พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 120

ในตอนแรกทุกคนไม่ได้ให้ความสนใจกับฝูป๋อคนนี้มากนัก แล้วถึงแม้ว่าสวนโหย่วหลานจะลึกลับ แต่ก็ไม่ใช่ชนชั้นมั่งคั่งอะไร ผู้ดีชั้นสูงที่นี่ดูแคลนเขาอย่างยิ่งและรู้สึกว่าสวนโหย่วหลานนั้นอยู่คนละระดับกับพวกเขาอย่างสิ้นเชิง

แต่สายตาที่เย็นเฉียบของฝูป๋อเมื่อครู่เป็นกลิ่นอายและความน่าเกรงขามที่ตระกูลชนชั้นมั่งคั่งที่มีอิทธิพลได้ซึมซับ และคลุกคลีกันมานานหลายสิบปี ทุกคนรู้สึกชาจนขนลุกและหุบปากลงอย่างรวดเร็ว

ทุกคนก็แปลกใจเช่นกัน ชายชราสามีป่วยแห่งสวนโหย่วหลานมีความน่าเกรงขามได้ถึงเพียงนี้อย่างไม่น่าเชื่อ

ในตอนนั้นเองก็ได้ยินฝูป๋อเรียกเซี่ยซีหว่านอย่างนอบน้อมว่า “คุณนาย”

จากนั้นก็ไม่รู้ว่าเป็นเสียงตื่นตะลึงจากใครที่ดังขึ้นมา

“คุณได้ยินไหม ชายชราคนนี้เรียกเซี่ยซีหว่านว่า...คุณนาย!”

“หมายความว่าอย่างไรกัน? เขาไม่ได้เป็น...สามีของเซี่ยซีหว่านหรอกเหรอ?”

“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

สีหน้าของเซี่ยเจิ้งกั๋ว หลี่ยู่หลานและเซี่ยเหยียนเหยียนถอดสีทันที พวกเขาไม่เคยสงสัยเรื่องที่ฝูป๋อเป็นสามีของเซี่ยซีหว่านเลย ตอนนี้เหมือนฟ้าผ่าตอนกลางวันแสก ๆ

หลี่ยู่หลานรีบพูดขึ้นมาว่า “เซี่ยซีหว่าน ชายชราคนนี้เรียกเธอว่าอะไรนะ? พวกเราเคยไปที่สวนโหย่วหลาน และก็เห็นชายชราคนนี้อยู่ด้านใน เขาก็คือสามีของเธอ เธอสมรู้ร่วมคิดกับตาแก่นี่มาหลอกพวกเราใช่ไหม?”

สีหน้าของเซี่ยเหยียนเหยียนเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาอย่างสับสน เธอพูดขึ้นมาว่า “หว่านหว่าน ที่เธอแต่งงานกับลุงแก่คนหนึ่งก็เป็นเรื่องจริงแท้แน่นอนอยู่แล้ว ตอนนี้เธอไม่จําเป็นต้องมาหลอกคนอื่นแล้ว”

เซี่ยซีหว่านยกริมฝีปากแดงระเรื่อขึ้น เธอเดินไปด้านหน้า ดวงตาคู่สวยสดใสคู่นั้นสํารวจมองทุกคนไปมาอย่างเรียบเฉย สุดท้ายก็มองไปที่เซี่ยเหยียนเหยียนแล้วยิ้ม “ทําไมเหรอ คนที่ปรากฏตัวในสวนโหย่วหลานต้องเป็นสามีฉันเหรอ จะเป็น...พ่อบ้านไม่ได้เหรอ?”

ฝูป๋อยืนอยู่ข้างหลังเซี่ยซีหว่านอย่างนอบน้อม “คุณนายของผมพูดถูกแล้ว ผมคือพ่อบ้านของสวนโหย่วหลาน”

พ่อบ้าน?

ให้ตายสิ!

เซี่ยเหยี่ยนเหยียนไม่คาดคิดว่าละครเรื่องนี้จะพลิกล็อกครั้งใหญ่ได้ตะลึงงันขนาดนี้ ชายชราคนนี้ไม่ใช่สามีของเซี่ยซีหว่าน แต่เป็นพ่อบ้าน!

ทะเลาะกันอยู่ครึ่งวัน สุดท้ายก็เป็นเพียงเรื่องบ่าวช่วยนายเท่านั้น

“แม่คะ เกิดอะไรขึ้น? แม่บอกว่าเขาคือสามีของเซี่ยซีหว่านไม่ใช่เหรอ?” เซี่ยเหยียนเหยียนมองหลี่ยู่หลานด้วยแววตาไม่พอใจ

หลี่ยู่หลานถอยหลังไปสองก้าวเธอเองก็ตกใจเหมือนกัน “นี่...นี่”

เซี่ยซีหว่านมองหลี่ยู่หลาน “ต้องขออภัยจริง ๆ ที่เรื่องนี้ทําให้พวกคุณผิดหวัง แต่ไม่ใช่สามีก็คือไม่ใช่สามี หรือว่าพวกคุณอยากจะบังคับกดหัวสามีฉันอีกเหรอ?”

ทุกคนกระซิบกระซาบกัน “นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?” ในเว่ยป๋อก็แพร่สะบัดข่าวไปหลายวันแล้ว ที่แท้ตาแก่คนนี้ก็เป็นแค่พ่อบ้าน แล้วสามีของเซี่ยซีหว่านคนนั้นเป็นใครกันแน่?”

หลี่ยู่หลานตระหนักได้ทันทีว่าตัวเองอาจจะหลงกลเข้าแล้ว เซี่ยซีหว่านจงใจทําให้เธอเข้าใจผิด นี่มันน่ารังเกียจเกินไปแล้ว!

“เซี่ยซีหว่าน ตาแก่คนนี้เป็นแค่พ่อบ้านของเธอ แล้วสามีเธอเป็นใคร ทําไมเขาไม่มาฉลองวันเกิดเธอล่ะ?”

หลี่ยู่หลานรีบรุกถามเค้นเอาคำตอบอย่างรวดเร็ว

วันนี้เซี่ยซีหว่านสวมเดรสผ้าชีฟองสีชมพูนู้ด ปกติผิวพรรณของเธอก็ดูเรียบเนียนอยู่แล้ว แต่ตอนนี้สีชมพูนู้ดขับเน้นผิวของเธอให้ยิ่งดูผ่องใสอ่อนเยาว์ขึ้นมาก ผ้าคลุมหน้าบาง ๆ ยาวทอดพริ้วไหวไปมาลงบนพรมแดง ดูโดดเด่นและงดงามไร้ที่ติ

เมื่อถูกคนมากมายรุมประชิด เธอก็สงบนิ่งและใจเย็น ดวงตางดงามราวกับภาพวาดสีน้ำหมึกยังคงประดับด้วยรอยยิ้มสดใสตลอดเวลา “ดูท่าพวกคุณจะสนใจสามีฉันจังเลยนะ อย่าเพิ่งใจร้อน อีกเดี๋ยวเขาก็มา”

สามีตัวจริงของเซี่ยซีหว่านกำลังจะมาแล้ว

เมื่อเห็นท่าทางที่สุขุมและเฉลียวแหลมของเซี่ยซีหว่านแบบนี้แล้ว เซี่ยเหยียนเหยียนก็รู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาทันที แม้ว่าตอนนี้เธอจะยังอธิบายไม่ได้ว่าลางสังหรณ์นี้คืออะไรก็ตาม