พ่ายรักคุณสามี นิยาย บท 122

“ไม่นะ!” เซี่ยเหยียนเหยียนกำหมัดแน่น ตอนนี้เธอรู้สึกสับสนมาก เธอไม่สามารถควบคุมสติของเธอได้ “ประธานลู่ คุณลืมไปหรือเปล่าคะ คุณบอกว่าคุณจะเซอร์ไพรส์ฉันในงานวันเกิด…”

ใบหน้าที่หล่อเหลาของลู่หานเรียบเฉยและไม่แยแส เขาพูดว่า “แล้วนี่ไม่ใช่การเซอร์ไพรส์วันเกิดหรอกเหรอ?”

เซี่ยเหยียนเหยียนเกือบจะลืมหายใจ ในที่สุดเธอก็เข้าใจคำว่า “เซอร์ไพรส์” งานวันเกิดของลู่หานถิงว่าเขาหมายถึงอะไร ทุกอย่างเป็นการสมรู้ร่วมคิด ทั้งหมดคือแผนของเขา ตั้งแต่การทำให้เธอเข้าใจผิดว่าหัวหน้าผู้ดูแลบ้านเป็นสามีของเซี่ยซีหว่านไปจนถึงการเสแสร้งว่าเลิกคบกับเซี่ยซีหว่าน ทั้งหมดนี้เป็นแผนการที่พวกเขาคิดมาดีแล้ว และทั้งหมดนี้ก็เพียงเพื่อ “ตบหน้า” เธอในงานเลี้ยงวันเกิดวันนี้

ผู้คนหลายคนที่รู้เรื่องนี้ดี คือ กู้เยี่ยจิ่น ฮั่วซีเจ๋อ เยี่ยหลิง...ที่บาร์ 1949 เธอยังพูดเรื่องแย่ ๆ มากมายเกี่ยวกับสวนโหย่วหลานต่อหน้าพวกเขา ตอนนั้นพวกเขาคงจะหัวเราะเยาะเธอในใจ

เธอเป็นคนโง่!

เซี่ยเหยียนชอบเปรียบเทียบตัวเองกับเซี่ยซีหว่านตั้งแต่ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก เธอหยิ่งทะนง และไม่สนใจใครทั้งนั้น ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตนเองเป็นตัวตลกอย่างสมบูรณ์แบบ

พวกเขาหักหน้าเธอแรงมาก

เซี่ยเหยียนเหยียนรู้สึกไม่อยากจะเชื่อ เธอยังคงส่ายหัวไปมาและพูดว่า “ฉันไม่เชื่อ ลู่หานถิง คุณไม่ได้แต่งงานกับเซี่ยซีหว่านใช่ไหมคะ? เซี่ยซีหว่าน ทำไมเธอถึงแย่งของของฉันตลอดเลย เธอก็รู้ว่าฉันชอบลู่หานถิงมากแค่ไหน เป้าหมายของฉันคือแต่งงานกับเขา เธอจะกลายเป็นคุณนายลู่ของเขาได้อย่างไร?”

เซี่ยเหยียนเหยียนมองเซี่ยซีหว่าน และพูดกล่าวหาอย่างสิ้นหวัง

ทันใดนั้นเซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ถึงความรักและความทุ่มเทของเซี่ยเหยียนเหยียนที่มีต่อลู่หานถิงเพราะภาพลักษณ์ที่เธอเสแสร้งแกล้งทำมาโดยตลอดกำลังพังทลายลงอย่างช้า ๆ และเผยให้เห็นตัวตนที่แท้จริงอันโหดร้ายนั้น

ดวงตาดำขลับอันสดใสของเซี่ยซีหว่านมองไปที่เซี่ยเหยียนเหยียน และพูดว่า “เซี่ยเหยียนเหยียน เธอรู้ไหมว่าฉันกลายเป็นคุณนายลู่ได้อย่างไร? ฉันไม่ได้แย่งมันมาจากเธอ แต่เธอเป็นคนมอบให้กับฉันเอง ฉันแต่งงานเข้าไปในสวนโหย่วหลานแทนเธอ ตอนแรกตำแหน่งคุณนายลู่ถูกวางไว้ตรงหน้าเธอแล้ว เดิมทีเธออาจจะกลายเป็นคุณนายลู่ก็ได้ แต่เธอไม่ต้องการมันเอง”

อะไรนะ?

เซี่ยเหยียนเหยียนตกตะลึง เธอยืนตัวแข็งทื่อ ใช่แล้ว เซี่ยซีหว่านแต่งงานเข้าไปในสวนโหย่วหลานแทนเธอ เซี่ยซีหว่านแต่งงานเข้าไปในสวนโหย่วหลานแทนเธอ…

คำพูดเหล่านี้ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเซี่ยเหยียนเหยียนราวกับคำสาป เดิมทีเธอสามารถแต่งงานเข้าไปในสวนโหย่วหลานได้ เดิมทีเธอจะต้องกลายเป็นคุณนายลู่ พระเจ้า เธอสูญเสียอะไรไป!

ขาของเซี่ยเหยียนเหยียนอ่อนแรง เธอเกือบจะล้มลงบนพื้น โชคดีที่หลี่ยู่หลานก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วและจับเซี่ยเหยียนเหยียนเอาไว้ทัน

หลี่ยู่หลานมองไปที่ลู่หานถิงด้วยความรู้สึกอัดอัดวางตัวไม่ถูก จากนั้นก็พูดประจบประแจงเขาว่า “ประธานลู่คะ คุณอย่าโดนรูปลักษณ์ภายนอกที่ไร้เดียงสาของเซี่ยซีหว่านหลอกนะคะ อันที่จริงแล้วเธอชอบยั่วยวน…”

“คุณนายเซี่ยผมรู้ดีกว่าใคร ๆ ว่า ภรรยาของผมเป็นคนแบบไหน หวังว่าคุณจะระมัดระวังคำพูด และการกระทำของคุณ ผมรู้จักเธอดี คุณจะพูดอะไรก็ระวังคำพูดของคุณด้วย!” ดวงตาคมคายของลู่หานถิงจ้องไปที่หลี่ยู่หลานเพื่อขัดจังหวะการพูดของเธอ

เมื่อถูกลู่หานถิงจ้องมองเช่นนั้น หลี่ยู่หลานก็ตกอยู่ในความมึนงง เธอจิกเล็บของเธอลงบนฝ่ามือด้วยความรู้สึกเกลียดชัง ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงปลอบใจเซี่ยเหยียนเหยียนชั่วคราวว่า “เหยียนเหยียน ลูกอย่าเศร้าไปเลย…”

เซี่ยเหยียนเหยียนมองไปที่หลี่ยู่หลานด้วยดวงตาสีแดงก่ำ และพูดว่า “แม่คะ…”

“เซี่ยเหยียนเหยียน ฉันอยากจะขอบคุณแม่ของเธอคนนี้จริง ๆ ถ้าคุณไม่มีท่าน แล้วจะเกิดการแต่งงานแทนในครั้งนี้ได้อย่างไร ถ้าไม่มีท่านตอนนี้ตำแหน่งคุณนายลู่ของเธอคงจะไม่ได้เป็นของฉัน ท่านเอาทุกสิ่งที่คุณฝันถึงส่งมาให้ฉันถึงมือ ฉันเกือบจะคิดว่าท่านรักฉันจริง ๆ ซะแล้วเชียว” เซี่ยซีหว่านพูดพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินเช่นนี้ใบหน้าของหลี่ยู่หลานก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เธอพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน แก! เหยียนเหยียน ลูกอย่าไปฟังการยั่วยุของเธอนะ ในตอนแรกแม่ไม่รู้ว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้…”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เซี่ยเหยียนเหยียนก็รู้สึกเจ็บจี๊ดขึ้นสมอง เธอผลักหลี่ยู่หลานออกไปในทันที เธอไม่ต้องการเห็นหน้าแม่ของเธออีกต่อไป

เซี่ยเหยียนเหยียนเป็นลูกสาวสุดที่รักและภูมิใจที่สุดของเธอ ตอนนี้หลี่ยู่หลานถูกลูกสาวสุดที่รักผลักไส เธอรู้สึกเศร้าและเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก เธอจึงหันไปมองเซี่ยเจิ้งกั๋วในทันทีและพูดว่า “เจิ้งกั๋ว ฉัน…”

เซี่ยเจิ้งกั๋วเข้าใจดีว่าเกิดอะไรขึ้น เซี่ยเหยียนเหยียนลูกสาวที่ภาคภูมิใจที่สุดของเขา ไม่สามารถแต่งงานกับลู่หานถิงได้อีกต่อไป ความฝันของเขาที่จะได้เป็นพ่อตาของอาณาจักรนี้ได้พังทลายลงแล้ว ตอนนี้ตำแหน่งคุณนายลู่เป็นของเซี่ยซีหว่านซึ่งเป็นลูกที่เขาโปรดปรานน้อยที่สุด

ทั้งหมดเป็นความผิดของหลี่ยู่หลาน เพราะหลี่ยู่หลานเป็นคนวางแผนการแต่งงานแทนในตอนนั้น เธอเปลี่ยนอนาคตที่งดงามของเซี่ยเหยียนเหยียนแทนที่ด้วยเซี่ยซีหว่าน!

เซี่ยเจิ้งกั๋วจ้องมองหลี่ยู่หลานด้วยสายตาเย็นชา และพูดว่า “เงียบปากซะ ไม่ต้องมาเรียกฉัน!”

หลี่ยู่หลานสูญเสียความมั่นใจทั้งหมดที่มีอยู่ เธอเพิ่งกลับมาอยู่ ณ จุด ๆ เดิมได้ แต่ตอนนี้เธอถูกทุบตีกลับไปเป็นสภาพเดิมอีกแล้วอย่างนั้นเหรอ?

ครั้งนี้ไม่เพียงแต่ถูกสามีรังเกียจเท่านั้น แต่ยังถูกลูกสาวทอดทิ้งด้วย?

สิ่งสวยงามกลับอันตรธานหายไปอย่างรวดเร็ว

ขณะเดียวกันเซี่ยเจิ้งกั๋วมองไปที่เซี่ยซีหว่าน เขายิ้มและพูดเอาใจเธอว่า “หว่านหว่าน เรื่องก่อนหน้านี้เป็นความผิดของพ่อทั้งหมด พ่อหน้ามืดตามัวเห็นผิดเป็นถูก ลูกต้องเชื่อพ่อนะว่า พ่อยังคงรักลูกเสมอ…”

ดวงตาสีดำขลับของเซี่ยซีหว่านเต็มไปด้วยความเยือกเย็น เธอเม้มริมฝีปากสีแดง และตะโกนว่า “ประธานเซี่ย!”

ประธานเซี่ย…

เซี่ยเจิ้งกั๋วยืนตัวแข็งทื่อ

“ประธานเซี่ยคะ คุณได้มอบความรักของคุณให้กับเซี่ยเหยียนเหยียนและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ยเพียงสองคนเท่านั้น คุณมอบความรักนั้นให้กับฉันตอนไหนกันคะ เมื่อสิบปีที่แล้วตั้งแต่วินาทีที่คุณขับไล่ฉันออกจากตระกูลเซี่ย ฉันก็รับรู้ได้ในทันทีว่าความรักและความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกของเราที่คุณมอบให้กับฉันนั้นช่างน้อยนิด ความรู้สึกของคุณกับฉันมันไม่เท่ากันหรอกค่ะ”

เซี่ยเจิ้งกั๋วมองไปที่เซี่ยซีหว่าน ริมฝีปากของเขาสั่นเทา เขาพูดว่า “หว่านหว่าน นี่...นี่...นี่คงจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด…”

ลู่หานถิงไม่อยากเห็นคนเหล่านี้อีกต่อไป เขามองไปที่หญิงสาวในอ้อมแขนของเขาด้วยดวงตาคมคายมีเสน่ห์น่าหลงใหล จากนั้นก็พูดว่า “คุณนายลู่ คุณจะกลับไปพร้อมกับผมไหมครับ”

เซี่ยซีหว่านพยักหน้ารับและพูดว่า “ค่ะ”

ลู่หานถิงจับมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่าน และเดินจากไป

เมื่อทั้งสองคนเดินจากไป ทุกสายตาต่างจ้องมองไปที่สมาชิกของตระกูลเซี่ยทั้ง 3 คน คำชมเชยอันอบอุ่นเมื่อสักครู่นี้กลับกลายเป็นคำพูดเสียดสีแบบเยือกเย็นอย่างรวดเร็ว

“ปรากฎว่าเซี่ยเหยียนเหยียนเป็นเพียงตัวประกอบ เมื่อกี้นี้เจ้าหญิงคนนั้น ฉันคิดว่าเธอน่าจะเป็นนางเอก”

“เมื่อกี้นี้ประธานลู่บอกว่า เธอคิดไปเองมากจนเกินไป คิดเข้าข้างตัวเองทั้งนั้น โคมลอยที่จุดขึ้นเมื่อตอนเช้าตรู่นั้น ประธานลู่ก็จุดขึ้นเพื่อคุณนายลู่ ไม่ใช่เพื่อเธอสักหน่อย”

“ดูเหมือนว่าเซี่ยซีหว่านจะไม่รู้จักเซี่ยเจิ้งกั๋วผู้เป็นพ่อของคนนี้ของเธอแล้ว พวกเรารีบถอนการลงทุนกันเถอะ ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี!”

“แล้วก็ยังมีหลี่ยู่หลานอีกหนึ่งคน เธอเป็นเพื่อนร่วมทีมที่โง่เหมือนหมูจริง ๆ ทำเป็นรู้เรื่องทุกอย่างดี การแต่งงานแทนเพียงครั้งเดียวเปลี่ยนแปลงชีวิตลูกสาวถึงสองคน ฉันคิดว่าเธอคงจะหมกหมุ่นเรื่องเพศมากจนเกินไปจนทำให้หัวสมองของเธอไม่ปกติแล้ว”

“รีบกลับกันเถอะ อยู่ให้ห่างจากตระกูลนี้ดีกว่า ใครมีข้อมูลติดต่อของเซี่ยซีหว่านบ้าง ประธานลู่รักและหลงใหลเธอมากขนาดนี้ เราต้องเป็นเพื่อนกับเธอให้ได้!”

แขกผู้มีเกียรติทั้งหมดในห้องโถงต่างพากันจากไปในชั่วพริบตา ทั้งหมดนี้คือบรรดาชนชั้นสูงของเมืองไห่เฉิง เซี่ยเหยียนเหยียน หลี่ยู่หลาน และเซี่ยเจิ้งกั๋วกลายเป็นตัวตลกในสายตาของทุกคนในทันที

เซี่ยเหยียนเหยียนกำหมัดแน่น เธอหันหลังและวิ่งออกไป

แต่แล้วเธอก็หยุดวิ่ง

เมื่อเธอเห็นว่าภายในโรงแรมดอร์เซตต์ปูพื้นด้วยพรมขนนุ่มไปทั่วทางเดิน อีกทั้งยังมีริบบิ้นสีขาว และดอกไม้สดประดับตกแต่งอย่างสวยงาม พนักงานหลายคนยืนแสดงความเคารพอยู่เต็มสองข้างทาง ลู่หานถิงเดินจับมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเอาไว้ จากนั้นทุกคนก็โค้งศีรษะลงอย่างรวดเร็วและพูดว่า “สุขสันต์วันเกิดครับคุณนาย”