น!”

เซี่ยเหยียนเหยียนหยุดฝีเท้าลงอย่างรวดเร็ว ไม่กล้าเดินเข้าไปด้านในอีก

“ผมมาที่นี่เพราะมีเอกสารด่วนที่ต้องจัดการ คุณมาหาผมมีธุระอะไรหรือเปล่า?”

แค่เซี่ยเหยียนเหยียนจะได้เห็นหน้าลู่หานถิงก็ว่ายากแล้ว ไม่ต้องพูดถึงโอกาสที่จะอยู่กันสองต่อสองแบบนี้ ดังนั้นการที่ตอนนี้เธออยู่ในห้องเดียวกับลู่หานถิงหัวใจเธอจึงเต้นแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว “ประธานลู่คะ ฉันมีคําถามหนึ่งจะถามคุณค่ะ คุณเลิกกับหว่านหว่านแล้วจริง ๆ เหรอคะ?”

ลู่หานถิงที่อยู่ข้างในกำลังมองเซี่ยซีหว่าน ก็เห็นเพียงเซี่ยซีหว่านพยักหน้าแรง ๆ นั่นหมายถึง “รีบพูดเร็วเข้า รีบบอกว่าพวกเราเลิกกันแล้ว”

ลู่หานถิงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นใช้นิ้วชี้ไปยังแก้มหล่อเหลาของตัวเองเพื่อให้เธอจูบ

ตอนนี้เซี่ยซีหว่านต้องขอร้องให้เขาช่วย ดังนั้นเธอจึงรีบเขย่งปลายเท้าขึ้นจุมพิตแก้มลู่หานถิงไปหนึ่งที

ลู่หานถิงจึงได้ตอบไปว่า “อืม”

เมื่อได้ยินคําตอบยืนยันจากเขา เซี่ยเหยียนเหยียนก็ใจเต้นแรง จากนั้นเธอจึงรีบพูดขึ้น “ประธานลู่ ที่จริงฉันมีคำพูดบางอย่างอยากจะบอกกับคุณมาตลอดว่า คุณกับหว่านหว่านไม่เหมาะสมกัน”

“หว่านหว่านมีวาสนาเรื่องผู้ชายมาตั้งแต่เด็ก แม้ว่าเธอจะหมั้นหมายกับซูซีแล้ว แต่ก็ยังมีเด็กผู้ชายอีกหลายคนที่ชอบเธอ เธอมักจะชอบหยอกเย้าและให้ความหวังกับผู้ชายหลายคนมาก หลายปีที่ผ่านมาที่ต่างจังหวัด เธอไม่เคยได้เรียนหนังสือดี ๆ ไม่มีวุฒิการศึกษาอะไรเลย พ่อแม่ฉันละเลยในการสั่งสอนเธอ เธอจึงอยากจะเริ่มต้นชีวิตจากผู้ชาย เธอคบกับคุณก็เพราะโลภมากกับความร่ํารวย และความมั่งคั่งของคุณทั้งนั้น เธอไม่ได้ชอบคุณด้วยใจจริง”

“ประธานลู่ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันเจอคุณ ฉันก็ตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็น ฉันตกหลุมรักคุณมาก”

“แต่ฉันรู้ว่าช่องว่างระหว่างเรา ฉันยังไม่ดีพอและยังไม่คู่ควรกับคุณ ดังนั้นหลายปีมานี้ฉันตามเฝ้าดูคุณมาโดยตลอด พยายามทําให้ตัวเองโดดเด่นขึ้น และใช้ชีวิตให้อยู่ในลู่ทางที่ดีตลอด ฉันไม่เคยคบกับผู้ชายคนไหนเลย ทั้งใจของฉันมีแค่คุณคนเดียว ฉันปรารถนาที่จะยืนเคียงข้างคุณอย่างทัดเทียมสักวัน และเผชิญหน้ากับอุปสรรคมากมายไปด้วยกันกับคุณ”

“เมื่อไม่นานมานี้คุณคบอยู่กับหว่านหว่าน ฉันทําได้แค่เก็บซ่อนความรักของตัวเองเอาไว้ลึก ๆ แต่ตอนนี้คุณเลิกกับหว่านหว่านแล้ว ฉันจึงไม่อยากเก็บงำความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไป ประธานลู่คะ ฉันอยากสารภาพรักกับคุณ ฉันชอบคุณ คุณให้โอกาสฉันสักครั้งได้ไหมคะ?”

เซี่ยซีหว่านไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาเป็นพยานให้กับการสารภาพรักของเซี่ยเหยียนเหยียนที่มีต่อลู่หานถิง เป็นคําสารภาพรักที่เหยียบย่ำเธอตั้งแต่ต้นจนจบ เธอเกือบจะซาบซึ้งใจกับความตลบตะแลงของเซี่ยเหยียนเหยียนแล้ว

เซี่ยซีหว่านช้อนดวงตาอันดำขลับเปล่งประกายมองลู่หานถิงพลางเลิกคิ้วเรียวงาม เพื่อดูว่าเขาตอบอย่างไร

แต่ลู่หานถิงไม่ได้พูดอะไรสักคำ เลยไม่รู้ว่าเขาฟังคําสารภาพของเซี่ยเหยียนเหยียนอยู่หรือเปล่า เขาเอาแต่มองเธอ ดวงตาขมเข้มฉายเงาสะท้อนของเธอ

“ประธานลู่ คุณฟังอยู่หรือเปล่าคะ?”

ลู่หานถิงไม่พูดไม่จา เซี่ยเหยียนเหยียนที่อยู่ด้านนอกก็สงสัยขึ้นมา

เซี่ยซีหว่านรีบกําหมัดและทุบเขา “คุณเป็นใบ้เหรอ?”

ลู่หานถิงยกริมฝีปากบางขึ้น แล้วพูดอย่างไร้เสียง “เรียกคุณสามี”

“......”

เขากำลังฉวยโอกาสเธอเหรอ?

เซี่ยเหยียนเหยียนที่อยู่ด้านนอกยิ่งร้อนใจมากขึ้น “ประธานลู่คะ คุณเป็นอะไรไป คุณอยู่ข้างในไหมคะ ฉันจะเข้าไปแล้วนะคะ”

เซี่ยเหยียนเหยียนก้าวเท้าแล้วเดินเข้าไปข้างใน

หัวใจของเซี่ยซีหว่านตึงเครียดขึ้นมาทันที เธอมองลู่หานถิงด้วยสีหน้ากระวนกระวาย “นี่!”

ลู่หานถิงไม่รีบร้อนแม้แต่น้อย เขาเอาแต่พูดซ้ำไปซ้ำมาคำเดิมว่า “เรียกคุณสามี”